ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ;

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών γεννούν πολλά ερωτηματικά και κυρίως το πως μια άκρως αντιμνημονιακή κυβέρνηση που ευαγγελίζονταν ότι θα έσχιζε με ένα κλικ τα μνημόνια, μετατράπηκε σε νεομνημονιακή και ένα τρανταχτό ΟΧΙ, μέσα μια εβδομάδα, σε ένα ηχηρό ΝΑΙ.
Υπάρχουν τρεις σχετικές απαντήσεις σε αυτό το καίριο ζήτημα που θα καθορίσει την ζωή μας στο εγγύς μέλλον καθώς βρεθήκαμε ξανά υπό την κυριαρχία ενός νέου προγράμματος, καθόλα ανεφάρμοστο, για τον απλούστατο λόγο ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν έχει πλέον καμία δυνατότητα να πληρώσει για άλλη μια φορά τη επέλαση των ληστρικών αυτών μέτρων.

1) Ο πρωθυπουργός δεν μπορούσε αντικειμενικά να αντεπεξέλθει των περιστάσεων. Διακατεχόμενος από διάφορες αριστερές ιδεοληψίες έθρεψε μια αυταπάτη την οποία στο τέλος την πλήρωσε πολύ ακριβά. Ανίκανος να
διαχειριστεί το κρεσέντο της κρίσης, χωρίς να έχει κανένα εναλλακτικό σχέδιο, κυριολεχτικά «ξυπόλητος στα αγκάθια», κάτι που τώρα θα το πληρώσουμε ακριβά όλοι εμείς.

2) Η δεύτερη απάντηση είναι ο ξαφνικός πανικός, ο χειρότερος σύμβουλος. Ενώ προχωρούσε με αποφασιστικά βήματα έχοντας την αυτοπεποίθηση ότι τελικά θα γίνει το δικό του, στην πιο κρίσιμη καμπή μέσα σε ένα πόλεμο μπλόφας, φοβήθηκε και κυριολεκτικά το έβαλε στα πόδια με αποτέλεσμα να το καταλάβουν αμέσως αυτό οι αντίπαλοι του και όρμησαν να κατασπαράξουν ότι μπορούσαν περισσότερο. «Η καταστροφή του Μεσολογγίου ήταν τραγική»!

3) Η τρίτη εκδοχή την οποία δεν θα ήθελα να την αποδεχτώ αλλά πολλά ξένα μπλογκ τη προβάλλουν συνέχεια, είναι ότι όλα ήταν μέρος ενός καλοστημένου σχεδίου για την πλήρη υποταγή της χώρας έτσι ώστε να παραδοθεί για ένα κομμάτι πρόσκαιρης θανατηφόρας επιβίωσης, όλος ο ενεργειακός θησαυρός της Ελλάδας.
Και οι τρεις εκδοχές είχαν σαν επίμαχο σημείο ακριβώς αυτό το τελευταίο. Το ότι η χώρα μας είναι από τις πλούσιες της Ευρώπης δεν χρειάζονται πολλές αποδείξεις. Αρκεί κανείς να κοιτάξει τις αμέτρητες αναλύσεις ξένων οικονομικών και πολιτικών παραγόντων που δεν ελέγχοντα από τη γερμανοκρατούμενη ευρωπαϊκή κλίκα, για να καταλάβει το τι παίζονταν όλο αυτό το χρονικό διάστημα.
Είχαμε γράψει πριν από καιρό και πριν φτάσουμε εδώ ένα άρθρο με το τίτλο : «Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΤΟΥ 2015 ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΤΟΥ 2009 ;». Δυστυχώς επαληθευτήκαμε με τον πιο τραγικό τρόπο με διαφορετικά βέβαια δεδομένα. Τότε ο Καραμανλής κυριολεκτικά το έβαλε στα πόδια και παρέδωσε την χώρα αμαχητί στην λεηλασία του ΓΑΠ. Τώρα, ένας αριστερός πρωθυπουργός με τεράστια λαϊκή αποδοχή έφυγε κυνηγημένος και έχασε τουλάχιστον προσωρινά, το παιχνίδι της ανάκτησης της εθνικής μας κυριαρχίας.
Και έτσι βρεθήκαμε με ένα πρόγραμμα που εκείνο που επιδιώκει είναι η φυσική μας εξόντωση σαν λαός, σαν έθνος, σαν θρησκεία και σαν ιστορία.
Το αν όμως αυτό το πρόγραμμα επιτύχει, δηλαδή το αν εμείς οι ίδιοι δεχτούμε να… μας κρεμάσουν ανάποδα, εξαρτάται πλέον από εμάς τους ίδιους και μόνο.
Το πολιτικό πεδίο αύριο θα είναι τελείως διαφορετικό από το σημερινό και εκεί θα κληθούμε να αποδείξουμε αν μας αξίζει ότι έγινε.
Καλές οι ακρογιαλιές, καλά τα μπητς πάρτι, καλές οι ψησταριές, αλλά θα πρέπει κάποτε να προσγειωθούμε γιατί τώρα αν δεν το κάνουμε μόνοι μας, οι άλλοι θα μας προσγειώσουν στο δικό τους «όμορφο» ικρίωμα.
Επιτέλους το αξίζουμε αυτό ;

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr