Σαμαράς: Απών από τη Βουλή, παρών στη διαπλοκή

Μελανή σελίδα στην κοινοβουλευτική ιστορία της σύγχρονης ελληνικής δημοκρατίας αποτελούν τα έργα και οι ημέρες της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, οδηγώντας με τον τρόπο αυτό στην απαξίωση της Βουλής και των δημοκρατικών θεσμών, την ώρα που παγιώνεται ο εκφασισμός ενός υπολογίσιμου τμήματος του εκλογικού σώματος.

Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού οι ομιλίες του σημερινού πρωθυπουργού στη Βουλή, Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου αντικαθιστούν τη νομοθετική εξουσία, (ν)τροπολογίες με οσμή διαπλοκής ψηφίζονται με διαδικασίες-εξπρές, το υπουργικό συμβούλιο είναι διακοσμητικό όργανο, ενώ πληθώρα «σκοτεινών» υποθέσεων προς έλεγχο παραμένει στα συρτάρια.

Ο πρωθυπουργός αποφεύγει συστηματικά το Κοινοβούλιο και, όποτε παρεμβαίνει, προτιμά τη «φιλόξενη» στέγη των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών και ορισμένων εφημερίδων, οι ιδιοκτήτες των οποίων βλέπουν τις ευεργετικές γι’ αυτούς τροπολογίες να περνούν η μία μετά την άλλη.

Στα περίπου δύο χρόνια της θητείας του ο κ. Σαμαράς έχει μιλήσει μόλις πέντε φορές στη Βουλή, εκ των οποίων ούτε μία τη φετινή χρονιά.
Περιφρονεί τη Βουλή
Μετά το φιάσκο του ΕΝΦΙΑ, μάλλον θα ήθελε να ξεχάσει την αποστροφή του στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2014 (7.12.13), όταν έλεγε με αυτοπεποίθηση πως είναι «ψέμα ότι θα φορολογηθούν τα ακίνητα με νέους, μεγαλύτερους φόρους που θα φτάνουν τα όρια της δήμευσης» και υποσχόταν ότι «οι περισσότεροι θα πληρώσουν λιγότερα».
Λίγες ημέρες νωρίτερα, είχε αναφερθεί στους λόγους για τους οποίους «περιφρονεί» τη Βουλή, κατά την έντονη συζήτηση στην Ολομέλεια, με αφορμή την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ (10.11.13). «Να προσέχετε τις εκφράσεις σας. Τα “μερκελιστές”, “υπάλληλοι των ξένων τοκογλύφων” και “εγκάθετοι των ξένων” να τα κόψετε. Γιατί αν θέλετε να συναντιόμαστε τακτικότερα στον χώρο αυτό, δεν υπάρχει περίπτωση να ανεχθώ τέτοια συμπεριφορά», είχε πει σε αυστηρό τόνο στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα.
Εντύπωση είχε προκαλέσει τότε η απαξιωτική αντιμετώπιση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τον πρωθυπουργό, όταν ο Αλ. Τσίπρας από το βήμα της Ολομέλειας είχε ζητήσει από τον παρακαθήμενο στα κυβερνητικά έδρανα Αντ. Σαμαρά να τον κοιτάξει, για να λάβει την πρωτοφανή στα κοινοβουλευτικά χρονικά απάντηση: «Κοιτάζω από εκεί για να μη γελάω».
«Εθιμοτυπικό» υπουργικό
Η τρίτη φορά που είχε μιλήσει ο πρωθυπουργός στη Βουλή το 2013 ήταν κατά την προ ημερησίας συζήτηση που είχε προκαλέσει ο ΣΥΡΙΖΑ για τα προβλήματα των αγροτών (26.2.13), ενώ το 2012 «τίμησε» το Κοινοβούλιο μόνο δύο φορές, τις ελάχιστες υποχρεωτικές κατά τον Κανονισμό: μία στις προγραμματικές δηλώσεις τής νέας τότε κυβέρνησης τον Ιούνιο και μία τον Νοέμβριο, κλείνοντας τη συζήτηση για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2013.
Μηδενική είναι η σχέση του σημερινού πρωθυπουργού και με τον κοινοβουλευτικό έλεγχο. Η περίφημη Ωρα του Πρωθυπουργού κάθε Παρασκευή πρωί στη Βουλή άτυπα καταργήθηκε χωρίς να δοθεί καμία εξήγηση, ενώ είναι εντυπωσιακό ότι ο Αντ. Σαμαράς είναι ο μόνος επικεφαλής κυβέρνησης στη Μεταπολίτευση που δεν έχει απαντήσει ούτε μία φορά στις επίκαιρες ερωτήσεις των πολιτικών αρχηγών της αντιπολίτευσης.
Παρόμοια είναι η κατάσταση και με το υπουργικό συμβούλιο, που αποτελεί –θεωρητικά– το ανώτατο όργανο της εκτελεστικής εξουσίας. Οι αποφάσεις λαμβάνονται στο Μέγαρο Μαξίμου μεταξύ των κ. Σαμαρά και Βενιζέλου μαζί με έναν πυρήνα πολύ στενών συνεργατών τους, ενώ οι υπουργοί καλούνται πολύ συχνά να υλοποιήσουν προειλημμένες αποφάσεις.
Το Υ.Σ. έχει πραγματοποιήσει μόνο δύο κανονικές συνεδριάσεις για πολιτικά ζητήματα: μία για τις σημαντικές αποφάσεις του Eurogroup που προβλέπουν την περαιτέρω μείωση του ελληνικού χρέους (28.11.12) και μία για το ΕΣΠΑ (15.2.13). Οι άλλες πέντε συνεδριάσεις έγιναν είτε για εθιμοτυπικούς λόγους (μετά τις εκλογές και μετά τους ανασχηματισμούς) είτε για διαδικαστικούς λόγους (επιλογή ηγεσίας ανωτάτων δικαστηρίων, ελληνική προεδρία της Ε.Ε.).
Κυβερνά με ΠΝΠ
Εξίσου προβληματικός έως και απαξιωτικός για το Κοινοβούλιο είναι ο τρόπος νομοθέτησης της σημερινής κυβέρνησης. Από τον Ιούνιο του 2012 έως σήμερα έχει εκδώσει 25 Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, πάντα με το πρόσχημα των «εκτάκτων συνθηκών» που στα χρόνια του Μνημονίου φαίνεται να έγιναν μόνιμες.
Το Σύνταγμα (άρθρο 44) προβλέπει την έκδοση ΠΝΠ από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ύστερα από πρόταση του υπουργικού συμβουλίου, μόνο όμως «σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης», δηλαδή φυσικών καταστροφών και πολεμικών συρράξεων και όχι για επιβολή «χαρατσιών» και περικοπή εισοδημάτων.
Η 20ή ΠΝΠ ήταν η μοιραία που οδήγησε στο κλείσιμο της ΕΡΤ και προκάλεσε σφοδρότατες αντιδράσεις, με αποκορύφωμα την έξοδο της ΔΗΜΑΡ από την έως τότε τρικομματική κυβέρνηση. Σημειωτέον ότι η συγκεκριμένη ΠΝΠ ίσχυσε για τρεις μήνες, όπως προβλέπεται, και στη συνέχεια καταργήθηκε αυτόματα, καθώς δεν κυρώθηκε ποτέ από τη Βουλή.
Εκτός των ΠΝΠ, μόνιμο φαινόμενο έχουν γίνει και οι «φωτογραφικές» τροπολογίες που κατατίθενται την τελευταία στιγμή σε άσχετα νομοσχέδια αλλά και οι ψηφοφορίες επί νομοσχεδίων εκατοντάδων σελίδων με τη διαδικασία του κατεπείγοντος.

Πηγή: efsyn.gr