Ο ΣΥΡΙΖΑ φροντίζει το παρακράτος του

Ολοι αυτοί οι χλεχλέδες εκστασιάζονται με τα κουμπούρια και τα αμπέχονα

Από τον
Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη

Γιατί εκπλήσσεστε για τη φροντίδα του ΣΥΡΙΖΑ στα ιδεολογικά του κοντοξάδερφα με τα κουμπούρια και σοκάρεστε ως παρθένες μπροστά στην επερχόμενη διακόρευση;

Η Αριστερά το ματωμένο σεντόνι της το έχει κρεμάσει στο μπαλκόνι της Ιστορίας από τα μικράτα της κι από τότε έχουν περάσει από πάνω της κόσμος και λαός. Μέχρι κι ο Αδόλφος την πέρασε ένα χεράκι. Υστερα από άγριο οπορτουνιστικό σεξ στο μοτέλ «Ρίμπεντροπ - Μολότωφ», καπνίσανε το ξημέρωμα ένα τσιγαράκι με τον Στάλιν πάνω στα τσαλακωμένα σεντόνια και μετά φόρεσε ο ένας ξανά τη σβάστικα κι ο άλλος το σφυροδρέπανο και μπουκάρανε από Ανατολή και Δύση στην Πολωνία. Μόνο μην το πείτε στον Μπογιόπουλο, δεν το ξέρει και θα του χαλάσετε τη δικαιολόγηση του Κατύν.

Τα δημόσια «κορίτσια« της οδού Φυλής, που στο κάτω κάτω είναι από «σπίτι», είναι άσπιλα και αμόλυντα μπροστά στις διάφορες παραφυάδες του Μαρξ, του Ενγκελς, του Λένιν και των αναρχικών αλλά και των νεοφιλελέδων, αλλά είναι άλλη κουβέντα.

Τώρα πήρατε είδηση πως ΣΥΡΙΖΑ, κουκουλοφόροι, τρομοκράτες είναι μεσοτοιχία, ιδεολογικά γειτονάκια, ανταλλάσσουν καφέ, ζάχαρη; Καμιά φορά είναι και πραγματικοί συγγενείς, εξ αίματος ή εξ αγχιστείας. Σύννεφο πάνε οι υπογραφές, η συμπαράσταση, τα κολλητηλίκια, δίκες διεξάγονται με 100 μαυροντυμένους μέσα στην αίθουσα να αγριοκοιτάνε τους δικαστές κι άλλους 300 απέξω. Νόμοι δίνονται παραγγελία σε δυσοίωνους κυβερνητικούς μέσα από τη φυλακή και δεν τρέχει κάστανο. Δημοκρατίαν έχομεν, αλλά έχει και πλάκα μερικές φορές. Οι μάχιμοι δικηγόροι έχουμε δει ταλαίπωρους πελάτες μας να τους κόβουν φέτες τα ΜΜΕ, να διασύρονται πριν καν δικαστούν. Φάτσα κάρτα τα ονοματεπώνυμά τους, οι φωτογραφίες τους, μέχρι του σκύλου τους, και κυνήγι μέχρι και του μπατζανάκη τους για δήλωση. Ομως, «Η Ηριάννα και ο Περικλής», σκέτο. Σαν τίτλος από ερωτικό μυθιστόρημα. «Ηριάννα», όνομα με αχλή αιθέριας ύπαρξης. Μυστικότης, απόλυτος σεβασμός και συμπόνια.

Παρηγορούσα έναν δικό μου, πως ίσως κάποτε θα είναι έτσι για όλους. Τον είχαν διασύρει στις ρούγες για κάτι που δεν ήταν, «βιαστής» στα 20 του, κι όταν αποδείχθηκε στο Εφετείο, δεν το έγραψαν ούτε δίπλα στα φαρμακεία, αλλά δυο χρονάκια στην Τρίπολη του τα χρωστάνε και του μείνανε και οι φωτογραφίες στις εφημερίδες να τις κορνιζάρει. Δεν ήταν αριστερός.

Αν είχε κατηγορηθεί πως είχε σκοτώσει, ληστέψει, ανατινάξει «με επίκεντρο τον άνθρωπο», θα είχε τύχει καλύτερης μεταχείρισης από ένα σύστημα όπου η αριστεράντζα λύνει και δένει. Ηταν απλά ένας απολιτίκ πιτσιρικάς που πιάστηκε το σακάκι του στα γρανάζια του Νόμου και τον κατάπιε η μηχανή. Αθωώθηκε με αγώνα αλλά μόνο που δεν τον έβαλαν ανάποδα στον γάιδαρο. Ας πρόσεχε.

Η Αριστερά, εκτός από αυτοάνοσο νόσημα, όπου μέρος της ανθρωπότητας επιτίθεται στον εαυτό της, έχει και βασικά χαρακτηριστικά μαφιόζικης οργάνωσης. Υποστηρίζει τους δικούς της μέχρι τέλους, ό,τι κι αν έκαναν και ιδίως αυτούς του «ανύπαρκτου» άκρου της με τα κουμπούρια και τις βόμβες. Οι χιτλερικοί υπάρχουν, αλλά οι σταλινικοί ή αναρχικοί ολοκληρωτικοί κάνουμε πως δεν υπάρχουν. Ενα, λένε, είναι το άκρο και το λένε χωρίς να είναι υπό την επήρεια «φαρμακευτικής κάνναβης» (γεια σου, ρε Καρανίκα). Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει κάτι πολύ απλό και συνεπές στην αντίληψη της Αριστεράς πως η βία και η ανομία είναι πολιτικά όπλα και δη το «ανώτατο στάδιο πάλης»: φροντίζει το παρακράτος του. Αλληλεγγύη χωρίς αναστολές, ακόμη και με δυο γίδες στην πλάτη. Το έχω ξαναπεί: το υποσυνείδητο των δεξιών όταν θυμώνουν είναι η Χούντα, ο Παπαδόπουλος («α ρε Παπαδόπουλος που σας χρειάζεται» κ.λπ.) και των αριστερών, η ΟΠΛΑ και η 17Ν, στο θυμικό τους πάνε κι έρχονται κονσερβοκούτια, Μελιγαλάδες, Φενεοί και 45άρια. Η διαφορά είναι πως οι δεξιοί δεν το εννοούν, ενώ οι αριστεροί, άμα τους δοθεί η ευκαιρία....

Ολοι αυτοί οι Κολωνακιώτες ή Εξαρχειώτες χλεχλέδες εκστασιάζονται με τα κουμπούρια και τα αμπέχονα και την αυθαίρετη εξουσία ζωής και θανάτου που είχαν οι οπλατζήδες και οι «Λουκάδες». Κάτω από τον Χατζηαβάτη νομίζουν πως κρύβουν έναν Αρη ή έναν Τσε, ο οποίος βέβαια θα τους είχε ντουφεκίσει, διότι άλλα χούγια τους τούς κατατάσσουν στα «αντεπαναστικά στοιχεία».

Ετσι, όταν αυτός ο άμπαλος και περιθωριακός συρφετός φύγει, μάλλον υπό ανώμαλες συνθήκες, από την εξουσία, και θα έρθει ο άμπαλος γόνος, θα υπάρχει ένας στρατός από κουκουλοφόρους, κουμπουροφόρους, βανδάλους και δεκάδες καταλήψεις - εστίες στους αστικούς ιστούς των πόλεων, ώστε να αποσταθεροποιηθεί η επόμενη κυβέρνηση.

Πώς πρέπει να τα αντιμετωπίζει αυτά ένα σοβαρό εθνικό δημοκρατικό κράτος είναι προφανές και απαιτεί να σπάσουν όλα τα κλούβια αβγά της Μεταπολίτευσης. Αυτό, όμως, δεν μπορούν να το κάνουν «κότες»...

*Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ

dimokratianews.gr