Θα ανανήψει, άραγε, εκ της πολιτικής νάρκης ο λαός;

Του Στέλιου Συρμόγλου

Η Ελλάδα ως χώρα τοποθετημένη στο σημείο συνάντησης Ανατολής και Δύσης είναι απελευθερωμένη της τραχύτητας των βορείων γειτόνων της και της νωχελούς μαλθακότητας της γειτνιάζουσας Ανατολής και των μεσημβρινών χωρών. Είναι μια σύνθεση των "αγαθών" των πέριξ αυτής χωρών σε μια αρμονική ενότητα, έτσι ώστε τα πολλά να μεταμορφώνονται σε α-πολλά, σε ένα!

Είναι δηλαδή "απολλώνιος". Οπως ο Απόλλων εναρμονίζει τις ιδιαιτερότητες όλων των άλλων θεών σε μια μοναδικότητα, έτσι και η Ελλάδα φύσει είναι μια "ποικιλία στην ενότητα".

Στη χώρα λοιπόν αυτή, όπου η ξανθή Αρμονία γέννησε τις εννέα Μούσες, όπου ανατέλλει και δύει, παρερχόμενος τους γαλάζιους θόλους του ουρανού, λαμπρός και ακτινοβόλος ήλιος, ενώ απειροπληθείς αστέρες ημερώνουν και διώχνουν το σκοτάδι της νύχτας, γεννήθηκε ο Ελληνας, στον οποίον ενσαρκώθηκε το ανθρώπινο πνεύμα που αναπτύχθηκε στην υπέρτατη βαθμίδα.

Και ανακάλυψε τις αιώνιες και αναλλοίωτες αξίες του Ωραίου, του Αληθούς και του Αγαθού. Και σηματοδότησε την πορεία τησ ανθρωπότητας. Αυτός ο άνθρωπος μίλησε τη γλώσσα των θεών, τραγούδησε με ουράνιους μουσικούς φθόγγους, απεκάλυψε το ιδεώδες μεγαλείο της τέχνης και ενδύθηκε προπαντός με την ηγεμονική πορφύρα της φιλοσοφίας.

Ωστόσο, κάποιες διαπιστώσεις για τους νεοέλληνες είναι αναπόφευκτες...

Διαπίστωση πρώτη. Για τη συγγραφή της ιστορίας υπάρχουν δύο πηγές. Τα δικά μας σφάλματα και τα σφάλματα των άλλων. Επειδή δε η πρώτη είναι περισσότερο οδυνηρή, προτιμάται η δεύτερη πηγή, κατά τον Πολύβιο.

Διαπίστωση δεύτερη. Η ελληνική νεολαία είναι μέλλον χωρίς παρελθόν , αφού έχει υποβαθμιστεί το έργον του σχολείου, έχει "δολοφονηθεί" η ελληνική γλώσσα, απεκόπη από την παράδοση, είχε κομματικοποιηθεί επί δεκαετίες και στερείται πλέον οραματισμών, περιτυλιγμένη από την ομίχλη της απαιδευσίας και της αγλωσσίας.

Διαπίστωση τρίτη. Παριστάμεθα συχνά μάρτυρες της διαστρέβλωσης της εθνικής μας ιστορίας, της κατάλυσης κάθε ιστορικής αλήθειας, κατά τρόπον εξοργιστικό, αν όχι και φαιδρό και παιδαριώδη, ρηχό και ασυλλόγιστο.

Διαπίστωση τέταρτη. Η ελληνική πολιτεία κόπτεται για την περιβόητη "ομοψυχία", ενώ η επιπολαιότητα και η αυθαιρεσία είναι ενθρονισμένες πρακτικές στη Βουλή.

Διαπίστωση πέμπτη. Υπονομεύεται και νοθεύεται η ιστορική συνείδηση, αυτό τούτο το έθνος. Κι έτσι το έθνος χάνει την ιστορική του μνήμη, την επίγνωση της προσωπικότητάς του, την ταυτότητά του. Απώλεια δε της εθνικής ταυτότητας ισοδυναμεί με εθνική αποσύνθεση, απώλεια της εθνικής ψυχής και της ελευθερίας. Αυτό σημαίνει ότι το σημερινό κράτος διακυβεύει την ουσία του Ελληνισμού εν ονόματι της...σωτηρίας του από την οικονομική κρίση!

Διαπίστωση έκτη. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι ο κίνδυνος της εκ ένδον αποδυνάμωσης και κατάρρευσης οδηγεί σε κάποια εθνική συμφορά, που η σημερινή οικονομική διάλυση της χώρας θα ωχριά μπροστά της.

Διαπίστωση εβδόμη. Η διοικητική και οικονομική παράλυση της κράτους συνοδεύεται από την παραίτηση επί της ουσίας από τα εθνικά δίκαια, την ανατροπή του αστικού καθεστώτος, την παραβίαση του Συντάγματος δια της "κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας". Η δε κρίση που διέρχεται η χώρα δεν είναι αμιγώς οικονομική. Δεν είναι φιλοσοφική, ούτε ψυχολογική. Είναι ηθική, αισθητική, δηλαδή ιστορική.

Μπροστά στις παραπάνω διαπιστώσεις, που αφορούν στην πολιτική κοινότητα, το κράτος, την κοινωνία και το αστικό ιδεώδες, όπου στην πλάστιγγα της σημερινής κοινωνίας "υψώνονται οι άδειοι δίσκοι και χαμηλώνουν οι γεμάτοι", προβάλλει το ερώτημα πανταχόθεν: θα ανανήψει,άραγε, εκ της πολιτικής νάρκης ο ταλαίπωρος λαός;

Θα θελήσει να ακούσει τη φωνή του Θουκυδίδη; Οταν αναφερόμενος στον Νικία, έλεγε προς τους Αθηναίους: "Επειδή γνωρίζω ότι θέλετε να ακούετε από τους δημαγωγούς τα πλέον ευχάριστα, να παραπονείσθε δε κατόπιν, όταν αυτά δεν πραγματοποιούνται, εγώ νομίζω ότι είναι καλύτερον να σας πω την αλήθειαν".

freepen.gr