Κόκκινος φασισμός

Η εκλογική εκτίναξη της δημοτικότητας της αριστεράς από το 1981 δημιούργησε σκληρό Κατεστημένο: η λαϊκιστική μεταρρύθμιση της παιδείας και ο αριστερός ρεβανσισμός κατασκεύασαν τον φασίστα του σήμερα – αυτό το μείγμα εθνικιστή, δυσδιοίκητου και αμαθούς πλάσματος που αντιστέκεται σε οποιαδήποτε πρόκληση εισόδου στη νεωτερικότητα. Η ηγεμονική ιδεολογία έγινε ένα υβρίδιο: σοσιαλιστικός και αναρχικός λόγος μαζί με βία, ανορθολογισμό, ηθικολογικό κήρυγμα, απόρριψη των κανόνων καλής συμπεριφοράς – στην ουσία, απόρριψη του πολιτισμού, αντιστροφή των αξιών του ωραίου και του αγαθού.

Δεν αξίζει να ασχολείται κανείς με τις καθημερινές εκδηλώσεις φασιστικής συμπεριφοράς: με το γεγονός, για παράδειγμα, ότι ένα ανέκδοτο περί μουσουλμανικής παρουσίας στο σχολείο καταλήγει σε υβρεολόγιο εναντίον της δημοσιογράφου Άννας Παναγιωταρέα, με το ότι μια εκδρομή στη Μακρόνησο παίρνει διαστάσεις ιεροσυλίας – καθώς και με το επαναλαμβανόμενο γεγονός ότι πολλοί δήθεν «αντισυστημικοί» (όχι απαραιτήτως «φρικιά») φτύνουν τους αντιπάλους τους όταν τους συναντούν στον δρόμο. Δεν αξίζει να ασχολούμαστε με ανόητους και άρρωστους ανθρώπους που ευημερούν, με τον καταθλιπτικό τρόπο τους, μέσα στο κοινωνικό μίσος. Αξίζει όμως να δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα: τον εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας ο οποίος σχετίζεται μέσω ποικίλων διαύλων με τον εκφασισμό του κόσμου.

Για τη συνέχεια AV

 infognomonpolitics.blogspot