Ναι. Μπορούμε να διώξουμε τις πολυεθνικές και τους Γερμανούς.

Αθήνα 22 Σεπτεμβρίου 2012.

Οδεύοντας προς την 5η Νοεμβρίου: Ναι. Μπορούμε να διώξουμε τις πολυεθνικές και τους Γερμανούς. 

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

• Όταν το 1999, ο υπογράφων, σε συγκέντρωση αγροτικών φορέων της Κεντρικής Μακεδονίας, αναφέρθηκε με δραματικούς τόνους στη μετατροπή της πρωτογενούς παραγωγής σε ένα παρασιτικό σύστημα, κλεφτών και απατεώνων, που δεν νοιάζονται για την παραγωγή τους αλλά έχουν ως πρώτο μέλημα, «να κλέψουν τους κουτόφραγκους», προπηλακίσθηκε: «Άσε τις εξυπνάδες και άσε το Λαό να φάει κανά φράγκο ρε Βιτάλη», ήταν η σύσσωμη και «εν χορώ» επωδός των ΠΑΣΟΚάνθρωπων των ΝΔάνθρωπων αλλά και των υπολοίπων κομματάνθρωπων τότε (που διετέλεσαν μάλιστα και ανώτατα στελέχη της ΠΑΣΕΓΕΣ, βουλευτές και Υφυπουργοί).
• Όταν το 2001, ο υπογράφων, κλείδωσε στο γραφείο του Νομάρχη Πέλλας, δύο Νομάρχες (Πέλλας & Ημαθίας), έναν Εισαγγελέα, έναν αστυνομικό Υποδιευθυντή, δύο Διευθυντές Διευθύνσεων Γεωργίας, (Πέλλας & Ημαθίας), κρατώντας στα χέρια του ένα τεράστιο «βιβλίο» με δισεκατομμύρια απάτες ψεύτικων επιδοτήσεων αγροτών και κατά των φορολογούμενων πολιτών, όλοι σφύριζαν αδιάφορα. Ο εισαγγελέας δεν έδωσε εντολή να συλληφθούν οι υπεύθυνοι, ο αστυνομικός Υποδιευθυντής απειλούσε να συλλάβει τους... καταγγέλλοντες την απάτη και οι δύο «νομάρχες», Πέλλας και Ημαθίας, επανεξελέγησαν πανηγυρικά από τον «άφρονα» Λαό.
• Όταν το 2004, ο υπογράφων, στάθηκε στις Βρυξέλλες, ενώπιον του Βοηθού Επιτρόπου Γεωργίας κ. Kummer, παραδίδοντάς του μερικές δεκάδες χιλιάδες από τις απάτες σε βάρος του Ευρωπαίου (αλλά και του Έλληνα) φορολογούμενου πολίτη, ο Γερμανός, χαμογέλασε με κατανόηση αλλά και με νόημα, λέγοντας αφοπλιστικά στην επιτροπή μας: Ναι. Γνωρίζουμε για τις απάτες! Και δεν έκανε τίποτε απολύτως.
• Όταν το 2005, ο υπογράφων, οδηγήθηκε (ως Πρόεδρος του «Μαρίνου Αντύπα», του ανεξάρτητου συνδικαλιστικού οργάνου των Αγροτών Πέλλας και Ημαθίας) στις φυλακές των Διαβατών, μετά από 12 χρόνια ασταμάτητων αγώνων κατά όλων αυτών που «χαντάκωσαν» μια ολόκληρη κοινωνική τάξη, τους αγρότες, αυτοί για τους οποίους αγωνίσθηκε, οι αγρότες, τον εγκατέλειψαν μόνο του στη φυλακή. (Ούτε λόγος φυσικά για τους επαγγελματίες «προοδευτικάριους», ΚΚΕ, ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, Αριστερά κάθε είδους, οι οποίοι επίσης «εν χορώ», σφύριζαν αδιάφορα για τον συνδικαλιστή που ήταν στη φυλακή. Δεν ήταν «δικός τους» βλέπετε).

«Περσινά ξινά σταφύλια» θα πουν αυτοί οι οποίοι μονίμως ξεχνούν, μονίμως ασχολούνται με το «τώρα τι κάνουμε», «τι θα φάμε, τι θα πιούμε και τι θα αρπάξει ο κ… μας».

Δυστυχώς η ιστορία έχει αποδείξει πως γράφεται κατά κανόνα ως τραγωδία και σπάνια σαν... φάρσα. Και δυστυχώς πάντοτε σε βάρος των «αφρόνων» Λαών, που «δεν άκουσαν τις φωνές και τους κτιστάδες, την ώρα που γύρω τους κτίζανε τείχη», όπως γράφει και ο μεγάλος Κ.Π. Καβάφης.

Έτσι, σήμερα που οι «Γερμανοί ξανάλθαν», χωρίς Γκεστάπο και Ες-Ες, αλλά με το καλά στημένο παιχνίδι των «δανεικών» και με τις πολυεθνικές τους, το ερώτημα παραμένει εκεί, βασανιστικό και απειλητικό: Μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία της χώρας και του Λαού μας προς την άβυσσο; Μπορούμε τώρα να απαλλαγούμε από τις πολυεθνικές και τα σκουπίδια τους; Μπορούμε να διώξουμε τους Γερμανούς; 

Η απάντηση και πάλι είναι – έστω σε αυτήν την πάρα πολύ δύσκολη για την Πατρίδα και τον Λαό μας συγκυρία – ΝΑΙ! Μπορούμε να διώξουμε τις πολυεθνικές. ΝΑΙ! Μπορούμε να ανατρέψουμε την πορεία προς την πλήρη - και διατροφική - υποτέλεια και την καταστροφή μας. ΝΑΙ! Μπορούμε να διώξουμε τους Γερμανούς.

ΑΡΚΕΙ ΦΥΣΙΚΑ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ.

Τα αρνητικά πρόσημα και στον διατροφικό τομέα, δυστυχώς, είναι τρομακτικά:

• Το διατροφικό έλλειμμα της χώρας, ξέφυγε πάνω από τα 2 δις ευρώ.
• Τα 2/3 των βασικών διατροφικών αγαθών, όπως των σιτηρών, των οσπρίων και του βοδινού κρέατος, εισάγονται από το εξωτερικό.
• Οι μη καλλιεργούμενες αγροτικές εκτάσεις, πλησιάζουν έως και το 50%.
• Από τους 130 χιλιάδες τόνους κατεψυγμένων τροφίμων που καταναλώνονται ετησίως στην Ελλάδα, μόνο 30 χιλιάδες τόνοι είναι ελληνικής παραγωγής.
• Η αυτάρκεια της χώρας στο μαλακό σιτάρι ανέρχεται μόνο στο 32%, στα όσπρια φθάνει μόνο το 39%

και πάει λέγοντας, ο μακρύς πίνακας της ιδιότυπης αυτής, αυτοκαταστροφικής μας μανίας.

Από την πλευρά τους, οι πολυεθνικές – όπου πάντα χωμένοι είναι οι Γερμανοί – μας δουλεύουν και μας κατακλέβουν «χοντρά». Δείτε μερικές από τις τιμές των εισαγόμενων κυρίως προϊόντων τους αλλά και τον παραλογισμό που επικρατεί ακόμη και στις τιμές των ελληνικών προϊόντων:

• Το καθαριστικό γενικής χρήσης ο Έλληνας το αγοράζει 1,62 ευρώ, ο Γερμανός 0,75 και ο Βούλγαρος 0,85 ευρώ.
• Το επιδόρπιο γιαουρτιού έχει τιμή στην Ελλάδα 0,58 ευρώ, στη Γερμανία 0,27 και στη Βουλγαρία 0,42 ευρώ. Δηλαδή είναι ακριβότερο μέχρι 115%.
• Το τυρί γκούντα σε φέτες 400 γραμμαρίων πωλείται στην Ελλάδα με τιμή 2,38 ευρώ και στη Γερμανία 1,49 ευρώ.
• Οι σακούλες απορριμμάτων (30 τεμάχια) πωλούνται στη Γερμανία με 0,58 ευρώ, στη Βουλγαρία με 0,84 ευρώ και στην Ελλάδα 108,6% ακριβότερα, δηλαδή 1,21 ευρώ.
• Οι πάνες 56 τεμαχίων για μωρά στην Ελλάδα έχουν τιμή 7,85 ευρώ, στη Βουλγαρία 6,80 ευρώ, στη Γερμανία 5,45, στην Ιταλία 7,43 και στη Γαλλία 6,01 ευρώ. Οι Έλληνες τις αγοράζουν ακριβότερα κατά 30%.
• Ακριβότερα κατά 35,6% πωλείται στην Ελλάδα το απορρυπαντικό για πλύσιμο ρούχων στο χέρι. Η τιμή του εδώ είναι 1,98 ευρώ, όταν στην Ισπανία είναι 1,46 ευρώ και στη Γαλλία 1,75 ευρώ.
• Τέλος, ακόμη και ο ελληνικός καφές στη συσκευασία των 200 γραμμαρίων έχει τιμή υψηλότερη κατά 7%. Εδώ πωλείται 1,29 ευρώ και στη γειτονική Βουλγαρία 1,20 ευρώ.

Και εκατοντάδες ακόμη "τιμές" προϊόντων που διαχειρίζονται οι πολυεθνικές, σε ένα σκηνικό από έργο φρίκης, με τον… Jason, να κρατά το… αλυσοπρίονο, πάνω από το κεφάλι ενός Λαού, τον οποίο και σπρώξανε συστηματικά στα δανεικά και στην κλοπή και τον κατακλέβουν αδίστακτα. (Κάτι σαν «και κερατάς και δαρμένος» δηλαδή).

Ας έλθουμε όμως στο κεντρικό ερώτημά μας:

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΤΟΥΣ;

Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα, την έδωσε εδώ και καιρό, το «Αλληλέγγυον». Το δίκτυο Δίκαιης Εμπορικής Πρακτικής και Αλληλεγγύης, το οποίο απέδειξε, τρία πάρα πολύ σημαντικά πράγματα:

• Η Ελλάδα, μπορεί να επιστρέψει στην πρωτογενή παραγωγή, και στον αγροτικό τομέα και στους τομείς της οικοτεχνίας, της βιοτεχνίας, της βιομηχανίας.
• Η Ελλάδα μπορεί να αποκτήσει δίκτυο πώλησης διατροφικών αγαθών και ειδών νοικοκυριού, με αυτάρκεια κοντά στο 100%.
• Ο ελληνικός Λαός, μπορεί να αγοράζει προϊόντα, φθηνότερα και ποιοτικότερα, πάντα με γνώμονα την τιμαριθμική τους διάσταση.

Το «Αλληλέγγυον», απέδειξε πως η πανέμορφη αυτή Πατρίδα, είναι ακόμη ο τόπος εκείνος, που μπορεί να παράγει τα πάντα:

• Κορυφαία λάδια (όλων των ειδών και όλων των ποικιλιών).
• Νοστιμότατα κρέατα και παράγωγα του (με κορυφαίες βιοτεχνίες και βιομηχανίες αλλαντικών),
• Τα καλύτερα στάρια (ζέα, μαυραγάνι, δίμηνο, πελοποννησιακό κλπ) για το ψωμί και τα ζυμαρικά μας.
• Αγνά γαλακτοκομικά (της Κρήτης, της Μυτιλήνης, της Λήμνου, του Ολύμπου, της Ηπείρου κλπ και όχι τα «κίτρινα» με τις σκόνες γάλακτος των πολυεθνικών).
• Πεντανόστιμα όσπρια, κηπευτικά και φρούτα (και όχι τα των χημικών καλλιεργειών που έρχονται από τριτοκοσμικές χώρες).
• Όλων των ειδών και με διεθνώς αναγνωρισμένη ποιότητα, φρουτοσαλάτες, κομπόστες, κατεψυγμένα.
•  Άριστης ποιότητας προϊόντα οικιακής χρήσης: Χαρτικά, απορρυπαντικά, είδη νοικοκυριού,

και πάει λέγοντας, σε πολύ καλύτερη ποιότητα από αυτά που πωλούν οι πολυεθνικές με τα χημικά τους σκουπίδια και σε τιμή ελκυστικότατη.

Για να διώξουμε τις πολυεθνικές και τους Γερμανούς, δεν χρειάζεται να «ξεχυθούμε στους δρόμους» σε αιματηρές κινητοποιήσεις και συγκρούσεις με τα ΜΑΤ.

Τέσσερα απλά πράγματα πρέπει και μπορούμε να κάνουμε:

• Να κόψουμε τα χέρια των μεσαζόντων, δίνοντας στους ανθρώπους της πρωτογενούς παραγωγής, της οικοτεχνίας, της βιοτεχνίας και της βιομηχανίας, το σύνολο της πραγματικής αξίας των προϊόντων τους.
• Να δώσουμε κίνητρα, στον αγρότη να επιστρέψει στο χωράφι του, στον βιοτέχνη να ξαναβάλει μπρός τη βιοτεχνία του. Κίνητρα, το σημαντικότερο των οποίων είναι να αγοράζουμε τα προϊόντα τους, στο πλαίσιο της Δίκαιης Πρακτικής, σε ικανοποιητική και γι’ αυτούς και για μας τιμή.
• Να αναπτύξουμε το δίκτυο «Αλληλέγγυον», με καθαρούς και σαφείς όρους, με κέρδος (μόνο λειτουργικά έξοδα), όχι πάνω από το 20%  επί της τιμής των προϊόντων και χωρίς άλλη επιβάρυνση όπως «η ενοικίαση-εκβιασμός του ραφιού» των πολυεθνικών. Μια πρακτική, η οποία και μεροκάματα αξιοπρεπή θα βγάλει για τους εργαζόμενους στο Δίκτυο και ένα λογικό κέρδος για τον διαχειριστή του.
• Να ορίσουμε εμείς ως Έλληνες, τι εννοούμε «ποιοτικό προϊόν» και όχι τα διάφορα διεθνή «standards», με τα Codex Allimentarius, τη Monsanto, την Gargil, τα Hasp και τα Iso τους.

Έτσι θα αναγκάσουμε τα πολυεθνικά τέρατα, να πάνε από εκεί που ήλθαν. Και παράλληλα, θα δούμε χορτάτους αγρότες, χαμογελαστούς βιοτέχνες, ικανοποιημένους πολίτες/καταναλωτές.

Έτσι θα στείλουμε τους Γερμανούς και τα διατροφικά τους σκουπίδια, στη χωματερή, όχι των Λιοσίων, αλλά της Ιστορίας.

Το «Αλληλέγγυον», έστω σε μικρογραφία, απέδειξε πως μπορούμε να τα καταφέρουμε. Οι αγρότες έφαγαν ένα κομμάτι γλυκό ψωμί, οι βιοτέχνες χαμογέλασαν όταν είδαν τον κόπο τους να πληρώνεται δίκαια. Απέδειξε πως δεν χρειάζεται να μπούμε στις «ουρές της ζητιανιάς», των θλιβερών πολιτικάντηδων, αριστερών και δεξιών, με τις κάμερες να μας καταγράφουν, ως Λαός «ζήτουλων». Απέδειξε πως μπορούμε να συνυπάρξουμε με αξιοπρέπεια, αναγνωρίζοντας τα κόπια και την δουλειά του συμπατριώτη μας, του γείτονά μας, του ξεχασμένου στις εσχατιές της Πατρίδας, ξωμάχου μας.

Αν μόνο πιστέψουμε στον εαυτό μας και ξαναπάρουμε «τα πάνω μας», ΜΠΟΡΟΥΜΕ. ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΡΟΥΘΟΥΝΙ.

Στις 5 λοιπόν Νοεμβρίου, μαζί με τη θεσμική/πολιτειακή αλλαγή, το πέρασμα των εξουσιών στο Λαό, με διαδικασίες Άμεσης Δημοκρατίας, βάζουμε και το θεμέλιο για την απεξάρτησή μας από τις πολυεθνικές και τους Γερμανους.

ΤΟ ΠΡΑΞΑΜΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΡΑΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ: Εμπρός αδέλφια Έλληνες, να πάρουμε την υπόθεσή μας, από τα χέρια των επαγγελματιών πολιτικών, (φιλελεύθερων, νεοφιλελεύθερων, σοσιαλιστών, κομμουνιστών, νεοναζιστών, πατριδοκάπηλων κλπ), από τα χέρια των τοκογλύφων, από τα χέρια των πολυεθνικών, στα χέρια μας. Η ΩΡΑ Η ΚΑΛΗ, Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΕΡΧΕΤΑΙ.

Σημείωση: Έως τις 5 Νοεμβρίου, θα ακολουθήσουν από την πλευρά του Πατριωτικού Μετώπου – όσες και όποτε χρειαστούν – διευκρινιστικές ανακοινώσεις. 

Εστάλη από Πατριωτικό Μέτωπο