Македонцы (южнославянский народ) - τι λέει η ρωσική βικιπέδια για την "Μακεδονία " ;

Σλαβομακεδόνες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Πήδηση στην πλοήγησηΠήδηση στην αναζήτηση

     Αυτό το λήμμα αφορά το έθνος των Σλαβομακεδόνων. Για τους σλαβόφωνους της ελληνικής Μακεδονίας, δείτε: Σλαβόφωνοι της ελληνικής Μακεδονίας.

     Για τους σλαβόφωνους της ευρύτερης περιοχής της Μακεδονίας την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας, δείτε: Σλαβόφωνοι της οθωμανικής Μακεδονίας.

Σλαβομακεδόνες

Македонци Μακεντόντσι
Γλώσσες
Σλαβομακεδονικά
Θρησκεία
Ορθόδοξος Χριστιανισμός Ισλάμ (οι Τορμπές)
Σχετιζόμενες εθνικές ομάδες
Νότιοι Σλάβοι και ιδιαίτερα Βούλγαροι[1]

Οι Σλαβομακεδόνες, οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται και αναφέρονται επίσης ως Μακεδόνες^[2] (σλαβομακεδονικά: Македонци, προφ. Μακεντόντσι), είναι ένα σλαβικό έθνος που κατοικεί ως επί το πλείστον στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Οι Σλαβομακεδόνες μιλάνε τη σλαβομακεδονική, μιά νότια Σλαβική γλώσσα (άλλοτε αποκαλουμένη βουλγαρική ή σλαβονική^[3]), την οποία αποκαλούν μακεδονική (σλαβομ. македонски, προφ. μακέντονσκι).

Ορολογία

Γλέντι Σλαβομακεδόνων στο Βερολίνο (2008).

Υπάρχει η άποψη ότι ο όρος Μακεδόνες (δηλαδή Σλαβομακεδόνες) και Μακεδονικό έθνος επινοήθηκε και διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια του ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου, και λίγες δεκαετίες νωρίτερα από το ΚΚΕ μόλις από το 1924 [1] [2] [3] και ειδικότερα κατά τη γιουγκοσλαβική παρέμβαση στα ελληνικά πράγματα ως μέρος της διαδικασίας εξισορρόπησης μεταξύ του σερβικού και του βουλγαρικού ανταγωνισμού.^[4] Ο όροςΣλαβομακεδόνες σήμερα φαίνεται να γίνεται γενικότερα αποδεκτός στην Ελλάδα με την έννοια ότι το δεύτερο συνθετικό είναι δηλωτικό του τόπου
διαμονής ή προέλευσής τους και το πρώτο τής πιθανής καταγωγής τους^[5] ή ειδικότερα της διάθεσης, βιώσεως ή ακόμη και της υιοθέτησης μιας αντίληψης με ιδιαίτερη πολιτισμική παράδοση. Σε χώρες εκτός Ελλάδος χρησιμοποιείται κυρίως ο όρος Μακεδόνες (αγγλική: Macedonians). Ιστορικοί διαφορετικών Βαλκανικών χώρων αναφέρονται σε αυτή την εθνοτική ομάδα με διαφορετικούς χαρακτηρισμούς: όπως Σλαβόφωνοι Έλληνες ή Σλαβομακεδόνες (Έλληνες ιστορικοί όταν αναφέρονται στους ομιλητές της Σλαβομακεδονικής γλώσσα στην περιοχή της Μακεδονίας στον Ελλαδικό χώρο), Βούλγαροι (Βούλγαροι ιστορικοί), Σλάβοι της Μακεδονίας, Νότιοι Σέρβοι ή Αρχαίοι Σέρβοι (Σέρβοι ιστορικοί).^[6] Ο όρος Σκοπιανοί και Σκόπια(εννοώντας την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας) επίσης χρησιμοποιείται ημιεπίσημα από το 1992 σε ομιλίες και μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα.^[7]

Ιστορία

Η Στρατιωτική Εγκυκλοπαίδεια της πρώην Γιουγκοσλαβίας κατατάσσει τους προγόνους των σημερινών κατοίκων της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας ως Σλάβους, ανθρώπους των πρώτων σλαβικών φυλών όπως οι Βερεζίτοι, οι Δραγουβίτοι, οι Σμόλιανοι, οι Ρίνχινοι, οι Βελεγιζίτοι και άλλοι, οι οποίοι εισήλθαν στη Βυζαντινή αυτοκρατορία τον 6ο και τον 7ο αιώνα μ.Χ.. Σύμφωνα με μία πηγή, τον 6ο με 7ο αιώνα κατοίκησαν Σλάβοι στην περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας. Στη συνέχεια θεωρούντο ως επί το πλείστον Βούλγαροι και πολλοί από αυτούς σχεδόν μέχρι τον εικοστό αιώνα έβλεπαν τους εαυτούς τους ως Βουλγάρους.^[8]

Γυναίκες από το χωριό Σμίλεβο της Μακεδονίας (1913).

Για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, ένα μεγάλο τμήμα αυτών των σλαβικών εθνοτικών ομάδων, κυρίως εκείνες που κατοικούν εντός των ορίων υφίσταται μια μείζονα αλλαγή ταυτότητας στο πλαίσιο του κινήματος του Μακεδονισμού, αποτέλεσμα της πολιτικής τάσης της Ελλάδας, της Σερβίας και της Βουλγαρίας για διεκδίκηση της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας από τα τέλη 19ου αι. και αρχές του 20ού αι.^[9] Ιδιαίτερα στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Χένρι Νόελ Μπράιλσφορντ, δημοσιογράφος σύγχρονος της εποχής, περιέγραψε τους Σλάβους ομιλητές της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας ως σχετιζόμενους, τόσο με τους Σέρβους όσο και με τους Βουλγάρους, χωρίς να τους αποδίδει ξεκάθαρη εθνικής συνείδηση, αποδεχόμενος ωστόσο ότι τμήμα του πληθυσμού είναι «οριστικά σερβικό», ενώ ένα άλλο τμήμα «καθαρά βουλγαρικό».^[10] Περιγράφοντας στο αυτοβιογραφικό του αντιπολεμικό μυθιστόρημα Η ζωή εν τάφω την ανάρρωσή του κατά τη διάρκεια της συμμετοχής του στο Μακεδονικό Μέτωπο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο σπίτι μιας αγροτικής οικογένειας στη Βελούσινα, ένα σλαβόφωνο πατριαρχικό χωριό κοντά στο Μοναστήρι, ο Έλληνας λογοτέχνης Στράτης Μυριβήλης έγραψε για τους κατοίκους του χωριού ότι «δὲ θέλουν νἆναι μήτε «Μπουλγκάρ», μήτε «Σρρπ» μήτε «Γκρρτς». Μοναχὰ "Μακεντὸν ὀρτοντόξ.»».^[11]

Πληθυσμός

Νεαρές σλαβομακεδόνισσες με παραδοσιακές φορεσιές.

• Στην πΓΔΜ: 1.297.981 (απογραφή 2002)
• Στην Αυστραλία: 83.978 (απογραφή 2006) 200.000
• Στην Ιταλία: 74.162 (απογραφή 2006) 120.000
• Στη Γερμανία: 62.295 (απογραφή 2006) 85.000
• Στις ΗΠΑ: 51.733 (απογραφή 2006)
• Στον Καναδά: 37.050 (απογραφή 2006) 150.000
• Στη Σερβία: 25.847 (απογραφή 2002) 50.000
• Στην Αλβανία: 4.697 (απογραφή 1989) 18.000 (130.000)
• Στη Βουλγαρία: 1.654 (απογραφή 2011) 180.000
• Στην Ελλάδα: 747 (απογραφή 2001)^α[›] (30.000)

Σημειώσεις

^ α: Σύμφωνα με την απογραφή πληθυσμού που έγινε στις 18 Μαρτίου 2001, στην Ελλάδα ζουν 747 άτομα με διαβατήριο της πΓΔΜ.^[12]

Ωστόσο, στις ελληνικές απογραφές δεν τίθεται το ερώτημα της εθνικής συνείδησης και το ελληνικό κράτος δεν αναφέρει ύπαρξη σλαβομακεδονικής μειονότητας.

Η κυβέρνηση της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας το 1993 ισχυρίστηκε ότι υπάρχουν από 230.000 έως 270.000 «Μακεδόνες» (Σλαβομακεδόνες) στην ελληνική Μακεδονία,^[13] ενώ το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι ισχυρίζεται ότι υπάρχουν από 10.000 έως 30.000 Σλαβόφωνοι με «μακεδονική» εθνική συνείδηση στην Ελλάδα.^[14]

Το «Ουράνιο Τόξο», που αυτοπροσδιορίζεται ως «Κόμμα της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα» συμμετείχε στις Ευρωεκλογές του 2009 και έλαβε στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας 4.530 ψήφους (0,09%), από τις οποίες οι 2.594 στις εκλογικές περιφέρειες της Μακεδονίας.^[15]

ru.wikipedia.org