Οι ξένοι πιστεύουν ότι με το πείραμα ΣΥΡΙΖΑ μάς έσπασαν το ηθικό. Αποδεικνύουν ότι δεν ξέρουν τον Ελληνα

«ΖΟΡΙΣΜΕΝΗ» ΨΗΦΟΣ ΙΣΟΝ ΝΕΑ ΠΕΡΙΠΛΟΚΗ

Αν θέλουμε να καταλάβουμε τι είδους προεκλογική εκστρατεία ζήσαμε, δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε τις υποθέσεις που έγιναν κεντρικό θέμα της ατζέντας εδώ και έναν μήνα τώρα (Φλαμπουράρης, «λίστα Λαγκάρντ», υποβρύχια, debate, ιδιωτική ζωή Τσίπρα) και να διερωτηθούμε: Υπάρχει μήπως περίπτωση μία στο εκατομμύριο να υπάρξουν σοβαρές «ουρές» για όλες αυτές τις υποθέσεις μετά τις κάλπες; Πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι θα αποτελέσουν κεντρικό ζήτημα της πολιτικής επικαιρότητας; Ή μήπως τελικά θα τις πάρει όλες μαζί ο μετεκλογικός «συναινετικός» αέρας της συγκάλυψης και θα καταστούν απλές φωτοβολίδες κρότου και λάμψης;

Στην πραγματικότητα, όλοι μας, πολιτικό σύστημα, λαός και μέσα ενημέρωσης, θελήσαμε να αποφύγουμε τη δύσκολη συζήτηση για το μέλλον και σε αυτή την αναμέτρηση. Προτιμήσαμε, εξουθενωμένοι από τα ξενύχτια και την αγωνία του θερινού σοκ, να συνεχίσουμε το διάλειμμα και να αφήσουμε τα δύσκολα για μετά. Η παραπολιτική υπερίσχυσε για ακόμη μία φορά της πολιτικής. Η σκανδαλολογία, των μεταρρυθμίσεων. Τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, της προσήλωσης στην ουσία. Κλασικά εικονογραφημένα.

Υπάρχει, βεβαίως, αιτία για αυτό: η ήττα. Το συλλογικό συναίσθημα από την «ελπίδα» του Ιανουαρίου, την εθνική «υπερηφάνεια» του Ιουλίου, το «σοκ» του Αυγούστου και τη «μελαγχολία» του Σεπτεμβρίου εξελίχθηκε σε βουβή απογοήτευση. Σε άκεφο συμβιβασμό.

Το έβλεπες καθαρά στα μάτια των πολιτών που είχαν το κουράγιο να πάνε σε προεκλογικές συγκεντρώσεις, να κρατήσουν κομματικές σημαίες και να ακούσουν τους πολιτικούς αρχηγούς : Σταυρωμένα χέρια, σκυθρωπά - δύσπιστα πρόσωπα, ζορισμένο χειροκρότημα, επευφημία από υποχρέωση, γενικώς το μυαλό του Ελληνα ήταν αλλού. Παρέστη στην αναμέτρηση, αλλά κατά βάση ήταν ωσεί παρών. Το ζήτημα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα!

Ο λαός, με βάση το νέο Μνημόνιο και τις μεταρρυθμίσεις που απαιτεί, εξακολουθεί και είναι ο βασικός παράγων της λύσης. Κανένα κυβερνητικό σχήμα δεν θα μπορέσει να αντέξει χωρίς την ανοχή του.

Οι ξένοι πιστεύουν ότι με το πείραμα ΣΥΡΙΖΑ μάς έσπασαν το ηθικό. Θεωρούν ότι η νέα μνημονιακή πλειοψηφία του πρώτου και του δεύτερου κόμματος φτάνει και περισσεύει για την επιβολή φιλελεύθερων πολιτικών συνταγών. Για ακόμη μία φορά αποδεικνύουν ότι δεν ξέρουν τον Ελληνα. Τον Ιούλιο περίμεναν ότι θα ορμούσαμε να διαλύσουμε τις τράπεζες μετά τα capital controls. Διαψεύστηκαν. Επικράτησε σπάνια ψυχραιμία, το ένστικτο της εθνικής αυτοσυντήρησης ενώπιον μιας διαγραφόμενης τραγωδίας. Τώρα, μετά την εναλλαγή των συναισθημάτων «ελπίδα - υπερηφάνεια - σοκ - ήττα - συμβιβασμός», πιστεύουν ότι το έργο τελείωσε, η «βιαία ωρίμανσις» επήλθε και ότι, μη έχοντας άλλη επιλογή, θα καθίσουμε στα αβγά μας. Κάνουν και πάλι λάθος. Στην ουσία, το ελληνικό ζήτημα μπαίνει σε μια νέα περιπλοκή. Aνεξαρτήτως αποτελέσματος.

Φαίνεται ότι ανατίθεται και πάλι η διακυβέρνηση του τόπου σε ανθρώπους που δεν πιστεύουν στις αλλαγές, σε ανθρώπους που υποστηρίζονται από προδομένους ψηφοφόρους. Από ψηφοφόρους, οι οποίοι, την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενοι, ανανέωσαν με βαριά καρδιά την εμπιστοσύνη τους. Διερωτώμαι: Τι θα συμβεί άραγε στην πρώτη δύσκολη στροφή όταν απαιτηθεί να ληφθούν δύσκολες αποφάσεις; Πώς θα περάσουμε τον νέο κάβο; Θυμίζω μόνο το εξής: Οι Αγανακτισμένοι εμφανίστηκαν στις πλατείες τον καιρό που κυβερνούσαν αυτοί που τους είπαν ψέματα. Οχι οι «άλλοι». Μετά, (2012-2015) εξαφανίστηκαν. Δεν θέλω με τίποτε να σκέφτομαι τη στιγμή που θα κληθούν να λάβουν δύσκολες αποφάσεις αυτοί που τους παραμύθιαζαν ότι θα σκίσουν τα Μνημόνια. Τότε να δείτε σε τι θα μετατραπεί η μελαγχολία. Αλλά και αν τυχόν γινόταν η Μεγάλη Ανατροπή, πώς θα εφαρμοστούν οι αλλαγές όταν αυτοί που υπέγραψαν το Μνημόνιο τις πετροβολούν;

Μανώλης Κοττάκης

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

 

freepen.gr