Ερντογάν ο φαύλος

 Ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συμπεριφέρεται σαν ένα σύγχρονο κακέκτυπο του Σουλεϊμάν του μεγαλοπρεπή.

του Λεωνίδα Κουμάκη*

Ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τις πράξεις, τα λόγια και τις ενέργειες του, δείχνει να ζηλεύει την διαχρονική δόξα του Σουλεϊμάν του μεγαλοπρεπή και να αντιπαθεί τον ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας Μουσταφά Κεμάλ τον οποίο «αποκαθηλώνει» συνεχώς στην συνείδηση των λαϊκών μαζών με την διαρκή επίκληση των «λαθών» κατά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης και την συχνή αναφορά στα «σύνορα της καρδιάς του»**.  

Προσπαθεί απεγνωσμένα να παριστάνει τον σύγχρονο «Σουλεϊμάν τον μεγαλοπρεπή» παρ΄ όλο που οι σημερινές συνθήκες δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τις συνθήκες της εποχής Σουλεϊμάν (1493-1566), του μοναδικού από τους 36 Σουλτάνους που παρέλασαν στην κορυφή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ο οποίος την οδήγησε, μέσω αιματηρών κατακτήσεων, στην μεγαλύτερη γεωγραφική της έκταση, μη διστάζοντας βέβαια να δολοφονήσει  όλα του τα αδέλφια, δύο γιούς, θείους και επτά εγγόνια προκειμένου να «εξασφαλίσει» την απόλυτη εξουσία του.

Έτσι  ο θαυμαστής του, ο Ερντογάν, στην σημερινή εποχή εισβάλλει στην Συρία πέφτοντας στην θανάσιμη παγίδα που του έστησαν οι άσπονδοι «φίλοι» που δημιούργησε, προσπαθεί απεγνωσμένα να βάλει χέρι στο Ιράκ και στα πετρέλαια της Μοσούλης χωρίς επιτυχία, εκβιάζει και απειλεί την Ελλάδα πότε με ποταμούς Αφρικανών και άλλων λαθρομεταναστών που συγκεντρώνει με μεγάλη επιμέλεια στα Τουρκικά παράλια και πότε με στρατιωτική επίθεση σε Ελληνικά νησιά, κρατά αλυσοδεμένους Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους ζητώντας λύτρα «προστασίας» και «ασφάλειας» σε φυσικό αέριο σαν σύγχρονος μαφιόζος, δολοφονεί εκατοντάδες και εκτοπίζει χιλιάδες Κούρδους από την νοτιοανατολική Τουρκία φυλακίζοντας τους εκλεγμένους εκπροσώπους τους στο Τουρκικό κοινοβούλιο, απλά και μόνο γιατί τολμούν να μην «συμμορφώνονται»  με τις επιθυμίες του.

Στην εποχή μας η «οικογένεια» όπως αδέλφια, γιοί, γαμπροί, θείοι και εγγόνια δεν αποτελούν απειλή για τον Ερντογάν ώστε να δολοφονηθούν, όπως έκανε στην εποχή του ο Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής. Έτσι, ολόκληρο το σόι, μαζί με μια αυλή αφοσιωμένων επιχειρηματιών, ανέλαβαν το έργο «οικειοποίησης»  της μυθικής περιουσίας που δημιούργησε το στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας τα τελευταία 70 χρόνια καθώς και την περιουσία σημαντικών αλλά όχι «αφοσιωμένων» επιχειρηματιών οι οποίοι στοχοποιούνται και συλλαμβάνονται. Η «οικειοποίηση» αυτή, υπολογίζεται ότι αφορά περισσότερες από 500 μεγάλες επιχειρήσεις οι οποίες βρίσκονται πλέον υπό τον απόλυτο έλεγχο της «οικογένειας».

Έτσι χτίσθηκε μυθικό παλάτι χιλίων εκατό δωματίων στην Άγκυρα (και μερικά ακόμα μικρότερα), έτσι αγοράστηκε  υπερπολυτελές  VIP αεροσκάφος Airbus A340-500, διακοσμημένο από τον οίκο Louis Vuitton,  το οποίο δεν πρόλαβε να χρησιμοποιήσει ο ανατραπείς πρώην δικτάτορας της Τυνησίας Μπεν Άλι με πενήντα πολυθρόνες - κρεβάτια, ειδική κρεβατοκάμαρα για τον «ιδιοκτήτη», αίθουσα συσκέψεων και άλλα πολλά, έτσι «αμείβονται» οι διεφθαρμένοι «δορυφόροι» της Τουρκίας στα Βαλκάνια και αλλού, έτσι ικανοποιείται η αρρώστια της Εμινέ Ερντογάν να ξοδεύει τεράστια ποσά για άχρηστες αγορές, έτσι όλη η «οικογένεια» στεγάζει τον νεοπλουτισμό και την μεγαλομανία της.

Όσοι τολμούν (όπως ο τέως μέντορας του Ερντογάν,  ιμάμης Γκιουλέν) να καταγγείλουν την μετατροπή της Τουρκίας σε γωνιακό κατάστημα της «οικογένειας» Ερντογάν, χαρακτηρίζονται αμέσως «τρομοκράτες», «πραξικοπηματίες» και «επικίνδυνοι για την εθνική ασφάλεια»!

Η Τουρκία σήμερα, με αφορμή το «πραξικόπημα» της 15^ης Ιουλίου 2016, έχει μετατραπεί σε μια απροκάλυπτη δικτατορία με κοινοβουλευτικό φερετζέ. Ο Ερντογάν, από το 2003 που ανέλαβε την εξουσία σαν πρωθυπουργός (το 2014 μεταπήδησε στην Προεδρία της Τουρκικής Δημοκρατίας), σταδιακά κατάφερε να εδραιώσει την κυριαρχία του και στις μέρες μας συμπεριφέρεται σαν ένα σύγχρονο κακέκτυπο του Σουλεϊμάν του μεγαλοπρεπή.

Με μόνιμο «όπλο» τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα ο Ερντογάν, προσπαθεί να δημιουργήσει μέσα στην Τουρκία ένα πιστό στρατό βασιβουζούκων – λαϊκών,  με τυφλή υποταγή στις εντολές του.

Με την αόριστη κατηγορία της «υπόνοιας σχέσης» με τα γεγονότα του Ιουλίου, της «τρομοκρατίας» ή της «εθνικής ασφάλειας» και με την πλήρη αξιοποίηση της «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» που διαιωνίζεται στην Τουρκία:

·         περισσότερα από 160 μέσα μαζικής ενημέρωσης και εκδοτικοί οίκοι έχουν φιμωθεί, ενώ περισσότεροι από 100 δημοσιογράφοι βρίσκονται στη φυλακή.

·         Εκατοντάδες μέλη του δικαστικού σώματος (δικαστές, εισαγγελείς, δικαστές του Ακυρωτικού Δικαστηρίου, δικαστές του Συμβουλίου Επικρατείας) βρίσκονται στην φυλακή ώστε να εξασφαλιστεί η «απονομή δικαιοσύνης» από τους αντικαταστάτες τους, σύμφωνα με τις επιθυμίες του Ερντογάν.

·         Χιλιάδες μέλη των Τουρκικών ενόπλων δυνάμεων απολύθηκαν ενώ δέκα χιλιάδες περίπου βρίσκονται στις φυλακές - μεταξύ τους 118 στρατηγοί, ναύαρχοι και πτέραρχοι.

·         Περισσότεροι από 100.000 εργαζόμενοι από τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα της Τουρκίας (Αστυνομία, Χωροφυλακή, Δημόσια Εκπαίδευση, Πρυτάνεις, Κοσμήτορες, Θρησκευτικά Ιερατεία, υπάλληλοι διαφόρων υπουργείων, υπάλληλοι της ΜΙΤ, της ρυθμιστικής τραπεζικής αρχής, της επιτροπής κεφαλαιαγοράς, του πρωθυπουργικού γραφείου κ.α.) απολύθηκαν - οι 35.000 περίπου από αυτούς βρίσκονται ήδη στις φυλακές.

·         Ένας κυβερνήτης επαρχίας και 29 κυβερνήτες δήμων (όλοι εκλεγμένοι) παύτηκαν αιφνιδιαστικά από τα καθήκοντα τους και πολλοί από αυτούς συνελήφθησαν. 

·         Πεντακόσια ιδρύματα από τα οποία 370 μη κυβερνητικές οργανώσεις και 18 φιλανθρωπικές οργανώσεις, υποχρεώθηκαν να σταματήσουν όλες τις δραστηριότητες τους.

·         Οι Πρυτάνεις των Πανεπιστημίων, όπως άλλωστε όλοι όσοι υπάγονται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα της Τουρκίας, διορίζονται πλέον από τον Πρόεδρο της Τουρκίας, δηλαδή την «οικογένεια».

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α : Το ανηλεές κυνηγητό «εσωτερικών εχθρών», η αυταπάτη μετενσάρκωσης του Σουλεϊμάν του μεγαλοπρεπή στο πρόσωπό του Ερντογάν, η αποδόμηση όλων σχεδόν των διεθνών σχέσεων της Τουρκίας και οι συνεχείς επιθετικοί λεονταρισμοί εναντίον όλων των γειτόνων, η παγκόσμια αναξιοπιστία της Τουρκικής ηγεσίας, οι επικίνδυνοι «δεσμοί» με την τρομοκρατία του ISIS και η αχαλίνωτη επιθετικότητα εναντίον της Κουρδικής μειονότητας που αποτελεί το 35% του συνολικού πληθυσμού της Τουρκίας, έχουν οδηγήσει σε εκρηκτικά αδιέξοδα:

Ένα εσωτερικό, εμφύλιο πόλεμο που μαίνεται κυρίως στις νοτιοανατολικές επαρχίες της Τουρκίας με καθημερινά θύματα αθώους ανθρώπους,  τρομοκρατικές επιθέσεις σε ολόκληρη τη χώρα που έχουν γονατίσει τον τουρισμό - βασικό πυλώνα της οικονομίας, συνεχής υποτίμηση της Τουρκικής λίρας η οποία καταρρίπτει το ένα ιστορικό χαμηλό έναντι του δολαρίου μετά το άλλο, εισβολή στον βάλτο της Συρίας και συνεχείς προκλήσεις απέναντι στην Ελλάδα, την Κύπρο, το Ιράν, το Ιράκ, την Αίγυπτο χωρίς βέβαια να εξαιρούνται και όσοι –υποτίθεται- διατηρούν τώρα «καλές» σχέσεις με την Τουρκία (Ισραήλ, Ρωσία, Ε.Ε. κ.ο.κ.ε.)

Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών, είναι περίπου βέβαιο πως ο σημερινός Πρόεδρος της Τουρκίας θα μείνει στην ιστορία σαν Ερντογάν, ο φαύλος!

Το τέλος του φαίνεται πως δεν θα διαφέρει και πολύ από εκείνο της οικογένειας Τσαουσέσκου ή του ομοϊδεάτη του Μοχάμεντ Μόρσι. Μέχρι να συμβεί όμως αυτό, ας ευχηθούμε ολόψυχα να μην μας παρασύρει σε αναγκαστικές περιπέτειες.

Ακόμα όμως και στην περίπτωση αυτή, η «κατάλληλη ευκαιρία» που κατά κόρον αξιοποίησε η Τουρκία τις τελευταίες δεκαετίες, από την πισώπλατη μαχαιριά στον Ελληνισμό της Πόλης το 1942, το πογκρόμ του 1955, τις απελάσεις του 1964,  μέχρι την εισβολή στην Κύπρο το 1974, στις μέρες μας φαίνεται να διαγράφεται σαφώς υπέρ της Ελλάδος.

Θα μπορέσουμε άραγε να την αξιοποιήσουμε;

*Ο Λεωνίδας Κουμάκης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης του Πέρα και στην συνέχεια φοίτησε για δυο χρόνια στο Ζωγράφειο Γυμνάσιο, πριν εξαναγκαστεί να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη, λόγω της απέλασης του πατέρα του, το 1964. Στην Ελλάδα τέλειωσε το Γυμνάσιο Παγκρατίου στην Αθήνα και την Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα, από το 1967, άρχισε να εργάζεται σε ελληνική βιομηχανία (κλάδος ποτών) στην οποία παρέμεινε επί 30 συνεχή χρόνια και της οποίας διετέλεσε Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής και Διευθυντής Εξαγωγών. Την δεκαετία 2003 – 2013 ασχολήθηκε με έντυπες και ηλεκτρονικές εκδόσεις. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία» (1992) και «Ματιές στις ρίζες του Ελληνισμού» (1997). Τον Δεκέμβριο 1996 κυκλοφόρησε  τον σύντομο «Αποχαιρετισμό»

** Τα «Σύνορα της δικής μας καρδιάς» - απάντηση στον Ρ.Τ.Ερντογάν

Πηγή: International Hellenic Association