Η ΑΡΓΟΠΟΡΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΕΠΩΑΖΕΙ ΤΗΝ ΒΙΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ!

ΘΑ ΕΚΠΛΑΓΟΥΝ ΑΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΞΕΓΕΡΘΕΙ ΒΙΑΙΩΣ  ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥΣ!

Του Γιάννη Σιδέρη

Τα στοιχεία κραυγάζουν και λοιδορούν:

Το liberal χθες επικύρωνε με στοιχεία αυτό που εμπειρικά γνωρίζαμε, ότι το πλεόνασμα είναι πλασματικό γιατί το κράτος έχει κάνει στάση πληρωμών στους προμηθευτές, αλλά και στην έκδοση νέων συντάξεων.

Επίσης σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας  της ΓΣΕΕ, παρατηρείται μεγάλη αύξηση εκείνων που αδυνατούν να καλύψουν έκτακτες δαπάνες. Το ποσοστό αυξήθηκε από 28,2% το 2010, σε 53,4% το 2015. Βεβαίως η αύξηση θα είναι μεγαλύτερη πλέον.

Ωστόσο την ίδια ώρα, με βάση στοιχεία του ΥΠΟΙΚ, το 92,5% των αγροτών, το 71% των αυτοαπασχολουμένων και το 46,5% των μισθωτών δηλώνουν εισόδημα κάτω από το όριο του αφορολόγητου.

Ενδεχομένως και να είναι ειλικρινείς οι αριθμοί, στη βάσανο που έχουμε μπει, αλλά πέραν των μισθωτών και συνταξιούχων, και στις καλές μέρες, έτσι ήταν τα ποσοστά.

Η κυβέρνηση Τσίπρα απορροφήθηκε από τη διαπραγμάτευση - δηλαδή το «σκέρτσο» της διαπραγμάτευσης - και άφησε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς να ατονήσουν περαιτέρω.

Άλλωστε τα στελέχη της έρχονταν διαπαιδαγωγημένα επαναστατικά από τον ακτιβισμό του «δεν πληρώνω», οπότε το τελευταίο που θα έθεταν ως στόχο θα ήταν τη σύλληψη της φορολογητέας ύλης, όπου εκτός από πολιτική πρόθεση, χρειάζεται ικανότητα, γνώση και επίμονη δουλειά – ούτως ή άλλως βέβαια, στο όνομα της αντικειμενικότητας οφείλουμε να πούμε ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί ποτέ δεν βρέθηκαν στο ζενίθ της αποδοτικότητάς τους. 

Ειδικά στην πενταετία Καραμανλή, μάλλον βρέθηκαν στο ναδίρ (το σήμα το είχαν πάρει από την συνέντευξη Καραμανλή στη ΔΕΘ: «θα καταργήσω το πράσινο ΣΔΟΕ». Φυσικά το κατάργησε και το αντικατέστησε από μια υπηρεσία η οποία είχε μηδενική εμπειρία και αντίστοιχο κύρος, και η οποία ουδέν προσέφερε).

Πέραν όμως της μη ενεργοποίησης των ελεγκτικών μηχανισμών, καταγράφηκε και απουσία πολιτικής βούλησης. Εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρων πέραν του ΕΝΦΙΑ και της 13ης σύνταξης, πρόσμεναν τους κρουνούς των χρημάτων που θα έρχονταν, μεταξύ άλλων από τη φοροδιαφυγή των καυσίμων, των καπνικών προϊόντων, από την αποκάλυψη των τριγωνικών συναλλαγών των πολυεθνικών, και βέβαια από την λίστα Λαγκάρντ.

Ενδεικτικά τα ανωτέρω, καταδεικνύουν μια αφασική πορεία διοίκησης (στην οποία δεν έχει νόημα να επαναληφθούν και τα γνωστά, η επανεπένδυση, η αλλοίωση των θεσμών, η έλλειψη επενδύσεων, η κατάρρευση κοινωνικού κράτους). Φυσικά πέραν της απειρίας και της ανικανότητας, υπάρχουν και φίλια συμφέροντα που θίγονται από μια ενδεχόμενη κυβερνητική σταυροφορία κατά της φοροδιαφυγής. 

Και όπως μας απέδειξε η ιστορία με τις μυστικές συναντήσεις του πρωθυπουργού, αυτή η κυβέρνηση δεν διέπεται από… μικροαστική αίσθηση τιμιότητας. Είναι ικανή - και έχει την τάση - για μεγάλα ντηλ, οπότε οι μηδαμινές επιδόσεις της στο χτύπημα της μεγάλης φοροδιαφυγής μπορεί να μην ορίζονται μόνο από την ανικανότητα του διοικείν, αλλά από συναλλαγή με την προσμονή ανταπόδοσης οικονομικοπολιτικής ισχύος.

Αυτά, προστιθέμενα στην καθυστέρηση της αξιολόγησης, την ασφυξία της αγοράς και της μικρής επιχειρηματικότητας, στην εκροή των καταθέσεων, δημιουργούν ένα… ονειρικό τοπίο για την Αριστερά: Αυτό της λαϊκής αντίδρασης που θα μετατρεπόταν σε εξέγερση. Το τοπίο αυτό φανταζόνταν ότι θα το διαμόρφωναν οι στυγνοί, απάνθρωποι νεοφιλελεύθεροι, και θα το καρπωνόταν η ίδια. Δείχνει να μην έχει κατανοήσει ότι το δημιουργεί η ίδια και θα το καρπωθούν οι φιλελεύθεροι!

Παρά τις αλχημείες στους οικονομικούς αριθμούς, δεν έχουν επίσης συνειδητοποιήσει ότι έχουν ωθήσει το λαό σε επεκτεινόμενους κύκλους, αλλεπάλληλης φτωχοποίησης. Η έκρηξη που κάποτε ονειρεύονταν μπορεί να μην έρθει, καθώς ο κόσμος είναι σαστισμένος, απογοητευμένος και νιώθει νικημένος.

Αν όμως έρθει, το λαϊκό ξέσπασμα θα είναι βίαιο, θα είναι εναντίον της. Η καθ' ημάς αριστερά θα εξαφανισθεί πολιτικώς, από προσώπου γης. Είναι τόση η οίηση που τους διέπει, ώστε από συζητήσεις που κάνουμε με στελέχη τους, δεν μπορούν να διανοηθούν ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο, ότι ο κόσμος θα στραφεί εναντίον τους. Πώς είναι δυνατόν, αφού «η Αριστερά για τον λαϊκό κόσμο παλεύει».

Έλα όμως, που τέτοια «πάλη», ο λαϊκός κόσμος την πληρώνει…

ΠΗΓΗ

oimos-athina.blogspot