Ο φόρος στις αναλήψεις και οι «χρήσιμοι ηλίθιοι»

Σε λάθος κατεύθυνση το σενάριο επιβολής φόρου στις αναλήψεις μετρητών. Γιατί πάντα στην Ελλάδα πρέπει να εστιάζουμε στα «αντικίνητρα» και ποτέ στα «κίνητρα»; Τα capital controls και ο ηθικός κίνδυνος.
 

Γράφτηκε προ ημερών ότι εξετάζεται το ενδεχόμενο της επιβολής φόρου στις αναλήψεις μετρητών από τις Τράπεζες, ως μέσο προφανώς να περιοριστούν αυτές οι αναλήψεις και επομένως η αγορά προϊόντων και υπηρεσιών με μετρητά. Στόχος είναι να υπάρξει μείωση της φοροδιαφυγής που είναι συνδεδεμένη με τη χρήση των μετρητών.

Είναι άγνωστο αν αυτό απηχεί πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης, ή αν είναι διαρροή, ή φήμη, ή αν -όπως πολλές φορές γίνεται- ρίχτηκε ως ιδέα για να μετρηθούν αντιδράσεις. Πάντως καπνός χωρίς φωτιά δεν υπάρχει.

Ό,τι και να είναι, πρόκειται για σκέψη που αν έχεις καλή διάθεση, απλά γελάς κι αν έχεις τα νεύρα σου, μπορεί να αρχίσεις να τα σπας. Μιλάμε για μια αρρωστημένη σύλληψη, από όποιον κι αν προέρχεται. Γιατί:

1. Βρισκόμαστε σε καθεστώς capital controls, δεν το ξεχνάμε αυτό, δηλαδή σε ένα καθεστώς που μας απαγορεύει να χρησιμοποιήσουμε τα δικά μας χρήματα όσο και όπως θα θέλαμε. Στον βωμό της εθνικής σημασίας αξίας της στήριξης της ρευστότητας των Τραπεζών μέσω ελέγχου στην κίνηση κεφαλαίων, απότοκο της διαπραγμάτευσης του 1ου εξαμήνου 2015, θυσιάσαμε την οικονομική μας ελευθερία.

Μπορεί να συνηθίσαμε πια στα capital controls, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ουσιαστικά είμαστε ανελεύθεροι να διαθέτουμε τα χρήματά μας κατά το δοκούν και βεβαίως ότι κατά συνέπεια, το δικό μας ευρώ είναι μειωμένης αξίας έναντι του ευρώ των άλλων Ευρωπαίων πολιτών. Οποιοδήποτε επιπλέον μέτρο που αυξάνει τους περιορισμούς, και αυτό θα κάνει τυχόν φορολόγηση των αναλήψεων, είναι μέτρο επιπλέον οικονομικής ανελευθερίας και διακριτικής σε βάρος του Έλληνα πολίτη συμπεριφοράς.

infognomonpolitics.blogspot