Αλέξης Τσίπρας: Κι όμως είναι ακόμα εδώ!

 

Πολύ σκληρός για να… «πεθάνει» αποδεικνύεται ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του, χωρίς πάντως να έχει αποδειχθεί το ίδιο και για τη χώρα μας που ασφυκτιά μέσα σε έναν κλοιό οικονομικής πίεσης και φαινομένων στην πολιτική ζωή του τόπου που θυμίζουν λιγότερο δημοκρατικές χώρες.

Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας ουδέποτε αισθάνθηκαν την προοπτική μακροημέρευσης στην κυβέρνηση αυτού του τόπου. Αρχικά, μεγάλο ρόλο σε αυτό καθόρισε ο τρόπος εκλογής τους που δεν στηρίχθηκε σε παραδοσιακούς οπαδούς του κόμματος (που δεν υπήρχαν άλλωστε) αλλά σε συγκυρίες οι οποίες μάλιστα χρειάστηκαν και μία μίνι-εκτροπή του πολιτεύματος αφού η εκλoγή Προέδρου της Δημοκρατίας χρησιμοποιήθηκε για την πρόκληση διεξαγωγής εκλογικής αναμέτρησης.
Στη συνέχεια, και για να είμαστε ειλικρινείς, ελάχιστοι εκ των εκλεγμένων πίστευαν ότι αυτά που είχαν υποσχεθεί στον κόσμο ήταν εφικτά (και όσοι το πίστευαν έφυγαν). Γι’ αυτό, πολύ γρήγορα, την άσκηση πολιτικής αντικατέστησε ένα παιχνίδι εντυπώσεων. Σημασία λοιπόν έπαψε να έχει το τι συμβαίνει στον ελληνικό λαό αλλά ο τρόπος που θα το παρουσιάσουμε. Κι η αλήθεια είναι ότι εν
μέσω πανηγυρισμών στο Σύνταγμα η χώρα μας εγκλωβίστηκε στην μέγγενη των capital controls και ενός σκληρού μνημονίου με καταστροφικά αποτελέσματα για το σήμερα αλλά και το αύριο της χώρας.

Διαβάστε επίσης:   Τσίπρας: «Οι δανειστές δεν είναι φίλοι μας»

Παρ’ όλα αυτά, οι εκλογές που ακολούθησαν τον Σεπτέμβριο του 2015 ανέδειξαν νικητή, εκ νέου, τον ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα ήταν σε έναν βαθμό δικαιολογημένο αφού ακόμα η κυβέρνηση μπορούσε να γίνει πιστευτή στον λαό ο οποίος (εκτός από το γεγονός ότι ντρεπόταν να παραδεχθεί ότι ίσως πόνταρε σε κουτσό άλογο) ήλπιζε ότι επιτέλους, αφού έφυγαν οι αντιευρωπαϊστές από το κόμμα και μειώθηκε η απειλή εξόδου από το ευρώ, θα δει όλα αυτά που του υποσχέθηκαν να γίνονται πράξη.
Φυσικά κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν έγινε αλλά, πλέον, η ψήφος του αυτή χρησιμοποιείται εναντίον του. Σημερινό (4/5/2017) παράδειγμα ο κύριος Μάρδας ο οποίος επανέλαβε ότι στις εκλογές αυτές το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης ακυρώθηκε και ο κόσμος ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ για… εφαρμοστή του Μνημονίου.
Κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα. Με την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης να καθυστερεί δραματικά -και εις βάρος της χώρας μας- πολλοί προέβλεπαν ότι το τέλος της κυβέρνησης θα είναι κοντά.
Κάτι τέτοιο όμως, μέχρι σήμερα, δεν αποδεικνύεται. Η αξιολόγηση, με αιματηρό κόστος για τα χαμηλά στρώματα, όπως όλα δείχνουν θα κλείσει και ο Αλέξης Τσίπρας κάνει λόγο στο υπουργικό του συμβούλιο για ορίζοντα… εξαετίας.
Όλα αυτά την ώρα που στην κοινωνία δεν κουνιέται φύλλο (γεγονός που για ορισμένους αποτελεί την καλύτερη απόδειξη για το κατά πόσο ήταν αυθόρμητα τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας τα προηγούμενα χρόνια), οι βουλευτές της κυβέρνησης κρύβονται και ο πρωθυπουργός δεν βλέπει στην κοινωνία την απώλεια της πολιτικής νομιμότητας για την οποία κατηγορούσε την Νέα Δημοκρατία όταν ήταν εκείνος στην αντιπολίτευση και οι δημοσκοπήσεις τον εμφάνιζαν μπροστά.
Κάπως έτσι η χώρα δεσμεύεται όλο και περισσότερο (με ελάχιστους να έχουν καταλάβει τι σημαίνει στην πράξη η μείωση του αφορολόγητου και η περικοπή των συντάξεων), τα αντίμετρα αποτελούν ανέκδοτο που δεν γελάει κανείς (ψίχουλα προς ορισμένους αν και εφόσον έχουν επιζήσει από τα μέτρα που έρχονται), οργανισμοί όπως ο ΕΦΚΑ βρίσκονται σε ένα μπάχαλο, η Τουρκία μάς απειλεί καθημερινά με πόλεμο, οι επενδύσεις καταστρέφονται από τα ίδια μας τα χέρια (χαρακτηριστικό παράδειγμα το Ελληνικό και η νέα παρέμβαση της υπουργού Πολιτισμού) και η πλειοψηφία των πολιτών, όντας ανοργάνωτη και μη διαθέτοντας τα μέσα που είχαν άλλοι, δεν μπορεί να επιβάλλει την ξεκάθαρη βούλησή της για αλλαγή πολιτικού σκηνικού.
Και μέσα σε όλα αυτά, παρεμβάσεις από μεγάλους επιχειρηματίες του τόπου μαρτυρούν ότι η πολιτική ζωή της χώρας κινδυνεύει να υιοθετήσει στοιχεία επικίνδυνα ακόμα για το πολίτευμα.

tilegrafima.gr