Η επίσκεψη Ομπάμα, και... τη γύμνια μας!

Του Θοδωρή Γιάνναρου

Τριάντα έξι ώρες έφθασαν για να καταλάβουμε, ίσως, όλα αυτά τα αυτονόητα που αρνούμαστε να παραδεχθούμε, άσχετα με τα όποια πολιτικά μας πιστεύω ή... μη πιστεύω.

Τριάντα έξι βασανιστικές ώρες για όλους, σε όσους ακόμα ο νους βρίσκεται σε συνειδητή λειτουργία και δεν έχει επαναπαυθεί στη ραστώνη του τίποτα ή των ψίχουλων...

Τριάντα έξι κοπιαστικές ώρες για όλους μας, μέχρι κάποιοι από εμάς -ας ελπίσουμε πολλοί- να αντιληφθούν πως με μιάσματα πολιτικής πολιτική δεν μπορεί να γίνει, και μια ζωή θα βρισκόμαστε ακριβώς στο ίδιο σημείο να αναρωτιόμαστε με απορία πόσο ανεπαρκείς, πόσο πολιτικά αναλφάβητοι είναι οι πολιτικοί που μόνοι μας επιλέξαμε, πόσο κοινωνικά λίγοι αποδεικνύονται και πόσο μας κάνουν να ντρεπόμαστε για την κατάντια που μόνοι μας εμπνευστήκαμε και προκαλέσαμε...

Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών έφθασε μετά βαΐων και κλάδων στη δύσμοιρη χώρα μας,  λίγο-πολύ, σαν Μεσσίας, που ανοίγοντας το στόμα του, ως διά μαγείας, όλα τα προβλήματα και όλο το χάλι μας θα εξαφανιζόταν, όπως η ομίχλη διαλύεται, μόλις βγει ο ήλιος!

Μια άψογη διοργάνωση που τίμησε την Ελλάδα, είπαν κάποιοι... Μόνο που σκοπίμως δεν ανέφεραν πως οργανωτές αυτής της φιέστας δεν ήταν οι δικοί μας αλλά ο Λευκός Οίκος, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και η Αμερικανική Πρεσβεία, στα εδώ πάτρια εδάφη... Οι δικοί μας περιορίστηκαν στο να προτείνουν... να εισπράττουν άρνηση και να συμμορφώνονται, τάχιστα, στις επιθυμίες, τα κελεύσματα και τις προσταγές των άλλων! 

Ένα μόνο τους το ανέθεσαν ολοκληρωτικά! Την τοποθέτηση του κόκκινου τάπητα για την υποδοχή του πλανητάρχη... αλλά και εδω, τα κάναμε "μούτι"... 

Το χαλί μπήκε μακριά απο το αεροπλάνο, και έτσι, την ώρα που ο Ομπάμα κατέβαινε τρέχοντας τη σκάλα του Air Force One, οι δικοί μας ίδρωναν, τελευταία στιγμή, προσθέτοντας χαλάκια-τσόντες, για να μην πατήσει ο υψηλός καλεσμένος μας στο κρύο τσιμέντο της πίστας!

Όλα όμως αυτά είναι μάλλον λεπτομέρειες μπροστά σε όλα οσα έγιναν στην πορεία αυτής της ιστορικής επίσκεψης...

Ένα τσούρμο αγραβάτωτοι οικοδεσπότες υποδέχθηκαν σφιγμένοι σαν να μην πίστευαν αυτό που συμβαίνει τον γραβατωμένο, αγέρωχο, προσιτό και φιλικό Ομπάμα, που χαιρετούσε και μίλαγε, μετά την αποχώρησή του από το Ελευθέριος Βενιζέλος, ακόμα και στους ανθρώπους που τον χαιρετούσαν απο τα μπαλκόνια της Αθήνας.

Οι δικοί μας, με το βαρύ ύφος, χιλίων, καθ' έξιν, προλεταρίων, απλά ακολουθούσαν σκοντάφτοντας από πίσω του περήφανοι, άχρωμοι, αοσμοι, απόμακροι, όπως ο Νέρων... και παντελώς ανέκφραστοι. 

Όταν η πομπή έφτασε στο Προεδρικό Μέγαρο, ο συμπαθής Πρόεδρος της Δημοκρατίας έκανε, πραγματικά, τα πάντα για να ευχαριστήσει τον υψηλό καλεσμένο του, φθάνοντας στο σημείο, το βράδυ της δεξίωσης, να του απαγγείλει και τον στίχο του Οδυσσέα Ελύτη από το "Άξιον Εστί", "μη λησμονάτε τη χώρα μας"... 

Φθάσαμε, δηλαδή, σε τόσο χαμηλό επίπεδο, που ξεχάσαμε το ένδοξον των προγόνων μας και, πλέον, ως κοινοί επαίτες, παρακαλούμε όποιον ξένο περάσει το κατώφλι της χώρας μας, μήπως και μας λυπηθεί και πει και κανέναν καλό λόγο για εμάς εκεί που θα πάει στη συνέχεια! 

Εκεί, στις οσφυοκαμψίες και στη ζητιανιά σταμάτησαν οι δικές μας υποχρεώσεις... 

Έτσι, λοιπόν, με τα παρακάλια και τις οσφυϊκές κάμψεις επιτελέσαμε το χρέος μας προς την πατρίδα και τον λαό της... με τον Λεβέντη να διαμαρτύρεται σφόδρα και να καταριέται την γκαντεμιά του που δεν κατόρθωσε ο -έστω απερχόμενος- πλανητάρχης να τον γνωρίσει, και που τώρα πρέπει να περιμένει κάποια επόμενη ζωή για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και να σώσει την Ελλάδα!

Αργότερα, στο Μέγαρο Μαξίμου, ένας "αγέρωχος" και αμετανόητα αγραβάτωτος πρωθυπουργός, που κανέναν δεν έχει ανάγκη, υποδέχεται στο "κονάκι" του τον εκ Ουάσινγκτον καλεσμένο, έχοντας φροντίσει να τον ενημερώσει πως ο ίδιος και οι υπουργοί του δεν φορούν γραβάτα, μη γίνει καμιά στραβή και ο άνθρωπος αρχίσει να χαιρετάει τους σερβιτόρους, τους σεκιουριτάδες και τους δημοσιογράφους. 

Αντιληφθήκαμε όλοι πως ο άνθρωπος είχε αρχίσει να καταλαβαίνει πού είχε μπλέξει...  πού βρισκόταν, και προσπάθησε από μεριάς του να πάρει τα ηνία της διαφήμισης της Ελλάδος στα χέρια του, ώστε να μπορέσει να κάνει αυτό που κανένας απο τους ιθαγενείς πολιτικούς δεν είχε τη δυνατότητα να κάνει... 

Γύρισε μόνος του ένα όμορφο βιντεάκι για τη χώρα μας, όπου πρόσθεσε ό,τι καλό θα μπορούσε ένας πλανητάρχης να πει, και όντως τον άκουσαν και τον είδαν σε όλο τον κόσμο. Τον είδαν και οι δικοί μας και ίσως κάποιοι να σκέφθηκαν να του προτείνουν να μπει στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του κόμματός τους, τώρα που πλέον δεν θα έχει προεδρικές υποχρεώσεις στην Αμερική...

Μάλλον δεν κατάλαβαν  οι ντόπιοι πολιτικάντηδές μας πως τη χώρα μας δεν την επισκέφθηκε ένας πλανητάρχης με μέλλον και θέληση να κάνει κάτι για τα "δίκαια" αιτήματα της χώρας μας, αλλά ένας συμπαθέστατος και απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, συμπαθητικός, προσιτός, φιλικός, έξυπνος... αλλά αποτυχημένος!  

Είναι ο πρόεδρος που κατά τη διάρκεια της οκταετούς θητείας του κατάφερε να χτίσει την υποδομή και να δημιουργήσει το "φαινόμενο Τραμπ", να φέρει στην εξουσία της μεγαλύτερης υπερδύναμης του πλανήτη έναν επικίνδυνο καιροσκόπο, μπροστά στον οποίο ο Μπερλουσκόνι της Ιταλίας φαντάζει... χαδιάρικο γατάκι.

Απόδειξη του τίποτα της επίσκεψης, πέραν του ότι γίναμε διεθνώς ρεζίλι, από τον "κυριολεκτικά" χυμένο στον καναπέ, απέναντι από τον Ομπάμα, Αλέξη Τσίπρα, που χασμουριόταν βαριεστημένα κατά τη διάρκεια των ομιλιών του πλανητάρχη, και που κάθε φορά που εκείνος έστρεφε το βλέμμα προς το μέρος του, φρόντιζε, σαν παιδάκι που το έπιασαν να κάνει αταξία, να καταπίνει το χασμουρητό και να χαμογελάει κοιτώντας τριγύρω, σαν να μη χασμουρήθηκε ποτέ ο ίδιος... αλλά κάποιος άλλος πίσω ή δίπλα του... ο ανάγωγος... Πάντως, το γεγονός είναι ένα: στη  Γερμανία, στη Μέρκελ, και στη συνέχεια, στη μίνι Σύνοδο Κορυφής, δεν χαράμισε ούτε λέξη για την Ελλάδα, και από την πλευρά του καλά έκανε... Ο άνθρωπος φροντίζει, απλά, για την επόμενη μέρα... φροντίζει την καριέρα του και την προσπόριση των προς το ζην... Ήδη, ο Μίχαλος, ο πρόεδρος των βιομηχάνων, ανέφερε πως του έγινε πρόταση να μιλήσει ως κεντρικός ομιλητής σε συνέδριο του ΣΕΒ, το 2017. 

Ταξίδι... Ομπάμα... Ελλάδα... Τσίπρας... Παρθενώνας... χρέος... Μέρκελ... μια τρύπα στο νερό! 

Στην Ελλάδα ο Ομπάμα είπε αυτά που θέλαμε για πολλοστή φορά ν' ακούσουμε, όλα αυτά που δείχνουν το μεγαλείο των προγόνων μας! Στη Γερμανία, όμως, όπου παίζεται το παιχνίδι, ο Ομπάμα, πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, λησμόνησε τη χώρα μας και δεν είπε λέξη για την Ελλάδα (σιγά μην έλεγε...) και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα, μέσα στην ηδονή των ονείρων και του ατέρμονος ιλουζιονισμού που μας χαρακτηρίζει και ως μονάδες και ως σύνολο.

*Ο Θοδωρής Γιάνναρος είναι Μοριακός Βιολόγος, τ. Διοικητής του Νοσοκομείου "Ελπίς”, & Μέλος του "Τομέα Υγείας” της Νέας Δημοκρατίας.

capital.gr