Όπως όλοι ξέρετε, η τελευταία περίοδος
της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής Ιστορίας, η περιβόητη μεταπολίτευση,
αρχίζει από το καλοκαίρι του 1974 και φθάνει μέχρι σήμερα.
Το κυρίαρχο στοιχείο αυτής της περιόδου
είναι η δημιουργία μιας- συγκεκριμένου τύπου -νοοτροπίας. Μιας
νοοτροπίας που θέλει το κράτος παντοδύναμο, να είναι "πανταχού παρών και
τα πάντα πληρών" και τους πολιτικούς να δημιουργούν, να ελέγχουν και να
εφαρμόζουν αυτή την παντοδυναμία.
Φυσικά, οι πολιτικές παρατάξεις κάνουν
ό,τι είναι δυνατόν για να μην χάσουν αυτό το πλεονέκτημα. Με την
σύμπραξη και "ευλογία" συγκεκριμένων ομάδων
συμφερόντων-ψηφοφόρων-πελατών.
Στην προσπάθεια μάλιστα να στηριχθεί και
να ενδυναμωθεί αυτή η νοοτροπία, "γεννήθηκαν" συγκεκριμένες λογικές που
στόχευαν να παρουσιάσουν τα αιτήματα για (οποιασδήποτε μορφής) κρατική
ενίσχυση, σαν δίκαια. Αυτός είναι, στην βασική του μορφή, ο λαϊκισμός. Ο
οποίος, στο πέρασμα του χρόνου, πέρασε από διάφορες φάσεις μετεξέλιξης.
Από το "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο" του τέλους των 70s μέχρι το
πρόσφατο "Σκίζω τα Μνημόνια".
Η κύρια μορφή εκδήλωσης του λαϊκισμού
είναι τα συνθήματα οι φράσεις-βολίδες και τα τσιτάτα που, άλλοτε
προσχεδιασμένα και άλλοτε αυθόρμητα, σκοπεύουν στην δημιουργία θετικού,
για τις απόψεις αυτού που τις λέει, συναισθηματικού φόρτου στον
ψηφοφόρο.
Το τι έχουν δει τα ματάκια μας και
ακούσει τα αυτάκια μας αυτά τα σαρανταένα χρόνια είναι, όταν το
αναλογιστεί κανείς, πραγματικά απίστευτο. Από την "Αλλαγή" μέχρι το "Η
ελπίδα έρχεται", υπάρχει ένας ωκεανός υποσχέσεων, παραινέσεων, λαϊκών
"κινήτρων" και πρωτοσέλιδων τίτλων που έκαναν το "ο σκοπός αγιάζει τα
μέσα" πολιτικό "Ευαγγέλιο". Το "Άγιο Δισκοπότηρο" της κατάκτησης της
εξουσίας.
Οι μνήμες απ’ όλα αυτά τα χρόνια είναι
έντονες. Θα μπορούσα να θυμηθώ δεκάδες περιπτώσεις που ξεπεράστηκε κάθε
όριο. Αλλά στόχος αυτού του κειμένου δεν είναι να κάνει ιστορική
αναδρομή. Θα αναφέρω μόνο το θρυλικό "Τσοβόλα δώστα όλα" επειδή, κατά
την ταπεινή μου άποψη, συμπυκνώνει όλο το πνεύμα και την ουσία του
θέματος. Μακράν από όλα τα υπόλοιπα.
Θα περίμενε κανείς πως, έχοντας
δημιουργήσει τόσα δεινά, ο λαϊκισμός θα είχε εκλείψει. Ειδικά μετά τους
τελευταίους μήνες, όπου τα αποτελέσματά του έγιναν προφανή.
Και όμως... ζει και βασιλεύει. Μάλιστα
εφευρίσκει νέους τρόπους έκφρασης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα "νέου
μοντέλου", η εξαγγελία, από τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών κύριο
Αλεξιάδη, για προσεχή επιβολή "ΕΝΦΙΑ εξωτερικού".
Ο κύριος υπουργός, μέλος υπηρεσιακής
κυβέρνησης να σημειωθεί, εξήγγειλε πως θα αντικαταστήσει τον (κανονικό)
ΕΝΦΙΑ με έναν περισσότερο εκτεταμένο φόρο. Που θα περιλαμβάνει την
περιουσία (ακίνητα, καταθέσεις, επενδύσεις κ.λ.π.) Ελλήνων πολιτών που
βρίσκεται εκτός Ελλάδος! Βέβαια ο κύριος Αλεξιάδης, σαν έμπειρος
εφοριακός, γνωρίζει πολύ καλά ότι τα μεν δηλωμένα δεν μπορούν να
φορολογηθούν. Λόγω ύπαρξης διακρατικών συμφωνιών για αποφυγή διπλής
φορολογίας αλλά και του ισχύοντος ευρωπαϊκού δικαίου. Τα δε μη δηλωμένα
είναι πρακτικά αδύνατον να εντοπιστούν, όπως φάνηκε και από τις
προσπάθειες της τελευταίας κυβέρνησης με τις διάφορες "Λίστες". Οπότε
δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Είτε ο κύριος υπουργός περιμένει ότι οι
(χρόνιοι) φοροφυγάδες θα αποκτήσουν ξαφνικά φορολογική συνείδηση, είτε
"ταΐζει τα πρόβατα σανό"...
Αν το παραπάνω κρούσμα ήταν μεμονωμένο, δεν θα υπήρχε ζήτημα. Αλλά δυστυχώς, υπάρχουν πολλά ακόμη. Είδαμε προχτές την "καλλιτεχνική πιρουέτα" του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για τον Φ.Π.Α. στην ιδιωτική εκπαίδευση.
Θέλετε περισσότερα; Υπάρχουν για όλα τα
γούστα. Ακόμη και απόλυτα γελοία. Για παράδειγμα, την προηγούμενη
εβδομάδα σε διαδικτυακή συνέντευξη, ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων
κύριος Β. Λεβέντης "έγραψε" το εξωφρενικότερο και πιο αστείο όλων
(μέχρι τώρα τουλάχιστον). Με τις γνωριμίες του στην Ευρώπη λέει, θα
βγάλει την χώρα από το Μνημόνιο σε δύο μήνες! Ναι φίλες και φίλοι! Σε
δύο μήνες! Αμ’ πως!
Θα μπορούσα να αναφερθώ σε πάρα πολλά
παραδείγματα ακόμη. Από όλες τις παρατάξεις. Αλλά δεν θα προσέθετα κάτι
ουσιαστικό. Είναι προφανές. Ο λαϊκισμός και οι εύκολες λύσεις υπάρχουν,
θέλγουν και "πουλάνε καλά" ακόμη. Ενώ θα πρέπει να εξαφανισθούν, να
"πεθάνουν". Και οι γιοί τους (οι πολιτικάντηδες) "να πάνε στην πόλη".
Αυτό όμως, μόνο οι ίδιοι οι πολίτες μπορούν να το πετύχουν. Γιατί
μπροστά είναι τα πολύ δύσκολα. Και ότι και να λέγεται από όποιους,
"Λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν".
Πέτρος Λάζος
Twitter: @Marketelf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα μηνύματα που δημοσιεύονται στο χώρο αυτό εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους. Το ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο τις απόψεις αυτές. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει την γνώμη του, όποια και να είναι αυτή.
Παρακαλούμε να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες, επίσης οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν από τα όρια της ευπρέπειας.
Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα διαγράφονται.
Τα σχόλια πλέον ελέγχονται από τους διαχειριστές του ιστολογίου, γιαυτό θα υπάρχουν καθυστερήσεις στην εμφάνιση τους. Γενικά γίνονται όλα αποδεχτά, εκτός από αυτά που είναι διαφημίσεις ή απάτες.
Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.
(επικοινωνία:eleftheroi.ellines@gmail.com)