Η συστράτευση των ορθόδοξων χριστιανών μονόδρομος για την σωτηρία της πατρίδας.

Έντεχνα έχει περάσει στην συνείδηση του ελληνικού λαού, η άποψη ότι ο μόνος αντίπαλος στο διεφθαρμένο και πλήρως ελεγχόμενο από την Νέα Τάξη Πραγμάτων εγχώριο πολιτικό σύστημα είναι ο ακραίος εθνικισμός. Λίγοι βέβαια έχουν αντιληφθεί ότι η ενδυνάμωση των πολιτικών άκρων μέχρι ενός σημείου φυσικά, έχει σχεδιαστεί και βοηθηθεί από το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας για να χρησιμοποιηθούν για τα δικά του συμφέροντα.

Αυτό γίνεται ανάλογα με την περίσταση για τρεις κυρίως λόγους:

Ο πρώτος, είναι η πολιτική σύγκριση. Απευθυνόμενοι στην ευρύτερη λαϊκή μάζα, περνάνε το μήνυμα ότι καλύτερα εμείς με τα όποια πολιτικά “κουσούρια” μας, παρά αυτοί οι φανατικοί που βρίσκονται στα άκρα. Με τον τρόπο αυτό εξάλλου κατορθώνουν να μειώσουν την απόσταση που χωρίζει τα δύο μέτωπα για να μην υπάρξει ο αναγκαίος πολιτικός χώρος και αναπτυχθούν νέες υγιείς πολιτικές δυνάμεις.

Ο δεύτερος, είναι ότι καταφέρνει λόγω του χαμηλού ιδεολογικού και πνευματικού υπόβαθρου των άκρων, μια και η ύπαρξή τους βασίζεται περισσότερο στην ανάπτυξη αισθημάτων όπως ο θυμός, το μίσος και η εκδίκηση, να εγκλωβίσει  και να αχρηστέψει μέσα σ’ αυτά ένα δυναμικό κομμάτι του λαού που σε διαφορετική περίπτωση με μια σωστή καθοδήγηση θα μπορούσε να συμβάλει στην εκ βάθρου ανατροπή του.  Θα πρέπει να τονιστεί ότι το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας προτιμά έναν ελεγχόμενο και εύκολα παρασυρόμενο πολιτικό αντίπαλο παρά έναν ανέλεγκτο και σταθερό πνευματικό αντίπαλο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι όποιες πατριωτικές κινήσεις εκδηλώθηκαν στη χώρα μας, είχαν εθνικιστικό ή πατριωτικό αλλά όχι χριστοκεντρικό χαρακτήρα. Οπωσδήποτε και υπήρξε στη χώρα μας εμπορευματοποίηση της πίστης για πολιτικά οφέλη αλλά αυτό δεν έχει σχέση με την πνευματική αντίσταση που οφείλει να δείξει και τον πνευματικό αγώνα που πρέπει να κάνει ο γνήσιος ορθόδοξος χριστιανός στον πόλεμο που όχι μόνο η πατρίδα και ο ελληνικός λαός αλλά και η ίδια η ορθόδοξη πίστη δέχεται.   

Ο τρίτος, είναι η χρησιμοποίηση των φανατικών σε περιπτώσεις που έχουν αποφασίσει την διάλυση ή τον τεμαχισμό ενός κράτους ή την αυστηρή καταστολή της λαϊκής αντίστασης και χρειάζονται την πολιτική εκτροπή για να υλοποιήσουν πιο εύκολα τα σχέδιά τους.

Πολλοί “καλοθελητές” για ευνόητους και κακοπροαίρετους λόγους έχουν βγει και διατυμπανίσει κατά καιρούς ότι ο πνευματικός άνθρωπος δεν πρέπει να ενδιαφέρεται για τα κοινά. Μήπως τα αίματα των μαρτύρων δεν έχουν χυθεί από τους εκάστοτε πολιτικούς άρχοντες; Ή μήπως η απαγόρευση και στη χώρα μας στο άμεσο μέλλον της δυνατότητας να φοράμε στην  εργασία μας τον σταυρό μας ή να έχουμε στο γραφείο μας την εικόνα του Χριστού και της Παναγίας δεν θα είναι άρνηση ομολογίας πίστεως;

Αυτή τη στιγμή στην πατρίδα μας το μόνο κομμάτι του ελληνικού λαού που με ορθό τρόπο μπορεί να αντισταθεί στον έξωθεν σχεδιασμό για την διάλυση της χώρας μας, είναι οι άνθρωποι που διάγουν πνευματική ζωή. Ήρθε λοιπόν η “τελευταία ώρα”, που επιβάλει την συστράτευση όλων  των πνευματικών ανθρώπων στον αγώνα για την σωτηρία της πατρίδας μας και την συνέχιση της αληθινής πίστης μας.

Εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες ορθόδοξοι χριστιανοί θα δώσουμε λόγο όχι μόνο σ’ αυτούς που ανέφερε μέσα από τους στοίχους του ο μεγάλος μας ποιητής  Κωστής Παλαμάς “Χρωστάμε σ' όσους ήρθαν, πέρασαν, θα 'ρθουν, θα περάσουν. Κριτές, θα μας δικάσουν, οιαγέννητοι, οι νεκροί” αλλά και στον ίδιο τον Χριστό.   

Ηλίας Ευαγγελόπουλος

Οικονομολόγος