Πέμπτη 16 Μαρτίου 2017

Γιατί οι τράπεζες… δεν δικαιούνται να ομιλούν

Του
ΑΝΤΩΝΗ ΚΟΛΙΑΤΣΟΥ


Σχετική εικόνα 
Θα ήταν πραγματικά άδικο εάν κάποιοι ερμήνευαν την πρόσφατη αρθρογραφία μας για  τους πλειστηριασμούς, ως  μια όψιμη πολεμική  εναντίον των τραπεζών και της προσέδιδαν ταπεινά κίνητρα. Και αυτό γιατί η δημοσιογραφική αυτή  γραφίδα  δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το χρέος της να  αναδείξει μια «τραπεζικό-κρατική» πραγματικότητα, όπου τα «καμώματα» των συντελεστών της  έχουν προκαλέσει την  οργή και αγανάκτηση  κάθε σκεπτόμενου πολίτη  και οι συνέπειές της  έφεραν σε απόγνωση το μεγαλύτερο τμήμα των υπερχρεωμένων στις τράπεζες νοικοκυριών και μικρό- μεσαίων επιχειρήσεων. Κοντολογίς απλά    περιγράψαμε  «αυτό που  κόσμος τόχει τούμπανο και η τρόικα,  τράπεζες και  κυβέρνηση , κρυφό καμάρι».

Γιατί τώρα η κριτική

Όμως, εδώ ίσως από κάποιους τεθεί το ερώτημα! Γιατί τώρα αυτή η κριτική και όχι…τότε, στην εποχή της «δανειακής αφθονίας»,  που οι τραπεζικές σειρήνες του υπέρ-καταναλωτισμού και της επίπλαστης  ευημερίας  εκμαύλιζαν συνειδήσεις και έκαναν τον πολύ κόσμο να «παίρνει» τα δάνεια σαν … ασπιρίνες,;
Εύλογο το  ερώτημα, αλλά για κάποιους  υποψιασμένους, εύκολη είναι και η απάντηση! Γιατί σήμερα  τα πράγματα παρά-δυσκόλεψαν! Γιατί τώρα οι «κόκκινοι δανειολήπτες» κατάλαβαν ότι είναι  σε τραπεζική ομηρία  και αρχίζουν  να ψάχνονται! Γιατί αυτή την περίοδο… διαβάζουν και  ξαναδιαβάζουν τα ψιλά γράμματα των συμβάσεων που υπέγραψαν και  σπεύδουν στα δικηγορικά γραφεία, αναζητώντας την απαραίτητη νομική συνδρομή για να αμυνθούν στη βροχή των διαταγών πληρωμής που οι τράπεζες εκδίδουν εις βάρος τους! Γιατί σήμερα, που οι πλειστηριασμοί… έρχονται, οι «κόκκινοι δανειολήπτες» ανακαλύπτουν τα τέρατα και σημεία του τραπεζικού υπέρ-δανεισμού τους! Γιατί τώρα διαπίστωσαν  ότι οι πανούργες τράπεζες τους παγίδευσαν, όταν  τα

δασκαλεμένα  στελέχη τους, χωρίς ποτέ να τους ενημερώσουν, τους πίεζαν να αποδεχτούν μια σειρά καταχρηστικών  Γενικών Όρων Συναλλαγών(ΓΟΣ), δηλαδή  άκυρων.

Το συλλογικό «κατηγορώ»εναντίον των τραπεζών

Με αυτή την έννοια, λοιπόν- και  αφορμή το ζήτημα της άρσης απαγόρευσης των πλειστηριασμών, η σημερινή αρθρογραφία μας επικεντρώνεται στον εν πολλοίς ύποπτο ρόλο του τραπεζικού συστήματος στη  δημιουργία του προβλήματος της «τραπεζικής υπερχρέωσης», επισημαίνοντας ,γενικότερα, ότι τα αίτια του κακού είναι  ότι οι τράπεζες:
. Είχαν και δυστυχώς εξακολουθούν να έχουν το πάνω χέρι στις συναλλακτικές σχέσεις  με τους πελάτες τους, αφού με την εκβιαστική επιβολή καταχρηστικών ΓΟΣ(σ.σ όπως έχουν κριθεί με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις)  στις συμβάσεις που συνάπτουν, διαταράσσουν την ισορροπία των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των συμβαλλόμενων εις βάρος τους, ως καταναλωτών. Πράγμα το οποίο, ως αντίθετο με τις διατάξεις των παραγράφων 1 και 6 του άρθρου 2 του ν 2251/1994, που ενσωματώνει σχετική  κοινοτική οδηγία στο ελληνικό δίκαιο,  καθιστά τη σύμβαση άκυρη(εν μέρει ή και στο σύνολό της).
.Παρανόμησαν και παρανομούν, όταν, εκμεταλλευόμενες  την ανάγκη του δανειολήπτη (οικονομική και επιτακτική), κουφότητα(αφροντισιά για την εκτίμηση των συνεπειών της συναλλακτικής πράξης του) και την απειρία(έλλειψη πείρας περί τις τραπεζικές συναλλαγές), πετυχαίνουν περιουσιακά ωφελήματα(υπερβολικούς τόκους, αδικαιολόγητα έξοδα δανείου, παράνομες εισφορές, προμήθειες κ.ά), που, κατά τις περιστάσεις,  βρίσκονται σε φανερή δυσαναλογία προς την παροχή(το δάνειο). Ενώ στην περίπτωση που αυτές( ανάγκη, κουφότητα, απειρία) συμβαίνει να συντρέχουν αθροιστικά στο πρόσωπο του δανειολήπτη, το χρέος θεωρείται επαχθές, με αποτέλεσμα εν πολλοίς να κρίνεται παράνομο(σ.σ από τον συνδυασμό των άρθρων 178, 179, 180 και 281 Αστικού Κώδικα) .
Έγραψαν και γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την  αρχή της «τραπεζικής πίστης» μεταξύ  δανειοδότη και δανειοδοτούμενου, η οποία, σύμφωνα με τα άρθρα (2) και (3) του, από την Γεν. Συνέλευση της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών της 12ης Μαρτίου 1997, εγκριθέντος κώδικα, «δεσμεύει την κάθε τράπεζα  να αποδέχεται a-priori το αμοιβαίο της εμπιστοσύνης μεταξύ αυτής και του δανειοδοτούμενου». Το οποίο  σημαίνει ότι από τη στιγμή που ο  πελάτης περνάει το κατώφλι της (της τράπεζας), η τελευταία, τουλάχιστον να μην τον βλέπει εκ των προτέρων(a-priori) ως αφερέγγυο, αλλά να  ελέγχει την πιθανή αναξιοπιστία του  στην πορεία της σύμβασης(a-prosteriori). Όμως τι έγινε και τι γίνεται  στην πράξη; Απλά η ΤΡΑΠΕΖΑ, ειδικότερα στην περίπτωση του ανώνυμου πελάτη, χωρίς καν να λαμβάνει υπόψη την πραγματική πιστοληπτική του ικανότητα, τον θεωρεί εκ των προτέρων αναξιόπιστο  και αν δεν απορρίπτει αμέσως το αίτημά του, πάντως του ζητεί από υπερβολικές έως παράλογες  εγγυήσεις έναντι του δανείου. Και το κάνει εν γνώσει της ότι με την αιτούμενη καθ’ υπερβολή εγγύηση, παραβιάζει τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας(άρθρο 25 παρ 1 του Συντάγματος) και επομένως παρανομεί.
. συμπεριφέρθηκαν και συμπεριφέρονται στον περιελθόντα σε αδυναμία δανειολήπτη με πρωτοφανή σκληρότητα, χρησιμοποιώντας  ακόμη και τις μικρό-καθυστερήσεις στην αποπληρωμή δανειακών δόσεων, ως νομικό άλλοθι προκειμένου να καταστήσουν το υπόλοιπο του δανείου αμέσως απαιτητό(ληξιπρόθεσμο) και ακολούθως να προχωρήσουν στη λήψη  καταδιωκτικών μέτρων εναντίον του (σ.σ, καταγγελία συμβάσεως , διαταγή πληρωμής , προσημείωση υποθήκης , κατάσχεση, πλειστηριασμός).
Και αντί να σεβαστούν(οι τράπεζες) την αδυναμία του οφειλέτη και να επιδείξουν την ανθρώπινη ευαισθησία τους, καλώντας τον να συζητήσουν το πρόβλημα και να βρούνε μια έντιμη και κοινά αποδεκτή λύση, οι ίδιες, μέσω των εισπρακτικών εταιρειών και των συνεργαζόμενων δικηγορικών γραφείων, τον απειλούν με κατασχέσεις της κινητής και ακίνητης περιουσίας του, φορτώνοντάς τον με δικαστικά έξοδα και υπέρογκους τόκους υπερημερίας ακόμη και σε εκείνες τις περιπτώσεις που ο ίδιος ο  απρόσωπος νόμος του επιφυλάσσει μια διαφορετική, πιο ανθρώπινη μεταχείριση[σ.σ  τα άρθρα 336, 338 και 363  Αστικού Κώδικα , προβλέπουν την απαλλαγή από το χρέος , αν ο οφειλέτης αποδείξει ότι περιήλθε σε αδυναμία αποπληρωμής του, από γεγονός που προέκυψε χωρίς να ευθύνεται ο ίδιος(π.χ όταν του παρουσιαστεί σοβαρό πρόβλημα υγείας)].
 . εκτράπηκαν του φυσικού τους προορισμού, όταν, αντί να περιορίζουν τη δραστηριότητά τους  στο  αέναο επιχειρηματικό παιχνίδι του «δανείζομαι-δανείζω» με το νόμιμο αμοιβαίο αζημίωτο και να προσφέρουν την πολυπόθητη ρευστότητα στην αγορά, δικαιολογώντας έτσι τον καταστατικό  ρόλο τους ως  ατμομηχανής της οικονομικής δραστηριότητας και ανάπτυξης  του τόπου, αυτές  ελάχιστα επιδόθηκαν στις παραδοσιακές τραπεζικές εργασίες. Αντίθετα έγιναν εργαλεία τζόγου(σ.σ, παράγωγα, χειραγώγηση μετοχών , Α/Κ, Σουάπς κ.ά) και μήτρες διαφθοράς(σ.σ όταν  φούσκωναν τεχνητά την αξία των μετοχών επιχειρήσεων που εισήγαγαν στο χρηματιστήριο, παρασύροντας το πόπολο να αγοράσει στα ψηλά και μετά από λίγο, ακολουθούσε το ξεπούλημα, με αποτέλεσμα οι λίγοι πληροφορημένοι να κερδίσουν τα [πολλά και  οι περισσότεροι να μείνουν με τον… μουτζούρη στο χέρι, ή όταν έδιναν τα γνωστά θαλασσοδάνεια στους ημέτερους κ.ά). Ενώ με  τα πρωτοφανούς ύψους δανειστικά επιτόκια και τις λοιπές καταχρηστικές ρήτρες που επέβαλλαν σε βάρος των δανειοληπτών, πέτυχαν  τη συγκέντρωση υπέρ-κερδών, σπατάλησαν ιλιγγιώδη ποσά σε ηγεμονικούς μισθούς και bonus υπέρ των golden boys στελεχών τους , κατέστησαν ηθικοί αυτουργοί του «φόρο-πνιγμού» ενός ολόκληρου λαού φορτώνοντάς τον από το 2009 μέχρι σήμερα με το αστρονομικό χρέος των 238 δις ευρώ για τη στήριξη και ανακεφαλαίωσή τους. Για να  δικαιώσουν τελικά όλους εκείνους που υποστήριζαν ότι οι ελληνικές τράπεζες , δεν έπαιξαν ούτε παίζουν καθαρό παιχνίδι. Και ότι, παρά τις εκατοντάδες δις ευρώ που έχουν πάρει από το «πτωχευμένο» ελληνικό κράτος(σ.σ έχει υπολογισθεί ότι από το 2009 μέχρι οι φορολογούμενοι πολίτες μαζί και οι διάφορες εταιρείες , τα  νομικά πρόσωπα κ.ά, περίπου 14 εκ. ΑΦΜ, έχουν επιβαρυνθεί κατά μέσο όρο με 17.000€ ο κάθε ένας, για να…διασώσουν τις τράπεζες), σήμερα παραμένουν  «γίγαντες με πήλινα πόδια».
 . επέδειξαν πρωτοφανή ανευθυνότητα, όταν, αποποιούμενες τη μεγάλη ευθύνη τους στη δημιουργία: της υπερχρέωσης εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών και επιχειρήσεων, της φούσκας  του χρηματιστηρίου και της,   υπέρ της διάσωσής τους, επιβολής στον ελληνικό λαό των δυσβάστακτων μέτρων λιτότητας των μνημονίων, εκβιάζοντας και απειλώντας  την αδύναμη να αντισταθεί  στις ορέξεις τους συγκυβέρνηση, μεθόδευσαν, σε συνεργασία με την τρόικα, την ουσιαστική απελευθέρωση των πλειστηριασμών, σηματοδοτώντας   την αρχή του τέλους της ελληνικής ιδιοκτησίας και συνακόλουθα την ανυπολόγιστης έκτασης και έντασης κοινωνική και ανθρωπιστική κρίση.
. αγνόησαν και  αγνοούν επιδεικτικά  «την απαγόρευση αναγραφής των Γενικών Όρων Συναλλαγών(ΓΟΣ), σε συμβάσεις που συνάπτουν τα πιστωτικά ιδρύματα με τους καταναλωτές, οι οποίοι έχουν κριθεί καταχρηστικοί με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις επί αγωγών ενώσεων καταναλωτών». Η οποία(απαγόρευση), νομοθετήθηκε με την από 25 Ιουνίου 2008 Ζ1 – 798/25-06-2008(ΦΕΚ 21 Β΄1353) Υ.Α, όπως ισχύει μετά την τροποποίηση και συμπλήρωση από την υπ’ αριθμ. Ζ1-21/17-01-2011 απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης. Σημειωτέον ότι η εν λόγω Υ.Α, ύστερα από την 1210/2010 απόφαση Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, επί αιτήσεως ακυρώσεώς της από την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών,  κατέστη πλέον δια νόμου οριστικά αμετάκλητη και εφαρμοστέα έναντι ΠΑΝΤΩΝ.
Ως εκ τούτου  η επίμαχη υπουργική απόφαση απετέλεσε και αποτελεί κανόνα αναγκαστικού δικαίου και αυτό το γνώριζαν και το γνωρίζουν οι τραπεζίτες! Όμως παρότι γνωρίζουν  ότι η παραπάνω αναγκαστική  απαγόρευση  εφαρμόζεται αυτεπάγγελτα, συνεχίζουν να την χρησιμοποιούν.
Υπ’ αυτή την έννοια, εφ’ όσον η δανείστρια τράπεζα π.χ  ζητήσει  την έκδοση διαταγής πληρωμής εναντίον  δανειολήπτη , προσκομίζοντας στο δικαστήριο δανειακή σύμβαση που διαλαμβάνει τέτοιου είδους «απαγορευμένους»   ΓΟΣ, ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ αφ’ ενός μεν  να  απορριφθεί η αίτησή της αυτεπάγγελτα{σ.σ, επειδή για την έκδοσή της  επικαλέστηκε σύμβαση με παράνομους ΓΟΣ, άρθρα 627 περ α –β και  628 παρ 1 του ΚΠολΔ, ως και ΑΠ 430/2005, ΑΠ 1219/2001 και 1210/2010 Ολ. ΣΤΕ} και αφ’ ετέρου να διωχθεί ποινικά για ΑΠΑΤΗ, επειδή, εν  γνώσει της χρησιμοποιώντας παρανόμως , άκυρους ΓΟΣ ,  παραπλάνησε το δικαστήριο,  με σκοπό την αποκόμιση  ωφελημάτων εις βάρος του ανακόπτοντος( άρθρο 386 Ποινικού Κώδικα) . Εντεύθεν με, τον  δανειολήπτη να  νομιμοποιείται να την κατηγορήσει(την τράπεζα) για αδικαιολόγητο πλουτισμό, εξ’ αιτίας των παράνομων χρεώσεων που  του επέβαλλε και να προχωρήσει σε αγωγή εναντίον της ,από την απόφαση επί της οποίας,  ενδεχομένως,  να  υποχρεωθεί να του  επιστρέψει όλα τα ποσά που προέκυψαν από την χρήση αυτού του είδους καταχρηστικού(ών) ΓΟΣ.


Υπόλογες και οι εκάστοτε κυβερνήσεις

Από το άλλο μέρος είναι μια πραγματικότητα ότι   οι εκάστοτε κυβερνήσεις,  «υποκλινόμενες» στο αδιαμφισβήτητο τραπεζικό «imperium»,  απλά ξόρκιζαν-και δυστυχώς συνεχίζουν να ξορκίζουν,  το διαχρονικά διαπραττόμενο έγκλημα της «τραπεζικής υπέρ-χρέωσης», όταν οι ίδιες με  τις νομοθετικές πράξεις και ελεγκτικές παραλείψεις  τους, συνειδητά περιορίζονταν στο ρόλο του  απλού παρατηρητή. Δυστυχώς, αλλά αυτό για  τους περισσότερο ψαγμένους  έλληνες πολίτες, πέρα από το ότι υποδηλώνει υποκρισία, ταυτόχρονα ισοδυναμεί  με ηθική αυτουργία, αν όχι με  ευθεία συνενοχή, στο έγκλημα κατά του ελληνικού λαού.
Τελικά οι τράπεζες, παρά τα εκάστοτε κυβερνητικά ταχταρίσματα, είναι ηθικά, νομικά και ανθρώπινα εκτεθειμένες απέναντι στον υπερχρεωμένο ελληνικό λαό… Για αυτό σήμερα, πραγματικά, δεν δικαιούνται…να ομιλούν.
Αλλά πέρα και πάνω από τις γενικότερες διαπιστώσεις για «τον βίο και την  πολιτεία» τους, αξίζει να μιλήσει κανείς αναλυτικότερα για την γκάμα των «καραμπινάτων»  καταχρηστικών, επομένως άκυρων ΓΟΣ, με βάση τους οποίους μπορεί δικαστικά να ακυρωθεί κάθε καταδιωκτικό μέτρο(σ.σ, διαταγή πληρωμής, προσημείωση υποθήκης, πλειστηριασμός)  της τράπεζας, εναντίον «κόκκινου δανειολήπτη».
Όμως αυτή, η τόσο σημαντική πλευρά του προβλήματος  «τραπεζική υπερχρέωση», λόγω του περιορισμένου διατιθέμενου χώρου, θα αναλυθεί σε  επόμενα φύλα της φιλόξενης εφημερίδας «η ΓΝΩΜΗ».


(*) e-mail: akoliatsos@ gmail.com


gnomiartas.gr

(Προσθήκη φωτογραφίας από ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, πηγή: deltio.wordpress.com      )

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα μηνύματα που δημοσιεύονται στο χώρο αυτό εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους. Το ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο τις απόψεις αυτές. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει την γνώμη του, όποια και να είναι αυτή.
Παρακαλούμε να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες, επίσης οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν από τα όρια της ευπρέπειας.
Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα διαγράφονται.
Τα σχόλια πλέον ελέγχονται από τους διαχειριστές του ιστολογίου, γιαυτό θα υπάρχουν καθυστερήσεις στην εμφάνιση τους. Γενικά γίνονται όλα αποδεχτά, εκτός από αυτά που είναι διαφημίσεις ή απάτες.
Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.
(επικοινωνία:eleftheroi.ellines@gmail.com)