ΣΕΙΣΜΟΣ! Γιατί ένα ασήμαντο κρατίδιο όπως η FYROM βρίσκεται στο επίκεντρο;..

Για 28 χρόνια η Ελλάδα και η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας διαφωνούν για το όνομα της χώρας αυτής

Πράγματι για 28 χρόνια η Ελλάδα και η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας διαφωνούν για το όνομα της χώρας αυτής.
Η Ελλάδα μέχρι σήμερα αντιδρούσε και εμπόδιζε το κράτος αυτό να υλοποιήσει την επιθυμία του να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. με κύρια αιτιολογία ότι το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ που υιοθέτησε συμπίπτει επακριβώς, με την ονομασία της βόρειας επαρχίας της και είναι φυσικό να μη θέλει να υπάρξει στο μέλλον, ουδεμία διεκδίκηση εδαφών από το συγκεκριμένο κρατίδιο ή να αφομοιώσει την ιστορική κληρονομιά της Αρχαίας Μακεδονίας και του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ωστόσο προσφάτως, κάποιες διαβουλεύσεις μεταξύ των δύο μερών επέτρεψαν ώστε οι πρωθυπουργοί της Ελλάδος Α.Τσίπρας & ΠΓΔΜ Ζ. Ζαεφ να υπογράψουν συμφωνία, στις όχθες της μεγάλης λίμνης των Πρεσπών στα σύνορα των δύο χωρών βάση της οποίας συμφωνήθηκε, η αλλαγή του
συντάγματος της ΠΓΔΜ με κύρια σημεία, την αλλαγή του ονόματος από «Δημοκρατία της Μακεδονίας» σε «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» καθώς και κάποιες άλλες Συνταγματικές αλλάγές αφαιρώντας οποιαδήποτε αναφορά στην προστασία των Μακεδονικών μειονοτήτων εκτός της επικράτειάς της.

Όμως η συμφωνία δεν γίνεται απόλυτα αποδεκτή.

Ο Πρόεδρος της ΠΓΔΜ Γκιόργκι Ιβάνοφ έχει δηλώσει ότι ουδέποτε πρόκειται να υπογράψει μία τέτοια συμφωνία καθόσον πιστεύει ότι γίνονται πολλές παραχωρήσεις στην Ελλάδα.
Το ίδιο συμβαίνει και από την πλευρά της Ελλάδος, όπου ένα συντριπτικό μέρος του πληθυσμού δεν αποδέχεται τη συμφωνία, πράγμα που εκτός από το προχθεσινό συλλαλητήριο, διάφορες δημοσκοπήσεις ανεβάζουν τον αριθμό των επικριτών περίπου στο 70% του Ελληνικού πληθυσμού.
Αναμφίβολα η διαμάχη γύρω από το όνομα, εμποδίζει τη χώρα αυτή να μετακινηθεί περισσότερο προς την τροχιά της Ευρώπης, πράγμα που το επιθυμεί διακαώς η Ρωσία, που δεν θα ήθελε την περαιτέρω αύξηση της επιρροής της Ε.Ε. στα Βαλκάνια. Μάλιστα στο πρόσφατο παρελθόν είχε αντιδράσει πολύ έντονα στην απόφαση του επί 26 χρόνια ηγέτη του Μαυροβουνίου Τζουκάνοβιτς να εντάξει τη χώρα του στο ΝΑΤΟ που αποτελεί και τον προθάλαμο της Ευρωπαικής Ένωσης.

Με δεδομένο ότι οι Οικονομίες και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές των χωρών του Δυτικού τμήματος της χερσονήσου του Αίμου ελάχιστο ενδιαφέρον παρουσιάζουν γιά τις υπερδυνάμεις Ρωσία & ΗΠΑ τίθεται ένα ερώτημα :
γιατί εκδηλώνεται αυτό το λίαν έντονο ενδιαφέρον για το κρατίδιο των 26.000 τετραγωνικών χλμ. με πληθυσμό των 2,0 εκατομ. και την σχεδόν ανύπαρκτη Οικονομία;

Ήταν πράγματι η διαμάχη για το όνομα μόνο ή είναι κάτι πολύ περισσότερο απ΄όσο θέλουν να φαίνεται και μήπως η όλη διαμάχη είναι η απόρρoια των επιδράσεων της Γεωγραφίας στις διεθνείς σχέσεις αλλά και στην διεθνή πολιτική;
Ο Otto Von Bismarck o δημιουργός της ενοποίησης των Γερμανικών κρατιδίων το 1871 που είχε αντιληφθεί ότι η τεχνολογικά αναπτυσσόμενη Γερμανική Οικονομία για να επιβιώσει και να διασφαλισθεί χρειάζεται πρώτες ύλες είχε πει: « όποιoς ελέγχει την κοιλάδα του Βαρδάρη (που μοιραίως καταλήγει στο Αιγαίο και στη Θεσσαλονίκη) ελέγχει τις σύνδεσεις μεταξύ Ευρώπης και Μ.Ανατολής και όποιος ελέγχει τις συνδέσεις της Ευρώπης και Μ. Ανατολής ελέγχει και τις συνδέσεις μεταξύ Μ.Ανατολής και Ασίας».
Δεν χρειάζεται και πολύ σκέψη να καταλάβουμε τη Στρατηγική σημασία αυτού του συγκεκριμένου διαδρόμου για τη μεταφορά αγαθών της Άπω Ανατολής προς την Κ. Ευρώπη αλλά και κατά πόσο αυξάνεται η δυνατότητα πρόσβασης των χωρών της Κεντρικής Ευρώπης προς επηρεασμό των χωρών της Μ.Ανατολής και της Ευρασίας.

Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι οι χώρες της χερσονήσου του Αίμου αποτελούν το κλειδί για τον έλεγχο των χωρών της Κεντρικής Ευρώπης πράγμα που γνωρίζοντας τη Στρατηγική σημασία τους, η ενοποιημένη από το 1990 Γερμανία και με την βοήθεια του καθολικού lobby υλοποίησε το αρχέγονο δόγμα της που πάντα στόχευε, στην διάσπαση της Ανατολικής Ευρώπης με βάση την Εθνολογική της σύσταση και που βρήκε λαμπρό επιστέγασμα στην διάλυση της Γιουγκοσλαυίας στέλνοντας παράλληλα το μήνυμα για τις δυνατότητες της Γερμανικής εξουσίας.
Παρόλα αυτά η επιρροή της Ρωσίας σε ορισμένα από τα κράτη της Κ. Ευρώπης & των Βαλκανίων και δη στη Σερβία απειλεί τον μεγαλεπήβολο σχεδιασμό έστω και μετά την συμφωνία των Πρεσπών.

Τελειώνοντας παραθέτουμε ένα απόφθεγμα του von Bismarck : «Αν ξαναγίνει πόλεμος στην Ευρώπη, θα ξεκινήσει από κάποια ανοησία στα Βαλκάνια».

Δημήτρης Α. Ζακοντίνος
Οικονομολόγος μέλος & τ. Αντιπρόεδρος Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών

voicenews.gr