Ο Ιούδας πρόδωσε τον Ιησού και τιμωρήθηκε με κολασμό...οι Μαθητές εγκατέλειψαν (πρόδωσαν εξίσου) τον Ιησού κι επιβραβεύτηκαν με αγιότητα...Που σταματάει το Θεϊκό Σχέδιο/Θέλημα και που αρχίζει η ατομική ευθύνη απέναντι στον πειρασμό (βάσει «Ελεύθερης Βούλησης») ;

  Τι κοινό έχει η (χωρίς λαϊκή αντίδραση) σύλληψη, βασανισμός και εκτέλεση του Ιησού με τα σημερινά δεινά της Ελλάδας (επίσης χωρίς λαϊκή αντίδραση) ;

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Την ώρα της σύλληψης του Ιησού, ο ίδιος (αυτο)μεταστρέφεται σε έναν «αδύναμο άνθρωπο» που δεν επιθυμεί να αμυνθεί, προκειμένου να εκπληρωθούν οι περί Αυτού προφητείες.

Αυτό δείχνει να' ναι το έναυσμα για την πρώτη (γνωστή) "μη βίαιη" επανάσταση στην ιστορία.

Αφού, ταυτόχρονα με την "παύση χρήσης Θαυματουργικών δυνάμεων από τον Ιησού", ταυτόχρονα με την "παθητικοποίησή" του πέφτει κι ένα γενικό «μούδιασμα» τόσο στους παριστάμενους Μαθητές του Ιησού όσο και την επαύριο της σύλληψης στα εκτεταμένα πλήθη που είχαν «αγγιχθεί ψυχικά και πνευματικά» απ’ τον Ιησού (πάρα πολλοί δε απ’ αυτούς είχαν «ευεργετηθεί» – και δη θεραπευτικά).

Δεν πρέπει δε να μας διαφεύγει πως σε περιπτώσεις άμεσης παρατεταμένης
επαφής του πλήθους με μια «ισχυρή ηγετική/πνευματική προσωπικότητα» με το χάρισμα να «μαγεύει τα πλήθη», αυτά τα άτομα είναι ικανά να σκοτώσουν οποιονδήποτε τολμήσει να αγγίξει τον «Ηγέτη/δάσκαλο», ακόμη κι αν χρειαστεί να δώσουν τη ζωή τους γι’ αυτό.

Πόσω μάλλον όταν μιλάμε για τον Χριστό...που δεν έχει καμία μα καμία σχέση με «μια απλή ισχυρή, μαγευτική, ηγετική προσωπικότητα»...

Ήταν κάτι μακράν, πολύ μακράν αυτού.

Συνεπώς και η επιρροή του στα πλήθη θα ήταν ισχυρότατη...

Μην ξεχνάμε πόσες φορές τον ακολούθησαν χιλιάδες κόσμου σε ερημικά μέρη χωρίς καν τροφή και νερό μαζί τους...

Ή το πως τον υποδέχτηκαν στην Ιερουσαλήμ...

Ή ο φρενήρης συνωστισμός γύρω του όταν τον «άγγιξε» η «αιμορροούσα γυνή»...

Ή ο αντίστοιχος συνωστισμός όταν διέλυσαν τη στέγη για να κατεβάσουν τον παραλυτικό μαζί με το κρεβάτι του...

Υπήρχε «λαϊκή παθιασμένη λατρεία» του μεγίστου βαθμού προς τον Ιησού...

Χώρια η απόλυτα «εξαρτητική ψυχολογία» που αναπτύσσεται σε κάποιον βαρύτατα ασθενή προς 

Αυτόν που τον θεράπευσε θαυματουργικά...

Και να μην μας διαφεύγει επίσης πως αυτός ακριβώς ήταν και ο φόβος των Ραββίνων...κάτι παραπάνω θα γνώριζαν για να ανησυχούν επ' αυτού...

Κι όμως...

Παρ’ όλα αυτά, «δεν ξέσπασε κανένα μαζικό λαϊκό επεισόδιο απελευθέρωσής» του!!!

Έχει καμία λογική αυτό;

Όχι...η στατιστική της ιστορίας των εκδηλώσεων της «μαζικής ψυχολογίας» άλλα λέει περί «ξεσπασμάτων» της όταν «θίγεται», όταν «βάλλεται» το «αντικείμενο λατρείας»...ο ηγέτης που στα χέρια του κρατάει τις καρδιές των οπαδών, των πιστών του...

Παράδοξο λοιπόν;;;

Ναι...Παράδοξο...

Και όπου υπάρχει «Παράδοξο», κάπου εκεί γύρω βρίσκεται ΠΑΝΤΑ ο Θεός...

Μούδιασαν οι πάντες και δεν αντέδρασαν επειδή, προφανώς και κατά δήλωση Ιησού (οταν σταμάτησε τον Πέτρο από το να χρησιμοποιήσει το μαχαίρι του και όταν σχολίασε σκωπτικά: «αν ήθελα δεν θα μπορούσα να φέρω εδώ 12 λεγεώνες Αγγέλων»;) αυτό ήταν το Θέλημα του Θεού...(Γεθσημανή, «παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο...αλλά όχι όπως θέλω εγώ Κύριε, όπως θέλεις Εσύ...ας γίνει το Θέλημά Σου...)

Καμία ανθρώπινη αντίδραση λοιπόν δεν σημειώθηκε...ούτε καν μια απλή – μαζική - συγκέντρωση των Πιστών του κάτω από το Ρωμαϊκό κυβερνείο για να επιλέξουν δια βοής μεταξύ Χριστού ή Βαρραβά...

Ούτε καν οι κύκλοι των πιο κοντινών Μαθητών του...

Των 12...των 70...και προφανώς, εξαρτημένοι απ’ αυτούς στον 3ο και 4^ο κύκλο,

θα ήταν και μερικές εκατοντάδες ακόμη...

Υπεραρκετοί δηλαδή για την «απελευθέρωση» του Ιησού...

Χώρια που δεν θα χρειαζόταν καν να πολεμήσουν γι’ αυτό...καθώς, όχι μόνον δεν θα διώκονταν ένα τέτοιο πλήθος αλλά μέχρι και οι ίδιοι οι Ρωμαίοι στρατιώτες είχαν κάθε λόγο να «στηρίξουν» σιωπηρά μια «τέτοια συγκέντρωση» (προστατεύοντάς τους από τους Ζηλωτές) καθώς δεν τα είχαν με τον Ιησού αλλά με τον φονιά των Ρωμαίων στρατιωτών συναδέλφων τους Βαρραβά που έτσι και δεν ήταν επαρκές το «υπερ του Χριστού» πλήθος, ο «φονιάς» θα την γλίτωνε...

...για να ξανασκοτώσει ρωμαίους στρατιώτες...

Και η παραδειγματική (σταυρική εν προκειμένω) εξόντωση ενός τέτοιου ανθρώπου ήταν εκ των ων ουκ άνευ για τον ρωμαϊκό στρατό...

Οπότε, ο Πόντιος Πιλάτος είχε κάθε λόγο να αντιδρά στην καταδίκη του Ιησού (έναντι απελευθέρωσης Βαρραβά) και να «σιγοντάρει» μια συγκέντρωση πλήθους «φιλική» προς τον Χριστό...

Ουσιαστικά αυτό τους είπε...

Γνωρίζοντας πως ο Ιησούς ήλεγχε ψυχικά και πνευματικά δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στην Ιουδαία που έπιναν - υποτίθεται - φανατικά νερό στ' όνομά του, "έδωσε την κατάλληλη οδό διαφυγής" για την απελευθέρωσή του...

Και παρ’ όλα αυτά, τι συνέβη;

Επιδεικτικά «εξαφανισμένοι» οι ΠΑΝΤΕΣ από το στρατόπεδο υποστηρικτών του Ιησού...

Μέχρι και οι πιο κοντινοί Μαθητές του Ιησού ήταν κρυμμένοι σε ένα ανώι και έτρεμαν απ’ το φόβο τους...

Ενώ θα ήταν σαφώς γνωστό το ότι δεν είχαν λόγο να φοβούνται...

Μεταξύ συμφέροντος Ρώμης και συμφέροντος ραββίνων, υπερίσχυε ΠΑΝΤΑ το πρώτο.

Αρκεί να ακολουθούσαν την «διπλωματική οδό» που τους υπέδειξε ο Πόντιος Πιλάτος.

Να συγκεντρωθούν οι οπαδοί Του και να τον αθωώσουν «δια βοής»...

Τα υπόλοιπα, «τα έπαιρνε πάνω του» ο Ρωμαίος κυβερνήτης...

Άλλωστε κι άλλες φορές είχε βάλει μέσα στο πλήθος ρωμαίους στρατιώτες με πολιτικά και "ρόπαλα" για να επιβάλλουν την τάξη χωρίς να φανεί ο ρωμαϊκός στρατός (όταν πήρε τα χρήματα του ταμείου του ναού των ιουδαίων για να χτίσει υδραγωγείο)...

Παρ’ όλα αυτά, οι οπαδοί του Ιησού εξαφανίστηκαν από προσώπου γης...

(τη στιγμή που επί αιώνες αργότερα, εκατομμύρια άλλοι θα έδιναν  άφοβα την ζωή τους για τον Ιησού και θα υφίσταντο αγόγγυστα, οδυνηρά βασανιστήρια χωρίς φυσικά να τον έχουν γνωρίσει από κοντά)...

Μήπως η εγκατάλειψη του Ηγέτη/Δασκάλου (και μάλιστα του ίδιου του Χριστού) στα χέρια των εχθρών Του και η μη απελευθέρωσή του ούτε καν με μια απλή υπεράριθμη συγκέντρωση συνιστά μια μορφή "Προδοσίας" Του;

Δεν μπορεί, σ' αυτό το σημείο να μην επισημανθεί μια παράμετρος που ως τώρα αποσιωπάται ιστορικά/θεολογικά (και που θα μας χρειαστεί πιο κάτω)...

Όταν ο Ιούδας τον πρόδωσε, ο Ιησούς είπε πως «...θα ήταν καλύτερο για τον προδότη να μην είχε γεννηθεί...» (Λουκ. 22, 22, Ματθ. 26, 24)

Την στιγμή που ουσιαστικά ο Ιούδας ήταν καθώς φαίνεται «τμήμα του Θεϊκού Σχεδίου».

Άλλωστε, ο ίδιος ο Ιησούς ήταν που επίσης είχε πει:

“Εγώ γνωρίζω ποιους διάλεξα για μαθητές μου”, (Ιωάννης, 13)

Παρ’ ότι ήταν λοιπόν προκαθορισμένο βάση Θεϊκού Θελήματος/Σχεδίου να γίνει έτσι (να προδώσει ο Ιούδας τον Ιησού), ο ίδιος ο Ιησούς καταλογίζει και προσωπικές ευθύνες στον Ιούδα...

Ας δούμε όμως και τι έλεγε ο όσιος Παΐσιος για τον Ιούδα:

- Γέροντα, μπορούμε να λέμε για τους διάφορους πειρασμούς που συμβαίνουν στην ζωή μας ότι αυτό ήταν το θέλημα του Θεού;

- Όχι, να μην μπερδεύουμε το θέλημα του Θεού με τον πειρασμό και με όσα φέρνει ο πειρασμός. 

Ο Θεός αφήνει τον διάβολο ελεύθερο μέχρις ενός σημείου να πειράξη τον άνθρωπο, και τον άνθρωπο τον αφήνει ελεύθερο να κάνη το καλό ή το κακό. 

Δεν φταίει όμως ο Θεός για το κακό που θα κάνη ο άνθρωπος. 

Ο Ιούδας λ.χ. ήταν μαθητής του Χριστού. 

Μπορούμε να πούμε ότι ήταν θέλημα Θεού να γίνη προδότης; 

Όχι, αλλά ο ίδιος ο Ιούδας επέτρεψε στον διάβολο να μπη μέσα του. 

Κάποιος είπε σε έναν ιερέα: 

«Πάτερ, σε παρακαλώ, κάνε ένα Τρισάγιο για τον Ιούδα». 

Ήταν δηλαδή σαν να έλεγε: 

«Εσύ, Χριστέ, είσαι άδικος· έτσι ήταν θέλημά Σου, να Σε προδώση ο Ιούδας· γι' αυτό τώρα βοήθησέ τον» http://aegeanhawk.blogspot.gr/2017/04/blog-post_91.html

Σύμφωνα λοιπόν με τον όσιο Παΐσιο, ο Ιούδας είχε την απόλυτη ευθύνη της προδοσίας του. 

Ο Θεός ναι μεν άφησε ελεύθερο τον διάβολο να βάλει τον Ιούδα σε πειρασμό, αλλά ο Ιούδας ήταν απόλυτα υπεύθυνος – βάσει της ελεύθερης ανθρώπινης βούλησης – για την επιλογή του να «πράξει το κακό», την «προδοσία».

Ακολουθώντας όμως το ίδιο «σκεπτικό» και στην περίπτωση των Μαθητών του Ιησού αλλά και ΌΛΩΝ των «οπαδών» του και γενικά των «παντί μέσω και τρόπω, ωφελημένων (ψυχικά, πνευματικά) από τον Ιησού» που «ενέδωσαν στον πειρασμό της δειλίας και της εγκατάλειψης του Ιησού», τότε ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ (εξίσου και όπως ακριβώς και ο Ιούδας) είχαν την ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ για την πράξη τους.

Δεν μπορούμε να λέμε πως στην μια περίπτωση (Ιούδας) ήταν δική του η ευθύνη της βαρύτατης αμαρτίας (προδοσία Ιησού) και τιμωρείται με αιώνια κόλαση, ενώ στην άλλη περίπτωση (λοιποί Μαθητές) δεν έχουν προσωπική ευθύνη για την εξίσου βαρύτατη αμαρτία (ΠΑΝΤΕΛΗΣ εγκατάλειψη Ιησού) και επιβραβεύονται με Αποστολικότητα, Αγιότητα και Παράδεισο...

Κι αν ακόμη στη Γεθσημανή στάθηκε αδύνατη οποιαδήποτε δυναμική αντίδραση λόγω διαφωνίας του Ιησού αλλά και ολιγαριθμίας των Μαθητών του έναντι των διωκτών του κι αν ακόμη για λόγους νομιμότητας απέναντι στον Ρωμαίο κυβερνήτη αλλά και απαγόρευσης του Ιησού για οποιαδήποτε βίαιη αντίδρασή τους δικαιολογείται γενικά η μη "δυναμική οργάνωση/αντίδρασή" τους, δεν είχαν καμία μα ΚΑΜΙΑ απολύτως δικαιολογία για την μη συγκέντρωσή τους μπροστά στο κυβερνείο όταν ο Πόντιος Πιλάτος τους "έδειξε τον τρόπο να απελευθερώσουν" τον Χριστό...

Μια απλή ειρηνική συγκέντρωση θα ήταν και μάλιστα "υπό την προστατευτική αιγίδα του Ρωμαίου κυβερνήτη"...

Αυτό δεν τους το είχε απαγορεύσει ο Ιησούς...

Είχε να κάνει με ξεκάθαρη δειλία και ήταν μια οφθαλμοφανέστατη κατάφωρη προδοσία κατά του  Χριστού...

Κι όσο για την μη εκπλήρωση των προφητειών περί Χριστού όπως και την μη ευόδωση του "Θείου προορισμού Του" σε μια τέτοια περίπτωση απελευθέρωσής Του, εφόσον ήταν να γίνει θα γινόταν κάποια άλλη στιγμή αργότερα, αλλά οι Μαθητές του και οι πιστεύοντες σ' Αυτόν θα είχαν απαλλαγεί από το "άγος της δειλίας και της προδοσίας" προς τον Δάσκαλό τους και Θεάνθρωπο....

...κάτι υπαρκτό, έστω κι αν οι πάντες φρόντισαν να αποσιωπήσουν...

...πιθανόν επειδή ο ίδιος ο Ιησούς δεν το θεώρησε καν αμάρτημα...(ενώ θεώρησε το αντίστοιχο του Ιούδα!)

...άλλωστε, οι Μαθητές του Ιησού ήταν οι μόνοι σε όλη την σειρά Αγίων και Μαρτύρων που ακολούθησε τα επόμενα 2.000 χρόνια που δεν χρειάστηκε να "κυνηγήσουν με ασκητικούς κόπους τη Θεία Χάρη"...

...τους εδόθη άκοπα από την πρώτη στιγμή ως το τέλος...

Πως να μην το χαρακτηρίσεις πλέον «πολλαπλά Παράδοξο» το όλο σκηνικό;

Το Ελληνοϊσλαμικό παράδοξο του σήμερα...

Μετά από τον παραπάνω εισαγωγικό συλλογισμό, ας πάμε σε ένα παρόμοιο «παράδοξο» στο Ελληνικό σήμερα...

Η Ελλάδα πλημμυρίζει ακατάπαυστα από ισλαμικά κύματα εισβολής...

Η εγκληματικότητα σκοτώνει Έλληνες χρόνια τώρα...

Η χώρα μετατρέπεται ταχύτατα σε ισλαμικό κράτος...

Η Τουρκία αποκτά εντός της χώρας μας τον «ιδανικό σύμμαχο»...

Και δεν συμβαίνει καμία ουσιαστική αντίδραση για ν’ αντιμετωπιστεί αυτή η εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση.

Η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας μαζί και η Πολιτεία και οι μηχανισμοί της είναι λες και έχουν «μουδιάσει» τόσο μα τόσο πολύ που δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της κατάστασης, του κινδύνου...

Δεν αντιδρούν...

Αφήνουν τα δηλητηριώδη φίδια να εισβάλλουν κατά μυριάδες, να πολλαπλασιάζονται και να πλημμυρίζουν τα πάντα...

Τι άλλο είναι αυτό πέραν από ξεκάθαρα άλλο ένα «Παράδοξο»;

Και όπου «Παράδοξο» εκεί γύρω είναι και ο Θεός...

Είναι Θέλημά του λοιπόν να συμβαίνει αυτό;...

Γι’ αυτό και κανείς δεν αντιδρά στον επικείμενο θάνατό μας...;

Στον Θεό οφείλεται άραγε όλη αυτή η παράδοξη απέραντη ΝΑΡΚΗ όλων;

Ακούγεται κι αυτό συχνά πυκνά...

Κι έχει βάση, εν πολλοίς...

Καθώς, μην ξεγελιέται κανείς, όταν ανάψει ο πόλεμος, ταυτόχρονα από τα σύνορά μας και «από μέσα» (από τα εκατομμύρια συγκεκαλυμμένους ισλαμιστές στρατιώτες σε συνεργασία με το οργανωμένο αλβανο-αφρικανο-ισλαμοκρατούμενο έγκλημα) μην τρέφουμε αυταπάτες πως θα υπάρξει επαρκής χρόνος «πολεμικής ανασυγκρότησης» και ικανότητα «επαρκούς αμυντικής αντίδρασης» από την Ελλάδα...

Κινήσεις απελπισίας από έναν απροετοίμαστο λαό, αυτό θα υπάρξει...

Αυτός που ετοιμάζει μια ολοκληρωτική επίθεση κατά μιας χώρας φροντίζει να συγκεντρώσει την μέγιστη δυνατή υπεροπλία και αριθμητική/μαχητική ικανότητα.

Και φροντίζει να την εξαπολύσει όσο το δυνατόν πιο αστραπιαία και πιο μαζικά στο κεφάλι του «θύματος στόχου».

Εάν το «θύμα» δεν ακολουθήσει αντίστοιχα σε ανάλογα αμυντικά μέτρα (ποσοτικά και ποιοτικά) τότε πολύ απλά δεν έχει καμία απολύτως ελπίδα.

Δεν θα του αφήσουν το χρόνο να το κάνει την τελευταία στιγμή.

Ούτε ηλίθιοι είναι, ούτε ανίκανοι...

Ο Θεός λοιπόν αποφάσισε την Σφαγή των Ελλήνων; (εξ' ου κι αυτό το "γενικευμένο μούδιασμα"...η "νάρκη"...η "μή αντίδραση" στο "θανάσιμο επικείμενο";)

Ή μήπως, ακολουθώντας τον παραπάνω εισαγωγικό συλλογισμό περί προδοσίας και εγκατάλειψης Ιησού, πρέπει να πούμε πως ο Θεός επιτρέπει μεν να μπούμε σαν χώρα σε εξαιρετικά επικίνδυνο πειρασμό, πλην όμως, η «τελική απόφαση για τον τρόπο και ώρα αντίδρασης» είναι ΔΙΚΗ ΜΑΣ;

Ο καθένας από την μεριά του και στο μέτρο της «ειδικότητάς» του ας σκεφτεί και ας κρίνει....

Αφήνοντας απ’ έξω τα «ερμαφρόδιτα πτωματοφάγα» της φύσης – τους πολιτικούς που άγονται και φέρονται από τα «γρόσια των ξένων», όλοι οι υπόλοιποι, τουτέστιν, απλοί πολίτες (οι ένθεοι και δη Ορθόδοξοι εννοείται) και θεσμικοί παράγοντες ας προβληματιστούν.

Οι Στρατιωτικοί και οι ένστολοι γενικώς γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τον «άμεσο κίνδυνο» (και ας παριστάνουν τους «ψυχραιμοαδιάφορους») τι νομίζουν πως θα συμβεί όταν αρχίσει κάποια νύχτα η «καταιγίδα»;

Πως, με τι και που θα πρωτοπρολάβουν να αντιδράσουν;

Θα γκρινιάζουν μόνο πως έχουν λιγοστά μέσα που δεν φτάνουν για όλα τα μέτωπα.

Άσε που θα αντιμετωπίσουμε και «βαρύτατες προδοσίες ανωτάτων» καθώς αυτοί που «πρόδωσαν» σε προηγούμενα πολεμικά μέτωπα (πχ Κύπρο 1974) δεν εκτελέστηκαν «παραδειγματικά» ώστε να λειτουργήσει ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΑ για τους επόμενους.

Αντιθέτως, καλοπροικίστηκαν με μπόλικες σειρές από «τριάκοντα αργύρια»...

Οι δικαστικοί γνωρίζουν επίσης από πρώτο χέρι το «τι παίζει στο σκοτάδι πίσω από την κουρτίνα»... 

Τι νομίζουν πως θα συμβεί όταν «σκάσει η βόμβα» μια νύχτα;

Αυτοί οι ίδιοι θα αποτελέσουν «στόχο μαζικής εξόντωσης» και αυτή τη φορά «επαγγελματιών εκτελεστών»...εμπειροπόλεμων ισλαμιστών ψημένων στον πόλεμο πολεμιστών και των συμμάχων τους του οργανωμένου εγκλήματος...

Ποιοί θα τους προστατέψουν;

Η μονίμως ελάχιστη αστυνομία που διαρκώς της ψαλιδίζουν τη δύναμη και που ούτως ή άλλως δεν επαρκεί ούτε καν για την γενική αστυνόμευση; (πόσω μάλλον εκείνες τις σκοτεινές πολεμικές ημέρες!)...

Θα τους θυμίσουμε πως αυτοί οι ίδιοι συνέβαλλαν στο «γκρέμισμα» κάθε απόπειρας να ενισχυθούν τα τελευταία χρόνια οι δυνάμεις ασφαλείας μέσω «οργανωμένων κινήσεων Πολιτών» (ελεγχόμενων βεβαίως από την Πολιτεία)...

Κάτι που την «κρίσιμη στιγμή» θα αποδειχθεί ολέθριο...και για τους ίδιους τους δικαστές καθώς δεν θα υπάρχουν επαρκείς δυνάμεις ούτε για την προστασία τους...

Να σημειωθεί εδώ πως, εκείνες τις «κρίσιμες ώρες», εάν αποπειραθεί οποιοσδήποτε σ’ αυτόν τον τόπο να χρησιμοποιήσει τις ελάχιστες δυνάμεις της αστυνομίας για «προσωπική φρουρά», θα είναι σαν να προκαλεί τους πολίτες σε πολύ δυσάρεστη αντίδραση...

Κι εκείνες τις ώρες που οι πάντες είναι οπλισμένοι, δεν είναι ότι πιο σώφρον να «εξοργίζεις με τέτοιες φιλοτομαριστικές τακτικές τους πολίτες»...

Ιδίως όταν έδειξες τα προηγούμενα χρόνια πως μπορούσες να συμβάλεις στην θωράκιση της εθνικής και δημόσιας ασφάλειας και δεν το έκανες, πως μπορούσες να συμβάλεις στην διάσωση της φτωχολογιάς από τα νύχια των φοροαρπακτικών κυνηγώντας την διαφθορά και δεν το έκανες.

Η Εκκλησία συνεχίζει να εγκαταβιώνει σε μια αλαζονική γραφειοκρατική νιρβάνα (υπαλλήλων εν πολλοίς με εξαφανισμένο είδος τους «τιμημένους Ιερείς Πλανάδες») ρυθμισμένη να προσφέρει «προνομιούχα ζωή» σε μια μικρή μειοψηφία «ημετέρων» και αρνούμενη να κατανοήσει τα «γιατί» οι «ένθεοι αυτού του τόπου» επιλέγουν άλλα «δογματικά γενόσημα» για να «θρησκεύουν» γυρνώντας την πλάτη (ενίοτε με θυμό) στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Μια Εκκλησία που βρίσκει πόρους για να στηρίξει τους ισλαμιστές εισβολείς σε ημερήσια/καθημερινή βάση (το παγκάρι και ο δίσκος όπου ΈΛΛΗΝΕΣ ρίχνουν την βοήθειά τους), αλλά που δεν έχει όταν είναι να στηρίξει τους Έλληνες παρά μόνον για τους τέσσερις τελευταίους μήνες του 2017!!! 

(το επισιτιστικό πρόγραμμα της Αρχιεπισκοπής θα παράσχει βοήθεια στους Έλληνες – αλλά και ξένους "ελληνοποιημένους" – που «εγκρίθηκαν» ως άξιοι βοηθείας (δηλ. υπερβολικά φτωχοί), μόνον από Σεπτέμβριο ως Δεκέμβριο ’17...όλη την υπόλοιπη χρονιά; Πρέπει ο Έλληνας να γίνει ισλαμιστής λαθρομετανάστης για να δεχτεί η Εκκλησία να τον βοηθήσει ΚΑΘ' ΟΛΗ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ με τον «αξιοπρεπή διακριτικό τρόπο που επαγγέλλεται πως το κάνει» με το περιλάλητο «δέμα στο σπίτι»;).

Μια Εκκλησία που αντί να συνειδητοποιήσει πως είμαστε μια ανάσα απ’ τον πόλεμο και πως για να προετοιμαστεί γι’ αυτόν τον πόλεμο η ελληνική κοινωνία χρειάζεται επειγόντως μια «εθνική ανάταση», μια τόνωση του «εθνικού φρονήματος» (ναι, μέσα από τους ναούς εφόσον αρνείται να το κάνει η Πολιτεία μέσω των σχολείων και άλλων καναλιών της) τονώνει το ακριβώς αντίθετο συναίσθημα των πολιτών, το «αεθνικό», το «οικουμενιστικό», αδιαφορώντας για το ότι αυτοί με τους οποίους πάει να «συμπορευθεί» (ευρωκαθολικοί - προτεστάντες) ευθύνονται στον μέγιστο βαθμό για την ισοπέδωση της χώρας...

Κρύβεται πίσω από την αντίληψη που λέει:

«...δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο από προσευχή...θα γίνει το Θέλημα του Θεού...»

Αυτό είπε ο Ιησούς στην περίπτωση του Ιούδα;

Στον πειρασμό του επικείμενου πολέμου και της εν εξελίξει ισλαμικής εισβολής απαντάμε «μοιρολατρικά»;

Όχι! Θύμισε την "ατομική ευθύνη" ένεκα "ελεύθερης βούλησης" του ανθρώπου...

Η Εκκλησία καλείται να απαντήσει λοιπόν:

Κατά την κρίση της, ο Θεός έχει ήδη κάνει σαφές το Θέλημά του;

Τα πράγματα δείχνουν ΞΕΚΑΘΑΡΑ πως βαδίζουμε απροετοίμαστοι για μια ΣΦΑΓΗ του λαού μας...

Αυτό είναι το Θέλημα του Θεού;

Εάν ναι, μας λέει η Εκκλησία να συνεχίσουμε να παραμένουμε απροετοίμαστοι;

Εάν όχι, γιατί η Εκκλησία δεν βγάζει στην επιφάνεια τον εθνικοπατριωτικό λόγο που είχαν τμήματά της πάντα κατά τις διάφορες πολεμικές φάσεις του έθνους;

Γιατί δεν βγάζει στο περιθώριο τους «άεθνεις», οικουμενιστές που δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να βρεθεί η Ελλάδα υπό την τουρκική ή άλλη σημαία του οποιουδήποτε κατακτητή;

Γιατί συνεχίζει να στηρίζει αυτούς που σύντομα θα γίνουν οι σφαγείς μας;

Γιατί δεν δίνει προτεραιότητα στους Έλληνες, ιδίως δε όταν έχει γίνει σαφές πως αδυνατεί να τους στηρίξει επαρκώς επειδή σπαταλώνται πόροι (από τους ελάχιστους υπάρχοντες) για την στήριξη των ισλαμιστών μελλοντικών σφαγέων μας;

Μέχρι στιγμής, κοινό σημείο μεταξύ της σύλληψης του Ιησού και των σημερινών δεινών μας είναι το «γενικό παράδοξο μούδιασμα» του κόσμου, των θυμάτων αυτής της κατάστασης...των Πολιτών...όσο για την αντίστοιχη "ολιγωρία δυναμικής αντίδρασης" της Πολιτείας, των Θεσμών και των μηχανισμών, είναι μάλλον αρκούντως ύποπτη...κοντά δηλαδή στην ευρύτερη έννοια της "εθνικής προδοσίας"...

Η σύλληψη άραγε του Ελληνικού λαού έχει επιτευχθεί; Ή μήπως όχι ακόμη;

Θα περιμένουμε να επισυμβούν και τα άλλα δύο «κοινά σημεία»;

Ο βασανισμός και η ΣΤΑΥΡΩΣΗ/ ΕΚΤΕΛΕΣΗ;

Έχουμε δύο επιλογές:

Ή αποδεχόμαστε την «μοίρα» μας και να το πάρουμε απόφαση πως θα πάμε σαν το σκυλί στο αμπέλι...

Ή, συνειδητοποιούμε πως ήδη αργήσαμε και πως πρέπει να μπούμε τώρα σε «πολεμικό πυρετό»...

Το τι σημαίνει αυτό το τελευταίο, έχει ειπωθεί πολλές φορές...

Γνωρίζουν άλλωστε καλύτερα όλοι αυτοί που υποτίθεται πως έχουν «εξουσιοδοτηθεί» από την Πολιτεία για να «επιλαμβάνονται επι τούτου»...

Αλλά, επιγραμματικά, θα κάνω μια ύστατη αναφορά, για μια ακόμη φορά:

Ο μόνος τρόπος να ανακοπεί η «εισβολή» είναι να "αντιμετωπιστούν αυστηρά και παραδειγματικά" τα «εδώ φυντάνια τους»...

Τα «καρκινώματά» τους...

Και δη οι «φυλακισμένοι δουλέμποροι» αλλά και οποιοσδήποτε ισλαμιστής (δεν εξαιρούνται οι Αλβανοί) έχει συλληφθεί για παράνομη δραστηριότητα...και ιδίως για βίαιη...

Δεν έχει κανείς μα κανείς το δικαίωμα να παίζει με τη ζωή του λαού μας στο όνομα ενός κακώς εννοούμενου, διαστρεβλωμένου ουμανισμού...

Το ν’ ανοίγεις τις πόρτες στο ισλάμ (αυτό που κάποτε με πόλεμο και αίμα έδιωξες απ’ αυτό τον τόπο) δεν είναι ουμανισμός...είναι καθαρή τρέλα...

Γιώργος Ανεστόπουλος 

aegeanhawk.blogspot