ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ 2007 ΤΟΥ ΝΥΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕΧΜΕΤΑΛΗ ΙΡΦΑΝ

17.01.2007

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΣΠΑΖΕΙ ΚΟΚΚΑΛΑ

Κάτω τα βρώμικα χέρια από την πολιτιστική ταυτότητα των Πομάκων

Αποστομωτική απάντηση δίνει ένας γνήσιος Πομάκος από το χωριό Μάνταινα του Δήμου Μύκης ο Ιρφάν Μεχμεταλή στα οργανέττα της Άγκυρας στην Θράκη που θέλουν να εντάξουν το υπερήφανο φύλο των ορεσίβιων Πομάκων στην κατηγορία των τουρκογενών, των αθιγγάνων και των γκρίζων λύκων.

Είναι ευοίωνη ένδειξη που ένας νεαρός Πομάκος δεν παρασύρθηκε από τα κηρύγματα διάσπασης και μίσους που ακούγονται στον τόπο μας και μαζί με πολλούς άλλους θέλει να μη αφομοιωθεί αλλά να διατηρήσει την γλώσσα του τα ήθη και έθιμα, τις παραδόσεις που του μεταλαμπάδευσαν οι γονείς και οι παππούδες του. Λαμπρό το παράδειγμα του κ. Μεχμεταλή που πρέπει ν ‘ακολουθήσουν όλοι, οι ορεσίβιοι της ορεινής Ροδόπης και να μεταφέρουν στα παιδιά τους αυτά που διατηρήθηκαν εδώ και εκατοντάδες χρόνια σαν ιερές παρακαταθήκες και διατηρήθηκαν μέχρι την ημερών μας οπότε η τουρκική προπαγάνδα με τους πράκτορές της τα ισοπέδωσε και τα διέλυσε όλα. Το φωτεινό παράδειγμα όμως του Ιρφάν Μεχμέταλη δίνει σημαντικές ελπίδες ότι ο πομάκικος πληθυσμός δεν χάθηκε, αλλά υπάρχουν φωτεινά πρόσωπα που είναι αποφασισμένα να διασώσουν αυτά που τους κληρονόμησαν οι προπάτορές τους. Η επιστολή του κ. Μεχμεταλή έχει ως εξής:

«Κύριε διευθυντά,

Με την επιστολή μου που ακολουθεί θέλω να σας γράψω με τον πιο αληθινό τρόπο τις απόψεις μου σχετικά με τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Ζώντας στο νομό Ξάνθης, παρακολουθώ με λύπη τις τελευταίες εξελίξεις και τα παιχνίδια που παίζονται σε βάρος μας από κάποιους που θέλουν να πουν ότι όλοι οι μουσουλμάνοι της Θράκης είναι Τούρκοι. Αυτό είναι μεγάλο ψέμα. Εγώ και η οικογένειά μου είμαστε Πομάκοι και είμαστε περήφανοι γι ‘αυτό. Δεν ενοχλούμε κανένα, ζούμε μια ήσυχη ζωή και δε θέλουμε κανένας να προσπαθεί με το ζόρι να μας ισοπεδώσει. Μιλάμε τη δική μας γλώσσα, έχουμε τη δικιά μας κουλτούρα και κάποιοι προσπαθούν να την εξαφανίσουν, λέγοντας ότι η λέξη «Πομάκος» είναι βρισιά, ενώ εμείς δεν ντρεπόμαστε που είμαστε Πομάκοι.

Αρχίζω με το ζήτημα του ψευτομουφτή. Όποιος ήταν στις δήθεν εκλογές για το ψευτομουφτή στις 1 κατάλαβε τι είδους εκλογές και τι δημοκρατία θέλουν αυτοί που ξεσηκώνουν τον κόσμο για το τίποτε Ιανουαρίου θα. Ό, τι ήθελαν έκαναν, ό, τι ήθελαν σημείωναν στο τζαμί τα τσιράκια του κυκλώματος και κανέναν δεν ρωτούσαν. Μετά βγήκαν και είπαν αυτά που είχαν από τα πριν έτοιμα. Σκέτη κοροϊδία. Τα πολιτικά παιχνίδια του τουρκικού προξενείου αλλά και οποιουδήποτε άλλου δεν τα θέλουμε στην πλάτη μας. Δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει η προσευχή στο τέμενος με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Πού αλλού συμβαίνουν τέτοια πράγματα; Στην Τουρκία γίνονται; Στην Αραβία; Πουθενά δε γίνονται, μόνο εδώ που βρήκαν και τα κάνουν …

Λίγα λόγια για τη μητρική μας γλώσσα. Η γλώσσα των κατοίκων της ορεινής Ξάνθης είναι η πομακική. Φαίνεται να είναι σλάβικη γλώσσα, κοντινή με τη βουλγάρικη, με λέξεις μέσα της ελληνικές και τούρκικες. Μέχρι πριν λίγο ήταν άγραφη, αλλά εδώ και δέκα χρόνια περίπου πολλοί άνθρωποι, που δεν ντρέπονται για την καταγωγή τους, προσπαθούν να την καταγράψουν, με πρώτο και καλύτερο το Ριτβάν Καραχότζα. Γράφτηκαν λεξικά, γραμματικές, παραμύθια, εφημερίδες, τραγούδια… Κάπου δεν πρέπει και το κράτος να βοηθήσει αυτήν την προσπάθεια; Γιατί να μην έχει το κρατικό ραδιόφωνο στο τοπικό του πρόγραμμα μερικά δικά μας τραγούδια, κάποιες ειδήσεις στη γλώσσα μας, όπως έχει και στα τούρκικα;

Σχετικά με την εκπαίδευση, υπάρχουν πολλά προβλήματα. Νηπιαγωγεία ελάχιστον έγιναν, όλα τα τελευταία χρόνια. Τα δημοτικά σχολεία όλα είναι μειονοτικά και τα μισά μαθήματα γίνονται στα τούρκικα, τα μισά στα ελληνικά. Ζητήσαμε να γίνονται μερικά ακόμα μαθήματα στα ελληνικά, γιατί μετά τα παιδιά μας πάνε στα ελληνικά γυμνάσια και δεν ξέρουν βασικά πράγματα. Μας το αρνήθηκαν χωρίς άλλη κουβέντα, είναι λέει οι συμφωνίες με την Τουρκία. Και μέχρι πότε θα μας μαθαίνουν τούρκικα στα σχολεία μας; Δεν υπέγραψε η Ελλάδα στη Συνθήκη της Λωζάνης ότι θα διδάσκει τη μητρική γλώσσα των παιδιών των μουσουλμάνων; Εμείς λέμε ότι κι αν δε μπορεί να το κάνει αυτό, ας διδάσκει ελληνικά, είναι τόσο φοβερό αυτό; Θέλουμε δημόσια σχολεία στα χωριά μας, μάλιστα με τους συγχωριανούς μας το ζητήσαμε με έγγραφο προς τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και οι υπάλληλοι δεν πίστευαν στα μάτια τους. Σχολείο ελληνικό ζητάμε, όχι τίποτα παράνομο. Τι θα γίνει; Ελλάδα δεν είναι εδώ; Όπως μπορεί ένας μουσουλμάνος της πόλης να στείλει το παιδί του στο μειονοτικό ή σε δημόσιο σχολείο, έτσι θέλουμε κι εμείς δε μπορούμε να διαλέξουμε. Τίποτε παραπάνω.

Στην οικονομία τα πράγματα είναι δύσκολα. Μπορεί έτσι να είναι και σε όλη την Ελλάδα ή σε όλα τα χωριά σαν τα δικά μας, δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο κόπος μας δεν πληρώνεται, ότι οι έμποροι του καπνού κάνουν ό,τι θέλουν κι ότι κανένας δεν ξέρει τι θα γίνει σε λίγα χρόνια. Ευτυχώς η οικοδομή ακόμα δίνει μεροκάματα, αλλά ούτε σίγουρη είναι ούτε κανένας από μας ονειρεύεται το παιδί του μεθαύριο στη δουλειά αυτή. Τόσος νέος κόσμος έφυγε από τα χωριά μας για Γερμανία, Ολλανδία, δεν έφυγε επειδή καλοπερνούσε, για μια δουλειά έφυγε.

Θέλω, κλείνοντας να πω δύο λόγια και για το ζήτημα των Πομάκων και των Τούρκων. Όποιος θέλει ας λέει ότι είναι Τούρκος, Πομάκος, Τσιγγάνος… Ποιο είναι το πρόβλημά τους; Εμείς δεν πήραμε ποτέ τούρκικα σαλβάρια να πούμε ότι είναι Πομάκια. Ούτε τραγούδια, ούτε συνταγές μαγειρικής, ούτε πανηγύρια… Αυτοί γιατί το κάνουν; Μήπως γιατί δεν έχουν τίποτε; Κι είναι λόγος αυτός να κλέβουν τα δικά μας; Πρέπει όλοι και οι φανατικοί και οι πληρωμένοι ακόμα, να μάθουν να σέβονται τους άλλους.

Ιρφάν Μεχμεταλή

Μάνταινα Δήμου Μύκης

Ν. Ξάνθης

Πηγή: Εφημερίδα Ο Χρόνος




Τουρκικά Νέα