Κυριακάτικες αντεγκλήσεις ή Εμπορικός κανιβαλισμός

Άλλη μια Κυριακή που η κοινωνία της Πάτρας διχάστηκε. Άλλη μια Κυριακή της κυβερνητικής πολιτικής που θέλει μια κοινωνία όχι απέναντί της αλλά σε εμφύλια σύρραξη.

Τα Μέτωπα

Ο υπάλληλος, που καλείται –ανεξάρτητα από τη θέλησή του– να βρίσκεται στο χώρο εργασίας του και, όπως έδειξε η προηγούμενη Κυριακή (3 Νοεμβρίου), πολλοί «πρόθυμοι» επαγγελματίες ούτε σε ρεπό ούτε μισθολογικά τους κάλυψαν.

Ο επαγγελματίας-έμπορος, που γνωρίζει ότι δε λείπει από τον καταναλωτή χρόνος αλλά χρήμα για αγορές. Έτσι, σοφά κρατάει το λειτουργικό του κόστος χαμηλά, προκειμένου να εργαστεί και να εξοικονομήσει τις ημέρες που θα υπάρχει αγοραστική κίνηση. Δεν χρειάζεται υψηλές γνώσεις οικονομίας για να αντιληφθεί κανείς ότι το κεφάλαιο (ιδιαίτερα σήμερα) που καταναλώνει ο πελάτης είναι συγκεκριμένο και θα το καταναλώσει όταν θα βρει προϊόν που καλύπτει τις προτιμήσεις του! Κι αυτή η μέρα δε θα είναι Κυριακή απαραίτητα! Μπορεί να εναρμονιστεί με το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων! Αυτό εξάλλου κάνει τόσα χρόνια. Τώρα δεν θα τον βολέψει; Στην έρευνα αγοράς που διεξήγαγε ο Σύλλογος στα μέλη του, φάνηκε ότι το 90% και πλέον όσων απάντησαν (σε ένα πλήθος 1500 ερωτηματολογίων που διανεμήθηκαν), προτίμησαν να είναι κλειστά τα καταστήματα στις 15 Δεκέμβρη. Φυσικά υπέστησαν οικονομικές απώλειες από το άνοιγμα των «προθύμων», «νοικοκυραίων» συναδέλφων τους, που εν μέσω αντιδράσεων άνοιξαν.

Ο επαγγελματίας-έμπορος που νομίζει ότι όσο περισσότερο μένει ανοιχτό το μαγαζάκι του, τόσο περισσότερες εισπράξεις θα έχει! Ορισμένοι απ’ αυτούς απάντησαν στην  έρευνα του Εμπορικού Συλλόγου. Αυτοί ιδιαίτερα, παρά το δημοκρατικό χαρακτήρα της διαδικασίας, αψήφησαν την πλειοψηφία των συναδέλφων τους και άνοιξαν! Βασικά τους επιχειρήματα:

(1) Να αφεθεί η αγορά να αυτορυθμιστεί!

Και οι πιο βραδείς διανοητικά αντιλαμβάνονται ότι η αγορά στην παρούσα φάση μπορεί να ρυθμιστεί μόνο με επιπλέον ρευστότητα, η οποία μπορεί να προέλθει από αποκατάσταση των μισθών και των συντάξεων του καταναλωτικού κοινού. Πιο απλά: αν προσπαθείς να μαζέψεις νερό σε περίοδο ξηρασίας, όσο μεγάλο δοχείο και να βάλεις, το νερό δεν συγκεντρώνεται. Ή όσο συγκεντρωθεί θα εξατμιστεί!

(2) Ο καταναλωτής θα πάει στην ανοιχτή αγορά της Αθήνας και τα εκπτωτικά χωριά για να καταναλώσει!

Ο καταναλωτής που θέλει να φύγει από την αγορά της Πάτρας για να καταναλώσει, θα το κάνει έτσι κι αλλιώς. Ωστόσο δεν είναι πλέον πολλοί εκείνοι που έχουν τη δυνατότητα αυτή, μιας και απαιτείται σημαντική οικονομική δαπάνη. Δικαίως θέλουν να προστατευτούν από τον εμπορικό κανιβαλισμό που σε εθνικό επίπεδο δεν καταστέλλει η πολιτεία, επιτρέποντας την κερδοσκοπία των πολυκαταστημάτων και των ξένων αλυσίδων εις βάρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων! Φυσικά με το να επιθυμούν την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, όχι μόνο συμπορεύονται με τέτοιου είδους συμφέροντα, αλλά επιδεικνύουν τον ίδιο εμπορικό κανιβαλισμό στους συναδέλφους τους – συμπολίτες τους – διπλανούς τους! Ακολουθώντας το ωράριο που καταρτίστηκε από τον Εμπορικό Σύλλογο της Πάτρας, η πλειοψηφία των εμπόρων κράτησαν τα καταστήματά τους κλειστά. Δεν είναι κερδοσκοπία και κανιβαλισμός η στάση των «προθύμων» - «νοικοκυραίων»; Κερδοσκόπησαν εις βάρος των συναδέλφων τους της περιφέρειας (Έλληνος Στρατιώτου, Κανακάρη, Γούναρη, Ακρωτηρίου, Πατρών-Κλάους, κ.λπ.)! Το να καυχούνται ότι η αγορά της Πάτρας άνοιξε, δεν τους τιμά, γιατί δεν είναι σημαντικοί εκπρόσωποι αλλά «πολύ λίγοι» από κάθε άποψη.

Ο καταναλωτής, συγχυσμένος από αυτό το αλαλούμ που προκάλεσε η κυβέρνηση στα πλαίσια της πολιτικής τακτικής του «διαίρει και βασίλευε» και της πρακτικής του αποπροσανατολισμού, αλλού συμφωνούσε ότι η Κυριακή μας έμεινε, ας μην τη θυσιάσουμε κι αυτή, αλλού ενοχλούταν από τις αντιδράσεις, αλλού αδιαφορώντας έκαναν αγορές και φυσικά δεν έλειπαν κι αυτοί (κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας) που έλεγαν πως είναι αργά για διαμαρτυρίες, θαρρείς και όταν αυτοί μας τα ’λεγαν, εμείς δεν τ’ ακούγαμε! Πρέπει όλοι να αντιληφθούν ότι ο εργασιακός μεσαίωνας έχει φτάσει. Τα παιδιά μας θα δουλεύουν για μισθούς πείνας. Μια δουλειά δεν θα φτάνει για να ζήσουν. Κάθε αξιοπρέπεια θα καταλυθεί στο βωμό της κερδοσκοπίας των μεγάλων συμφερόντων. Άραγε πρέπει να παρακολουθούμε αυτή τη διαδρομή ή να την εμποδίσουμε;

Ο Εμπορικός Σύλλογος της Πάτρας, πράττοντας ορθά και με κάθε δημοκρατικότητα, ζήτησε με 1500 ερωτηματολόγια τη γνώμη του εμπορικού κόσμου για το ωράριο. Κλήθηκε την Κυριακή 15/12 να περιφρουρήσει τη θέληση της πλειοψηφίας. Δυστυχώς, τόσο αρκετοί επαγγελματίες που ήταν κλειστοί, όσο και εμποροϋπάλληλοι, που προφανώς φοβήθηκαν τις συνέπειες της απουσίας από την εργασία τους, δεν ήταν στην περιφρούρηση. Αποτέλεσμα: οι «πρόθυμοι» - «νοικοκυραίοι» άνοιξαν μέρος της αγοράς του κέντρου, υπηρετώντας πιστά τις κυβερνητικές επιταγές. Ο Εμπορικός Σύλλογος πώς θα κινηθεί την Κυριακή 29 Δεκεμβρίου; Θα δώσει άλλη μια Κυριακή «αβάντα» στους απείθαρχους τιμητές της κυριακάτικης εργασίας; Αν ζητήσουν τη βοήθεια του συλλόγου θα την έχουν; Ο Εμπορικός Σύλλογος, όπως και κάθε σύλλογος προστατεύει τα μέλη του ανεξάρτητα από την πειθαρχία στις αποφάσεις του! Γι’ αυτό ίσως δεν υπάρχει συλλογική συνείδηση, μιας και απευθυνόμαστε στους φορείς όταν έχουμε την ανάγκη τους, αλλά αδιαφορούμε για τις αποφάσεις που λαμβάνουν και επιλέγουμε να μη συμμετέχουμε στα καλέσματά τους!

Από κάθε άποψη, η Κυριακή δεν είναι εργάσιμη και έτσι πρέπει να μείνει. Οποιαδήποτε παραχώρηση, προκαλεί ρήγμα και διαπραγματευτικό μειονέκτημα, στην ισοπεδωτική δυναμική των κερδοσκόπων. Στο παρελθόν, άνθρωποι έδωσαν τη ζωή τους για την αργία της Κυριακής. Θα γυρίσουμε τόσο πίσω στο χρόνο ώστε να ξανασυμβεί από εμάς ή τα παιδιά μας;

Λεξιλόγιο: Πρόθυμος= ο πιστός, υπάκουος υπηρέτης της κυβερνητικής πολιτικής (μνημόνια, απολύσεις, μειώσεις μισθών, κοινωνική καταστολή και τόσα άλλα).

Παναγιώτης Νικολόπουλος