Η Ευρώπη θα Θερίσει Ό,τι Έσπειρε η Ισπανία

Wayne Madsen, Strategic Culture Foundation, Zero Hedge, 31-10-2017

Το σύμβολο των Ισπανών φαλαγγιτών, που υποστήριξαν το καθεστώς του Φράνκο, τοποθέτησε στην ισπανική σημαία που κρατά ο Ραχόι, o γνωστός Βραζιλιάνος σκιτσογράφος Latuff.

[Μεγάλα πλήθη καταλανικού λαού διαδήλωναν από προχθές στους δρόμους της Βαρκελώνης την αγανάκτησή τους για τις συλλήψεις των υπουργών της αυτόνομης κυβέρνησης και ηγετών του κινήματος ανεξαρτησίας της Καταλονίας και τα λοιπά μέτρα καταπίεσης της  κυβέρνησης της Μαδρίτης, που έχουν αποκορυφώσει την ισπανική κρίση -κατά την διάγνωση σχολιαστών και στα επίσημα ευρωπαϊκά φερέφωνα, όπως τα κανάλια Euronews, Deutsche Welle,France 24, BBC.         

Η εξέλιξη επικαιροποιεί το κατωτέρω άρθρο διεθνώς γνωστού σχολιαστή, πού εισάγει έναν χρήσιμο φωτισμό και σε ιστορικά στοιχεία -συντελεστές της εκρηκτικότητας του προβλήματος, άγνωστα στις μεταπολεμικές γενιές, μιας Ελλάδας αναγκαστικά απορροφημένης στους δικούς της συνεχείς, εξωγενείς και εσωτερικούς, εφιάλτες. Ιδού τι γράφει:]

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Η ισπανική κυβέρνηση αποφάσισε  να σκύψει πίσω στην ιστορία της και να δανειστεί από τη μεθοδολογία του επί πολλά χρόνια φασιστή δικτάτορα της Ισπανίας Φραντσίσκο Φράνκο για την αντιμετώπιση της απόφασης της Καταλονίας να ανακηρύξει την ανεξαρτησία της από το Ισπανικό Βασίλειο, ως Δημοκρατία της Καταλονίας. Η απόφαση ακολούθησε το δημοψήφισμα της 1^ης Οκτωβρίου  όπου υπερψηφίστηκε η ανεξαρτησία.

Ο Ισπανός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόϊ, του οποίου το Λαϊκό Κόμμα είναι ευθύς απόγονος του φασιστικού Κόμματος της Φάλαγγας του Φράνκο, δεν καθυστέρησε να ενεργοποιήσει, για πρώτη φορά, το
Άρθρο155 του Ισπανικού Συντάγματος, το οποίο επιτρέπει στο Ισπανικό Βασίλειο να επιβάλει την άμεση διακυβέρνηση σε αυτόνομες περιφέρειες που δεν συμμορφώνονται στο σφύριγμα του μαστιγίου της Μαδρίτης. Η Καταλονία είναι το πρώτο, αλλ’ ίσως όχι και το τελευταίο θύμα του νεοφασισμού που η Ισπανία επιδεικνύει προς όλους στον κόσμο.

Κατά τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, οι Καταλανοί και οι Βάσκοι πολέμησαν με γενναιότητα υπερασπίζοντας την δεύτερη Ισπανική Δημοκρατία εναντίον των φασιστικών δυνάμεων του Φράνκο. Ο Αδόλφος Χίτλερ και ο Μπενίτο Μουσολίνι πρόσφεραν κάθε βοήθεια στον Φράνκο, ακριβώς όπως η Ε.Ε., το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ παρέχουν πλήρη υποστήριξη στο Ραχόϊ στην σύγκρουσή του με την Καταλονία. Η ομιλία του βασιλιά της Ισπανίας Φελίπε του 6^ου, στις 3^ης Οκτωβρίου, στην οποία καταδίκασε το αποτέλεσμα του καταλανικού δημοψηφίσματος, ειδώθηκε από πολλούς Καταλανούς αλλά και από άλλες εθνικές ομάδες όπως Βάσκους, Γαλικιανούς  και Ανδαλουσιανούς, ως μια άτοπη ανάμιξη στην πολιτική. Όχι μόνο οι Καταλανοί αλλά και άλλοι σ’ όλη την Ισπανία άρχισαν να ζητούν την κατάργηση της μοναρχίας της οικογένειας των Βουρβόνων και την εγκαθίδρυση της  Ισπανικής Τρίτης Δημοκρατίας. Οι Βουρβόνοι απολαμβάνουν ελάχιστου σεβασμού μεταξύ των εργαζομένων ανθρώπων της Ισπανίας και της Γαλλίας. ΄Αλλωστε, ένας πρόγονος του Φελίπε, ο Λουδοβίκος ο 16^ος της Γαλλίας ήταν που έχασε το κεφάλι του στην γκιλοτίνα της γαλλικής επανάστασης επειδή αγνόησε την φτώχια του γαλλικού λαού.

Η αντίδραση της Μαδρίτης στην ανεξαρτησία της Καταλονίας ήταν κεραυνοβόλα και θύμιζε την καταπάτηση της αυστριακής ανεξαρτησίας από τον Χίτλερ με εκείνο το  κακόφημο «Άντσλους» (΄Ενωσης), μεταξύ ναζιστικής Γερμανίας και Αυστρίας. Ο  Ραχόϊ διέταξε την απόλυση του Καταλανού πρωθυπουργού Κάρλες Πουιτζεμόν, ολόκληρης της κυβέρνησης, του αρχηγού της καταλανικής Αστυνομίας, των Καταλανών αντιπροσώπων στην Μαδρίτη, στις Βρυξέλλες στο Στρασβούργο και σε δώδεκα ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και ακόμη των Καταλανών δημοδιδασκάλων. Οι Καταλανοί υπουργοί αντικαταστάθηκαν από  βραδύγλωσσους Καστιλιάνους «απαράτσικ» που στάλθηκαν στη Βαρκελώνη για να διοικήσουν βάσει διατάγματος όλους του καταλανικούς κρατικούς θεσμούς. Η Ισπανίδα αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κατέλαβε την θέση του Πουιτζεμόν και ο Ισπανός υπουργός των Εσωτερικών ανέλαβε αρχηγός της καταλανικής αστυνομίας.

Οι αρμοδιότητες της καταλανικής αστυνομίας μεταφέρθηκαν κατά μέγα μέρος στην επίφοβη «Γκουάρντια Σιβίλ», τη περιβόητη φρουρά του φασιστικού φρανκικού καθεστώτος, που δημιουργήθηκε  από τον «Καουντίλιο» ως  ισπανική  έκδοση της χιτλερικής Γκεστάπο. (Την  Πέμπτη οκτώ μέλη της κυβέρνησης της Καταλονίας συλλαμβάνονταν και προφυλακίζονταν με την κατηγορία της στάσης και ανταρσίας, κατόπιν απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ισπανίας, την οποία είχε προαναγγείλει στους λόγους του ο Ραχόϊ. Παράλληλα το δικαστήριο εξέδιδε διεθνές ένταλμα σύλληψης κατά του Πουιτζεμόν και οκτώ μελών της καταλανικής κυβέρνησης που βρίσκονται στις Βρυξέλλες, για να ευαισθητοποιήσουν την ευρωπαϊκή και διεθνή κοινή γνώμη στην βίαιη κατάλυση της δημοκρατίας στην χώρα τους.)

Το καθεστώς της Μαδρίτης ανακοίνωσε πως νέες καταλανικές εκλογές θα διεξαχθούν στις 21 Δεκεμβρίου, αλλά δεν είναι καθόλου ξεκαθαρισμένο αν θα επιτραπεί στα κόμματα υπέρ της ανεξαρτησίας να εκθέσουν υποψηφίους. Η κυβέρνηση της Μαδρίτης είναι ικανή να θέσει εκτός νόμου κόμματα όπως το «Γιουντς Πελ Σι» («Μαζί Υπέρ του Ναι») και Υποψήφιοι Λαϊκής Ενότητας, επιτρέποντας  να συμμετάσχουν στις εκλογές μόνο ισπανικά κόμματα, όπως το νεοφασιστικό Λαϊκό Κόμμα του Ραχόϊ, τα συμβιβασμένα Σοσιαλιστικό και Τσιουνταντάνος και το χρηματοδοτούμενο από τον Σόρος, Ποντέμος.

Κατάσχεση διαβατηρίων και φυλακίσεις Καταλανών ηγετών του κινήματος  ανεξαρτησίας αποβλέπουν να τους εμποδίσουν να σχηματίσουν μιαν εξόριστη καταλανική κυβέρνηση στο εξωτερικό, κατά το πρότυπο εκείνης που εγκαταστάθηκε στο Παρίσι το 1939, μετά την κατάλυση της 2^ης  Ισπανικής Δημοκρατίας από το φασιστικό καθεστώς του Φράνκο. Μετά την ναζιστική εισβολή στη Γαλλία, η εξόριστη δημοκρατική ισπανική κυβέρνηση εγκαταστάθηκε στην Πόλη του Μεξικού, όπου είχε την αναγνώριση του Μεξικού, του Παναμά, της Γουατεμάλας, της Βενεζουέλας, της Πολωνίας, της Ουγγαρίας, της Τσεχοσλοβακίας, της Γιουγκοσλαβίας, της Ρουμανίας και της Αλβανίας μέχρι την διάλυσή της το 1977, όταν μετά τον θάνατο του Φράνκο έγινε η  παλινόρθωση της λεγομένης «συνταγματικής μοναρχίας» στην Ισπανία.

Σήμερα ο Ραχόϊ και το καθεστώς του έχουν την υποστήριξη όλων των επιχειρήσεων ΜΜΕ της Ισπανίας, El Pais, El Mundo, ABC, El Razon και της εφημερίδας-Κουίσλιγκ της Βαρκελώνης  La Vaηguardia. Ωστόσο κανένα από τα δημοσιευόμενα σ’ αυτές μηνύματα υποστήριξης στον Ραχόϊ από τον Ντόναλντ Τραμπ, την ΄Αγκελα Μέρκελ, την Τερέζα Μέι, τον Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ δεν θα κάνουν ικανούς τους μπράβους του Ραχόϊ να κρατήσουν την Καταλονία κάτω από το πέλμα τους. Το μέλλον της θα καθοριστεί από τον λαό της και από τους φίλους της στο εξωτερικό, πολλοί από τους οποίους συντάχθηκαν στην υπόθεσή της.

Μόλις η Καταλονία κήρυξε την ανεξαρτησία της, μηνύματα στήριξης άρχισαν να καταφθάνουν στην Βαρκελώνη. Ο πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης της Κορσικής Ζαν-Γκυ Ταλαμονί εξήρε την «γένεση της ανεξάρτητης Καταλονίας». Ο  Καρόλ Ντελγκά, πρόεδρος της γαλλικής περιφέρειας της Οξιτανίας, στα ανατολικά Πυρηναία, όπου μιλιέται η καταλανική  γλώσσα, μίλησε για τους ισχυρούς δεσμούς της Οξιτανίας με την Καταλονία και  συνέστησε επείγουσες συνομιλίες μεταξύ ισπανικών και καταλανικών αρχών για την διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης.

Η πρωθυπουργός της Σκωτίας Νίκολα Στάρτζον, που έχει ταχθεί υπέρ ενός νέου σκωτικού δημοψηφίσματος, εξέφρασε  την υποστήριξή της στην καταλανική ανεξαρτησία και δήλωσε: Το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης είναι ένα σημαντικός διεθνής κανόνας. Και ελπίζω πάρα πολύ ότι θα γίνει σεβαστός στην Καταλονία και παντού». Μεταξύ των Σκωτσέζων υπάρχει για την Καταλονία μεγάλος βαθμός υποστήριξης. Η νέα Σκωτική Επιτροπή  Αμύνης της Καταλονίας, που οργανώνει εκδηλώσεις αντίστασης στην επίθεση της Μαδρίτης, ανακοίνωσε: «Η βαρβαρότητα της επίθεσης που ασκήθηκε σε βάρος του λαού της Καταλονίας δεν μπορεί να αφεθεί να συνεχιστεί, ή να νομιμοποιηθεί». Η επιτροπή δεν προτίθεται να περιορίσει την δράση της στη Σκωτία και δεσμεύθηκε  να εξελιχτεί σε πανευρωπαϊκό κίνημα.

Η υπόθεση της Καταλονίας υποστηρίχθηκε επίσης από  τον Πρόεδρο του Φλαμανδικού περιφερειακού κοινοβουλίου Γιαν Πέουμανς. Επικαλούμενος το παράδειγμα της Σκωτίας, ο Πέουμανς δήλωσε για την Καταλονία και την Φλάνδρα ότι «η ανεξαρτησία  τέτοιων επαρχιών αποτελεί μιαν εξέλιξη που καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να αποφύγει.»

Ηγέτες των περιφερειών της Ιταλίας Λομβαρδία και Βένετο, που και οι δυο ψήφισαν υπέρ μεγαλύτερης αυτονομίας σε πρόσφατα δημοψηφίσματα, τάχθηκαν στο πλευρό της Καταλονίας και καταδίκασαν τις ισπανικές συλλήψεις και την τρομοκρατία σε βάρος των Καταλανών ηγετών. Ηγέτες του χωριστικού κινήματος στις νήσους Φάροου, που ψήφισαν το 1946 για ανεξαρτησία από την Δανία, για να δουν τους πόθους τους να ματαιώνονται κατόπιν αμερικανικής πίεσης στη Δανία να διατηρήσει τον έλεγχο των νησιών, ελπίζουν στην επανάληψη του δημοψηφίσματος τον προσεχή Απρίλιο για την ανεξαρτησία τους. Η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της  Καταλονίας έχει εμψυχώσει όχι μόνο τον πληθυσμό των Φάροους αλλά κα τους κατοίκους της Γροιλανδίας, που επίσης αποβλέπουν στην πλήρη απεξάρτησή τους από την Δανία.

Η δικτατορική καταδρομή  του Ραχόϊ στη Καταλονία θα μπορούσε ακόμη να προκαλέσει την ανάφλεξη των πόθων της επαρχίας των Βάσκων για ανεξαρτησία. Η βασκική ανταρτική  οργάνωση ΕΤΑ το 2010 κήρυξε μονομερή  κατάπαυση των εχθροπραξιών, αλλά δεν αφοπλίστηκε εντελώς. Εάν πετύχει η ισπανική καταπίεση στην Καταλονία, οι Βάσκοι μπορεί να δουν του εαυτούς τους σαν επόμενο στόχο στην λίστα του Ραχόϊ. Και αντίθετα με τους Καταλανούς, οι Βάσκοι έχουν δείξει στην Μαδρίτη πως είναι ικανοί να φέρουν τον πόλεμο  μέσα στο κέντρο του ισπανικού κράτους. Και ο πληθυσμός της Γαλικίας μπορεί επίσης να δει τον κίνδυνο για την αυτονομία του και μια κινητοποίηση της «Ρεζιστέντσια Γκαλέκα»  θα μπορούσε να φέρει την Μαδρίτη  αντιμέτωπη με πολλά μέτωπα αντίστασης, όχι μόνο στην Καταλονία και στην Χώρα των Βάσκων αλλά και στην Γαλικία.

Ο Σενόρ Ραχόϊ και οι νοσταλγοί του φασιστικού καθεστώτος καλά θα κάνουν να αφουγκραστούν τους Καταλανούς διαδηλωτές να τραγουδούν στους δρόμους της Βαρκελώνης τα παραδοσιακά καταλανικά τραγούδια και ένα τραγούδι από το μιούζικαλ «Οι ΄Αθλιοι», που θα έπρεπε να ανησυχεί τον υπουργό μαριονέτα του Βουρβόνου βασιλιά της Ισπανίας:

«Ακούς τον λαό που τραγουδά; Τραγούδι ανθρώπων εξαγριωμένων; Είναι η μουσική ενός λαού που σκλάβος δεν ξαναγίνεται! Θα μπείτε στην σταυροφορία μας; Ποιος θα στηθεί δίπλα μου, γενναίος; Πέρα από το οδόφραγμα, υπάρχει ένας κόσμος που διψάς να δεις; Μπες τότε στον αγώνα. Έτσι θα κερδίσεις το δικαίωμα στην Ελευθερία!»

infognomonpolitics.blogspot