Εσένα φοβάμαι, όχι τους άλλους. Εσένα που είσαι μαζί μας, αλλά δεν είσαι! (βίντεο)

Μη μου χτυπάς απλά την πλάτη, κάνε κάτι !

Τους άλλους δεν τους φοβάμαι…

Θέλω τόσο να γράψω για τον έρωτα, αλλά ο έρωτας είναι ελευθερία και κάτι μέσα μου φωνάζει.

Σκεφτόμουν τι είναι αυτό που φοβάμαι, γιατί γενικά δεν φοβάμαι, ποτέ δεν φοβόμουν

Αλλά υπάρχει μία αίσθηση φόβου που με κουλαντρίζει , αλλά δεν φοβάμαι τους άλλους, αυτούς που έχω θέμα. όχι αυτούς δεν τους φοβάμαι.

Ε τότε τι φοβάσαι; …

Εσένα φοβάμαι, όχι τους άλλους, εσένα που είσαι μαζί μας, αλλά δεν είσαι.  Εσένα που αντιπαθείς και σιχαίνεσαι τα ίδια με μένα αλλά δεν έχεις ποτέ να προτείνεις κάτι. Εσένα που όταν κάποιοι τα έσπαγαν αναρωτιόσουν αν είναι σωστό αυτό. Εσένα που όταν κάποιοι προσπαθούσαν να μη γίνει το παραμικρό σιγομουρμούριζες ότι αν δεν μπούνε μέσα να βάλουν φωτιά δεν γίνεται τίποτα (οι άλλοι πάντα). Εσένα που γενικά συμφωνείς αλλά δεν συναινείς. Εσένα που έχεις καταδικάσει σε αποτυχία κάθε προσπάθεια ακόμα και πριν γίνει. Εσένα που δεν διαφωνείς σε τίποτα μαζί μου αλλά δεν συμφωνείς πουθενά ουσιαστικά. Εσένα που όταν οι άλλοι σου λένε μία δράση το πρώτο ψέλλισμα σου είναι και τι θα αλλάξει άμα γίνει αυτό. Εσένα που έχεις τσουβαλιάσει στο ίδιο σακί το δρω με το αντιδρώ. Εσένα που πάντα ζητάς την αλλαγή αλλά εσύ δεν αλλάζεις ποτέ για να την διεκδικήσεις. Εσένα που έχεις ήδη ηττηθεί,  εσένα που έχεις χάσει. Εσένα  που όχι απλά έχασες αλλά συμβιβάστηκες με την ήττα σου, κρίμα γιατί τους είχες.

Αλήθεια τους άλλους δεν τους φοβάμαι, εσένα φοβάμαι, μόνο εσένα.

ϊσως πλέον φοβάμαι και εμένα, όχι για μένα, αλλά για σένα, που δεν νιώθω ικανός να σου αλλάξω γνώμη. Που δεν κατέχω τις σωστές λέξεις και τις κατάλληλες πράξεις για να δεις πόσο δυνατός είσαι πραγματικά.

Τους άλλους δεν τους φοβάμαι.

Active Member – Κάνε κάτι


Κάθε φορά βαρέθηκα να μου χτυπάς την πλάτη
και να μου ζητάς να μαι γερός και να τα χώνω,
σα να μου λες ότι τραβάμε ξέχωρο μονοπάτι
κι ό,τι ξεφουρνίζω μόνος το πληρώνω.
Θα σου φρεσκάρω τη μνήμη, συνταξιδιώτη κι αδερφέ μου,
τα ίδια λεκιασμένα λόγια πετούσαν κάποιοι κατά γράμμα.
Δεν παίζει ρόλο αν δε τους πίστεψα ποτέ μου
οι κακοτοπιές μόνο στους δειλούς αφήνουν τραύμα.
Μην ψελλίζεις λοιπόν τα λόγια αυτά τα μασημένα
σαν και αυτούς που θριαμβεύουν στη σκιά της ντροπής,
γίνε φωτιά και λύτρωσέ μας απ τα ρημαγμένα,
γίνε όμορφο τραγούδι μας κι άντε να το πεις.
Να τους λυπάσαι που περάσαν από δω και μοιάζουν άνετοι.
Άπαξ και προδώσουν ύστερα μηχανεύονται
γεμάτοι αληθοφάνεια σύγχρονοι κι ενάρετοι.
Δεν πετάνε, απλά φτεροκοπάνε και παινεύονται.
Επικύρωση απ τη μάζα μη γυρεύεις,
μείνε παρείσακτος να λογοδοτείς σε σένα.
Η ζωή είναι όμορφη κι απλή, μην το παιδεύεις.
Κάνε κάτι, και σταμάτα να ζητάς πάλι από μένα.
Μη μου χτυπάς απλά την πλάτη, κάνε κάτι.
Σ αυτό τον τόπο βασιλεύουνε τα λόγια.
Αν με κοιτάς τόσο μακριά απ το μονοπάτι,

μοιάζω με νάνο κρεμασμένο σε ρολόγια.
Μη μου χτυπάς απλά την πλάτη, κάνε κάτι.
Απ το μικρό περίσσεμά μου χρόνια τόσα
πετάω μπρος σου το καλύτερο κομμάτι·
πόσα θέλεις από μένα ακόμα, πόσα

Σαφή ορισμό το όνειρό μας δεν έχει
ούτε θαμπά νοήματα κανείς μη σκαρφιστεί.
Απλά έχει πύρινο βιος όποιος δε σκιάζεται κι αντέχει
κι όποιος γουστάρει τα όμορφα να μοιραστεί.
Γι αυτό μην κοντοστέκεσαι στα βουβά και στοιβαγμένα,
θα βυθιστείς στη λάσπη από τα σάλια τους.
Μέσα σου να περισώσεις όλα τα καλοβαλμένα.
Κοίτα τους καλά, έχουν τα χάλια τους.
Ολότελα μονάχοι σέρνονται και σκοτισμένοι
λοξοκοιτάζουν και υποδείξεις περιμένουν που να πάνε.
Άντρες μοντέρνοι κι απ τη βουή κατειλημμένοι

πίνουν, μεθάνε, τους φτύνουνε, γλεντάνε.
Μέχρι λοιπόν τη σκέψη σου καλά να κουλαντρίσεις
φύγε από τα ξέθωρα και τα ποδοπατήματα
κι όταν καλμάρουν οι καιροί έβγα να ζητήσεις
τα ρέστα σου απ τα νεκρά παραληρήματα.
Και να θυμάσαι, οι ξεπεσμένοι πριν ήταν καλόγνωμοι
κι ότι «αλεπού του βάλτου» είναι το παρανόμι μου,
στη σκοτεινή πλαγιά ακόμα είμαι, τη γνώριμη,
κι αν είχα εφτά ζωές, για τους προδότες δεν θ άλλαζε η γνώμη μου.

πηγή http://miteroagathi.blogspot.gr/2012/09/blog-post_19.html

Από το φιλικό μας ιστολόγιο:http://justiceforgreece.wordpress.com/