Επιστροφή της Ελλάδας στην κανονικότητα, το μεγαλύτερο fake news

Του Γιώργου Φιντικάκη
Σε όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που πέρασαν από μνημόνια, είδαμε στη χρονιά της δικής τους εξόδου, μια έκρηξη ανάπτυξης με κινητήριο δύναμη τις εξαγωγές. Συνέβη παντού, πλην της Ελλάδας!
Κατά ένα περίεργο τρόπο, η Ελλάδα, ακόμη και σήμερα δεν υπακούει στο βασικό οικονομικό κανόνα που θέλει τα χαμηλά κόστη εργασίας και τα υποτιμημένα περιουσιακά στοιχεία, να απογειώνουν την ανάπτυξη.
Όσο αυτό δεν συμβαίνει, όσο αδυνατούμε να παράξουμε περισσότερο, δεν υπάρχει περίπτωση να εξέλθουμε στο ξέφωτο.
Αν ρίξει κανείς μια ματιά στην πορεία των ελληνικών εξαγωγών θα διαπιστώσει ότι η ανάκαμψή τους είναι εντελώς αναιμική, και ότι μετά από 8 χρόνια κρίσης, μόλις και μετά βίας ξεπερνούν τα προ κρίσης επίπεδα, τα οποία ήταν ούτως ή άλλως ανεπαρκή.

Σήμερα οι ελληνικές εξαγωγές βρίσκονται με βάση το 100 το 2007, οριακά πάνω από αυτό, κάπου κοντά στο 110.
Επίσης, οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου παραμένουν με βάση το 100 το 2007 κάτω από το 40. Αν θέλαμε να ελπίζουμε ότι βάλαμε της βάσεις για να βγούμε από την κρίση, θα έπρεπε αυτές να βρίσκονταν σήμερα πολύ πάνω από το 100
Το αντιφατικό είναι ότι τα υποτιμημένα περιουσιακά στοιχεία είναι αμέτρητα, και η υπερπροσφορά του φθηνού καταρτισμένου δυναμικού, τεράστια. Και όμως η ανταπόκριση των επενδυτών, δεν έχει την ένταση που θα έπρεπε για μια οικονομία που ανακάμπτει.
Έπειτα από 8 χρόνια περιπετειών, και ακόμη δεν έχουμε καταλάβει ότι είμαστε οι μοναδικοί υπεύθυνοι για τη μοίρα μας, και ότι εμείς θα εκλέξουμε τη κυβέρνηση που θα φέρει την ανάπτυξη, όχι η τρόικα.
Είμαστε η χώρα που παρ' ότι ψηφίζουμε τα πάντα, στην ουσία ελάχιστα έχουν αλλάξει, τα μεγάλα διαρθρωτικά ζητήματα δεν έχουν επιλυθεί, ενώ το πραγματικό κλειδί για την ανάπτυξη είναι να επενδύσουν τα εγχώρια κεφάλαια, και όχι οι ξένοι.

Δείγμα άλλωστε ότι οι ξένοι - από αγορές και επενδυτές, έως εταίροι, και πιστωτές- δεν εμπιστεύονται την Ελλάδα, είναι η απόφαση του Eurogroup της 21ης Ιουνίου που συνιστά στην ουσία ένα νέο πρόγραμμα, ακριβώς επειδή κανείς δεν μας παίρνει στα σοβαρά.

Την εικόνα μιας χώρας που απέχει χιλιόμετρα από την κανονικότητα αντικρίζει όποιος επτά ημέρες πριν την έξοδο της Ελλάδας από το 3ο Μνημόνιο, τραβήξει την κουρτίνα που σκεπάζει τη γύμνια της οικονομίας μας.
Χρηματιστήριο που βολοδέρνει πέριξ των 750 μονάδων, τραπεζικές μετοχές κάτω από τις τιμές της τελευταίας ανακεφαλαιοποίησης, επιτόκια κρατικών ομολόγων που έχουν μπροστά το 4 αντί για το 2, capital controls σε ισχύ, συνθέτουν την εικόνα που βλέπουν σήμερα οι  επενδυτές.
Η κυβέρνηση τους καλεί απεγνωσμένα να επενδύσουν στην Ελλάδα, αλλά εκείνοι βλέπουν την υψηλή φορολογία να συνεχίζει να «πνίγει» την επιχειρηματικότητα και τα εισοδήματα, και κατ΄επέκταση μια ανάπτυξη καταδικασμένη από τα υπερπλεονάμσατα να κινείται με χαμηλούς ρυθμούς.
Η αλήθεια είναι ότι αν κάποιος συγκρίνει την Ελλάδα με όσες οικονομίες ήταν σε μνημόνια, δηλαδή Ιρλανδία, Κύπρο, αλλά και Πορτογαλία, αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για μια χώρα κουρασμένη, η οποία εξακολουθεί να «κουβαλάει» μέρος των παθογενειών του παρελθόντος.
Πάνω και πέρα απ’ όλα, όμως, βλέπει ότι δεν υπάρχει το όραμα σχετικά με το πού θέλουμε να πάει αυτή η χώρα οικονομικά, κοινωνικά και παραγωγικά και, εν συνεχεία, με τι εργαλεία και αποφάσεις θα το υλοποιήσουμε.
Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συμβαίνει. Αντ’ αυτού, ενόψει ΔΕΘ είναι βέβαιο ότι θα γίνουμε περισσότερο παρά ποτέ μάρτυρες μιας ακατάσχετης αοριστολογίας διαποτισμένης με ιδεολογήματα άλλων εποχών.

liberal.gr