ΟΟΣΑ & ΔΝΤ:Η Ελλάδα δε σώζεται με μεταρρυθμίσεις μέσα στο ευρώ αν δεν εξαληφθεί το τεράστιο χρέος

Το κεντρικό επιχείρημα των υποστηρικτών της παραμονής μας στην ευρωζώνη είναι ότι, το πρόβλημα της χώρας θα λυθεί αν προχωρήσουμε σε διοικητικές μεταρρυθμίσεις με την προώθηση του εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης, την κατάργηση επαγγελματικών προνομίων, μονοπωλιακών καταστάσεων και όποιων εργασιακών προνομίων έχουν παραμείνει, με την ορθολογική λειτουργία και αποτελεσματική διαχείριση του ευρύτερου κράτους.

Αναμφίβολα, ο εξορθολογισμός της δημόσιας διοίκησης είναι αναγκαίος για την πρόοδο της χώρας. Όμως, ακόμα και με τις πλέον επιτυχημένες μεταρρυθμίσεις για διοικητικό εκσυγχρονισμό και πάλι δεν σώζεται η χώρα αν δεν λυθεί το πρόβλημα του χρέους και της ακραίας υφεσιακής πολιτικής με ένα υπερτιμημένο νόμισμα όπως είναι το ευρώ. Και σε τελευταία ανάλυση, αν δεν υπάρχει έλεγχος στην ασκούμενη νομισματική πολιτική προς όφελος της χώρας.

Έχει απόλυτα τεκμηριωθεί από εμπειρικές έρευνες μελετητών του ίδιου του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ, καθώς και ανεξάρτητων διαπρεπών οικονολόγων ότι, οι όποιες δυνατές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις επιτευχθούν όπως αυτές που αναφέρθηκαν ποιο πάνω, δεν μπορούν να επιτύχουν ετήσια ανάπτυξη της τάξης άνω του 1%-2% του ΑΕΠ.

Με απλά λόγια, με δεδομένη την παραμονή μας μέσα στην ευρωζώνη, αν υποτίθεται ότι καταφέρουμε ως δια μαγείας να γίνουμε από την μια μέρα στην άλλη, κράτος τύπου Ελβετίας ή Σουηδίας, και πάλι το μόνο που θα πετύχουμε είναι ετήσια ανάπτυξη της τάξης  του 1%-2% ετησίως.

Σύμφωνα με τις ίδιες μελέτες που οι περισσότερες έχουν γίνει,τονίζεται και πάλι από ερευνητές του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ, στην περίπτωση που οι μεταρυθμίσεις δε συνοδεύονται από επεκτατική οικονομική πολιτική, μπορεί βραχυπρόθεμα και μεσοπρόθεσμα να έχουν ακόμα και αρνητικές συνέπειες.Αυτό σημαίνει ότι, ακόμα και αν γίνουμε υπερσύγχρονο κράτος, με τη σημερινή υφεσιακή πολιτική που ακολουθείται, οι μεταρρυθμίσεις μπορεί να έχουν ακόμα και αρνητικές συνέπειες.

Είναι προφανές ότι, η ελληνική οικονομία δε σώζεται με διοικητικές μεταρρυθμίσεις μέσα στην ευρωζώνη όπου δεν υπάρχει πρόθεση αντιμετώπισης του τεράστιου χρέους της χώρας, το οποίο περίπου διπλασιάστηκε μετά την ένταξή μας στο ευρώ. Και το ίδιο έγινε στην Ιταλία,Πορτογαλία,Ιρλανδία, Κύπρο, ενώ τριπλασιάστηκε στην Ισπανία.

Οι ενδιαφερόμενοι για να ψάξουν περισσότερο το θέμα και να πειστούν για του λόγου το αληθές, μπορεί να προσφύγουν στις ακόλουθες μελέτες :

Anderson, Derek, Ben Hunt, and Stephen Snudden, (2014). “Fiscal Consolidation in the Euro Area: How Much Can Structural Reforms Ease the Pain?” IMF Working Paper. No. 13/211 International Monetary Fund).

Bouis, R., Orsetta C., Lilas D, Romain D., Aleksandra Z., (2012), “How Quickly Does Structural Reform Pay Off? IZA Journal of Labor Policy, 1:12.

Eggertsson, Gauti, Andrea Ferrero, and Andrea Raffo (2014). “Can Structural Reforms Help Europe?” Journal of Monetary Economics, Vol. 61, pp.2–22.

Pothier, D.(2014).Structural reforms in the eurozone.DIW Roundop,Politics in Focus

Rodrick, D.(2015a).The elusive promise of structural reforms https://www.project-syndicate.org/./greece-structural-reforms…

Rodrik,D.(2015b).Structural reforms and Greece : Lessons from other countries. Athens, Oct. www.inerpost.gr

Rose – Bordon, A., Ebeke Ch.and Shirono,K.(2016).When Do Structural Reforms Work? On the Role of the Business Cycle and Macroeconomic Policies. International Monetary Fund working paper

Οι μελέτες αυτές προφανώς απαντούν και  γελοιοποιούν πολιτικά κόμματα, φορείς και πρόσωπα που προβάλουν την δήθεν δική τους ικανότητα, δεξιότητα και μαεστρία ως το ελιξίριο για τη σωτηρία της χώρας. Αυτό ισχύει για όλα τα κόμματα της μνημονιακής κυβέρνησης και αντιπολίτευσης που ομνύουν στο ευρώ αλλά και στους πολλούς  «μαϊντανούς-σωτήρες» που δημιουργούν άπειρα προσωποπαγή κόμματα ή περιφέρονται στα ΜΜΕ με το ίδια κοινότοπα επιχειρήματα.

Όλοι αυτοί οι ανεκδιήγητοι “σωτήρες” υποστηρίζουν ότι μπορούν να λύσουν τον γόρδιο δεσμό όπου έχουν αποτύχει όλοι οι άλλοι όμοιοί τους. Αυτοπροβάλλονται ως από μηχανής Θεοί, με σκοπό να χωθούν στο σύστημα και να πάρουν μερτικό από τις καρέκλες της δοτής εξουσίας που μοιράζει το Βερολίνο. Χορεύουν όλοι τους στον ίδιο ευρωραγιάδικο σκοπό. Είναι όλοι τους για γέλια και για κλάματα.

Αλλά και κάποιοι αφελείς ρομαντικοί που δημιουργούν ξεκομμένες αντιμνημονιακές πολιτικές κινήσεις, ομάδες και ομαδούλες, αλλά  χωρίς πρόθεση σύγκρουσης με τη γερμανική ευρωκατοχή, όχι μόνο δεν έχουν απολύτως καμιά τύχη αλλά σε τελευταία ανάλυση βοηθούν το καθεστώς. Λειτουργούν ως βαλβίδες εκτόνωσης των αγανακτισμένων πολιτών οι οποίοι διοχετεύουν την ενέργειά τους σε στείρες κατευθύνσεις. Έτσι, η ευρωκατοχή και το δίδυμο αδελφάκι της το μνημόνιο της καταστροφής, κερδίζουν χρόνο. Και οδηγούν τη χώρα στον Καιάδα.

odosdrachmis.gr