Οι μετανάστες ως δούρειος ίππος

Ίρις Σταθάκου
«Όσον αφορά τους μετανάστες, να είστε λιγότερο Έλληνες και περισσότερο άνθρωποι». Προ ημερών, αντικρίζοντας αυτήν τη φράση σε ένα site, αναρωτήθηκα μετά περισκέψεως αν όντως ως Έλληνες το εθνικό μας φρόνημα γέρνει βαρύτερα στη στάθμιση της ζυγαριάς εις βάρος της ανθρωπιάς μας. Η Ελλάς γέννησε προ δεκάδων αιώνων την έννοια της φιλοξενίας, οι αρχαίοι Έλληνες καλωσόριζαν τους φιλοξενούμενους από σεβασμό στις απαραβίαστες επιταγές του Δία, που του αποδιδόταν και το προσωνύμιο «Ξένιος Ζευς», οι δε ικέτες, όσοι δηλαδή προσέτρεχαν μετά δέους και συντριβής γονυπετείς σε κάποιο ιερό για να σώσουν τη ζωή τους, απαγορευόταν να φονευθούν, ήταν έγκλημα προς τους θεούς, και ο παραβάτης των θεϊκών εντολών ερχόταν αντιμέτωπος με τη μήνι τους.

Επιπλέον, ανεξαρτήτως ηθικού διλήμματος, η ελληνική νομοθεσία έχει ενσωματώσει τη Σύμβαση της Γενεύης για το καθεστώς των προσφύγων, όπως αντίστοιχα και συναφείς Κανονισμούς και Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Άρα, η χορήγηση ασύλου δεν αποτελεί πλέον εκούσια πράξη φιλανθρωπίας, αλλά υποχρέωση της χώρας με βάση τις διεθνείς/ευρωπαϊκές συνθήκες και την κείμενη ημεδαπή νομοθεσία. Τα ερωτήματα που προκύπτουν ωστόσο, εν προκειμένω, ουδεμία σχέση έχουν με αμοραλισμό, ή ίσως κάποια ακραία σοβινιστική ιδεολογία, αλλά σχετίζονται με ζητήματα πρακτικά και υπολανθάνουσες πολιτικής φύσεως πατρονίες. Πώς έχει υποχρεωθεί η Ευρώπη και κυρίως η Ελλάδα –ως σημείο εισόδου στην ΕΕ– να υποδέχεται αυτήν την άνευ προηγουμένου αθρόα προσέλευση (ιδίως ισλαμιστών) μεταναστών στα εδάφη της; Ποιες υποβολιμαίες πολιτικές κινήσεις οδήγησαν στη μαζική προώθηση πληθυσμού στη χώρα μας;

Είναι μήπως οι μετανάστες, που από μόνοι τους ως άνθρωποι είναι κι αυτοί θύματα, ένας δούρειος ίππος σε μια απόπειρα των κυβερνήσεων των κρατών από τα οποία προέρχονται για πνευματική/φυλετική υποδούλωση ή πειθαναγκασμός ώστε να επιβάλλουν τις ιμπεριαλιστικές τους φιλοδοξίες;

Οι αριθμοί καταδεικνύουν αναντίρρητα την οξύτητα του προβλήματος: Φέτος στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι ήρθαν πάνω από 650.000 πρόσφυγες και μετανάστες, ως επί το πλείστον από Συρία και Ιράκ. Τα κύματα αυτών των πληθυσμών που παίρνουν το δρόμο της Δύσης, αλλάζοντας ουσιαστικά και την ανθρωπογεωγραφία του πλανήτη, εγκαθίστανται σε μια Ελλάδα απροετοίμαστη, βαριά καταπονημένη από την πολύχρονη κρίση και χωρίς αποτελεσματικό σχεδιασμό αντιμετώπισης των επιπτώσεων. Ιδιαζόντως ανησυχητικό προβάλλει πλέον και το ζήτημα των Αφγανών μεταναστών (περί το ένα εκατομμύριο στον αριθμό) που προς το παρόν φιλοξενούνται επί πακιστανικών εδαφών, έχουν ωστόσο προθεσμία από την πακιστανική κυβέρνηση να εγκαταλείψουν τη χώρα το αργότερο μέχρι τον Μάρτιο του 2017.

Φυσικά, η πιθανότερη δίοδος διαφυγής θα είναι για αυτούς ο πεπατημένος δρόμος προς την Ευρώπη μέσω Τουρκίας, παρέχοντας στον υπέρμετρα αλαζόνα αρχηγό της γείτονος χώρας Ερντογάν έναν ακόμα άσο στο μανίκι του για να εκβιάσει την ενταξιακή του διαπραγμάτευση, και ο οποίος έχει ήδη απασφαλίσει, παρατάσσοντας έναν μεγάλο αριθμό προσφύγων στα μικρασιατικά παράλια, έτοιμους να περάσουν σε ευρωπαϊκά εδάφη με πρώτο σταθμό την Ελλάδα.

Το πιθανότερο είναι ότι εξαιτίας του κλεισίματος του βαλκανικού διαδρόμου όλοι αυτοί θα εγκλωβιστούν τελικά στη χώρα μας, επιβαρύνοντας περαιτέρω τις ήδη υπάρχουσες μεταναστευτικές ροές.

Όλως επιβαρυντικά, οι ευρωπαϊκές υπηρεσίες ασφαλείας εξετάζουν το ενδεχόμενο να υπάρχει ένας «κοινός εγκέφαλος» που οργανώνει τις ταραχές και τις εξεγέρσεις που κατά καιρούς ξεσπούν σε διάφορα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών που βρίσκονται διάσπαρτα ανά την Ευρώπη, καθώς οι ταραχές αυτές εμφανίζουν μια σειρά από κοινά χαρακτηριστικά όπως είναι η περιοδικότητά τους, το σχεδόν ταυτόχρονο ξέσπασμά τους σε διαφορετικές χώρες, και το κοινό εθνικό υπόβαθρο που έχει η πλειονότητα των πρωταίτιων οι οποίοι συνήθως είναι αφγανικής καταγωγής, οι οποίοι φέρονται να συνδέονται ακόμα και με τρομοκρατικές οργανώσεις.

Το φαινόμενο αυτό οδήγησε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, αλλά και η Γερμανία (η οποία αφού εξάντλησε το όριο του αριθμού των μεταναστών που είχε εξαγγείλει ότι μπορεί να απορροφήσει, διότι τους χρειαζόταν ώστε να λειτουργήσουν ως πολλαπλασιαστής εργατικής ισχύος, φτηνά εργατικά χέρια δηλαδή, όμως τώρα ασφυκτιά) να προβούν σε ενέργειες αναχαίτισης των εισερχόμενων πληθυσμών είτε με τελεσίγραφα προς την πακιστανική κυβέρνηση ότι θα χαρακτηριστεί «χώρα που υποθάλπει την τρομοκρατία» αν αφήσει να διαρρεύσουν οι Αφγανοί μετανάστες, είτε με απελάσεις κτλ.

Γι’ αυτούς όλους τους λόγους η ταλαιπωρημένη Ελλάδα πρέπει να λάβει μέτρα, τα οποία θα εξισορροπήσουν αφενός τις νομοθετικές και ηθικές της υποχρεώσεις απέναντι στον Άνθρωπο, αφετέρου θα διασφαλίσουν την εδαφική, οικονομική και εθνοφυλετική της ακεραιότητα απέναντι σε αυτό το συλλήβδην διαβρωτικό φαινόμενο, το οποίο κυρίως έχει πολιτικές προεκτάσεις και διόλου δεν προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα – τουναντίον είναι εξισλαμιστικό τέχνασμα για φυτρώσει ο σπόρος του Κορανίου στην Ευρώπη. Οφείλει να περιχαρακώσει την εισροή πληθυσμού στα εδάφη της, να περιορίσει την μετανάστευση σε απορροφήσιμα νούμερα, να προωθήσει το πλεονάζον ποσοστό ανθρώπων σε άλλες χώρες για να μπορέσει η ίδια να ορθοποδήσει, να γλιτώσει τον κίνδυνο τρομοκρατικών επιθέσεων, εγκληματικών ενεργειών και οικονομικής αφαίμαξης.

Και όσοι σπεύδουν μετ’ επικρίσεως να ψέξουν μια τέτοια μετριοπαθή πρόταση ως σύγχρονο «Κυλώνειον άγος», σίγουρα πρέπει να αντιληφθούν τις πολιτικές αποχρώσεις που υποφαίνονται, και κυρίως να κατανοήσουν ότι «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος».

Αν δεν βοηθήσει η Ελλάδα την Ελλάδα με απόλυτη προτεραιότητα, δεν θα μπορέσει να βοηθήσει κανέναν άλλον. Αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου. Δηλαδή: αγάπα τον πλησίον σου, αλλά αγάπα και τον εαυτό σου.

pontos-news.gr