Όταν τον Νίτσε τον έπιασε κλαυσίγελος

Συντάκτης: 

Μιχάλης Κονιόρδος

Δεν ξέρω πως μου ήρθε, αλλά αυτή η υπόθεση του κ. συναδέλφου στο (τέως) ΤΕΙ Σερρών που κατηγορείται για χρηματισμό και για άλλες έκνομες δραστηριότητες, μου έφερε συνειρμικά στο μυαλό το βιβλίο του Ίρβιν Γιάλομ « Όταν έκλαψε ο Νίτσε ».

Θα προσπαθήσω να το εξηγήσω όσο πιο συνοπτικά γίνεται – όπως τουλάχιστον αντιλαμβάνομαι την έννοια αυτή - της συνοπτικότητας δηλαδή, χωρίς βαριές φιλοσοφίες, ή αλλιώς κατά πως αφηγείται ο Ντίνος Χριστιανόπουλος χωρίς « Τα Αλαμπουρνέζικα ή η γλώσσα των σημερινών κουλτουριάρηδων », καθώς απεχθάνομαι ό,τι απορρέει από τη «γλώσσα» αυτή, άλλωστε δεν έχω την
δεξιότητα να την προσεγγίσω.

Στο τέλος, θα επαναδιατυπώσω μια πρόταση σαφή και ξάστερη - ανάμεσα σε 4-5 άλλες - που είχα καταθέσει πρόσφατα στο μάλλον εύληπτο κείμενο ( Παν. Δυτ. Αττικής: «Δώσε θάρρος του χωριάτη» ή καλοτάξιδο;) , που η Διοίκηση του Πανεπιστημίου, μου έκανε την τιμή να το αναρτήσει στην ιστοσελίδα του.

Ας ξεκινήσω από την γραπτή δήλωση της υπεράσπισης που περιέχει μεταξύ των άλλων, το παρακάτω απόσπασμα :

«…Ο κύριος καθηγητής είναι αριστούχος-πτυχιούχος των πανεπιστημίων Μακεδονίας, Νέας Ορλεάνης Γαλλίας και Περούτζια Ιταλίας και τις επόμενες ημέρες επρόκειτο να ανακηρυχθεί διδάκτωρ οικονομικών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Ομιλεί άπταιστα τέσσερις ξένες γλώσσες, εκτός ελληνικών, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και έχει δημοσιεύσει άρθρα του και ανακοινώσεις σε είκοσι τουλάχιστον διεθνή οικονομικά περιοδικά και έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής σε τουλάχιστον είκοσι πανεπιστήμια του εξωτερικού…».

« Κάθε λέξη έχει την οσμή της· υπάρχει μια αρμονία και δυσαρμονία των οσμών και επομένως των λέξεων» μου ψιθύρισε ο Νίτσε.

Έψαξα λοιπόν ματαίως να εντοπίσω στον χάρτη της Γαλλίας που στην ευχή του Θεού βρίσκεται αυτή η Νέα Ορλεάνη και δεν την εντόπισα. Ας μου επιτραπεί να παρατηρήσω με όλο τον σεβασμό προς τους επιφανείς ασκούντες το λειτούργημα της υπεράσπισης πως άλλο η Κοζάνη κι άλλο η Λωζάνη ως προς την τζαζ τουλάχιστον.

«Συχνά εναντιωνόμαστε σε μια γνώμη, ενώ ουσιαστικά μας ενοχλεί μόνον ο τόνος με τον οποίο διατυπώθηκε» με ταρακούνησε ξανά ο Νίτσε κι έτσι έδωσα άφεση αμαρτιών στην αναφορά της γραπτής δήλωσης ως προς την ανεύρετη Νέα Ορλεάνη Γαλλίας.

Με εφόδιο την άφεση αμαρτιών, ανέτρεξα στην ιστοσελίδα του Τμήματος Λογιστικής όπου διδάσκει ο πολύγλωσσος κ. συνάδελφος, προκειμένου να εντοπίσω την τέταρτη γλώσσα εκτός ελληνικών σύμφωνα με την γραπτή δήλωση και δυσκολεύτηκα να την εντοπίσω και στους δύο συνδέσμους που είναι αφιερωμένοι στην εκπαιδευτική του συνεισφορά προς το Έθνος και τα χαμένα του παιδιά.

Το ίδιο συνέβη – δεν αναφέρεται στους συνδέσμους του Τμήματος - με το πτυχίο της Περούτζια ( που πράγματι, κατά γενική ομολογία, βρίσκεται στην Ιταλία) καθώς και τις πιστοποιημένες γνώσεις των τριών ξένων γλωσσών πέραν της γαλλικής. Μάλλον για να μην « κομπλάρει » το πόπολο, σκέφθηκα, επηρεασμένος από τον Νίτσε που είχε ξεστομίσει «Δεν αγαπάει πια κανείς αρκετά τη γνώση του, από τη στιγμή που την ανακοινώνει».

Νύξη δε, καμία στους παραπάνω συνδέσμους του Τμήματος για τα «δημοσιευμένα άρθρα και ανακοινώσεις σε είκοσι τουλάχιστον διεθνή οικονομικά περιοδικά καθώς και στην διδασκαλία ως επισκέπτης καθηγητής σε τουλάχιστον είκοσι πανεπιστήμια του εξωτερικού». Εκτός κι αν….

Εκτός κι αν τα αφαίρεσαν σκοτεινές δυνάμεις. Τίποτα Σκοπιανοί ας πούμε, για παράδειγμα.

Δεν είναι της αρμοδιότητάς μου, να το διερευνήσω το θέμα, ούτε βεβαίως έχω λόγο να σχολιάζω γραπτές δηλώσεις του τύπου « παντρεμένος – χωρισμένος, 3 ή 33 παιδιά, 9.000 ή 18.967 φοιτητές », αν και ο Νίτσε επέμενε κάποτε πως «Αν οι σύζυγοι δεν ζούσαν μαζί οι πετυχημένοι γάμοι θα ήταν συχνότεροι».

Υπάρχουν τήλε-αρμόδιοι που θα εκδικάσουν την υπόθεση αυτή, θα κάνουν ίσως και γκάλοπ με ερωτήματα πολλαπλής επιλογής, του τύπου « Αν η κόρη σας δεν θα μπορούσε να περάσει το μάθημα, εσείς τι θα την συμβουλεύατε; Να της πιάσει το δεξί πόδι, το αριστερό, κανένα ή και τα δυο ; »

Γιατί όπως λέει ο Νίτσε «Δεν υπάρχουν ηθικά φαινόμενα αλλά απλώς ηθική ερμηνεία των φαινομένων…».

Το ζητούμενο είναι τι κάνει η εκπαιδευτική κοινότητα ( εκπαιδευτικοί, φοιτητές, παρατάξεις ) και τι κάνει ο κάθε Υπουργός Παιδείας καθώς βεβαίως και οι διάφοροι σοφοί της εκάστοτε μείζονος και ήσσονος αντιπολίτευσης για παράδειγμα από το 2004 και μετά είτε για αυτή την περίπτωση οπότε και για πρώτη φορά φαίνεται να ήρθε στην επιφάνεια είτε για οποιαδήποτε άλλη, προγενέστερη ή μεταγενέστερη αυτής ;

Θα επαναδιατυπώσω λοιπόν μια πρόταση που είχα καταθέσει μέσα από το κείμενο « Παν. Δυτ. Αττικής:«Δώσε θάρρος του χωριάτη» ή καλοτάξιδο ; » :

« Να εφαρμοστεί μια δέσμευση – κανονισμός όπου μεταξύ των άλλων θα υποχρεούνται οι εκπαιδευτικοί, είτε πρόκειται για εργασίες είτε για θέματα εξετάσεων, να αναρτούν τις ενδεικτικές απαντήσεις των θεμάτων τέθηκαν. Αυτή η αυτονόητη μεν αλλά ανεφάρμοστη – δυστυχώς - σε πολλά εκπαιδευτικά ιδρύματα υποχρέωση είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αποτελέσει μέρος της κουλτούρας του νέου Πανεπιστημίου. »

Την επαναδιατυπώνω λοιπόν δημόσια, και αν δεν την αντιλαμβάνονται οι διάφορες εν Ελλάδι Διοικήσεις των Πανεπιστημίων, ελπίζω – αμυδρή η ελπίδα, αλλά πεθαίνει τελευταία, κατά πως λένε - να την ενστερνισθούν όσοι νομοθετούν :

Υποχρεωτική ανάρτηση των θεμάτων των εξετάσεων και των ενδεικτικών απαντήσεών τους, στην εκπαιδευτική πλατφόρμα του Πανεπιστημίου ( αυτό που οι περισσότεροι γνωρίζουν ως https://moodle.com/ ) και υποχρεωτική καθιέρωση της « ημέρας επίσκεψης του γραπτού» , δηλαδή μία ημέρα που ορίζεται – προφανώς μετά τις εξετάσεις- σαν ημέρα κατά την οποία οι φοιτήτριες και οι φοιτητές πηγαίνουν στο αμφιθέατρο ή στην αίθουσα, και έχουν την δυνατότητα και το δικαίωμα να δουν το γραπτό τους, να ενημερωθούν και να κατανοήσουν τα λάθη τους, και με την προφανή άδεια του υπεύθυνου εκπαιδευτικού να φωτοτυπήσουν το γραπτό τους.

Τόσο απλά.

Κι αν με ρωτήσει κάποιος «Μα που έχεις δει να συμβαίνουν αυτά; », η απάντησή μου είναι «Παντού όπου σέβονται τον εαυτό τους οι άνθρωποι που ασκούν το εκπαιδευτικό λειτούργημα». Αναφέρομαι στα εκτός Ελλάδος Πανεπιστήμια που είχα την τύχη να επισκεφθώ από το Πόρτο και τις Βρυξέλλες ίσαμε το Κουόπιο κι από την Αγία Πετρούπολη ως το Αλμάτι και το Βλαδιβοστόκ. Με διευθύνσεις, ονόματα και φωτογραφίες για κάθε ενδιαφερόμενο.

Τόσο απλά, χωρίς πολλά – πολλά.

*Μιχάλης Κονιόρδος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, τέως σύμβουλος του ΑΣΕΠ, τέως Διοικητής - Πρόεδρος του ΔΣ του ΓΝΠ Αθηνών «Π. & Αγ. Κυριακού».

efsyn.gr