Με τόσους αυτόκλητους "σωτήρες" γιατί δε σωζόμαστε;

Οκτώ χρόνια πέρασαν και στις τηλεοπτικές συζητήσεις μάταια περιμένουμε να ακούσουμε συγκεκριμένα μέτρα που θα οδηγήσουν στην έξοδο από την κρίση.

Με την καθιέρωση της απλής αναλογικής, που αποτελεί ένα μεγάλο βήμα για να φέρει την Ελλάδα σε πλήρη ακυβερνησία -προς μεγάλη χαρά αυτών που την επέβαλαν- ο αριθμός των φερομένων και αυτοανακηρυχθέντων σωτήρων έχει αυξηθεί. Το ερώτημα είναι, με τόσους αυτόκλητους σωτήρες, γιατί δεν σωζόμαστε;

Δεν χρειάζεται να επαναλάβω όσα γράφονται τακτικά, για την έλλειψη εμπιστοσύνης στους πολιτικούς -που τείνει να εξελιχθεί και σε εχθρότητα προς το σύστημα- διότι αυτό πια έγινε κοινή συνείδηση. Δεν μπορώ όμως να μη
παρατηρήσω, ότι παρά τα όσα λέμε, παρά τα όσα γράφονται, παρά τους προπηλακισμούς, οι περισσότεροι εκπρόσωποί μας εξακολουθούν να «ζουν στον κόσμο τους».

Δεν κατάλαβαν τίποτε. Δεν είδαν την αλλαγή των καιρών, ούτε έδωσαν σημασία στην απαίτηση των Ελλήνων να αλλάξουν επί τέλους συμπεριφορά. [Ούτε κατάλαβαν πώς βρέθηκε ο Β. Λεβέντης στην Βουλή, και θα βρισκόταν και ο Βεργής αν δεν ήταν υπόδικος]. Αυτοί εκεί. Οκτώ χρόνια πέρασαν και στις τηλεοπτικές συζητήσεις μάταια περιμένουμε να ακούσουμε συγκεκριμένα μέτρα που θα οδηγήσουν στην έξοδο από την κρίση. Κι αν τύχει να συμβεί κάποτε, θα ακούσουμε γενικολογίες ή αυτά που θα μας ευχαριστήσουν.

Και όμως, πρόκειται για τους «σωτήρες» μας. Αυτούς που θα μας βγάλουν από την κρίση, στην οποία οι ίδιοι μας έβαλαν και δεν ακούσαμε ούτε μια συγγνώμη. Και δεν θα ακούσουμε, διότι δεν φταίνε αυτοί, αλλά οι άλλοι. Πάντα κάποιοι άλλοι θα φταίνε, συγκεκριμένοι ή απροσδιόριστοι. Κι εμείς θα αναζητούμε συνεχώς κάποιους σωτήρες να μας γλιτώσουν από τους σωτήρες.

Ιδιαίτερα ενοχλητικό είναι να παρατηρούμε υπουργούς να διαφωνούν και κυβερνητικά στελέχη να καταφέρονται κατά της κυβέρνησης, της οποίας είναι μέλη. Και να θεωρούν απόλυτα φυσιολογικό το γεγονός, να εξακολουθούν να είναι μέλη της. Στη δημοκρατία, οι υπουργοί και τα στελέχη που διαφωνούν με τον πρωθυπουργό, παραιτούνται. Οι δικοί μας «κλαίουν», αλλά υπογράφουν αντιλαϊκά, αντεθνικά και αντεργατικά μέτρα.

Ο σεβασμός στους θεσμούς δεν είναι υποχρέωση μόνον των πολιτών, αλλά και των φυλάκων-προστατών τους. Αυτήν την συμβουλή έδωσε ο Πρόεδρος τότε, Κωνσταντίνος Καραμανλής, στον κ. Α. Σαμαρά, όταν το 1992 του έστελνε επιστολές διακηρύσσοντας τη διαφωνία του με την κυβέρνηση της Ν.Δ. στην οποία ήταν υπουργός. Μάλιστα ο Καραμανλής του εξηγούσε την αντιθεσμική συμπεριφορά του. Γι’ αυτό και ήταν εξοργισμένος μαζί του, και τον απέπεμψε από το συμβούλιο των αρχηγών κομμάτων, όταν ο κ. Α. Σαμαράς κληθείς να τους ενημερώσει, θέλησε να υποδείξει και την πολιτική που έπρεπε να ακολουθήσουν.

Αν οι σωτήρες μας είχαν διάθεση να υπηρετήσουν τον λαό και το έθνος, όπως ορκίστηκαν στο Σύνταγμα, θα έπρεπε από καιρού να βρουν ένα τρόπο συνεννόησης, έστω σε κάποια σημεία, όπως έπραξαν όλες οι μεσογειακές χώρες των οποίων οι λαοί δεν υπέφεραν τόσο, ούτε τους περιμένει ένα δυσοίωνο μέλλον όμοιο με το παρόν. Η συντριπτική πλειονότητα τάσσεται υπέρ του εθνικού διαλόγου και της εθνικής συνεννόησης για την Ελλάδα της μνημονιακής περιόδου.

Σύμφωνα με το «Βαρόμετρο» της MRB για το 2018, για λογαριασμό της Realnews, το 76,5% του συνόλου των ερωτηθέντων πιστεύει ότι χρειάζεται να υπάρξει εθνικός διάλογος και συνεννόηση για την Ελλάδα και μόλις το 13,8% εκφράζει την αντίθεσή του σε αυτό.

Είναι χαρακτηριστικό ότι υπέρ του εθνικού διαλόγου και της συνεννόησης τάσσεται το 82,9% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, το 75,8% των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας, το 65,9% της Χρυσής Αυγής, το 78,7% της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, το 72,7% του ΚΚΕ, το 76,9% του Ποταμιού, το 80,2% των ΑΝΕΛ, το 64,5% της Ενωσης Κεντρώων, αλλά και το 63,5% όσων αναφέρονται στην αδιευκρίνιστη ψήφο - αποτελεί δηλαδή πλειοψηφικό ρεύμα μεταξύ των ψηφοφόρων όλων των κομμάτων. Ίσως όμως, κάθε ένας με τον όρο συνεννόηση να εννοεί την αποδοχή του προγράμματος του κόμματός του, από τους άλλους.

[Το 66,3%, πάντως, εκτιμά ότι η τυχούσα έξοδος από το μνημόνιο δεν θα είναι καθαρή και θα απαιτηθεί πιστοληπτική γραμμή στήριξης, ενώ το ποσοστό όσων εκτιμούν ότι η τυχούσα έξοδος από το μνημόνιο θα είναι καθαρή, ανέρχεται στο 17%].  

Είναι δυνατόν να περιμένω με πρακτικές, όπου οι πολιτικοί που τις χρησιμοποιούν παραπλανώντας ο ένας τον άλλον κι όλοι μαζί τον λαό, και εκθέτοντας τη χώρα στην υφήλιο, να με σώσουν; Μόνον με δυναμικές κινητοποιήσεις του αδρανούντος λαού, θα υποχρεωθούν να τον σκεφθούν

Πηγή: http://voria.gr/article/me-tosous-sotires-giati-den-sozomaste