Όχι στο δαίμονα της απελπισίας

Επειδή μαθαίνουμε ότι λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης που συνεχώς εξαπλώνεται, κάποιοι άνθρωποι βρίσκουν ως <<λύση>> την αυτοκτονία, δημοσιεύουμε σχετικό άρθρο από τοΟρθόδοξο αγωνιστικό περιοδικό <<Ο ΣΤΑΥΡΟΣ>>. Οι αναγνώστες να διαφωτίσουν όσο μπορούν περισσότερους και να διαδώσουν το παρόν άρθρο.

Όχι στο δαίμονα της απελπισίας

Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να κάνη ο άνθρωπος είναι η αυτοκτονία. Η αυτοχειρία είναι χειρότερη και από τον φόνο ενός άνθρωπου. Εάν ένας άνθρωπος διάπραξη φόνο, ναι μεν αφαιρεί μία ζωή, αλλά ο ίδιος υπάρχει περίπτωση νά μετανοήσει και να σωθεί. Ο αυτόχειρ και τη ζωή του αφαιρεί και την ψυχή του καταδικάζει στην αιωνία κόλαση και απώλεια.

Πίσω από την απόφαση ενός ανθρώπου να θέση τέρμα στη ζωή του κρύβεται πάντοτε ο ανθρωποκτόνος Διάβολος. Αυτός χαίρεται, όταν αφαιρείται βιαίως η ανθρώπινη ζωή, πολύ δε περισσότερο, όταν χάνεται μία ψυχή. Κάθε φορά, πού συμβαίνει κάποιο δυσάρεστο γεγονός στη ζωή μας, στενοχωρούμεθα, θλιβόμεθα, πονούμε. Και αυτό είναι φυσικό, διότι ο Θεός έπλασε τόν άνθρωπο για να ζει αιωνίως χαρούμενος και ευτυχισμένος, και όχι στην ποτισμένη με δάκρυα και αίμα κοιλάδα αυτή του κλαύθμωνος θλιμμένος και απογοητευμένος.

Η θλιμμένη και στενοχωρημένη ψυχή είναι το πλέον πρόσφορο έδαφος για να δράση ο Διάβολος. Όταν μάλιστα συνυπάρχει και η απιστία, τότε ο Διάβολος «τρίβει τα χέρια του» από χαρά, διότι οι πιθανότητες επιτυχίας του είναι μεγαλύτερες. Και αρχίζει το κακούργο έργο του, σπέρνοντας και φυτεύοντας λογισμούς απογνώσεως και απελπισίας στον νου του θλιμμένου άνθρωπου.

Στον πενθούντα παρουσιάζει ένα βίο αβίωτο, ένα μέλλον ανυπόφορο δίχως τό προσφιλές πρόσωπο, πού απέθανε.Στον ασθενή αποκλείει την πιθανότητα αναρρώσεως. Στον χρεοκοπημένο οικονομικώς δείχνει τό φάσμα τής φτώχειας και της δυστυχίας να εγκαθίσταται μονίμως στη ζωή του.Στον άνεργο επιστρατεύει όλες τις απαισιόδοξες σκέψεις, ότι όλες οι πόρτες έκλεισαν, και ότι δεν πρόκειται νά ευρη νέα εργασία. Στον δε θανασίμως αμαρτήσαντα παρουσιάζει την πτώση του ως τεραστία- τήν υπερμεγενθύνει, λέγοντας του, ότι σωτηρία γι’ αυτόν πλέον δεν υπάρχει. Συγχρόνως ψιθυρίζει στα ώτα των ανύποπτων θυμάτων του, ότι η μόνη λύση στα «τεράστια» και «άλυτα» προβλήματα τους είναι η αυτοκτονία! Πόσοι άνθρωποι τον επίστευσαν, απελπίστηκαν και έδωσαν τέρμα στη ζωή τους!

Το τραγικότερο παράδειγμα της Ιστορίας είναι ο Ιούδας ο Ισκαριώτης.Μεταμελήθηκε, όπως αναφέρει ή Γραφή, γιά τήν προδοσία του Διδασκάλου του. Επέστρεψε και τα τριάκοντα αργύρια στους αρχιερείς και τούς πρεσβυτέρους. Παραδέχθηκε τήν ένοχη του. «’Ήμαρτον παραδούς αίμα αθώον», είπε την ώρα πού επέστρεφε τα χρήματα της προδοσίας. Οι ενέργειες του όμως αυτές σε τίποτε δεν τον ωφέλησαν, διότι αμέσως μετά ανεχώρησε από τόν ναό «και απελθών απήγξατο», πήγε και απαγχονίστηκε, κρεμάστηκε, αυτοκτόνησε (Ματθ. 27, 3-5). Ο δαίμων τής απελπισίας απεδείχθη ισχυρότερος και φοβερότερος από τους δαίμονες της φιλαργυρίας και προδοσίας, πού είχαν καταλάβει τήν ψυχή του. Ποτέ λοιπόν να μη δώσωμε τόπο σ’ αυτό τόν δαίμονα, όσο δυσχερείς και αν είναι οι συνθήκες της ζωής μας, όσα προβλήματα και αν αντιμετωπίζωμε. Ας έχωμε πίστη, υπομονή και ελπίδα, και ο Θεός ποτέ δεν πρόκειται να μας εγκατάλειψη.

Από το μηνιαίο ορθόδοξο αγωνιστικό περιοδικό Ο ΣΤΑΥΡΟΣ, της αγωνιστικής Ορθόδοξης Ιεραποστολικής Αδελφότητας Ο ΣΤΑΥΡΟΣ, τεύχος Ιανουαρίου 2009.

ΠΗΓΗ:http://niksothropoulos.wordpress.com/2