Θριάμβευσε η Δικαιοσύνη!

Ο Άρειος Πάγος αποφάσισε να μην εκδοθούν οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί, και η Τουρκία εξέδωσε ένταλμα σύλληψής τους.
Προσπερνάω τα ανόητα πατριωτικά περί γενναίων δικαστών -στη χώρα που χρεοκόπησε και κανείς δεν οδηγήθηκε στην Δικαιοσύνη- και τα περί ασύλου που ξεκίνησε από την Ελλάδα -και η Δημοκρατία ξεκίνησε από την Ελλάδα αλλά πριν από 18 μήνες ακυρώθηκε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και δεν ενοχλήθηκε κανείς, ενώ η χώρα μας παρέδωσε ουσιαστικά στους Τούρκους τον Οτσαλάν- και έρχομαι σε μια άλλη διάσταση του θέματος.

Η υπόθεση των οκτώ Τούρκων αξιωματικών που ζήτησαν άσυλο στην Ελλάδα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου -και οι τέσσερις τουλάχιστον από αυτούς φέρονται να συμμετείχαν σε ομάδα δολοφονίας του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν-, δεν θα έπρεπε να είναι μια ελληνική υπόθεση.
Θα έπρεπε να είναι μια ευρωπαϊκή υπόθεση.
Ζητώντας άσυλο στην Ελλάδα, οι οκτώ Τούρκοι στρατιωτικοί πάτησαν σε έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οπότε, η απόφαση για εκδοσή τους ή μη στην Τουρκία θα έπρεπε να είναι μια κοινή ευρωπαϊκή υπόθεση.

Είναι χαρακτηριστικό πως η απόφαση του Αρείου Πάγου για τη μη έκδοση των οκτώ Τούρκων αξιωματικών βασίζεται στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Δηλαδή, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, θεωρείται πως οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί κινδυνεύουν στην Τουρκία με βασανιστήρια ή και με εκτέλεση.
Από την άλλη, η Ευρωπαϊκή Ένωση -αλλά και η Ελλάδα- θεωρεί ασφαλή χώρα για τους πρόσφυγες την Τουρκία.
Τώρα, πώς γίνεται μια χώρα να θεωρείται πως παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και ταυτόχρονα είναι και ασφαλής, είναι κάτι που εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να το εξηγήσω.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έφτιαξε ένα κοινό νόμισμα αλλά ξέχασε την πολιτική ενοποίηση, την κοινή ευρωπαϊκή ταυτότητα, τον κοινό ευρωπαϊκό στρατό, τα κοινά ευρωπαϊκά σύνορα, τους κοινούς ευρωπαϊκούς νόμους -εκεί θα υπήρχε και ένας κοινός ευρωπαϊκός νόμος για το άσυλο- και πολλά άλλα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δεσμευτεί για τη δημιουργία ενός Κοινού Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασύλου -που θα βασίζεται στην πλήρη και απόλυτη εφαρμογή της Σύμβασης της Γενεύης του 1951- αλλά από την άλλη έκλεισε τα σύνορά της στους πρόφυγες, αναγκάζοντας τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ να πει πως το κλείσιμο των συνόρων είναι παράνομο.
Δεν ξέρω ποια θα είναι η εξέλιξη της υπόθεσης.
Ελπίζω πως της απόφασης του Αρείου Πάγου έχει προηγηθεί μια συνεννόηση της Ελλάδας με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και, ίσως, και την Τουρκία.
Ελπίζω οι δημόσιες δηλώσεις και αντιδράσεις Τούρκων αξιωματούχων να γίνονται για εσωτερική κατανάλωση, και να έχει προϋπάρξει κάποια συνεννόηση.
Δεν πιστεύω πως η Ελλάδα -σε οποιοδήποτε επίπεδο- παίρνει αποφάσεις μόνη της.

Τώρα πια, όλοι λένε φανερά πως «η Ελλάδα είναι χώρα που οι άλλοι αποφασίζουν γι αυτήν».
Τούτου δοθέντος, δεν πιστεύω πως η απόφαση του Αρείου Πάγου για την μη έκδοση των οκτών Τούρκων αξιωματικών είναι μια απόφαση που πάρθηκε στην Ελλάδα.

Δεν γίνεται η Ελλάδα να είναι απόλυτα εξαρτημένη και η Δικαιοσύνη της να είναι ανεξάρτητη.

Έχει ενδιαφέρον πως ένας από τους σημαντικότερους λόγους που έκαναν την Ελλάδα να θέλει να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης -τότε ΕΟΚ- ήταν για να προστατευτεί από την Τουρκία.
Η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο -που τότε ήταν πρόσφατη- είχε θορυβήσει την Ελλάδα που αναζητούσε ασφάλεια.
Σχεδόν 40 χρόνια μετά, η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη, υποθηκευμένη, ξεπουλημένη και μάλλον καθόλου ασφαλής.
Μένουμε Ευρώπη.

pitsirikos.net