ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ, ΕΝΑΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Γεώργιος  Φωτ. Παπαδόπουλος

Τις ημέρες αυτές (28.08.2013) συμπληρώθηκαν τρία (3) χρόνια από την προς Κύριον εκδημία του μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου. Ο αλησμόνητος πατήρ υπήρξε ο εμπνευστής εκατοντάδων χιλιάδων χριστιανών ανά τον κόσμο. Επιτέλεσε έργο πνευματικό και φιλανθρωπικό που μπορεί να συγκριθεί μόνο με εκείνο των Αγίων Αποστόλων και πρώτων Μαθητών του Χριστού και των Τριών Ιεραρχών. Έζησε ασκητικά και ιεραποστολικά, όπως ο Χριστός και δίδαξε απλά αλλά θεολογικά, όπως ο Χριστός. Συμπεριφέρθηκε δε σε κάθε γεγονός, περιστατικό και πρόβλημα που προέκυψε στα 104 χρόνια της επίγειας βιοτής του, όπως θα συμπεριφερόταν και θα έπραττε ο Χριστός. Ήταν τρομερά αφιλοχρήματος, φοβερά φιλακόλουθος, ασυζήτητα ευθύς και πιστός τηρητής των Κανόνων της Ορθοδοξίας μας. Γαλούχησε τέσσερις γενιές ανθρώπων σε δέκα και πλέον πόλεις της Μακεδονίας, της Στερεάς, της Θεσσαλίας, της Πελοποννήσου, στην Αθήνα. Ακριβώς για το τεράστιο έργο του, αλλά και για τον γεγονός ότι κήρυττε τον ΧΡΙΣΤΟ και ΜΟΝΟΝ, πολεμήθηκε και κυνηγήθηκε κατά κόσμον από τους πολεμίους της Εκκλησίας μας οι οποίοι πάντοτε κατατρωπόνονταν μπροστά στα επιχειρήματα, το έργο αλλά και την συντριπτική πλειοψηφία του φιλόχρηστου λαού που είχε με το μέρος του. Ήταν όντως θεοπρόβλητος αλλά και λαοπρόβλητος από τον ευλαβή κόσμο. Το κήρυγμά του μπορεί να συγκριθεί μόνον με του  Ιερού Χρυσοστόμου. Τέτοιοι Κληρικοί και δη Επίσκοποι γεννιούνται ένας κάθε 100 χρόνια και αν. Προσωπικά, υπήρξε για μένα πρώτος καθοδηγητής μου, με φώτισε με τα βιβλία και τις ομιλίες του και με νουθέτησε μέσα από την επιστολική αλληλογραφία μας. Με ώθησε προς την Εκκλησία μας, την Ορθοδοξία και υπήρξε πνευματικός πατέρας μου και πρότυπο ζωής, παράδειγμα προς μίμηση, από Κληρικούς και λαικούς που επιθυμούν να ζουν και να πολιτεύονται κατά Θεόν. Αντί άλλου αφιερώματος, για τα τρία χρόνια από την εκδημία του, παραθέτω το κείμενο που εξέδωσαν αγαπητοί και ευλαβείς αδελφοί, από το αυτάδελφο σωματείο του ζεύγους Ιωάννη και Αικατερίνης Αναγνωστοπούλου και που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της «Φωτεινής Γραμμής» (η ηλεκτρονική της δ/νση ακολουθεί).

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΙ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΑΣ

π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

Υικώς Γεώργιος  Φωτ. Παπαδόπουλος-Κήρυξ του θείου λόγου- πρ. Αντιδήμαρχος Χίου

 

ΤΑ ΟΣΤΑ ΤΟΥ ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΥ ΕΡΓΑΤΟΥ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΠΡΩΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΚΥΡΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ καθὼς καὶ τῶν ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας θὰ τρίζουν καὶ θὰ βοοῦν: «ἀνάθεμα σὲ ἐκείνους τοὺς ἀπογόνους μας καὶ συγχρόνους ἰθύνοντες, Πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι, ἐνῷ κόπτονται γιὰ τὴν ἄμεση πραγματοποίησιν τοῦ κεντρικοῦ μωαμεθανικοῦ τεμένους στὴν Ἀθήνα καὶ πολλῶν ἄλλων στὰ περίχωρα, ὅμως γίνονται «ἀφωνότεροι ἰχθύος» γιὰ τὴν πραγματοποίησιν τοῦ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΓΕΡΟΥ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ

1. Βάσει τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης (προσεχῶς θὰ τὴν ἀναρτήσουμε ὁλόκληρη) κανένα ἄλλο τέμενος δὲν ὑποχρεούμεθα νὰ κατασκευάσουμε στὴν Ἑλλάδα, πέραν τῶν ὅσων ὁρίζονται εἰς αὐτή.

Ὅμως μὲ τὴν ἀντεθνικὴ καὶ ἀντιχριστιανικὴ συμπεριφορά τους οἱ σημερινοὶ ἰθύνοντες, Πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας, ἀναγνωρίζουν de facto μουσουλμανικὴ μειονότητα καὶ πέραν τῶν Νόμων Ξάνθης καὶ Ροδόπης, σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα.

Αὐτὸ τὸ «πάτημα πεπονόφλουδας» τῶν ἰθυνόντων θὰ τὸ πληρώνουν οἱ ἐπερχόμενες γενεὲς μὲ τόκο καὶ ἐπιτόκιο (ἐπίκειται «Κοσσοβοποίησι» τῆς πατρίδας μας) καί, μὲ τὴν σειρά τους, θὰ ἀναθεματίζουν μὲ ὅλη τὴν δύναμι τῆς ψυχῆς τους τοὺς σημερινοὺς ἰθύνοντες. Ἡ λύσις ὅμως καὶ ἡ θεραπεία δὲν εἶναι τὰ ἀναθέματα ἀλλὰ ἡ πρόληψις τοῦ κακοῦ. 

2. Ὁ Αὐγουστῖνος Καντιώτης δὲν ὑπάρχει πλέον γιὰ νὰ κατατροπώνῃ τοὺς ἐξομότες, τοὺς προδότες καὶ τοὺς γεννίτσαρους τοῦ πνεύματος.

Σημερινοὶ ἰθύνοντες εἶναι καιροσκόποι τῆς συναλλαγῆς, τοῦ παζαρέματος, τῶν φατριῶν καὶ ἀνήκουν στὴν Ο.Φ.Α.Ε. (Ὅπου Φυσάει Ἄνεμος Εὐνοϊκός) καὶ δὲν ἔχουν θάρρος καὶ παρρησία νὰ κατατροπώνουν τοὺς μοχθηροὺς νοητοὺς λύκους τῆς Πολιτείας καὶ τῆς Ἐκκλησίας.

Ἑκατομμύρια ὀρθοδόξα καὶ ἐθνικὰ σκεπτομένων στενάζουν καὶ βροντοφωνοῦν: «Ἄχ Αὐγουστῖνε ποῦ εἶσαι;».

3. Μᾶς ἐγκατέλειψε πρὸ 3 ἐτῶν. Ἄς προσευχόμεθα μὲ ὅλη τὴν δύναμι τῆς ψυχῆς μας νὰ μεσιτεύῃ στὸν Ἐλευθερωτὴ Σωτῆρα Χριστό, νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃ καὶ πάλι ὄχι μόνον ἀπὸ τοὺς παθιασμένους μωαμεθανοὺς ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν μασωνία, τὸν σιωνισμό, τὸν μαρξισμό, τοὺς σοσιαλ-ληστές, τοὺς οἰκουμενιστές, τοὺς ἀνήκοντες στὴν στοὰ Bildeberg, τὴν νέα τάξι πραγμάτων, τὴν νέα ἐποχή, τὴν ὑπερκαταναλωτικὴ κοινωνία, τὸν ὑλικὸ εὐδαιμονισμό, τὴν ἠθικὴ ἐξαχρείωσι, τὴν ὑλικὴ ἐξαθλίωσι, καὶ τοὺς ἐθνοκάπηλους, ποὺ διατείνονται ὅτι δῆθεν ἐμφοροῦνται ἀπὸ ὀρθές, ἐθνικὲς καὶ ὀρθόδοξες ἀρχές . . .

4. Βλέποντες ἰθύνοντες Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας ὅτι τὸ «Τάμα τοῦ Κολοκοτρώνη ὅλους μᾶς ἐμπνέει ὅλους μᾶς ἑνώνει» καὶ ὅτι θὰ συμβάλλῃ στὴν ἠθικὴ τόνωσι καὶ ἀναγέννησι τῶν Ἑλλήνων, ὡς ἐκτελεστικὰ ὄργανα τῶν Rotschoild, Georg Soros καὶ λοιπῶν ἀντιχρίστων ἀνθελλήνων, τὸ σαμποτάρουν παντοιοτρόπως . . .

5. Ἄν ζοῦσε σήμερα ὁ Αὐγουστῖνος Καντιώτης θὰ τοὺς παίρναγε ὅλους «γενεὲς δεκατέσσαρεις» καὶ θὰ ἀναγκάζοντο νὰ μὴ εἶναι παράνομοι οἱ ἰθύνοντες ἀλλὰ νὰ ἐφήρμοζαν τὴν κειμένη Νομοθεσία, δηλαδὴ τὸ Η΄ Ψήφισμα τῆς ἀπὸ 31.7.1829 Δ΄ Ἐθνοσυνελεύσεως καὶ τὰ Βασιλικὰ Διατάγματα ἀπὸ 1834 (ΦΕΚ 5/29.1.1834) καὶ 1838 (ΦΕΚ 12/11.4.1838).

Ποιὸ ἰταμὸ ἀνθρωπάκι θὰ ἐτολμοῦσε νὰ ἀντισταθῇ στὸν σωστὸ καὶ ἁγνὸ ἐργάτη τοῦ Εὐαγγελίου Αὐγουστῖνο Καντιώτη  ; ; ;

6. Σὲ πάρα πολὺ δύσκολους καιρούς, κάτω ἀπὸ ἄκρως ἀσύμφορες καταστάσεις στρατοδικείων καὶ ξένων κατακτητῶν (ἡ ἀντίστασίς ποὺ ἀνέπτυξε ἐπὶ γερμανικῆς κατοχῆς μὲ σωτήρια συσσίτια 8.000 μερίδες ἡμερησίως στὴν Κοζάνη ὑπῆρξε παροιμιώδης, μοναδικὴ καὶ ἱστορική) κ.λπ., κ.λπ., ὁ θρυλικὸς Γέρων Αὐγουστῖνος οὐδέποτε ἐδειλίασε καὶ οὐδέποτε εἶπε ψέματα. Μὲ τὴν μάχαιρα τοῦ πνεύματος (τῆς ὀξυδερκοῦς γραφίδος του καὶ τῶν πύρηνων ὁμιλιῶν του) κατετρόπωνε βασιλεῖς, δικτάτορες, πρωθυπουργοὺς, προέδρους τῆς δημοκρατίας, ὑπουργούς, στρατηγούς, νομάρχες, δημάρχους, πατριάρχες, ἀρχιεπισκόπους, μέχρι καὶ τὸν περιβόητο Ἀστυν. Δι/ντὴ Ἀθηνῶν Ρακιτζή, τὸν ὁποῖον ἐφοβοῦντο καὶ ἔτρεμαν ἀκόμη καὶ ὑπουργοὶ καὶ βουλευτές. Τοὺς ἀνάγκαζε ὅλους νὰ ἐπανέλθουν στὴν τάξι, χτυπώντας καὶ καυτηριάζοντας τὰ κεφάλια τῆς λερναίας ὕδρας, προστατεύοντας πάντοτε τοὺς πτωχοὺς καὶ τοὺς ἀδυνάτους.    

7. Ὁ θρυλικὸς Γέρων Αὐγουστῖνος ζοῦσε ἀσκητικότατα, μία ὁσιακὴ ζωή, ὄχι σὲ πολυτελεῖς βίλλες ὅπως σημερινοὶ ἀνώτατοι κληρικοὶ καὶ κοσμικοὶ ἄρχοντες, σπαταλῶντες ἀμύθητα χρήματα γιὰ συχνὲς ἀνακαινίσεις, ἀλλὰ μὲ ἄπειρες κακουχίες, στερήσεις καὶ κινδύνους στὰ βουνὰ καὶ τὶς χαράδρες τῆς Πατρίδος ἤ στὴν ὁδὸ Χριστοκοπίδου 12 στοῦ Ψυρῆ, στὸ ἀνθυγιεινὸ ὑπόγειο χωρὶς παράθυρα. Ὑπῆρξε ἐντελῶς ἀφιλοχρήματος. Δὲν κρατοῦσε ποτὲ χρήματα. Τὸν μισθό του οὔτε ποὺ τὸν ἔπιανε στὰ χέρια του. Τὸν ἔστελνε κατ’εὐθείαν γιὰ τοὺς δεινοπαθοῦντας συναθρώπους μας.

Ἡ παραδειγματικὴ ζωή του ὑπῆρξε σημεῖο ἀντιλεγόμενο. Ἄλλοι «ἔπιναν νερὸ» στὸ ὄνομά του καὶ ἄλλοι τὸν ἐμισοῦσαν.

Ὅμως ἡ ἐπὶ 33 ἔτη δράσις του ὡς Μητροπολίτου Φλωρίνης τὸν ἀνέδειξε στὴν ἱστορία ὡς  φωτεινὸ παράδειγμα ἰδανικοῦ ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου.

8. Μετὰ τὴν εἰς Κύριον ἐκδήμισιν τοῦ εἰς πάντα διαπρέψαντος θρυλικοῦ Γέροντος Αὐγουστίνου Καντιώτη γινόμεθα καθημερινῶς πτωχότεροι καὶ οἱ ἠθικὲς καὶ πνευματικὲς ἀνεκτίμητες ἀξίες τῆς φυλῆς μας συνεχίζουν νὰ «ποδοπατοῦνται» βαναύσως καὶ χωρὶς ὑπεράσπισιν .  .  . Για τη συνέχεια πατήστε εδώ

9. Τώρα, ἀκόμη καὶ οἱ πλέον ἄσπονδοι ἐχθροὶ τοῦ ἀκεραίου χαρακτῆρος τοῦ ἰδανικοῦ ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου κυροῦ Αὐγουστίνου, κοσμικοὶ καὶ κληρικοί, δὲν τολμοῦν πλέον  νὰ εἰποῦν τὸ παραμικρὸν ἐναντίον του, ὅπως παλαιότερα, καὶ ἔχουν τύψεις συνειδήσεως, ποὺ εἶχαν πέσει θύματα τρισάθλιων λαϊκῶν καὶ κληρικῶν, καὶ ἀναγνωρίζουν: «ἐὰν ἦταν σήμερα ὁ Αὐγουστῖνος, δὲν θὰ εἴχαμε τέτοια παρατράγουδα» .  .  .

10. Ὁ ἀκέραιος αὐτὸς ἐθνικὸς καὶ θρησκευτικὸς μέγιστος ἀνὴρ τοῦ 20οῦ καὶ ἀρχῶν τοῦ 21ου αἰῶνος εἶχε τοιαύτη ἐπίγνωσιν τοῦ θείου λόγου, πιστεύων ὡς π.χ.:

• α. «Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ” ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραὶ εἰσι.» ( Ἐφεσίους 5, 15-16).
  β. «… ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.» ( Ἐφεσίους 6, 12).
  γ.«οὕτως λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσιν τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.» (Ματθ. 5, 16).
  δ. «καὶ ἐὰν ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζῃ σε, ἔκβαλε αὐτόν•» (Μάρ. 9, 47).
  Ἐπίσης εἰς πληθώρα ἄλλων παρομοίων χωρίων, καθὼς καὶ σοφῶν ρήσεων τῶν ἀρχαίων ἡμῶν προγόνων, ὡς π.χ.:
  «φοβοῦ τὰς διαβολὰς κἄν ψευδεῖς ὦσι».

Οὕτως ὥστε προσεπάθη παντοιοτρόπως νὰ μὴ δίδῃ τὴν παραμικρὰ ἀφορμὴ εἰς ἐλεεινοὺς λαϊκοὺς καὶ κληρικοὺς νὰ λασπολογοῦν ἐναντίον του, διότι οἱ πάντες καιροφυλακτοῦσαν μὲ τηλεσκόπεια νὰ εὕρουν κανένα «ψεγάδι» καὶ νὰ κάνουν «τὴν τρίχα τριχιά». . .

11. Ἐπὶ παραδείγματι, ἀπέφευγε ἐντελῶς νὰ ἐπισκέπτεται φίλους καὶ γνωστούς στὶς οἰκίες των, ὄχι μόνον μήπως σκανδαλισθῆ ὁ ἴδιος, ἀλλὰ προπαντὸς νὰ διαφυλάξῃ τὶς συζύγους καὶ τὶς θυγατέρας τῶν γνωστῶν του νὰ μὴ σκανδαλισθοῦν . .  .

12. Π.χ. ὁ ἀείμνηστος Βασίλειος Κ. τὸν παρεκαλοῦσε νὰ ἐπισκεφθῇ τὸ σπίτι του καὶ ὁ ἀείμνηστος Αὐγουστῖνος ἀνέβαλε συνεχῶς. Μία Κυριακὴ ἐκήρυξε ὁ Γέρων Αὐγουστῖνος εἰς Ναὸ ἔναντι τῆς κατοικίας τοῦ ἀειμνήστου Β. Κ., ὁ ὁποῖος χαρούμενος τοῦ λέγει: «Γέροντα, ἐπὶ τέλους, ἰδοὺ ἡ κατοικία μου, ἔλα νὰ σὲ φιλοξενήσωμε». Τότε ὁ Γέρων Αὐγουστῖνος τοῦ λέγει εὐθαρσῶς: «Ἐγὼ δὲν μεταβαίνω εἰς σπίτια, γιὰ νὰ μὴ ὑπάρχουν ἑκατέρωθεν σκανδαλισμοί. Πρόσεξε παιδί μου νὰ μὴ βάζῃς ὅποιον καὶ ὅποιον εἰς τὸ σπίτι σου, διότι κινδυνεύεις νὰ ἀπωλέσῃς καὶ τὴν γυναῖκα σου καὶ τὴν ψυχήν σου» .  .  .

13. Τοιουτοτρόπως ὁ Γέρων Αὐγουστῖνος ἀπέφευγε τοὺς σκοπέλους καὶ τὶς παγίδες, ποὺ προσεπάθουν οἱ καραδοκοῦντες λαϊκοὶ καὶ κληρικοὶ νὰ τοῦ στήσουν καὶ νὰ λασπολογοῦν εἰς βάρος του.

14. Ἦταν λίαν αὐστηρὸς πρὸς τὸν ἑαυτόν του καὶ ἐπιεικὴς πρὸς ὅλους τοὺς ἄλλους καὶ προσεύχονταν γιὰ τοὺς ἐχθροὺς καὶ τοὺς διῶκτες του.

15. Ὁ Γέρων Αὐγουστῖνος ἦτο τὸ κατ᾿ ἐξοχὴν σημεῖον ἀντιλεγόμενο καὶ λαϊκοὶ καὶ κληρικοὶ εἶχαν τόσον πολὺ δαιμονισθῆ, ποὺ τὸν κατέτρεχαν παντοῦ. Ἴσως ὅλοι μαζὶ οἱ κληρικοὶ τοῦ παρελθόντος αἰῶνος νὰ μὴ ἐσυκοφαντήθησαν, νὰ μὴ ἐλοιδορήθησαν, νὰ μὴ διεπομπεύθησαν καὶ νὰ μὴ ἐλασπολογήθησαν τόσον πολύ, ὅσον ὁ ἀνεπανάληπτος Γέρων Αὐγουστῖνος.

16. Ὅμως ὁ χειρότερος ἐχθρὸς καὶ οἱ χειρότεροι διωγμοί, ποὺ ὑπέστη, ὁ εἰς πάντα διαπρέπων, ἀείμνηστος Γέρων Αὐγουστῖνος, ἦτο ἀπὸ τοὺς κακοὺς κληρικοὺς καὶ ἰδίως ἀπὸ τοὺς ὑψηλὰ ἱσταμένους. Ὁ θρυλικὸς Γέρων Αὐγουστῖνος ἐχρησιμοποίει πάντοτε τὴν «σαρκίνην» γλῶσσα τῆς ὠμῆς ἀληθείας καὶ ἐμισοῦσε τὴν «ξυλίνην» τῆς διπλωματίας καὶ τὴν «πολιτικάντικη». Ἔλεγε ὠμὴ τὴν ἀλήθεια πρὸς τοὺς πάντας. Πρὸς τοὺς ἀδυνάμους καὶ τοὺς ἁπλοϊκοὺς ἀνθρώπους ἦτο λίαν ἐπιεικὴς μὲ κατανόησιν καὶ θαλπωρή. Ὅμως πρὸς τοὺς ἰσχυροὺς καὶ τοὺς ἄρχοντας εἶχε ὡς πρότυπο τὸν Θεάνθρωπο, ὁ ὁποῖος τὰ ἔλεγε παντοῦ «ἔξω ἀπὸ τὰ δόντια» καὶ ἐμιμεῖτο τὸν Ἰωάννη Πρόδρομο, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον δὲν ἐχαριεντίζετο καὶ συνευωχεῖτο μετὰ τοῦ θηριώδους Ἡρώδου, ὅπως ἀρκετοὶ σημερινοὶ ἀνώτεροι κληρικοί, ἀλλὰ εἰσήρχετο καὶ εἰς τὸν κοιτῶνα καὶ τοῦ ἐβροντοφωνοῦσε τὸ φοβερόν: «οὐκ ἔξεστι σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου»…

17. Σημερινοὶ δὲ τινὲς Ἀρχιερεῖς «κυνηγοῦν» κάθε εὐκαιρία διὰ νὰ συνδειπνοῦν μετὰ τῶν συγχρόνων ἀπογόνων τοῦ Ἡρώδου καὶ τῆς Ἡρωδιάδος καὶ θὰ προέτρεπαν καὶ τὴν προκλητικὴ Σαλώμη νὰ χορεύῃ τὸν «χορὸ τῆς κοιλιᾶς» καὶ θὰ ἠδονίζοντο καταχειροκροτοῦντες, ὅπως καταχειροκροτεῖ καὶ νεώτατος Ἀρχιερεύς, ὅταν γυναῖκες τῶν φίλων του ἔρχονται εἰς εὐθυμία καὶ τοῦ πετοῦν τὰ ἐσώρουχά των . . .

18. Καὶ ὅμως μετὰ τοιούτων ἀναισχύντων καὶ καυχησιολόγων σοδομιτῶν συνευωχοῦνται καὶ συνδειπνοῦν ἀκόμη καὶ αὐστηροὶ γύρω ἀπὸ τὴν πίστιν καὶ τὴν ἠθικὴ ἄλλοι Ἀρχιερεῖς…

19. Ὁ ἀνεπανάληπτος καὶ ἄψογος ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου θρυλικὸς Γέρων Αὐγουστῖνος ἐμιμεῖτο ἐπίσης καὶ τὸν Ἱερὸ Χρυσόστομο, ὁ ὁποῖος ἐτάσσετο ἀναφανδὸν ὑπὲρ τῶν πτωχῶν καὶ ἀδυνάτων, ὅπως ὑπὲρ τῆς πτωχῆς χήρας, τῆς ὁποίας ἤθελε ἡ αὐτοκράτειρα Εὐδοξία νὰ σφετερισθῇ τὸν κῆπο, καὶ ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος ἀποκαλοῦσε τὴν αὐτοκράτειρα «Ἀδοξία» καὶ Ἡρωδιάδα μὲ τὸν σαφῆ λόγο του:  «πάλιν Ἡρωδίας μαίνεται, πάλιν Ἡρωδιὰς ζητεῖ τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου ἐπὶ πίνακι». Καὶ ἡ πρώτη Ἡρωδιὰς ἔπεισε τὴν θυγατέρα της, ποὺ ἐρέθιζε ἀφροδισιακῶς τὸσον πολὺ τὸν θεῖον της, νὰ τοῦ ζητήσῃ τὴν κεφαλὴ Ἰωάννου ἐπὶ πίνακι καὶ τὴν ἔλαβε …

20. Ἡ ἄλλη Ἡρωδιάς, ἡ αὐτοκράτειρα Εὐδοξία ἔπεισε τρισαθλίους Δεσπότας νὰ καθαιρέσουν τὸν Ἱερὸ Χρυσόστομο καὶ νὰ τὸν στείλουν γιὰ τρίτη φορὰ ἐξορία, ὅπου παρέδωκε τὸ πνεῦμα αὐτοῦ.

21. Σύγχρονοι Ἀρχιερεῖς εἶναι τόσον πολὺ «φρόνιμοι» καὶ «δουλοπάροικοι», ποὺ ὄχι μόνον δὲν μιμοῦνται τὸν Θεάνθρωπο καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας, χρησιμοποιοῦντες τὴν διπλωματικὴ καὶ τὴν πολιτικάντικη γλῶσσα ἑλλίσσονται καὶ γίνονται Ο.Φ.Α.Ε. (ὅπου φυσάει ἄνεμος εὐνοϊκός) καὶ εἶναι εὐτυχέστατοι, διότι ὑπάρχουν καὶ τρισάθλιοι νόμοι, ὡς π.χ. γιὰ τὰ προσωπικὰ δεδομένα καὶ θὰ ἦτο ἀκόμη εὐτυχέστεροι, ἐὰν ἐψηφίζετο καὶ ὁ ἀντιφασιστικὸς νόμος = φίμωτρον. Πρὸς τοῦτο σπεύδουν διὰ τῶν νομικῶν των συμβούλων νὰ ἀποφανθοῦν: «οὐδὲν μεμπτὸν εὑρίσκει ἡ Ἐκκλησία εἰς τὸν πρὸς ψήφισιν ἀντιρατσιστικὸν νόμον» .  .  .

22. Νομίζουν αὐτὰ τὰ ἀνθρωπάκια ὅτι θὰ γίνουν παράδειγμα πρὸς μίμησιν καὶ θὰ «φιμώσουν» τὸ στόμα τῶν εὐθαρσῶς ὁμιλούντων, ὁπότε τότε θὰ δικαιολογοῦνται ὅτι δὲν θέλομε νὰ εἴμεθα παράνομοι.

23. Ὅμως ὁ πραγματικῶς ἰδανικὸς ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου Γέρων Αὐγουστῖνος ἐφήρμοζε τό: «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις» (Πράξεις Ἀποστόλων 5, 29).

24. Μόνον αὐτοί, ποὺ πιστεύουν εἰς τὸν Χριστὸ καὶ ὄχι στοὺς θρόνους ἢ τὸν χρυσό, καὶ μόνον αὐτοί, ποὺ ζοῦν γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, αἰσθανόμενοι τὸ ἱερό των καθῆκον, ἔχουν θάρρος καὶ παρρησία καὶ λέγουν «τὰ σύκα σύκα καὶ τὴν σκάφη σκάφη».

25. Δηλαδή, ἡ λυδία λίθος τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι: «…εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν καὶ ὑμᾶς διώξουσι…» (Ἰωάν. 15, 20) καὶ «καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.» (Ματθ. 10, 22), τὸ ὁποῖον  σημαίνει: «ἐδιώχθης διὰ τὸν Χριστιανισμόν, εἶσαι Χριστιανός, δὲν ἐδιώχθης διὰ τὸν Χριστιανισμόν, εἶσαι τοῦ ‘’γλυκοῦ νεροῦ’’».

26. Θὰ ἠμπορούσαμε νὰ συγγράψωμε ἑκατοντάδες καὶ χιλιάδες τόμους, ἀναλύοντες τὶς διδαχές, τὰ «πιστεύω» καὶ τὶς πράξεις τοῦ ἰδανικοῦ ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου Γέροντος Αὐγουστίνου, πλὴν ὅμως ἐμεῖς οὔτε τὶς ἱκανότητες, οὔτε τὸν χῶρο καὶ χρόνο ἔχομε πρὸς τοῦτο (ἴδετε λεπτομερέστερον καὶ εἰς τὴν  «Φωτεινὴ Γραμμή» τεύχη 37  (σελ. 119-120), 44  (σελ. 1-9), 52 (σελ. 7) καὶ εἰδικὸν φυλλάδιον ὑπὸ τὸν τίτλον «ΜΕΡΙΚΑ ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ ΑΝΤΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ …. ΔΙΑ ΤΟΝ ΘΡΥΛΙΚΟΝ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΝ ΚΑΝΤΙΩΤΗΝ (+28.8.2010) μὲ τὸν ὑπότιτλον: «Εἶναι βέβαιον, ὅτι, ἐὰν σήμερα ἦτο εἰς τὴν ζωὴν καὶ ἐὰν …… ὁ ἀείμνηστος πατὴρ Αὐγουστῖνος ἦτο ἐν δράσει, ἀποκλείεται ἡ Ἑλλὰς νὰ εἶχε φθάσει εἰς αὐτὴν τὴν ἠθικὴν κατάπτωσιν καὶ οἰκονομικὴν ἐξαθλίωσιν καὶ νὰ ὑποθηκεύεται καὶ νὰ ἐκποιῆται καὶ νὰ ἀπαλλοτριώνεται ἀπὸ ἀχρείους, ἀνεγκεφάλους καὶ ἀνικάνους ἰθύνοντας ἡ ὡραία Πατρίδα μας ἔναντι πινακίου φακῆς»…)

27. Τέλος πιστεύομε ὅτι καὶ ὁ μέγιστος τῶν ἡμερῶν μας ἐθνικὸς καὶ θρησκευτικὸς ἀνὴρ θὰ εἶχε τύψεις συνειδήσεως, διότι ἐγκατέλειψε τὴν Ἀττική, ὅπου διαβιοῖ τὸ ἥμισυ τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Ἑλλάδος καὶ ὅπου ἦτο  «Ἀρχιεπίσκοπος» καὶ  «Πατριάρχης» στὶς καρδιὲς τῶν ὑγιῶς ἐθνικῶς καὶ ὀρθοδόξως σκεπτομένων καὶ βιούντων Ἑλλήνων καὶ ἐγκατεστάθη στὴν ἄκρως ἔρημο καὶ ἐγκαταλελειμμένη περιοχὴ τῆς Φλωρίνης, τὴν ὁποίαν εὐτυχῶς ἔσωσε ἀπὸ τὴν σλαβικὴ προπαγάνδα καὶ ἀναζωογόνησε τὴν περιοχή, ἐκπολιτίζων καὶ ἀναγεννῶν ἀκόμη καὶ τοὺς δυστυχισμένους καὶ ταλαιπώρους ΡΟΜΑ καὶ τοὺς μετέτρεψε εἰς πρότυπα εὐπρεπείας, τάξεως, κοσμιότητος καὶ πειθαρχίας. Ἐνῷ ἀντιθέτως ἀκόμη καὶ σήμερον ζοῦν πληθώρα Ἑλλήνων πολὺ χειρότερα ἀπὸ ὅ,τι διαβιοῦν καὶ συμπεριφέρονται οἱ ΡΟΜΑ .  .  .

28. Ὅμως βέβαιον εἶναι ὅτι ἡ ὅλη Ἑλλὰς θὰ ἦτο τελείως διαφορετική, ἄν ὁ Αὐγουστῖνος παρέμενε εἰς τὸ Λεκανοπέδιο Ἀττικῆς καὶ θηριομαχοῦσε ἐναντίον ὅλων αὐτῶν τῶν πειθηνίων δοτῶν καὶ ἀνδρεικέλων τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων.

Δυστυχῶς τινὰ πνευματικὰ τέκνα του ἀμαυρώνουν τὴν ἀρίστη ὑστεροφημία τοῦ Γέροντος Αὐγουστίνου.

29. Βέβαια σήμερα σὲ πολλὲς πλούσιες Μητροπόλεις «χαϊδεύοντας» τοὺς «ἔχοντας καὶ κατέχοντας» γίνονται πολλὰ σπουδαῖα ἔργα μὲ τὶς παχυλὲς δωρεὲς καὶ ἐπιχορηγίες, ποὺ τοὺς κάνουν οἱ  «ἔχοντες καὶ κατέχοντες», τὸ αἰσχρὸ κατεστημένο καὶ κονδύλια τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης.

30. Ὁ  Αὐγουστῖνος, ὅμως, ὅ,τι ἔκανε τὸ ἔκανε μὲ τὸ δίλεπτο τῆς χήρας. Ἄν ἔμενε ὁ  Αὐγουστῖνος στὴν Ἀττική, μὲ ραδιοφωνικοὺς καὶ τηλέοπτικοὺς σταθμοὺς θὰ εἶχε κάνει χιλιαπλάσια ἔργα ἀπὸ ὅ,τι ἔχουν κάνει ὅλοι οἱ ἄλλοι μαζί.

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΔΙΑΠΡΕΨΑΝΤΟΣ ΙΔΑΝΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΟΥ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΥ, ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ :   τηλ. 210-3254321 μέχρι 2,  φαξ 210-3236978
e-mail fot_gram@otenet.gr, ἱστοσελίς www.fotgram

πηγη

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/09/augoustinos-kantiotis.html#ixzz2djid7zrh