«Όχι» στα ψέματα: Πείτε πόση εξαθλίωση φέρνει το «όχι»

«Οι μάζες πιο εύκολα πιστεύουν ένα μεγάλο ψέμα παρά ένα μικρό». Το έχει πει ο Αδόλφος Χίτλερ και το έκανε πράξη το καλοκαίρι του 2015 ένας Έλληνας πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του. Εκείνοι που ρευστοποίησαν την αξιοπρέπεια του Έλληνα, στέλνοντάς τον στις ουρές του ΑΤΜ να γίνει επαίτης για τα χρήματά του, προτίμησαν να πουν ένα μεγάλο ψέμα για το τι μας ζητάνε να απαντήσουμε στο αδιόρατο ερώτημα του δημοψηφίσματος, με την ελπίδα ότι θα το πιστέψουμε πιο εύκολα.

Και επειδή το ψέμα είναι ανανδρία, εάν οι κυβερνώντες δεν θέλουν να μείνουν στην ιστορία ως άνανδροι, καλούνται, έστω και την ύστατη ώρα να πουν την αλήθεια για το τι σημαίνει το «όχι», που ζητάνε.  

Είναι το «όχι» που είπε σήμερα ο φαρμακοποιός στη φίλη μου, όταν τον ρώτησε εάν θα μπορούμε να βρίσκουμε και τον άλλο μήνα τα φάρμακα για την καρκινοπαθή μητέρα της.   

Το «όχι (Παναγία μου)» που φαντάζομαι πως είπε ο ξενοδόχος στις Δυτικές Κυκλάδες, όταν τη Δευτέρα,  από το πλοίο της γραμμής κατέβηκαν μόλις 20 επιβάτες.

Το «όχι», που μου είπε ο εργοδότης μου, όταν ρώτησα αν θα πληρωθούν κανονικά οι μισθοί.

Είναι το «όχι» της τράπεζας στον πατέρα μου σήμερα, όταν ρώτησε αν μπορεί να πάρει τα 120 ευρώ της σύνταξής του (συνταξιούχος του ΟΑΕΕ).

Το ίδιο «όχι»-«δεν ξέρω δεν απαντώ» στην ερώτησή του αν και πότε θα ξαναλειτουργήσουν τα ΑΤΜ όπως πριν.

Είναι το «όχι» του σούπερ μάρκετ σήμερα να δεχθεί την πιστωτική, που έδωσα στη μάνα μου, για να ψωνίσει.

Και το «όχι» της διαχειρίστριας όταν μου έφερε χθες τα κοινόχρηστα και τη ρώτησα αν έχουμε υπόλοιπο σε πετρέλαιο θέρμανσης από πέρσι και το κενό βλέμμα της όταν τη ρώτησα αν θα έχουμε πετρέλαιο τον χειμώνα.

Είναι το «όχι», που εισέπραξε ο κολλητός μου –μια επιχείρηση μέσω Διαδικτύου έχει στήσει- όταν προσπάθησε να πληρώσει με την πιστωτική, για να μην του κατεβάσουν το site.

Το ίδιο «όχι», που φαντάζομαι ότι θα λάβει ως απάντηση, ο αγρότης, που θα τολμήσει να ρωτήσει για τις επιδοτήσεις.

Έχουμε ένα ανοιχτό παράθυρο στην άβυσσο και βλέπουμε ήδη το μέλλον μας. Ένα μέλλον έξω από το ευρώ, ένα μέλλον με δραχμή, με κατάρρευση τραπεζών και απώλεια καταθέσεων. Με κλείσιμο επιχειρήσεων και απώλεια θέσεων εργασίας. Με εξευτελισμός των τιμών της ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων, με διατάραξη της δημόσιας ασφάλειας, με νοσοκομεία, σχολεία και ι δημόσιες υπηρεσίες στο σύνολο τους να υπολειτουργούν. Με την Ελλάδα μόνη της στην καυτή γειτονιά της Μέσης Ανατολής, των Βαλκανίων και της Τουρκίας.

Προσωπικά το πιο βαρύ όχι είναι εκείνο που εισπράττει ο Έλληνας στην ερώτηση αν υπάρχει κάποιο άλλο σχέδιο. Ο θυμόσοφος ελληνικός λαός, αυτός που καλείται εσπευσμένα, εξαθλιωμένος και ταπεινωμένος από την ίδια την κυβέρνησή του, να απαντήσει «όχι» σε ένα ανύπαρκτο δίλημμα, έχει μια σοφή παροιμία: καλύτερα να πεις «ναι» και να ‘ναι λάθος παρά «όχι» και να ‘ναι λάθος. Η εντιμότητα στην πολιτική, κύριε Τσίπρα, είναι αποτέλεσμα της δύναμης, ενώ η υποκρισία αποτέλεσμα της αδυναμίας. Το έχει πει ο Λένιν.

Άρια Νικολοπούλου