Νοέμβριος 1973 Πολυτεχνείο: «Λαέ πεινάς γιατί τους προσκυνάς;» Σήμερα το επαναστατικό αίσθημα και η επαναστατική διάθεση υποχωρούν.

Σοφία Ντρέκου

Σήμερα το επαναστατικό αίσθημα 

και η επαναστατική διάθεση υποχωρούν.

Ναι. Ίσως, πίσω από την εξέγερση να υπήρχαν υποκινητές. 
Ίσως κάποιοι να εξαργύρωσαν την συμμετοχή τους. 

Όμως: Εμείς τιμάμε τους πραγματικούς αγωνιστές.
Εμείς βρίσκουμε την ευκαιρία να κάνουμε λόγο πάλι για 
Ψωμί Παιδεία και Ελευθερία.
Εμείς τιμάμε τον απλό ιδεολόγο φοιτητή, εργάτη, εργαζόμενο 
που μπάφιασε από την καταπίεση και πήγε στο Πολυτεχνείο.

Εμείς συμμετέχουμε και τιμάμε την γιορτή ώστε να συνεχίσουμε να καλλιεργούμε τα επαναστατικά μας αισθήματα και να βρούμε αφορμή αυτοκριτικής για τον αν είμαστε ενεργοί πολίτες και αν προστατεύουμε από επίβουλους τις αρχές τους Συντάγματος.

Ευκαιρία αναθεώρησης της στάση μας, 

Ευκαιρία να κατανοήσουμε 

την δύναμή μας ως ΛΑΟΣ!

14 Νοεμβρίου 1973 

Οι φοιτητές από την προηγουμένη έχουν σπάσει 

τον κλοιό κι έχουν μπει στο Πολυτεχνείο. 

Ένας μικρός ραδιοφωνικός σταθμός μεταδίδει 

τα μηνύματα τους σε ακτίνα 300 μέτρων. 

Η αστυνομία έχει συμφωνήσει να τους αφήσει 

να φύγουν χωρίς να κάνει συλλήψεις. 

«Ένας είναι ο αρχηγός, ο κυρίαρχος λαός». 

15 Νοεμβρίου 1973

Η εξέγερση έχει ξεφύγει από τα φοιτητικά αιτήματα και παίρνει παλλαϊκό και αντιδικτατορικό χαρακτήρα. Οι φοιτητές διαβάζουν τις εξελίξεις. Ξέρουν πλέον ότι εκπροσωπούν κάτι πιο μεγάλο από το φοιτητικό κόσμο και είναι πια ένα κίνημα αναγκαίο για την κοινωνία. Εργάτες, μαθητές και πολίτες το επιβεβαιώνουν με την άφιξη τους στην Πατησίων. Η πόρτα του ιδρύματος κλείνει. 

«Έξι χρόνια αρκετά, δεν θα γίνουνε επτά» 

Οργανώνονται. Τοποθετούνται τρία μεγάφωνα και ο ραδιοφωνικό σταθμός καλύπτει πλέον όλη την Αττική. Μόνο όποιος δεν θέλει δεν ακούει τη φωνή των φοιτητών. Τη φωνή της ελευθερίας.

Κυκλοφορούν την «εφημερίδα του ελεύθερου Πολυτεχνείου». 

«Ψωμί, παιδεία, ελευθερία» 

Ο υπουργός Παιδείας απειλεί και απαιτεί να καταργηθεί το άσυλο. 

Η σύγκλητος αντέχει στις πιέσεις και αρνείται. 

Χρήματα, φάρμακα και τρόφιμα καταφθάνουν από κάθε γωνία της Αθήνας. 

Η εξέγερση είναι γεγονός. «Κάτω ο Παπαδόπουλος» 

Οι χουντικοί τρελαίνονται από οργή και οι στρατιωτικοί προτείνουν άμεση επέμβαση. Η παρουσία χιλιάδων πολιτών είναι αποτρεπτική. 

Έξω από το Πολυτεχνείο είναι συγκεντρωμένοι 20.000 άνθρωποι. 

«Λαέ πεινάς γιατί τους προσκυνάς;» 

Νυχτώνει. Περίπου 10.000 αποχωρούν.

Οι φοιτητές εκλέγουν νέα συντονιστική επιτροπή που αποτελείται από 31 αντιπροσώπους όλων των σχολών.

Αυτοί έχουν βάλει το κεφάλι τους στο ντορβά, αλλά εκείνη τη στιγμή κανείς δε δειλιάζει.

«Λαέ πολέμα σου πίνουνε το αίμα»

Καθαριότητα, έλεγχος για προβοκάτορες, έλεγχος συνθημάτων και ξεκούραση όσο είναι δυνατόν.

Από το ραδιόφωνο ενημερώνουν διαρκώς την κοινή γνώμη.

Σε λίγες ώρες ξημερώνει η 16η Νοεμβρίου.

Ο αγώνας συνεχίζεται…

«ΑΠΟΨΕ ΔΕΝ ΘΑ ‘ΡΘΩ» 

Απόψε δεν θά ‘ρθω, να μη με περιμένεις 
μη με ρωτήσεις τι ώρα θα γυρίσω.

Είμαι εδώ κάτω με τους φίλους μου

και τραγουδάμε πλάι στις φωτιές.

Κάναμε τη νύχτα μέρα

δε νυστάζουμε, δεν πονάμε, δεν κρυώνουμε.

Κρατώ τα χέρια των φίλων μου

παίρνουν κουράγιο απ’ το χαμόγελό μου

και τραγουδάμε κάτω από μια σημαία

γιομάτη ουρανό!

Απόψε δεν θά ‘ρθω, να μη με περιμένεις

πέσε κοιμήσου, θ’ αργήσω…

Μη νοιάζεσαι, είμαι καλά.

Είμαι εδώ μέσα με τους συντρόφους μου

είμαστε πολλοί, μια μεγάλη παρέα

και τραγουδάμε μέσα από τα κάγκελα

τραγουδάμε δυνατά

- αν πάψεις να κλαις, μπορεί να μας ακούσεις - 

το τραγούδι μας σκέπασε τους πυροβολισμούς 

και τις ερπύστριες.

Απόψε δεν θά ‘ρθω, να μη με περιμένεις.

Πόσο ήθελα νά ‘σουν μαζί μου απόψε…

Είμαι εδώ πάνω με τα παιδιά σου

- δε μπορεί, αν σκουπίσεις τα μάτια σου, θα μας δεις - 

είμαστε πάνω στις στέγες

και ξετυλίγουμε τις ψυχές μας

συνθήματα σε μεγάλα πανό! 

Μου λείπεις

όμως κατάλαβέ με…

Δε μπορούσα να λείπω από τούτη τη γιορτή!

Απόψε δεν θά ‘ρθω, να μη με περιμένεις

χαμογέλα, δε θέλω νά ‘σαι θλιμμένη

είμαι καλά, πίστεψέ με, είμαι καλά.

Είμαι εδώ έξω με τα αδέρφια μου

όλοι μαζί, γροθιά σφιγμένη.

Είμαστε έξω στο δρόμο αγκαλιασμένοι

και φωνάζουμε

να ξυπνήσουμε τους θεούς!

Μην κλαις για μας!

Δεν έχει νόημα 

αφού δε μπόρεσες νά ‘ρθεις μαζί μας…

Είμαι καλά, είμαι καλά

αλήθεια, είμαι καλά!

Είμαι με τους φίλους μου

με τους συντρόφους μου

με τα παιδιά σου

με τα αδέρφια μου!

Είμαστε μέσα από τα κάγκελα

είμαστε πάνω στα κάγκελα

είμαστε κάτω από τα κάγκελα

είμαστε έξω από τα κάγκελα

μακριά, ψηλά στα σύννεφα…

Δεν κλαίμε πια, δεν πονάμε

δε φοβόμαστε!

Απόψε δεν θά ‘ρθω, να μη με περιμένεις.

Θ’ αργήσω, μάνα, θ’ αργήσω πολύ…

Φώτης Ρούμπος στην Αέναη επΑνάσταση

Διαβάστε οπωσδήποτε τις στιγμές του Γιάννη Ρίτσου:

• Γιάννης Ρίτσος: Το «Ημερολόγιο μιας εβδομάδας» του Πολυτεχνείου (+Βίντεο)

Βίντεο: Η εισβολή του τανκ και η εκκένωση του Πολυτεχνείου, όπως καταγράφηκαν από ολλανδικό τηλεοπτικό συνεργείο τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου του 1973.

Δείτε σχετικά:

• π. Κ. Στρατηγόπουλος: Τι έκανε η Εκκλησία τον καιρό της Χούντας και την ώρα του Πολυτεχνείου; (Βίντεο)

• 2. Η «Δήλωση» του Γ. Σεφέρη στο BBC κατά της Χούντας (Αφιέρωμα+Βίντεο)

• Αν χτυπήσουν την πόρτα, μην ανοίξεις... Αν τη σπάσουν, θα ξέρουμε πώς μας πρόδωσαν (+Βίντεο) Αγωνίες - Αλέξανδρος Παναγούλης

sophia-ntrekou.gr