Μάθημα αγάπης στο... πεζοδρόμιο

Γράφει ο π. Μάρκος Τζανακάκης

Το μυστικό ήθος,

το βάθος και πλάτος,

μιας παρουσίας που δεν έγινε αντιληπτό.

Ήμουν εκεί. Για εντελώς άσχετους λόγους με την αφορμή ή την αντίδραση των γενομένων.

Ηράκλειο Κρήτης, Σάββατο πρωί 8 Δεκεμβρίου 2018, έξω από τον μητροπολιτικό ναό του Αγ. Μηνά. Κάποιοι πολίτες θέλησαν να τελέσουν μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Κάποιοι άλλοι θέλησαν να κάνουν αντισυγκέντρωση για να το ματαιώσουν. Η αστυνομία -όπως πάντα- στο... ενδιάμεσο. Δεν θέλω να κάνω ρεπορτάζ. Ούτε να μεταδώσω την είδηση. Αυτό έγινε και τα γεγονότα εξατμίστηκαν ήδη, στη λησμονιά του παρελθόντος...

Άλλο θέλω να διασώσω.

Κάτι άλλο θέλω να φωτίσω και να αναδείξω. Κάτι πιο λεπτό! Πιο βαθύ! Πιο δυσδιάκριτο!

Αντιεξουσιαστές, αναρχικοί, αριστεριστές (ζητώ συγγνώμη αν δεν τους αποδίδω ορθά την ιδεολογική τους ταυτότητα) προσπαθούν να ματαιώσουν το μνημόσυνο. Να προπηλακίσουν όσους το οργάνωσαν ή προσήλθαν στην τέλεση του. Στην είσοδο του Ι. Ναού του Αγ. Μηνά κάποιοι βιαστικά έγραψαν«Κατσίφας καλός, μόνο νεκρός»!

Από την άλλη, άνθρωποι, άλλης λογικής. Άλλης προσέγγισης. Άλλης άποψης.

Αντιπαράθεση! Συνθήματα! Ύβρεις! Εχθρότητα! Μίσος! Κι όλα αυτά, στον αύλειο χώρο του Αγ. Μηνά! Κάτω απ´ το παράθυρο του αρχιεπισκόπου Κρήτης. Του αρχιεπισκόπου που, όσο αυξάνεται η ένταση δεν βολεύεται ασφαλισμένος στην ησυχία της αρχιεπισκοπικής κατοικίας! Δεν αναπαύεται να παρακολουθεί αφ´ υψηλού, φιλοπερίεργα τα γεγονότα. Ραγίζει η καρδιά του στη θέα του μίσους, της έχθρας. Στο άκουσμα τέτοιων ακραίων και υβριστικών συνθημάτων για τον άνθρωπο, τον συντοπίτη, την Εκκλησία, τον ίδιο το... Θεό!

Δεν είχε μέχρι τότε σχέση με τα γεγονότα. Δε λειτουργούσε στον Άγιο Μηνά. Δεν συμμετείχε στο μνημόσυνο. Δεν ήταν έξω, για να 'ρθει αντιμέτωπος με το εξοργισμένο πλήθος. Βρισκόταν ασφαλισμένος και αθέατος μέσα στην αρχιεπισκοπική κατοικία του. Κι όμως, όλα αυτά συνέβαιναν κάτω από το παράθυρο του.

Αναρωτήθηκε σίγουρα. Προβληματίστηκε.

Ποια η δίκη του θέση στα τεκταινόμενα; Ποια η στάση του; Ο ρόλος του; Τι θα έκανε ο Χριστός αλήθεια σε μια τέτοια περίσταση; Τι ζητά από αυτόν τούτη την ώρα;

Και... δεν σκέφτεται πολύ. Δεν θέλει σκέψεις η καρδιά! Δεν ενημερώνει κανέναν. Δεν λαμβάνει μέτρα προστασίας. Είναι πατέρας! Όλων! Και των ανθρώπων που τελούν το μνημόσυνο. Και αυτών που αντιδρούν. Και των αστυνομικών και όσων χαζεύουν τα γεγονότα.

Εξέρχεται της αρχιεπισκοπικής κατοικίας. Μόνος! Χωρίς συνοδούς! Άνευ προειδοποιήσεως. Πηγαίνει κατά ευθείαν στα αγανακτισμένα και αντιδρώντα παιδιά του! Τον βρίζουν εκείνα. Τους χαμογελά. Του μιλούν με ασέβεια. Σιωπά. Ζητούν εξηγήσεις, γιατί επέτρεψε στους "φασίστες" να κάνουν μνημόσυνο. Γιατί τους έδωσε τον ναό. Τους κοιτάει στα μάτια με ειρήνη.

Μπόρεσαν αλήθεια να νιώσουν το βλέμμα του; Τους μίλησε καθόλου η στάση του; Κατάφεραν να αποκρυπτογραφήσουν το βάθος της παρουσίας του;

Ένιωσαν την πατρική του αγάπη; Την ηρεμία του; Μπόρεσαν αλήθεια, να καταλάβουν, ότι γι αυτόν, δεν είχαν άλλη θέση στην καρδιά του αυτοί, από τους άλλους που ήταν μέσα στον ναό.

Να προβληματίστηκαν γιατί διάλεξε να είναι σιωπηλά μαζί τους, κοντά τους κι όχι εντός του ναού, ή ακόμη περισσότερο στο... γραφείο του;

Τι να τους είπε άραγε το ήρεμο πρόσωπο του;

Πως υποδέχθηκαν το φιλόστοργο χαμόγελο του;

Ίσως τίποτα. Μάλλον εκείνη την στιγμή έδειχναν να μην καταλαβαίνουν τίποτα.

Έμεινα εκεί να τον κοιτάω! 
Να θαυμάζω την τόλμη του! 
Να απορώ με το θάρρος του! 
Να βυθομετρώ την αγάπη του! 
Να προσπαθώ ν´ ανιχνεύσω τον κτύπο της καρδιάς του!

Έμεινα εκεί λίγο απόμακρα, ν´ αγωνίζομαι να καταλάβω τι σημαίνει....

Να μην αποφεύγεις...

Να μην υπεκφεύγεις...

Να μην αδιαφορείς ...

Να αισθάνεσαι...

Να συμπάσχεις...

Να συγχωρείς...

Να ταπεινώνεται...

Να αγαπάς!!!

Έμεινα εκεί ν´ αγωνίζομαι να αισθανθώ τι σημαίνει... ΠΑΤΕΡΑΣ!

Πηγή

amfoterodexios.blogspot