Η ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΑΝΑΠΗΡΗ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ( αποκάλυψη )

GEWKWN

οἱ γνωστοί «πατριῶτες-δημοκράτες», πού διεκδικοῦν δάφνες ἀγωνιστικότητας καί ἀντίστασης κατά τῆς χούντας, παθαίνουν ὁλική ἀμνησία, ὅταν ἐρωτῶνται γιά τή γνωστή ὁμιλία Μακαρίου, στό Συμβούλιο Ἀσφαλείας, στίς 19/7/1974.

Εἶναι γνωστό ὅτι ὁ πρόεδρος Μακάριος συνεργάστηκε μέ τήν Ἑλληνική χούντα, ποικιλοτρόπως, καί ὅλα τά χρόνια τῆς δικτατορίας.

Στίς 30/5/1967, σέ τηλεγράφημά του, ὁ Μακάριος ἔλεγε: «Συγχαίρομεν τήν ἐθνικήν κυβέρνησιν διά τό ἀναληφθέν ὑπ’ αὐτῆς ἔργον καί διαβεβαιοῦμεν ὅτι, τόσον ἡμεῖς ὅσον καί ἡ κυβέρνησις ἡμῶν, ἐπιθυμοῦμεν στενήν συνεργασίαν».

Στίς 9/8/1967, ὁ πρόεδρος τῆς πραξικοπηματικῆς κυβέρνησης τῆς Ἀθήνας, Γ. Παπαδόπουλος, ἐπισκέφθηκε τήν Κύπρο, εἶχε πολύωρες συζητήσεις μέ τόν Μακάριο και, σέ ἐπίσημη δεξίωση, συμμετεῖχε ὅλη ἡ κυπριακή πολιτική ἡγεσία, μηδέ τῶν ΑΚΕΛικῶν ( ΚΚ Κύπρου ) ἐξαιρουμένων.

Σέ δηλώσεις του, ὁ Γ. Παπαδόπουλος διακήρυσσε ὅτι «ἕνωσιν ζητοῦμεν οἱ πάντες καί διά τήν ἕνωσιν ἀγωνιζόμεθα». Ὁ δέ Μακάριος, συναινῶν, δέν δίστασε νά πλέξει τό ἐγκώμιο τοῦ "ἀρχιπραξικοπηματία" Γεωργίου Παπαδόπουλου καί νά τόν χαρακτηρίσει ὡς «νέο Ναπολέοντα»!

Εἶπε αὐτολεξεί: «Ὁ Γ. Παπαδόπουλος συνδυάζει ἐξαιρετικάς ἱκανότητας καί σπάνια προσόντα διά τήν ἀντιμετώπισιν τῶν κρισίμων καταστάσεων. Εἶναι ὁ νέος Ναπολέων, ὁ ὁποῖος θά σώσει τόν Ἑλληνισμόν...» (Ἀνδρ. Ν. Ἀθανασίου: «Ὁ ἄγνωστος πόλεμος Ἀθηνῶν Λευκωσίας», σελ. 98).

Σέ δηλώσεις του, ὁ Γ. Παπαδόπουλος διακήρυσσε ὅτι «ἕνωσιν ζητοῦμεν οἱ πάντες καί διά τήν ἕνωσιν ἀγωνιζόμεθα». Ὁ δέ Μακάριος, συναινῶν, δέν δίστασε νά πλέξει τό ἐγκώμιο τοῦ "ἀρχιπραξικοπηματία" Γεωργίου Παπαδόπουλου καί νά τόν χαρακτηρίσει ὡς «νέο Ναπολέοντα»!

Εἶπε αὐτολεξεί: «Ὁ Γ. Παπαδόπουλος συνδυάζει ἐξαιρετικάς ἱκανότητας καί σπάνια προσόντα διά τήν ἀντιμετώπισιν τῶν κρισίμων καταστάσεων. Εἶναι ὁ νέος Ναπολέων, ὁ ὁποῖος θά σώσει τόν Ἑλληνισμόν...» (Ἀνδρ. Ν. Ἀθανασίου: «Ὁ ἄγνωστος πόλεμος Ἀθηνῶν Λευκωσίας», σελ. 98).

Οἱ γνωστοί εὐκαιριακοί καί ἄλλοι ὄψιμοι ὑμνητές τοῦ Μακαρίου, καμώνονται νά ξεχνοῦν τήν ὁμιλία του στό Σ.Α. τοῦ Ο.Η.Ε. Ἀποτελεῖ, ὅμως, καί αὐτή ἱστορικό καί ἰσχυρό τεκμήριο καί στοιχεῖο τῆς κυπριακῆς τραγωδίας, πού εἶναι ἀμφίβολο ἄν ποτέ καθαρθεῖ καί φωτισθεῖ».

Ἐμεῖς, ὑπό τήν πεφωτισμένη ἡγεσία τοῦ Μεγάλου μας Ἡγέτη, Προέδρου, Ἀρχιεπισκόπου καί Ἐθνάρχη Μακαρίου Γ’, εἴχαμε ἤδη ἀφήσει πίσω μας τόν ἀγώνα τῆς Ἕνωσης μέ τήν πτωχή καί νατοϊκή Ἑλλάδα (δέν τό ξέραμε ἄραγε τό ᾽55-᾽59 ὅτι ἀνῆκε στό ΝΑΤΟ;) κι εἴχαμε ἀναλάβει ἕναν περίπου παγκοσμίων διαστάσεων ἄλλον ἀγώνα, μεγάλο καί ἀριστερό-προοδευτικό, μάλιστα, ἀγώνα ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΝΑΤΟ!

Ἀρκεῖ κανείς νά φυλλομετρήσει μερικές κυρίαρχες κυπριακές ἐφημερίδες τῆς ἐποχῆς, ὅπως τήν ἀκελική Χαραυγή, γιά νά ζήσει ἀμέσως τό πνεῦμα πού ἐπικρατοῦσε. Ἡ «ΧΑΡΑΥΓΗ» ζητοῦσε, ἐπί καθημερινῆς βάσεως ἀπό τήν Ἑλλάδα, νά τά μαζεύει καί νά φεύγει ἀπό τό ΝΑΤΟ τό συντομότερο δυνατό (εἴχαμε τή Σοβιετική Ἕνωση νά μᾶς… στηρίζει )

 Σέ λαϊκό, καθημερινό ἐπίπεδο, καφενεῖα, σωματεῖα, χώρους ἐργασίας, κοινωνικές συνευρέσεις, ἡ διαβολή καί ἡ συκοφαντία εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ, τῆς μεραρχίας, ἐκ μέρους τῆς «Ἀριστερᾶς», κυριολεκτικά ὀργίαζε.

Στίς 19 Αὐγούστου 1964, ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, Σπῦρος Κυπριανοῦ, εὑρισκόμενος στήν Ἀθήνα, πληροφορήθηκε ἐπισήμως, ὅτι τήν ἑπομένη θά πετοῦσε γιά τήν Κύπρο ὁ ὑπουργός Ἄμυνας τῆς Ἑλλάδος, μέ σκοπό νά ἐνημερώσει τόν Πρόεδρο Μακάριο γιά τήν ἀπόφαση τῆς κυβέρνησης τῆς Ἑλλάδος, τῆς ἀντιπολίτευσης καί τοῦ βασιλέως, νά κηρυχθεῖ μονομερῶς ἡ Ἕνωση Κύπρου-Ἑλλάδος, ἐνθουσιασμένος ὁ ἄνθρωπος, πῆρε τηλέφωνο τόν Ἀρχιεπίσκοπο Μακάριο νά τοῦ ἀνακοινώσει τήν ἱστορική καί μεγαλειώδη εἴδηση. Τό ξύλο τό γλίτωσε, μόνο γιατί δέν περνοῦν τά σκαμπίλια μέσα ἀπό τά σύρματα. Ὁ Μακάριος τοῦ ἔκλεισε ἀμέσως τό τηλέφωνο καί τό ξανασήκωσε χωρίς καθυστέρηση.

Πῆρε τόν μετέπειτα ἄλλο μεγάλο «ἀριστερό» καί χαρισματικό ἡγέτη, τόν υἱό τοῦ πρωθυπουργοῦ, τόν ὁμοϊδεάτη του Ἀνδρέα Παπανδρέου, ἐπίσης ὁπαδό τῶν Ἀδεσμεύτων καί ἐπίσης «τρανό πολεμιστή» κατά τοῦ ΝΑΤΟ καί τοῦ ἐξήγησε πώς ὄφειλε, μία καί δυό, νά πάει στόν μπαμπά του καί νά τοῦ δώσει νά καταλάβει, ἐπιτέλους, πώς ἦταν καιρός νά συνειδητοποιήσει ὅτι ΑΛΛΑΞΑΝ τά πράγματα κάτω στήν Κύπρο, καί ὅτι ὁ λαός δέν ἤθελε πιά κανέναν ν’ ἀποφασίζει γιά λογαριασμό του.

Αὐτός λοιπόν ἦταν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ’, ὁ Πρόεδρος τῆς «ἐκ γενετῆς ἀνάπηρης» Κυπριακῆς Δημοκρατίας.

Ἡ αρχομανία του τόν τύφλωνε συχνά καί προχωροῦσε σέ ἀποφάσεις πού κατέληγαν σέ πράξεις, πού ὁδήγησαν τά πράγματα σέ αὐτό πού βιώνουμε σήμερα!

Βαυκαλιζόταν νά ἀκούει τό προσωνύμιο «ΕΘΝΑΡΧΗΣ»!

Ἐθνάρχης… Ἀλήθεια, ποιοῦ ἔθνους;

Οχι βεβαίως του Ελληνικού καθότι τορπίλλισε τουλάχιστον 3 φορές προτάσεις και Σχέδια για την Ενωση της Κύπρου με την μητέρα Πατρίδα.

Πηγες : Σάββας  Ἰακωβίδης, Δημοσιογράφος

             : ΚΥΠΡΟΣ 1974 Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ