Ο Σημίτης ως «ιερή αγελάδα» που δεν πρέπει να την αγγίζει κανείς

Γιώργος  Λακόπουλος

Πολλοί Έλληνες είναι οργισμένοι αυτές τις μέρες με το θόρυβο που ξεσήκωσαν ορισμένοι φίλοι του πρώην Πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, με αφορμή το νόμιμο άνοιγμα λογαριασμών του από την ανεξάρτητη Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες.Στον πυρήνα αυτής της οργής βρίσκεται η προκλητική αναφορά από τη Φώφη Γεννηματά και τον Γ. Παπανδρέου στο «βρόμικο 89» και το σκάνδαλο Κοσκωτά κατά τρόπο που δείχνει ότι δεν σέβονται την ιστορία, τη μνήμη των πολιτικών και το θύμα εκείνης της περιόδου: τον Ανδρέα Παπανδρέου

Πέρα από την αγοραία ρητορική της Φώφης και του Βενιζέλου κατά του Τσίπρα- σα να άνοιξε αυτός τους λογαριασμούς τους Σημίτη- εκτός αν ξέρουν κάτι και δεν το λένε, η αναφορά σκάνδαλο Κοσκωτά -για να υπερασπιστούν τον Σημίτη- είναι εξοργιστική. Τον προβάλλουν σαν τον Ανδρέα Παπανδρέου: ως διωκόμενο από τους πολιτικούς αντίπαλους του -που δεν ξέρουμε καν ποιοι είναι για έναν απόμαχο της πολιτικής.

Έτσι πρωτίστως προσβάλλουν τη νοημοσύνη των δημοκρατικών πολιτών που βίωσαν εκείνη την περίοδο και τις συμπεριφορές ενός εκάστου. Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους , το σκάνδαλο Κοσκωτά ήταν υπαρκτό σκάνδαλο. Ποιοι είχαν σχέση με τον Κοσκωτά είναι γνωστό. Όπως είναι γνωστό ότι σ’ αυτό το σκάνδαλο υπήρξε κατηγορούμενος πρωτοκλασάτος υπουργός του ΠΑΣΟΚ – επειδή του πούλησε… έναν νόμο.

Αυτή είναι η αλήθεια. Την οποία χρησιμοποίησε ο Κώστας Μητσοτάκης και η διαπλοκή της εποχής, για να συμπαρασύρει στην τότε ηγεσία της παραδοσιακής Αριστεράς στην παραπομπή και του Ανδρέα Παπανδρέου, χωρίς στοιχεία. Και ο Φλωράκης και ο Κύρκος μετάνιωσαν βέβαια.

Ο Τσίπρας τότε ήταν μόλις 15 ετών. Αλλά η κυρία Γεννηματά -που δεν είχε τότε σχέση με την πολιτική και ρόλο στο ΠΑΣΟΚ- ρώτησε τον γιο του Μητσοτάκη προς τον οποίο κατευθύνεται, ποια γνώμη έχει για εκείνη την περίοδο; Ρώτησε τον Σημίτη τι πίστευε και έλεγε για τον Ανδρέα Παπανδρέου; Πώς μιλάει με τόση ευκολία, παραχαράσσοντας κατ’ ουσία την ιστορία του ΠΑΣΟΚ; Τους φίλους του πατέρα της έχει. Δεν της είπε κανείς ότι το 1989 ο Σημίτης ήταν απέναντι στον Παπανδρέου;

Ειδικά ο Κώστας Σημίτης, αλλά και ο Γ. Παπανδρέου θα έπρεπε να είναι προσεκτικοί όταν αναφέρονται σ’ αυτό το θέμα. Είναι οι μόνοι υπουργοί του Ανδρέα Παπανδρέου που δεν πήγαν στο Δικαστήριο να τον υπερασπιστούν. Ο γιος του του συνιστούσε μάλιστα να… τα παρατήσει, μένοντας με το στίγμα. Και ο Σημίτης συντασσόταν απροκάλυπτα με εκείνους που οργάνωσαν και στήριξαν την παραπομπή και θεωρούσαν τον Παπανδρέου διεφθαρμένο.

Ή μήπως δεν είναι αλήθεια; Αυτός άλλωστε δεν οργάνωσε την απόπειρα ανατροπής του Παπανδρέου στο «Πεντελικό», για να τον εξοντώσει ενώ ήταν ακόμη υπόδικος; Μην ανοίξουμε τώρα τις παλιές πληγές. Ας το αφήσουμε στη ιστορία που θα αποδώσει στον καθένα ό,τι του αναλογεί…

Πολιτικοί και δημόσιο συμφέρον

Αν η Φώφη Γεννηματά, ο Βαγγ. Βενιζέλος, ο Γ. Παπανδρέου, και όσοι ακόμη ευαισθητοποιήθηκαν για τον Σημίτη, ήθελαν να τιμήσουν την ιδιότητά τους ως πολιτικοί, θα όφειλαν -αντί να σπεύσουν προς …συμπαράσταση του πρώην πρωθυπουργού -να συμπαρασταθούν στην συγκεκριμένη ανεξάρτητη αρχή. Γιατί δεν υπολόγισε τηΝ επωνυμία και έκανε τη δουλειά της, ως όφειλε. Έτσι κάνουν οι πολιτικοί που ενδιαφέρονται για το δημόσιο συμφέρον.

Ως αρμόδια κατά το νόμο ερεύνησε -και ενδεχομένως συνεχίζει- μια μαρτυρία για κάποιον, χωρίς να υπολογίζει ποιος είναι. Έκανε το αυτονόητο: άνοιξε τους λογαριασμούς του στην Ελλάδα. Ούτε τον διέσυρε, ούτε το διατυμπάνισε ούτε τον ενοχοποίησε για κάτι. Είναι άλλωστε ο μόνος τρόπος να φύγει κάθε σκιά από πάνω του. Και έπρεπε να το επιδιώκει ο ίδιος…

Τον Σημίτη και οποιονδήποτε άλλον πολίτη μπορεί να τον απαλλάξει μόνο η Δικαιοσύνη μετά από έρευνα. Όχι η Φώφη και ο Βενιζέλος με πολιτικάντικους αντιπερισπασμούς για άσκηση εύκολης αντιπολίτευσης. Ειδικά ο δεύτερος, για τον οποίο διεξάγεται έρευνα από την εισαγγελία Διαφθοράς, μετά από μαρτυρική κατάθεση, την αξιοπιστία της οποίας θα κρίνει η Δικαιοσύνη και όχι ο ίδιος φυσικά, που έδειξε κι αυτή τη φορά ότι «πολύ ψηλά τον πήρε τον αμανέ», κατά την παροιμία.

Με άλλα λόγια πρόκειται για απλή νόμιμη έρευνα. Στη Γαλλία ο Σαρκοζί και η Λαγκάρντ- και άλλοι στην Ευρώπη- στάλθηκαν στο σκαμνί και δεν χάλασαν τον κόσμο. Ο θόρυβος που ξεσήκωσαν στην Ελλάδα κάποιοι μάλλον βλάπτει παρά προστατεύει τον πρώην Πρωθυπουργό. Δεν υπάρχει καμία δίωξη και καμία σπίλωση στο πρόσωπό του. Μια τυπική διαδικασία είναι, απολύτως νόμιμη και φυσιολογική που δεν θίγει κανένα. Σχεδόν προεξοφλεί ότι δεν θα αποβεί σε βάρος του για λόγους που καταλαβαίνει ο καθένας. Αλλά έπρεπε να γίνει. Το αντίθετο θα ήταν επιβαρυντικό για τον Σημίτη. Γιατί θα έδειχνε ότι είναι υπεράνω του νόμου.

Αν νομίζει η Γεννηματά ότι από αυτό θα χάσει ψήφους, πρόβλημά της. Δεν προβλέπεται στη δικονομική διαδικασία. Και το ίδιο ισχύει φυσικά για τους Συριζαίους, αν νομίζουν ότι θα πάρουν ψήφους από την ίδια υπόθεση. Αν ένας πρώην Πρωθυπουργός δεν σέβεται μια ανεξάρτητη δικαστική Αρχή που εφαρμόζει το νόμο, ποιος περιμένουμε να τη σεβαστεί; Έχει μια ευθύνη παραπάνω από τους άλλους να προστατεύει το έργο της Δικαιοσύνης ακόμη και αν τον αφορά. Αυτό σημαίνει «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και Ευρωπαίος πολιτικός με αρχές.

Τα υπόλοιπα τα κάνουν οι κοτζαμπάσηδες της πολιτικής. Ο ίδιος αντιφάσκει όταν από τη μια καλωσορίζει τον έλεγχο και από την άλλη τον θεωρεί δίωξη. Αυτοϋποτιμάται δεχόμενος… δηλώσεις συμπαράστασης από τον Παπανδρέου -που τον εξευτέλισε και τον έβγαλε από την πολιτική-και τη Γεννηματά που ψηφοθηρεί επισκεπτόμενη το… ιερό «θύμα του Τσίπρα». Μπανανία…

Τριτοκοσμικές αντιδράσεις

Είναι ενοχλητικό να λανσάρουν κάποιοι τον Κώστα Σημίτη ως ιερή αγελάδα που δεν πρέπει να αγγίζει κανείς. Γιατί τάχα η … Ελλάδα του χρωστάει. Υποτιμά τη νοημοσύνη μας να θεωρούν ότι δεν μπορεί να τον ερευνά η Δικαιοσύνη γιατί είναι ο «Πρωθυπουργός της ΟΝΕ» κατά την μπαρούφα της Φώφης στη Βουλή. Γιατί είναι «εμβληματικό πρόσωπο», όπως πέταξε την παρόλα του ο Βενιζέλος. Άραγε ούτε για τροχαίο δεν μπορεί να τον αγγίξει κανείς; Όσο για την ΟΝΕ είναι μια κουβέντα που μάλλον δεν συμφέρει πλέον τον Σημίτη να γίνεται… Όπως και πολλές άλλες.

Με τις αντιδράσεις τους, σε μια νόμιμη τυπική δικαστική ενέργεια, δείχνουν να προτιμούν την τριτοκοσμική πρακτική με την οποία αναπτύχθηκαν πολιτικά. Όταν ο φυσιολογικός έλεγχος από τις αρχές βαφτίζονταν… «ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής». Όταν οι επώνυμες καταγγελίες στην κυβέρνηση, στην Κεντρική Επιτροπή και το Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑΣΟΚ , ενώπιον του Σημίτη για διαφθορά- ας αφήσουμε τα ΜΜΕ- περνούσαν με τον αφορισμό «όποιος έχει στοιχεία να πάει στη Δικαιοσύνη»…

Άραγε, αν ένας εισαγγελέας ζητήσει τα πορίσματα για τη οικονομική διαχείριση του ΠΑΣΟΚ επί Παπανδρέο, θα μιλήσουν για πολιτική δίωξη; Μόνο που αυτά τα πορίσματα τα παρήγγειλε ο Βενιζέλος σε έγκυρους ελεγκτές, όταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ. Άσχετα αν τα έκρυψε από τη δημοσιότητα -αλλά και από το… ΠΑΣΟΚ -όπως τα κρύβει και η Γεννηματά, ενώ ούτε Παπανδρέου ζητάει να δημοσιοποιηθούν.

Όσοι διακινούν ότι ο Σημίτης διώκεται από τον Τσίπρα για πληγεί το …Κινάλ της Φώφης, απευθύνονται σε ηλίθιους; Ποιο κόμμα του; Χρειάζεται δίωξη από τον Τσίπρα αυτό το κόμμα για να πληγεί; Ακόμη πιο βλακώδης είναι ο ισχυρισμός ότι τη συγκεκριμένη Αρχή, υποκινεί η κυβέρνηση. Ενδεχομένως κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Και παίρνουν στο λαιμό του και τον Σημίτη με το δήθεν ενδιαφέρον τους.

Δεν τον ωφέλησε όποιος του είπε να μην μιλάει για τα σκάνδαλα της εποχής του «για να μην εμπλακεί». Και πολύ περισσότερο όποιος τον συμβούλευσε, μετά την προφυλάκιση Παπαντωνίου, αντί να μιλήσει για τον υπουργό του -και την ευθύνη του που τον εμπιστεύθηκε -να επιτεθεί στην κυβέρνηση. Ή να επαναλάβει τους εξωφρενικούς ισχυρισμούς του για το τι είναι η διαφθορά και πώς αντιμετωπίζεται. Αυτοτραυματίζεται και τον αποτελειώνουν όσοι κάνουν τάχα προς τον προστατεύουν από εχθρούς που δεν έχει και κίνδυνους που δεν αντιμετωπίζει.

Πηγή: anoixtoparathyro.gr