Όποιος βγει από το μαντρί…

…«Όποιος βγει από το μαντρί, τον τρώει ο λύκος».
Κανείς, από εκείνους που θεωρούν τον εαυτό τους «πρόβατο στο μαντρί» δεν σκέφτεται πως αν μείνει μέσα στο μαντρί θα το φάει ή θα το πουλήσει ο τσοπάνης; Κανείς από αυτούς που θεωρούν τον εαυτό τους «πρόβατο στο μαντρί» δεν σκέπτεται ότι ο τσοπάνης τον εκμεταλλεύεται για «το μαλλί, το γάλα και το κρέας» του;…

γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Ποιος πολίτης θεωρεί τον εαυτό του πρόβατο; Ποιος πολίτης νομίζει πως τρώει κουτόχορτο; Ποιος πολίτης πιστεύει πως πρέπει να υπακούει σε αφέντες, σε ηγεμόνες, σε ανθρώπους που καταστρέφουν τη χώρα του και το μέλλον των παιδιών του;
Ασφαλώς κανείς πολίτης που έχει σώας τας φρένας, που έχει Παιδεία, που έχει αναπτυγμένο το αίσθημα της ελευθερίας, το δικαίωμα στην ίση μεταχείριση.
Χρόνια τώρα, έχει επικρατήσει η ρήση του Ευάγγελου Αβέρωφ «όποιος βγει από το μαντρί, τον τρώει ο λύκος». Και πολλοί είναι αυτοί, που δεν αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τα κόμματά τους αν και έχουν διαπιστώσει πως ενεργούν βλαπτικά για την κοινωνία, είτε γιατί έχουν στόχο την πολιτική τους καριέρα, άσχετα αν η χώρα καταστρέφεται κι οι πολίτες υποφέρουν, είτε γιατί έχουν συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα.
Κανείς, μα απολύτως κανείς έντιμος πολίτης, που διαπιστώνει την ακαταλληλότητα των πολιτικών κομμάτων, των πολιτικών ταγών, δεν παραμένει προσκολλημένος σε αυτά. Διαχωρίζει τη θέση του είτε με διακριτικό τρόπο είτε καταγγέλλοντας τα όσα έχουν υποπέσει στην αντίληψή του προς ενημέρωση και των άλλων πολιτών.
Οι ισχυρισμοί ορισμένων πολιτικών ότι «παραμένουν στην ιστορική παράταξη», ότι «το κόμμα αυτό είναι ο ιδεολογικός τους χώρος», είναι αστείοι.
Ιστορικές παρατάξεις έχουν υπάρξει πολλές κατά το παρελθόν, πολύ πιο σοβαρές από τις σημερινές, όμως οι εξελίξεις, οι ανάγκες της κοινωνίας, έφεραν στο προσκήνιο νέες ιδέες, νέα πρόσωπα και γι’ αυτό πέρασαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όπως έλεγε κι ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ασφαλώς και υπήρχαν θετικά στοιχεία, σημαντικές παρεμβάσεις από τις παρατάξεις που κατά καιρούς εμφανίσθηκαν στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας και κανείς δεν μπορεί να διαγράψει τους αγώνες κομμάτων ή προσώπων, πολιτικών ή αφανών στελεχών.
Κι αν για εκείνους που παραμένουν προσκολλημένοι «στην ιστορική παράταξη», υπάρχει μια μικρή δικαιολογία, για όλους εκείνους που επικαλούνται ιδεολογίες υπάρχουν πολλά ερωτηματικά και κυρίως για τους πολιτικούς των δύο μεγάλων κομμάτων.
Ποια ιδεολογία στηρίζεται στις μίζες και στο ξεπούλημα μιας χώρας;
Ποια ιδεολογία υποστηρίζει την ατιμωρησία των πολιτικών;

Ποια ιδεολογία θέλει φιμωμένη κι ανίσχυρη την δικαιοσύνη;
Ποια ιδεολογία προτρέπει στην εξαθλίωση των πολιτών;
Ποια ιδεολογία επιτρέπει την εξαπάτηση των πολιτών με συνειδητά ψέματα;
Δυστυχώς ή ευτυχώς, η ιδεολογία σήμερα μπορεί να συναντάται σε απλούς ανθρώπους, σε συνειδητοποιημένους πολίτες, πολύ δύσκολα όμως την συναντάς σε κόμματα, σε πολιτικούς μηχανισμούς.
Τα κόμματα είναι οικονομικοί μηχανισμοί που εργάζονται για οικονομικά συμφέροντα, υπηρετούν συγκεκριμένους οργανισμούς κι αυτό ολοφάνερα αποδείχθηκε με την πρόσφατη δανειοδότηση από τις τράπεζες του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας με 100 εκατομμύρια ευρώ χωρίς εμπράγματες εγγυήσεις.
«Όποιος βγει από το μαντρί, τον τρώει ο λύκος».
Κανείς, από εκείνους που θεωρούν τον εαυτό τους «πρόβατο στο μαντρί» δεν σκέφτεται πως αν μείνει μέσα στο μαντρί θα το φάει ή θα το πουλήσει ο τσοπάνης; Κανείς από αυτούς που θεωρούν τον εαυτό τους «πρόβατο στο μαντρί» δεν σκέπτεται ότι ο τσοπάνης τον εκμεταλλεύεται για «το μαλλί, το γάλα και το κρέας» του;
Το ερώτημα επομένως που τίθεται σε όλους εκείνους που φοβούνται να βγουν από το μαντρί είναι: Προτιμούν την εκμετάλλευση και το σφάξιμο από τον τσοπάνη ή την λευτεριά έστω και για λίγες στιγμές έξω από το μαντρί; Μια λευτεριά που αν όλα τα «πρόβατα» την επιδιώξουν, είναι βέβαιο πως κανείς λύκος δεν θα τολμήσει να πλησιάσει το κοπάδι.
«Όποιος βγει από το μαντρί, τον τρώει ο λύκος».
Πολιτικοί και κομματικά στελέχη, θα πρέπει να εξετάσουν με μεγάλη προσοχή τον ρόλο των κομμάτων τους στις πολιτικές εξελίξεις, τις ευθύνες των ηγετών αλλά και των σημαντικών πολιτικών στελεχών για την οικονομική καταρράκωση της χώρας, να τα συγκρίνουν με τις αρχές και τις αξίες που έχουν κι αν αυτά ταυτίζονται, τότε ας παραμείνουν στο κόμμα τους, στον χώρο τους. Αν όμως διαφέρουν, ποιος ο λόγος να παραμείνουν; Αφού άλλος είναι ο σκοπός του τσοπάνη για τα πρόβατα. Σκοπός του τσοπάνη είναι η εκμετάλλευση των προβάτων είτε από αυτά που του προσφέρουν είτε από την πώλησή τους ζωντανά ή νεκρά!
«Όποιος βγει από το μαντρί, τον τρώει ο λύκος».
Μαύρα πρόβατα, άσπρα πρόβατα, είναι οι πολίτες για τους πολιτικούς – τσοπάνηδες. Και δεν νοιάζονται πιο από όλα θα σφάξουνε πρώτο, αρκεί να κάνουν την δουλειά τους. Για τους πολιτικούς – τσοπάνηδες το κοπάδι, τα πρόβατα, είναι μέσο πλουτισμού, μέσο συντήρησης. Γι’ αυτό, όποιος πολίτης νοιώθει πως είναι πρόβατο, άβουλο κι ανίσχυρο, ας παραμείνει στη στάνη του τσοπάνη. Όποιος πολίτης όμως, αισθάνεται πως έχει αξιοπρέπεια, τιμή, ήθος και ψυχική δύναμη, τότε πρέπει να τολμήσει και με αποφασιστικά βήματα όχι μόνο να βγει από τη στάνη, αλλά να μην ξαναμπεί σε καμιά στάνη, να μη γίνει και πάλι είδος εκμεταλλεύσιμο από επιτήδειους πολιτικούς. Τότε υπάρχει ελπίδα πως μπορεί στην δύστυχη αυτή χώρα, να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα, με ήλιος και φως και το σπουδαιότερο, με ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ….

24 γράμματα