O βασιλιάς της προπαγάνδας είναι γυμνός

Πώς το «μάθε μπαλίτσα» της προπαγάνδας που χάρισε την εξουσία στον ΣΥΡIZA -από τα μαγκάλια και τις αυτοκτονίες ως την «τρόικα εσωτερικού»- γύρισε μπούμερανγκ την κρίσιμη στιγμή. Η ενοχοποίηση των θυμάτων στο Μάτι, ελλείψει άλλων εχθρών, σήμανε την αρχή του τέλους 

Αλέκος Παπαναστασίου 

Ηταν 1η Μαρτίου 2013. Η εισπνοή μονοξειδίου του άνθρακα από αυτοσχέδιο μαγκάλι που είχαν ανάψει δύο φοιτητές στη Λάρισα έγινε αιτία για τον τραγικό τους θάνατο. «Είναι το αποτέλεσμα των βίαιων ανατροπών που έφερε η μνημονιακή εποχή στις ζωές των περισσοτέρων από εμάς» ανέφερε την ίδια
ημέρα ο ΣΥΡΙΖΑ και στελέχη του κατηγορούσαν την κυβέρνηση. Από κοντά και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες.

Ηταν η εποχή της εφόδου προς την εξουσία και μια «απίστευτη εκστρατεία προπαγάνδας και συκοφαντίας», που θα έλεγε και ο Τζανακόπουλος, βρισκόταν σε εξέλιξη. Το μενού περιελάμβανε μεταξύ άλλων την πολιτική εκμετάλλευση των αυτοκτονιών. Κάθε συμβάν του αστυνομικού δελτίου αποδιδόταν στους επάρατους Σαμαροβενιζέλους οι οποίοι ως «εντολοδόχοι της τρόικας» επιχειρούσαν να εξοντώσουν τον ελληνικό λαό. Πηγή: 

Τα χρόνια πέρασαν, η προπαγάνδα απέδωσε, ο ΣΥΡΙΖΑ κατέκτησε την εξουσία και μοίρασε καρέκλες στα στελέχη του. Τον πρώτο καιρό κάθε απόπειρα κριτικής προς την «κυβέρνηση της Αριστεράς» εξουδετερωνόταν πανεύκολα με τα γραμμένα στο πόδι non paper τα οποία υποδείκνυαν με χαρακτηριστική άνεση την «πέμπτη φάλαγγα» η οποία είχε τον ευφάνταστο τίτλο «τρόικα εσωτερικού». 

Το ψωμοτύρι της προπαγάνδας απέδιδε και οι πλατείες γέμιζαν με υποστηρικτές. Η συνταγή ήταν απλή, δεν απαιτούσε ιδιαίτερη επεξεργασία ή ικανότητες και έκανε θαύματα. Δεν χρειαζόταν να κυβερνάς, αρκούσε να στοχοποιείς όποιον σε αμφισβητεί και να πατάς στο θυμικό, στο μίσος και στο διχασμό. Κυριολεκτικά «μάθε μπαλίτσα από τον άρχοντα» που έλεγε και μια ψυχή και στο Μαξίμου ήταν ενθουσιασμένοι με το «πόσο εύκολο είναι να κυβερνάς τον ελληνικό λαό» με τα καφενειακά εργαλεία του φοιτητοπατέρα. 

Αλλά και μετά το τρίτο μνημόνιο, για το οποίο βεβαίως έφταιγαν κάποιοι άλλοι (τον Μοσκοβισί δεν τον διαβάσαμε ούτε και τώρα), η συνταγή δεν άλλαξε. Αλλωστε και πάλι δεν χρειαζόταν να κυβερνάς, αρκούσε να ψηφίζεις προαπαιτούμενα. Αυτά που μόνο μια Αριστερή, φιλολαϊκή κυβέρνηση θα μπορούσε να περάσει όπως πίστευαν και τελικά επιβεβαιώθηκαν οι δανειστές της χώρας. 

Και η προπαγάνδα συνέχιζε ακούραστη με στοχοποίηση δημοσιογράφων και μέσων ενημέρωσης, με το σόου για τις τηλεοπτικές άδειες, τα δήθεν σκάνδαλα των παλιών και πάει λέγοντας. Κουτσά στραβά τη βολεύαμε εβδομάδα την εβδομάδα, μήνα με το μήνα, και βολεύαμε παράλληλα το δικό μας κομματικό στρατό όπως ακριβώς έκαναν οι φρικτοί παλιοί, ίσως και χειρότερα. 

Ωσπου φτάσαμε στην τραγωδία. Στην αρχή τα αντανακλαστικά λειτούργησαν και ξεσκόνισαν το βιβλίο για την αντιμετώπιση ανάλογων περιπτώσεων. «Ψέματα των Δυτικών το Τσερνόμπιλ» ή,στην περίπτωσή μας , «ψέματα του ΣΚΑΪ οι νεκροί», και σύσκεψη live για να πάμε ήσυχοι για ύπνο Δευτέρα βράδυ. 

Μετά σειρά είχαν τα σκοτεινα κέντρα που μας ζηλεύουν επειδή βγαίνουμε από τα μνημόνια και κατακτάμε ηγετικό ρόλο στα Βαλκάνια χάρη στη συμφωνία των Πρεσπών. Ή με τα λόγια του Πρωθυπουργού στο υπουργικό Συμβούλιο της 27ης Ιουλίου: «Επιτρέψτε μου, τέλος, να σας θυμίσω, εδώ, ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή. Ανακτά σε λίγες μέρες από σήμερα, έπειτα από οκτώ σκληρά χρόνια, την κυριαρχία της και διεκδικεί με αξιώσεις τον ηγετικό ρόλο που της αναλογεί στην ευαίσθητη περιοχή μας. Στις συνθήκες αυτές, λοιπόν, το θέμα της ασφάλειας αποκτά πρωταρχική σημασία. Αποφασιστική και κρίσιμη. Ο καθένας νομίζει καταλαβαίνει το γιατί. Έχουμε, συνεπώς, ιστορική ευθύνη να μην επιτρέψουμε σε κανέναν, σε όποιο σκοτεινό κέντρο και αν αναφέρεται, να ανακόψει την πορεία μας και να μας απομακρύνει από αυτό τον εθνικό στόχο». 

Κλασικό «μάθε μπαλίτσα», «οι ξύπνιοι διαβάζουν ανάμεσα στις γραμμές» και ως εκ τούτου «βλέπουν τα παιχνίδια που παίζονται». 

Αλλά τίποτα δεν έπιασε αυτή τη φορά. Και ελλείψει Σαμαροβενιζέλων και τρόικας ο εχθρός έγινε αυτή φορά ο λαός που χτίζει αυθαίρετα. «Το αφεντικό τρελάθηκε» (βλ. «Εφ. Συν.») όταν τα νομιμοποιούσε αλλά τώρα ήρθε στα συγκαλά του. 

Ομως ο μηχανισμός της προπαγάνδας του «αφεντικού», το σχήμα πάντα φταίνε οι άλλοι, αίφνης ξεγυμνώθηκε στα μάτια όλων. Ο βασιλιάς αυτής της ταραγμένης δεκαετίας ήταν πλέον γυμνός. Και κάπως έτσι φτάσαμε στην αρχή του τέλους. 

Πηγή: Protagon.gr