Τα γεγονότα του βίου και του καιρού μας σε σχέση με την εν Χριστώ σωτηρία

Η ελευθερία είναι ο κατά Θεόν τρόπος ύπαρξης του ανθρώπου. Είμαστε φτιαγμένοι από τον Δημιουργό του κόσμου να υπάρχουμε ελεύθεροι. Είμαστε πλασμένοι κατ' εικόνα του απολύτως ελεύθερου όντος. Έχουμε την ασύλληπτη δυνατότητα της μετοχής στην ελευθερία Του ίδιου Του Θεού, δια της Θεώσεως που πραγματοποιήθηκε στον θεάνθρωπο Χριστό.

Αυτά είναι αλήθειες της παράδοσής μας και αποτυπώθηκαν στην Καινή Διαθήκη. «Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὡς ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν.» (Ματθ. Ε΄48). «Οὐκ ἔστι γεγραμμένον ἐν τῷ νόμῳ ὑμῶν, ἐγὼ εἶπα, θεοί ἐστε» ( Ιωαν. Ι΄34).

Αντί όμως της μετοχής στην ελευθερία του Θεού διαλέξαμε, δια του αυτεξουσίου, την υποδούλωση στην αμαρτία, την φθορά, τα πάθη και τον θάνατο. Αυτή η επιλογή έγινε από τον Αδάμ πάλαι ποτέ, αλλά δεν έπαψε να γίνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, από πλήθος απογόνων. Μόνη διέξοδος η αποδοχή του ζωοποιού δώρου της μετανοίας.

Ο Θεός θέλει να μάθουμε την αλήθεια και να ελευθερωθούμε «γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ιωάν. Η΄32) Θέλει να γνωρίσουμε ότι νίκησε τον Θάνατο «καὶ ἀπαλλάξῃ τούτους, ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας.» (Εβρ. Β΄15).

Ο αρχαίος όμως όφις, «ὁ καλούμενος Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην» (Αποκ. ΙΒ΄9). Συνεχώς μας εξαπατά. Συνεχώς διαστρέφει τα πράγματα με το ψέμα για να μας οδηγήσει στην καταστροφή.

Αυτήν την τακτική του ψεύδους και της εξαπάτησης, με σκοπό την καταστροφή και την ικανοποίηση των παθών μιας διεθνούς ελίτ, την βλέπουμε ξεκάθαρα στην παγκοσμιοποίηση, που είναι κατά του Χριστού δουλεία στα πάθη και την αμαρτία. Η αδικία, το ψέμα, ο εκβιασμός, ο δελεασμός, η κενοδοξία, η φιλαρχία, η φιλαυτία, η αρπαγή, η φιλαργυρία, η τοκογλυφία, η απελπισία, η βία, η αναισθησία, η αστοργία, η αλαζονεία, η ασέβεια, η προδοσία, το στεφάνωμα του κακού και η δίωξη του καλού...... είναι όσα βίωσε και ο Ελληνικός λαός, με την εφαρμογή των μνημονίων, που είναι εφαρμογή της παγκοσμιοποίησης στη χώρα μας. Της παγκοσμιοποίησης που είναι γενική δικτατορία, εξαφάνιση της ελευθερίας, επικράτηση του κακού στον κόσμο, συνθήκες υπάρξεως φρικτές.

Βγήκαν και κατήγγειλαν δημόσια τόσοι επώνυμοι.

•  Ο πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ, Στρος Καν, τον πρώην πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, για εσκεμμένη εξαπάτηση του Ελληνικού λαού και υπόγειες κινήσεις. ( Το είδε το πανελλήνιο από την εκπομπή αλ τσιαντίρι).
•  Ο πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου τον πρώην πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, αλλά και τον τωρινό Α. Σαμαρά, για εσκεμμένη εξαπάτηση, του Ελληνικού λαού. (εφημερίδα αξία).
•  Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Κασιμάτης, για προδοτική αντισυνταγματικότητα και δέσμευση όλου του ιδιωτικού και δημόσιου πλούτου της Ελλάδας. (Διαδίκτυο σε πολλές σελίδες).
•  Ο Μητροπολίτης της Κόνιτσας Ανδρέας σε δημόσιες ομιλίες του

https://www.google.gr/search?q=%CE%9F+%CE%9C%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%9A%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%82+&ie=utf-8&oe=utf-8&aq=t&rls=org.mozilla:el:official&client=firefox-a

http://www.pentapostagma.gr/2011/08/blog-post_692.html

•  Ο Μητροπολίτης της Σιάτιστας Παύλος σε γραπτά κείμενά του.
• Ο εισαγγελέας Πεπόνης ζητάει ευθύνες από τον Γ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου για την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ

http://www.euro2day.gr/news/economy/124/articles/676266/Article.aspx

Μετά από πολλές καταγγελίες, οι ασύστολα ψευδόμενοι απατεώνες άρχοντες συνεχίζουν να προβάλλονται σαν σωτήρες. Αυτό είναι δαιμονικό. Είναι πανουργία. Είναι πνευματική συγγένεια με τον πανούργο αρχαίο απατεώνα και διαστροφέα. Ενώ η κοινή γνώμη είναι πεπεισμένη για την απάτη και την αδικία, για την προδοσία, οι υπεύθυνοι παρουσιάζονται με κάθε επισημότητα και τιμή να αγωνίζονται δήθεν να μας σώσουν και συνεχίζουν με πονηρές μεθοδείες ( 50 έδρες δώρο στο πρώτο κόμμα, συγκυβέρνηση κ.τ.λ.) να κρατούν την εξουσία. Αυτή είναι η πλήρης επικράτηση του κακού. Τώρα όλα καταπατήθηκαν και γίνεται λεηλασία.

Ονόμασαν δικαίωμα οι κεντρικές τράπεζες την καταστροφή των λαών, για την εξυπηρέτηση του κέρδους τους. Αυτήν η φρικτή δυναστεία ονομάστηκε χρεοκρατία. Κέρδος που βασίζεται στα χρέη και προκαλεί χρέη και πτώχευση στον ένα μετά τον άλλο. ( Δείτε το ντοκιμαντέρ «το χρήμα ως χρέος). Ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα φτιαγμένο να χρεοκοπήσει τους πάντες και ανεξέλεγκτη εξουσία στις κεντρικές τράπεζες. Μέχρι και η υπερδύναμη των ΗΠΑ, είναι χρεωμένη. Πέρασε ο καιρός του κυβερνήτη που είπε, όταν τον ρώτησαν ποιο είναι το σπουδαιότερο πράγμα που έκανε, "I kill the bank". Μια ρήση που επιβεβαιώνει την καταστρεπτική δύναμη, αυτού του συστήματος, που υποκλέπτει ύπουλα την εξουσία και θέλει να ελέγχει την κοινωνία και τα έθνη. «Δώσε μου τον έλεγχο των χρημάτων ενός έθνους και δεν με νοιάζει ποιος φτιάχνει τους νόμους», έλεγε τον 18ο αιώνα ο Μάγιερ Άμσκελ Ρόθτσιλντ, μέλος μιας από τις πιο ισχυρές οικονομικά οικογένειες του κόσμου, η οποία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη γέννηση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Παρ' όλες όμως τις καταγγελίες και τις αντιδράσεις, σαν τις μεγάλες συγκεντρώσεις του λαού στο Σύνταγμα, στο Λευκό Πύργο και αλλού, η αδικία και η εξαθλίωση, υλική και πνευματική, συνεχίζεται. Οι άρχοντες εργάτες της αδικίας συνεχίζουν το καταστροφικό έργο τους με το αζημίωτο. Όσοι όμως θέλουν την δικαιοσύνη, όπως την φανερώνει η Oρθοδοξία, παραμένουν στο περιθώριο. Τώρα βλέπουμε καθαρά να επιβεβαιώνεται και σε ακόμα ένα σημείο ο λόγος του Χριστού, «καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται· πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι.» (Τιμ. ´ô13).

Όπως καταλαβαίνετε οι περιστάσεις είναι ένα κάλεσμα σε όποιον έχει καρδιά μέσα του να αντιδράσει. Ο Χριστός, που είναι Ο Κύριος του κόσμου και της ιστορίας, μας είπε. «Οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων· ἀνάγκη γὰρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα· πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι' οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται.» (Ματθ. ΙΗ΄6), «Οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι' οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται· καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος.» (Ματθ ΚΣΤ΄24). Μήπως και εμείς, αν αδρανούμε, αν αφήνουμε την άγνοια να μας κυριεύει, αν αδιαφορούμε για το κακό που επικρατεί, είμαστε ο άνθρωπος «δι' οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται.»; Μήπως και εμείς μοιάζουμε με τον Ιούδα και είμαστε προδότες και παραδίνουμε τον Υιό του ανθρώπου; Πως γίνεται να είμαστε με τον Χριστό, όταν δεν διαλέγουμε την αλήθεια την αγάπη και την δικαιοσύνη που εντέλλεται; Όταν συμβιβαζόμαστε με την αδικία και το ψέμα; Άλλωστε η ουδετερότητα δεν δικαιώνεται. Ή το καλό ή το κακό θα διαλέξει κανείς και αυτό θα «εξυπηρετήσει» και αυτό θα τον προσδιορίσει στην αιωνιότητα. «οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρὸς ἦς ἢ ζεστός. οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου.». (Αποκ. 15,16). Ποια αγάπη στον πλησίον έχουμε και ποια στον Θεό, «Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν·», αν ενώ βασιλεύει το κακό και εξαθλιώνεται πλήθος λαού και γίνονται τέρατα, εμείς παραμένουμε στην εγωιστική απομόνωση του δικού μας συμφέροντος, ακόμα και όταν αυτό, το απατηλά δικό μας συμφέρον, έχει ολοκληρωτικά χαθεί. Αυτήν η εγωιστική απομόνωση κυριεύει όχι μόνο τους πλούσιους, αλλά και τους φτωχούς. Είναι τρόπος σκέψης και τρόπος ζωής έξω από το θέλημα του Θεού. Η ζωή στις σύγχρονες πόλεις σχεδιάζεται έτσι ώστε να είμαστε ο ένας πάνω στον άλλο, αλλά να μη τον ξέρουμε τον διπλανό και να μη μπορούμε να δούμε το κοινό μας συμφέρον. Απομονωμένοι από τον πλησίον και εκτιθεμένοι στις εντολές και την «κατήχηση» της τηλεόρασης. Στις διαθέσεις των διεθνών κέντρων εξουσίας. Αυτό βέβαια το εξυπηρετεί θαυμάσια και η πολυπολιτισμικότητα, η οποία γίνεται μορφή οργάνωσης των κοινωνιών όλου του κόσμου.

Επίσης πώς γίνεται να είναι κανείς με τον Χριστό και εν Χριστώ αδερφός όταν «ἔχῃ τὸν βίον τοῦ κόσμου καὶ θεωρῇ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ χρείαν ἔχοντα καὶ κλείσῃ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ ἀπ' αὐτοῦ, πῶς ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μένει ἐν αὐτῷ;» (Ιωάν. Α΄17). Από αυτό το τελευταίο βγάλτε τα συμπεράσματά σας για τους άρχοντες, έστω και αν είναι χριστιανοί, ή και κληρικοί. Ο πλεονασμός αγαθών τη στιγμή που ο αδερφός έχει έλλειψη είναι δαιμονικό πράγμα. Βγάλτε και τα συμπεράσματά σας για τις τράπεζες και για αυτούς που καρπώνονται τα κέρδη.

Αλλά εδώ δεν πρόκειται απλώς για κέρδη. Πρόκειται για καταδυνάστευση σε κάθε επίπεδο. Πρόκειται για το μεγάλο πάθος της υπερηφάνειας και του εξουσιασμού των άλλων. Της υποταγής των πάντων στο «ίδιον θέλημα». Έτσι η δανειακή σύμβαση από οικονομική υπόθεση γίνεται εθνική, καταργώντας την εθνική ασυλία (άρθρο 14). Επηρεάζει καταστροφικά την παιδεία, την υγεία, την εργασία, την πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες που αποτελούν ανθρώπινα δικαιώματα.

Έχουμε όνομα ότι είμαστε χριστιανοί, αλλά αν δεν ενεργείται η αγάπη και η δικαιοσύνη του Θεού, δεν είμαστε στην πραγματικότητα. «οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῇς, καὶ νεκρὸς εἶ. Γίνου γρηγορῶν, καὶ στήρισον τὰ λοιπὰ ἃ ἔμελλον ἀποθνήσκειν· οὐ γὰρ εὕρηκά σου τὰ ἔργα πεπληρωμένα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μου. μνημόνευε οὖν πῶς εἴληφας καὶ ἤκουσας, καὶ τήρει καὶ μετανόησον. Εὰν οὖν μὴ γρηγορήσῃς, ἥξω ἐπὶ σὲ ὡς κλέπτης, καὶ οὐ μὴ γνῷς ποίαν ὥραν ἥξω ἐπὶ σέ.» ( Αποκ. Γ΄1-3).

Προσωπικά δεν καταλαβαίνω τι περιμένει η διοίκηση της Εκκλησίας, για να αναγνωρίσει ότι, ο Χριστός και οι άνθρωποι προσβάλλονται, διώκονται βεβηλώνονται και κακοποιούνται από την παγκοσμιοποίηση. Ότι η δανειακή σύμβαση είναι προσβολή στην Αλήθεια και την Δικαιοσύνη Του Χριστού και τρόπος προώθησης της παγκοσμιοποίησης. Μήπως αυτή η παράσταση ψεύδους, αδικίας και φονικής απάτης δεν είναι καθαρά «θρησκευτική» προσβολή; Ε τότε ας δούμε το «ηλεκτρονικό φακέλωμα». Οι ίδιοι το προωθούν και με τα ίδια μέσα της εξαπάτησης και του εκβιασμού. Μήπως «δεν έβλεπε καλά» ο γέροντας Παϊσιος, που έγραψε για την «κάρτα εξυπηρετήσεως»; Τα μνημόνια και το ηλεκτρονικό φακέλωμα «πηγαίνουν πακέτο». Είναι εσκεμμένη δημιουργία συνθηκών εξαθλίωσης και χάους, ώστε να μη καλύπτονται οι ανάγκες των ανθρώπων, και να μπορούν να εκβιαστούν για να δεχτούν οτιδήποτε.

Η Διοίκηση δεν πληροφορεί τον κόσμο για αυτά με τρόπο σταθερό συλλογικό και οργανωμένο. Μόνο δυο τρείς φωνές Ιεραρχών. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, πού είναι το ενδιαφέρον του κλήρου για το ποίμνιο; Αναρωτιέται μήπως είναι όπως τότε που η ρωμαϊκή εξουσία σταύρωσε τον Χριστό μαζί με τους Φαρισαίους; Οι Φαρισαίοι τότε «περνούσαν καλά». Είχαν βρει ένα τρόπο να κρατήσουν διοίκηση και πλούτο ώστε « φορτίζετε τοὺς ἀνθρώπους φορτία δυσβάστακτα, καὶ αὐτοὶ ἑνὶ τῶν δακτύλων ὑμῶν οὐ προσψαύετε τοῖς φορτίοις». (Λουκ. ΙΔ΄46). Πώς διαχειρίζεται λοιπόν η σημερινή Ιεραρχία την εξουσία που έχει; Τι έπραξε ανάλογο του μεγέθους της πανελλήνιας παρουσίας της με πλήθος κληρικών και ναών, κατά της επικράτησης του κακού. «Ἀποκριθεὶς δέ τις τῶν νομικῶν λέγει αὐτῷ· Διδάσκαλε, ταῦτα λέγων καὶ ἡμᾶς ὑβρίζεις.» (Λουκ. ΙΔ΄45).

Γνωρίζουμε ότι η τουρκοκρατία έπεσε από την Εκκλησία. Προσδοκούμε το ίδιο και για την χρεοκρατία, η οποία είναι κάτι παραπάνω από την φραγκοκρατία. Σκεφτείτε ότι στην Κωνσταντινούπολη κάποτε προτίμησαν την τουρκοκρατία από την φραγκοκρατία. Ας ενωθούν λοιπόν, όσοι δεν είναι στο όνομα μόνο Χριστιανοί, κατά του ηλεκτρονικού φακελώματος και της δανειακής σύμβασης. Αυτά είναι τα ορατά σημεία του αόρατου μυστηρίου της ανομίας. «τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται· καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος» ( Θεσς. ´´ 7,8).

Αυτά για τα οποία γράφουμε εδώ, το ηλεκτρονικό φακέλωμα, η δανειακή σύμβαση, η παγκοσμιοποίηση και η καταπολέμηση τους, υπερβαίνουν κατά πολύ τις ανθρώπινες δυνάμεις. Το κακό έχει τους δαίμονες και την ενέργειά τους σύμμαχο και δε νικιέται από ανθρώπινες δυνάμεις. Μόνο ο Θεός μπορεί να τα νικήσει αυτά. Αυτός όμως ο Θεός πάντοτε ζητά από μας συμμετοχή στο σχέδιο της σωτηρίας. Ακόμα και στον έσχατο καιρό, πριν τη Δευτέρα Παρουσία, θα υπάρχουν αυτοί που συμμετέχουν. Αυτοί που βίωσαν την αγάπη του Θεού στην προσωπική τους ατομικότητα και γνώρισαν την αδιάσπαστη σύνδεσή της με την σωτηρία του κόσμου όλου. Αυτοί που αγιάζονται και αγιάζουν. Αυτό είναι το θαύμα. Μέσα στην ανελεύθερη φονική δικτατορία της αδικίας και του ψεύδους που καταδυναστεύει αφόρητα και σκιάζει με την φοβέρα, να λάμπει η ελευθερία, η ζωή, και η δικαιοσύνη του Θεού, με την δύναμη να εξαφανίσει το σκότος ολοκληρωτικά. Το φως της ελεύθερης ζωής του Θεού θα επικρατήσει τελικά εις τους αιώνες των αιώνων, ώστε «τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.» (Κολ. Γ΄11).

Είθε να είμαστε και εμείς από αυτούς που συμμετέχουν.

Με την καλή ανησυχία,

Χρίστος Τσικούρας

Θεολόγος