Η κορυφαία τραπεζική απάτη

Δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών – επειδή αυτός που μπορεί να τυπώσει χρήματα από το πουθενά, μπορεί επίσης να τυπώσει ίδια κεφάλαια, ειδικά όταν είναι διεφθαρμένος και απατεώνας όπως οι Ισλανδοί τραπεζίτες.

.

Δεν πληρώνω πια τόκους, εκτός εάν μου αποδείξουν πως μου έχουν δανείσει νόμιμα, πραγματικά χρήματα και όχι αέρα – ενώ, όπως γνωρίζω, οι τράπεζες δεν έχουν κόστος αναχρηματοδότησης των δανείων, οπότε δεν δικαιούνται τόκους (πηγή).

.

Άποψη

Η Ισλανδία δεν θεωρείται διεφθαρμένη χώρα, αφού ευρίσκεται στη 14η θέση της παγκόσμιας κατάταξης – όταν η Ελλάδα είναι στην 80η και η Σουηδία στην 1η (πηγή). Εν τούτοις, στην Ισλανδία δρομολογήθηκε η μεγαλύτερη τραπεζική χρεοκοπία όλων των εποχών, με κριτήριο το σύνολο του ισολογισμού των τριών τραπεζών της ως προς το ΑΕΠ της χώρας τους – το οποίο είχε φτάσει στα 115 δις € ή πάνω από εννέα φορές του ΑΕΠ του 2009 (12,89 δις $).

Εκτός αυτού, ενώ η Ελβετία χρειάστηκε τρεις αιώνες για να δημιουργήσει έναν τραπεζικό τομέα, ο οποίος είναι οκτώ φορές μεγαλύτερος από το ΑΕΠ της (άρα εξαιρετικά επικίνδυνος), η Ισλανδία τα κατάφερε μόλις μέσα σε πέντε χρόνια – με καταστροφικά αποτελέσματα, όπως απεδείχθη.

Θετικό εν προκειμένω στοιχείο είναι η ταχύτητα, με την οποία ερευνήθηκε η κορυφαία τραπεζική απάτη παγκοσμίως – όπου το Κοινοβούλιο κατάργησε το τραπεζικό απόρρητο και σύστησε μία εξεταστική επιτροπή, η οποία απέδειξε μεταξύ άλλων πως οι εποπτικοί μηχανισμοί του χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπως λειτουργούν σήμερα, δεν προσφέρουν καμία ασφάλεια.

Στην επιτροπή δόθηκαν πολύ μεγάλες αρμοδιότητες, με την έννοια πως είχε τη δυνατότητα να απαιτήσει κάθε είδους έγγραφο ή μαρτυρία από τις τράπεζες, από τους πελάτες τους, καθώς επίσης από τους πολιτικούς – οπότε βρέθηκαν πρακτικές και λεπτομέρειες που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν αδύνατον.

Τα αποτελέσματα της έρευνας δεν ήταν εύκολο να τα δει κανείς, αφού αποτελούνταν από σχεδόν 3.000 σελίδες στη γλώσσα της χώρας – κάτι που άλλαξε όταν μία καθηγήτρια του Yale, η οποία ήταν μέλος της εξεταστικής επιτροπής, δημοσίευσε τα στοιχεία σε μία από κοινού μελέτη της με έναν καθηγητή του πανεπιστημίου Brown, καθώς επίσης με ένα μέλος της κεντρικής τράπεζας της Ισλανδίας. Ο τίτλος της μελέτης δε είναι ο εξής: «Η άνοδος, η πτώση και η ανάσταση της Ισλανδίας»(πηγή) – μίας χώρας που, σε πλήρη αντίθεση με την Ελλάδα, προτίμησε και βίωσε ένα οδυνηρό τέλος, από την οδύνη δίχως τέλος που επέλεξαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, χωρίς ακόμη να έχουν διδαχθεί απολύτως τίποτα από τα κατά συρροή λάθη ή/και τις προδοσίες τους.

Η μεγάλη απάτη

Συνεχίζοντας, το σημαντικότερο ίσως δίδαγμα της μελέτης είναι το ότι, δεν πρέπει κανείς να εμπιστεύεται τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών – επειδή αυτός που μπορεί να τυπώσει χρήματα από το πουθενά, μπορεί επίσης να τυπώσει ίδια κεφάλαια (πηγή: Haring), ειδικά όταν είναι απατεώνας, όπως συνήθως οι τράπεζες. Τα τυπωμένα όμως ίδια κεφάλαια έχουν ελάχιστη αξία σε εποχές κρίσης – ενώ ασφαλώς οι τράπεζες της Ισλανδίας δεν αποτελούν εξαίρεση, αλλά μάλλον τον κανόνα.

Ειδικότερα, όταν μία τράπεζα εγκρίνει ένα δάνειο, δημιουργεί ουσιαστικά καταθέσεις από το πουθενά (ανάλυση) – με τις οποίες μπορεί ο δανειολήπτης να αγοράσει ότι θέλει, οπότε επίσης τραπεζικές μετοχές. Εάν τώρα οι μετοχές αυτές είναι καινούργιες, εάν έχουν εκδοθεί δηλαδή πρόσφατα, τότε αυξάνουν τα ίδια κεφάλαια της τράπεζας – η οποία για αυτόν ακριβώς το λόγο τις εκδίδει.

Στην Ισλανδία τώρα, σύμφωνα με τη μελέτη, οι τράπεζες εξέδιδαν μαζικά νέες μετοχές μετά την καταστροφική αποκρατικοποίηση τους – υπενθυμίζοντας πως προηγουμένως ανήκαν στο δημόσιο. Επί πλέον έδιναν και οι τρείς δάνεια, η μία στους πελάτες της άλλης, δημιουργώντας χρήματα από το πουθενά, για να αγοράσουν τις νέες μετοχές – ενώ χρησιμοποιούσαν αυτές τις μετοχές ως εγγύηση για τα δάνεια τους!

Εκτός αυτού, ορισμένες φορές δάνειζαν επίσης τους αγοραστές των δικών τους μετοχών – όπως άλλωστε έχει συμβεί με την Credit Suisse στην εντιμότατη Ελβετία (ανάλυση), η οποία είναι στο νούμερο 10 της παγκόσμιας κατάταξης διαφθοράς παρά τα τραπεζικά σκάνδαλα, τη Novartis κοκ. (ενώ μόνο η Ελλάδα κατηγορήθηκε διεθνώς ως διεφθαρμένη από την εγκληματική κυβέρνηση του 2010 που την καταδίκασε στη χρεοκοπία παραμένοντας ατιμώρητη – τεκμηριώνοντας την ανοησία των Ελλήνων).

Ως εκ τούτου, όταν έγινε η εκκαθάριση των χρεοκοπημένων τραπεζών της Ισλανδίας, διαπιστώθηκε ότι διέθεταν πολύ λιγότερα πραγματικά κεφάλαια, από αυτά που είχαν δηλώσει προηγουμένως– επειδή τα δάνεια που είχαν δώσει δεν μπορούσαν να εισπραχθούν, ενώ οι εγγυήσεις που διέθεταν ήταν σε μετοχές των εκάστοτε άλλων τραπεζών, οπότε άνευ αξίας.

Απεδείχθη λοιπόν πως η τράπεζα KAUPTING είχε χρηματοδοτήσει το 70% της τιμής αγοράς της LANDSBANKI στα πλαίσια της ιδιωτικοποίησης της – ενώ η LANDSBANKI είχε με τη σειρά της χρηματοδοτήσει το 35% της εξαγοράς της BUNADARBANKI, η οποία αργότερα εξαγοράσθηκε από την KAUPTING!

Επρόκειτο λοιπόν για μία κορυφαία τραπεζική απάτη, η οποία δεν θα αποκαλυπτόταν ποτέ, εάν δεν χρεοκοπούσε ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ισλανδίας – το οποίο έδινε θηριώδη επιτόκια κυρίως στους Βρετανούς και Ολλανδούς καταθέτες (όπως άλλωστε οι Κυπριακές τράπεζες κοκ.) που τελικά έχασαν τα χρήματα τους (αφού πολύ σωστά οι Πολίτες της χώρας δεν ανέλαβαν τα χρέη των τραπεζών τους παρά τις διεθνείς πιέσεις, επαναστατώντας και πλημμυρίζοντας τους δρόμους).

Οι εντιμότατοι ιδιοκτήτες των τριών ισλανδικών τραπεζών ήταν δικτυωμένοι μεταξύ τους, κρυφά ως επί το πλείστον – ενώ τεκμηριώθηκε απόλυτα όπως αναφέραμε ότι, τα ίδια κεφάλαια των τραπεζών είχαν δημιουργηθεί από το πουθενά και από τις ίδιες, οπότε ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτα. Τη χρονική στιγμή δε της κατάρρευσης τους περίπου το 20% των συνολικού δανειακού όγκου των τριών μεγάλων τραπεζών αποτελούταν από δάνεια, τα οποία αφορούσαν έξι δικτυωμένες μεταξύ τους ομάδες – η εκάστοτε των οποίων διέθετε σημαντικά μετοχικά μερίδια σε τουλάχιστον μία από τις τράπεζες αυτές.

Τα συγκεκριμένα δάνεια πάντως είχαν δοθεί χωρίς κανένα σεβασμό στους κανόνες που αφορούσαν την υπερβολική συγκέντρωση κινδύνων, την εσωτερική πληροφόρηση κοκ. – ήταν δηλαδή παράνομα. Εκτός αυτού στήριζαν τεχνητά τις τιμές των μετοχών στο χρηματιστήριο, οπότε παραπλανούσαν τους αγοραστές τους – οι οποίοι ασφαλώς δεν γνώριζαν τι συνέβαινε, αφού οι πολύπλοκες συμμετοχικές δομές των τριών τραπεζών διατηρούσαν κρυφή την πραγματική μετοχική τους σύνθεση.

Επίλογος

Εάν δεν συνέβαιναν όλα αυτά στην Ισλανδία, η οποία θεωρείται ως μία χώρα με πολύ μικρή διαφθορά, αλλά στην Ελλάδα, θα ισχυριζόταν κανείς πως οφειλόταν στο DNA των Ελλήνων – οι οποίοι δυστυχώς αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν πως αποτέλεσαν το μεγάλο θύμα της κρίσης, πίσω από την οποία κρύφτηκαν και συνεχίζουν να κρύβονται οι μεγάλες απάτες των γερμανικών, των γαλλικών κοκ. τραπεζών.

Ακόμη δε και όταν αποκαλύπτονται θηριώδη σκάνδαλα διαφθοράς, φοροδιαφυγής και ξεπλύματος μαύρου χρήματος σε κράτη όπως το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία και η Γερμανία, οι ίδιοι οι Έλληνες συνεχίζουν να θεωρούν τη χώρα τους ως κορυφαία διεφθαρμένη – λόγω του ότι αυτό τους έχει επιβληθεί από τους εκάστοτε χειραγωγούς τους, με φράσεις του τύπου «μαζί τα φάγαμε».

Αφού όμως δεν συνέβησαν στην Ελλάδα αλλά στην αδιάφθορη Ισλανδία, η μελέτη έχει προβληματίσει σε μεγάλο βαθμό την κοινή γνώμη – η οποία συνειδητοποίησε πως δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμη κάτι ανάλογο στις βιομηχανικές χώρες της Ευρώπης, απλά και μόνο επειδή δεν έχουν γίνει αντίστοιχες έρευνες. Πόσο μάλλον όταν οι συγγραφείς της έρευνας τονίζουν πως με πολύ κόπο κατάφεραν να βρουν τι ακριβώς έχει συμβεί στην Ισλανδία – ενώ θα ήταν αδύνατον εάν δεν είχε αρθεί το τραπεζικό απόρρητο, καθώς επίσης εάν δεν είχαν δοθεί στην επιτροπή όλες οι αναγκαίες αρμοδιότητες.

Το ηθικό δίδαγμα πάντως για την Ελλάδα είναι πως εάν δεν διεξαχθεί μία ανάλογη έρευνα για τις αιτίες που την οδήγησαν στην υπερχρέωση και αργότερα στη χρεοκοπία με το PSI, καθώς επίσης εάν δεν κλειστούν στη φυλακή οι υπεύθυνοι όπως δεκάδες τραπεζίτες στην Ισλανδία, η κυλιόμενη χρεοκοπία θα συνεχίζεται στο διηνεκές – ενώ η δημόσια και η ιδιωτική περιουσία θα εξαϋλωθούν χωρίς να μειωθεί το χρέος, οι Έλληνες θα εξαθλιωθούν και θα εξευτελίζονται διεθνώς καταλήγοντας σκλάβοι χρέους της γερμανικής βιομηχανίας, οι κυβερνήσεις θα συνεχίζουν την πολιτική της υποτέλειας και των υποκλίσεων για να μη χάσουν τα προνόμια τους όπως κατά τη γερμανική κατοχή, η κυρία Merkel θα μας λοιδορεί αποκαλώντας τον σκοπιανό Μακεδόνα πρωθυπουργό, ο τούρκος δικτάτορας θα διεκδικεί ελληνικά εδάφη, οι Αλβανοί υα αποθρασυνθούν, οι μετανάστες θα κατακλείσουν την Ελλάδα κοκ.

analyst.gr