Η μαϊμού που τρώει ψήφους

Το ξέρετε το ανέκδοτο με τον Τούρκο που έπιασε αιχμάλωτο έναν Αρμένη; Και του υποσχόταν ότι θα τον ελευθερώσει σαν να του έκανε χάρη; Εκθειάζοντάς του τα αγαθά της ελευθερίας, που αυτός ο ίδιος του είχε στερήσει; Αν δεν σας θυμίζει τίποτε, μάλλον δεν απευθύνεται σε σας η προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ, που ξεκίνησε.

Αν πιστεύετε ότι επειδή άρχισε η παροχολογία, οι εκλογές θα γίνουν σύντομα απατάστε. Είναι η αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ για το πολιτικό του μέλλον που τον κάνει και υπόσχεται να γεννήσουν και τα μουλάρια από τόσο νωρίς προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία.

Και είναι αυτή του η αγωνία που τον κάνει να δείχνει από τώρα το αληθινό του πρόσωπο: Της εξαπάτησης, της κουτοπονηριάς, της ανομίας και της παντελούς απουσίας ιδεολογίας. Ή μάλλον, έχει ιδεολογία: Την καρέκλα με κάθε τίμημα.

Το κωμικό με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τραγικό για τον λαό, είναι ότι παριστάνει και πουλάει αριστερή ιδεολογία με δεξιά πράξη! Όχι δεξιά με την έννοια της θεωρητικής δεξιάς. Του φιλελευθερισμού ή του νεοφιλελευθερισμού ή του φασισμού ή της λεγόμενης λαϊκής δεξιάς του Τσαλδάρη. Όχι.

Η δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ έχει να κάνει με την πιο βαθειά δεξιά, που ακόμα και η πλειονότητα της δεξιάς προσπαθεί να αποβάλει. Έχει να κάνει με τη συντήρηση. Την απόλυτη συντήρηση. Δηλαδή, να κρατήσουμε με νύχια και με δόντια αυτά που έχουμε, ακόμα κι αν βλάπτουν το δημόσιο ή το κοινωνικό συμφέρον. Μιλάμε για αρτηριοσκλήρυνση. Θέλετε παραδείγματα; Πάμε στο κράτος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται στη θεωρία ένα κράτος που θα λειτουργεί υπέρ του πολίτη, ενώ στην πράξη χαϊδεύει την υπαλληλική συντεχνιακή νοοτροπία, που έχει τον υπάλληλο πάνω από τον πολίτη. Ο ΣΥΡΙΖΑ απεχθάνεται στην πράξη την αξιοκρατία και εφαρμόζει την ιεραρχία με βάση την κομματοκρατία. Σε όλους τους κλάδους.

Δεν ετοιμάζει νέες γενιές δημόσιων λειτουργών, με προσόντα που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των πολιτών, της τεχνολογίας του αύριο και ενός ευέλικτου και αποτελεσματικού Δημόσιου. Ετοιμάζει μαζικές θέσεις μισθοδοσίας- για να μην πω αργομισθίας- με μοναδικό κριτήριο την προσέλκυση οικογενειακών ψήφων.

Δεν προσαρμόζει τη λειτουργία της Διοίκησης στις ανάγκες των πολιτών, αλλά τους πολίτες στις ανάγκες της διοίκησης. Παραδείγματα; Τα ωράρια βολεύουν τους υπάλληλους και όχι τους πολίτες. Η γραφειοκρατία- η χαρτούρα- και τα άπειρα δικαιολογητικά εξυπηρετούν την υπαλληλία και όχι τους πολίτες. Οι τοποθεσίες και η χωροθέτηση των υπηρεσιών εξυπηρετούν τους υπαλλήλους και όχι τους πολίτες.

Ακόμα και οι αμοιβές, τα επιδόματα, οι άδειες, τα προνόμια εξυπηρετούν την υπαλληλία και καθόλου τους πολίτες π-ου πληρώνουν χρυσάφι για να εισπράττουν σκουριά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξυπηρετεί όλη αυτή τη νοοτροπία της πιο παλιάς δεξιάς που διόριζε υπαλλήλους, που από τη δεύτερη μέρα ασχολιόντουσαν αποκελιστικά με το πότη και πόση σύνταξη θα πάρουν.

Αυτή την πιο ακραία συντήρηση χαϊδεύει ο δήθεν αριστερός ΣΥΡΙΖΑ, στο όνομα της … προόδου!

Σε όλες τις εταιρίες του δημόσιου συμφέροντος, η δήθεν αριστερά των κινημάτων, εφαρμόζει πολιτική χαϊδολογήματος των πιο συντεχνιακών και αντιπαραγωγικών, παραδοσιακών, κομματοκρατούμενων συνδικάτων, που φρενάρουν κάθε εξέλιξη, μέχρι σημείου απαξίωσης τεράστιων μονάδων.

Η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, η ΔΕΣΠΑ, η ΔΕΣΦΑ, ο ΟΛΠ, ο ΟΛΘεσσαλονίκης, τα Ελληνικά Πετρέλαια, οι μονάδες εξόρυξης του υπεδαφικού πλούτου, η εταιρία άντλησης του πετρελαίου, τα ναυπηγεία, τα εργοστάσια της αεροπορίας, τα εργοστάσια πυρομαχικών και τα λιμάνια με τις μαρίνες, όχι μόνο απαξιώθηκαν από την κομματική διαχείριση εδώ και 60 χρόνια, αλλά συνεχίζουν να λειτουργούν με την ίδια νοοτροπία, όσα δεν πουλήθηκαν σε ξένους ομίλους.

Κομματικοί εγκάθετοι στις διοικήσεις, για να ελέγχει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εταιρίες όχι ως παραγωγικές μονάδες αλλά ως χοάνες προσλήψεων και ρουσφετιών, με το σύστημα που το ΠΑΣΟΚ διέλυσε την Ολυμπιακή.

Όλη η προοδευτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ εξαντλήθηκε στο ξεπούλημα των μεγάλων δημόσιων μονάδων παραγωγής πλούτου, σε τιμήματα κατώτερα της αγοράς, μόνο και μόνο «για να τα ξεφορτωθούμε, αφού δεν μπορούμε να τα διαχειριστούμε». Και το πιο προοδευτικό: «Κι αφού μας πιέζουν οι δανειστές να τα δώσουμε»!

Η συντήρηση του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει την κορύφωσή της στην απαξία του για την καινοτομία και την έρευνα μέσα στα Πανεπιστήμια, όπου η δραστηριότητα του υπουργείου, των … προοδευτικών καθηγητών και της συντεχνίας προσωπικού και πολλών διδασκόντων εξαντλείται σε επαναστατικές ασκήσεις θεωρίας και σε στήριξη κάθε τραμπούκου και κάθε ομάδας που η μισοί πληρώνονται από την ασφάλεια!

Ενώ ο ιδιωτικός τομέας παράγει νέες τεχνολογίες και προϊόντα- μια και ο δημόσιος χειμάζει- ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμιά ανάμειξη, καμιά πρόταση, κανένα σχέδιο, κανένα πρόγραμμα για τίποτε από όλα αυτά. Παρά μόνο για την … αύξηση του κατώτατου μισθού, που αυτός ο ίδιος μείωσε! Λες και η αύξηση αυτή στα χαρτιά θα παράξει νέα προϊόντα, νέες ιδέες, νέο πλούτο.

Πάνω από 20.000 Έλληνες γιατροί και πάνω από 10.000 παραϊατρικό προσωπικό εργάζονται σε χώρες της ΕΕ. Επειδή η πνοή που έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και τρία χρόνια ήταν να ασχολείται αποκλειστικά με τα κομματικά παιχνίδια των προηγούμενων και με την εξίσωση όλων των υπηρεσιών και αμοιβών προς τα κάτω!

Για τις υποδομές Υγείας να μη μιλήσουμε. Η προοδευτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ εξαντλήθηκε σε θεατρικά εγκαίνια νοσοκομείων που ακόμα υπολειτουργούν ή δεν δουλεύουν, ενώ η κακοδιαχείριση στον τεχνολογικό εξοπλισμό των προηγούμενων κυβερνήσεων εξακολουθεί σαν να μην πέρας μια μέρα.

Στα δημόσια έργα η συντήρηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεπεράσει των προηγούμενων κυβερνήσεων. Σχεδόν όλα γίνονται με κατατμήσεις για να δοθούν σε φίλιους εργολάβους, χωρίς να ενδιαφέρει η ποιότητα, ενώ τα μεγάλα κατασκευάζονται από το ίδιο σύστημα που τα κατασκεύαζε πάντα! Η διαπλοκή πατάχτηκε στα λόγια, Στα έργα βασιλεύει.

Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε πουλώντας φιλολαϊκή πολιτική, μέχρι επανάστασης (!), έφτασε στην πράξη να χαρατσώνει το λαό σε επίπεδο τουρκοκρατίας! Και να υπόσχεται μάλιστα σε κάθε δανειστή, ότι αυτή η αφαίμαξη θα συνεχιστεί για 48 ακόμα χρόνια. Αυτό σημαίνει 3,5% και 2% πλεονάσματα κάθε χρόνο.

Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ πουλάει ότι αυτή δεν είναι δική του επιλογή αλλά υπόδειξη των δανειστών. Ξεχνώντας προφανώς, ότι η υποτέλεια και η έλλειψη αντίστασης και η αποδοχή δυσμενών όρων χωρίς υπεράσπιση είναι χαρακτηριστικό της συντήρησης. Που θέλει έτσι να συντηρήσει ένα status.

Και η απάντηση στο ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ (οι καψεροί), που αρθρώνει κάθε τρείς και λίγο ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι «να παραιτηθείτε και να πάτε σπίτια σας». Σώζοντας τουλάχιστον για τις επόμενες γενιές την αξία μιας ιδεολογίας.

Το πιο παρακμιακό κατάντημα του … προοδευτικού ΣΥΡΙΖΑ είναι η προσπάθεια να πεί στο λαό ότι ο νόμος Κατρούγκαλου που ψήφισε και σφάζει τις συντάξει δεν θα εφαρμοστεί!

Δηλαδή, το προοδευτικό μήνυμα στη νεολαία και τον υπόλοιπο λαό είναι ότι τους νόμους τους ψηφίζουμε για πλάκα, έχοντας κατά νου να μην τους εφαρμόσουμε. Και αν αυτό μπορεί να γίνει με αυτό το νόμο, μπορεί να γίνει και με οποιονδήποτε άλλον. Επομένως, οι νόμοι δεν είναι και τίποτε σοβαρό για να τους παίρνουμε τοις μετρητοίς.

Φαντάζομαι ότι αν αυτές τις ανεύθυνες ακραίες νοοτροπίες προσπαθούσε να τις εξηγήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Κούβα ή στην ΕΣΣΔ- που ευτυχώς δεν είχε την τύχη να δει αυτό το κατάντημα της αριστεροσύνης- θα τον έπαιρναν με τα γιαούρτια. Επειδή εκεί οι νόμοι είναι και ήταν νόμοι. Δεν είναι και ήταν γράμματα της πλάκας. Όπως έχουν πάρει με τα γιαούρτια τον ΣΥΡΙΖΑ όλα τα μεγάλα αριστερά κόμματα στην Ευρώπη, σαν το γερμανικό, το ισπανικό και το γαλλικό.

Το ερώτημα είναι υπαρκτό. Αν γίνουν εκλογές και ο ψηφοφόρος των κομμάτων εξουσίας έχει να διαλέξει μεταξύ της δεξιάς και της μαϊμού δεξιάς, γιατί να διαλέξει το αντίγραφο; Που είναι και κακοφτιαγμένο και ερασιτεχνικό; Κι αν θέλει να ψηφίσει κόμμα ρουσφετιών και κομματοκρατίας με προοδευτική προβιά γιατί να μην ψηφίσει το πρωτότυπο ΠΑΣΟΚ και να καταντήσει στο μαϊμού ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, που αποδείχτηκε ότι δεν ξέρει να κάνει τη δουλειά;

Και το άλλο ερώτημα είναι, αν ο ψηφοφόρος δεν θέλει να ψηφίσει κόμμα εξουσίας, αλλά θέλει κόμμα που να είναι κοντά στην αριστερή προοδευτική ιδεολογία του, τι θα ψηφίσει; Δεν ξέρουμε τι θα ψηφίσει. Ξέρουμε, όμως, τι ΔΕΝ θα ψηφίσει: ΣΥΡΙΖΑ.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

liberal.gr