Οι γερμανικές Ευρωεκλογές

Οι Γερμανοί θέλουν να καταλάβουν όλες τις θέσεις-κλειδιά της ΕΕ και της Ευρωζώνης, όπου τους λείπουν ακόμη μόνο η προεδρία της Κομισιόν και της ΕΚΤ – κάτι που πιθανότατα θα επιτύχουν εντός του 2019, μετατρέποντας πλέον ολοσχερώς την Ευρώπη σε μία δική τους αυτοκρατορία και τα κράτη της σε αποικίες τους.

.

Ανάλυση

Τα πολιτικά κόμματα στην Ευρώπη έχουν ειδικό πρόγραμμα για τις Ευρωεκλογές – εύλογα, αφού δεν έχουν καμία σχέση με τις εθνικές, ενώ στην ΕΕ αποφασίζονται περίπου το 80% των νόμων που ισχύουν για όλες τις χώρες. Στα πλαίσια αυτά, έχουν ενδιαφέρον το επί μέρους πρόγραμμα της δεξιάς «CDU/CSU», καθώς επίσης οι απόψεις και τα συνθήματα των βασικών γερμανικών κομμάτων, τα οποία είναι τα εξής:

(α) Σύνθημα των «Πρασίνων» είναι να «ανανεώσουν την υπόσχεση της Ευρώπης» – με ένα τεράστιο πρόγραμμα 193 σελίδων.

(β) Η αριστερά (DIE LINKE), αφού επικρίνει την ΕΕ των εκατομμυριούχων, προτείνει «μία Ευρώπη των εκατομμυρίων», των Πολιτών της δηλαδή – με ένα πρόγραμμα 63 σελίδων.

(γ) Για το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που ευρίσκεται σε συνεχή πτώση (SPD), «η Ευρώπη είναι η απάντηση», χωρίς όμως να αναφέρεται στα προβλήματα της ΕΕ και του ευρώ – ενώ χρειάστηκε ένα πρόγραμμα 74 σελίδων για να δώσει εντελώς ασαφείς απαντήσεις σε ερωτήματα που δεν έχουν τεθεί ποτέ.

(δ) Οι Φιλελεύθεροι (FDP), μέσα σε 65 σελίδες περιγράφουν την αγάπη τους για την ΕΕ και το Ευρώ, παρουσιάζοντας τις μεγάλες ιδέες τους για τη φιλελεύθερη ολοκλήρωση τους.

(ε) Τέλος η σημαντικότερη παράταξη (το ακροδεξιό AfD είναι ουσιαστικά εναντίον της ΕΕ και της Ευρωζώνης, οπότε δεν το αναφέρουμε), τα κόμματα συνεργασίας CDU/CSU (το «δεξιό» και το «πολύ πιο δεξιό» της Βαυαρίας), παρουσίασαν ένα πρόγραμμα μόλις 22 σελίδων – για να εξηγήσουν «Γιατί η Ευρώπη μας κάνει δυνατούς», καθώς επίσης πως «η ΕΕ φροντίζει για την ασφάλεια, την ειρήνη και την ευημερία των λαών της».

Περαιτέρω, το πρόγραμμα που εντυπωσίασε κατά την καθεστωτική FAZ (πηγή) ήταν αυτό των CDU/CSU που για πρώτη φορά έχουν ένα κοινό σχέδιο για την ΕΕ και έναν κοινό υποψήφιο του «Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος» για την ανάληψη της προεδρίας της Κομισιόν – τον Βαυαρό κ. Weber που θεωρείται πολύ πιο «αυστηρός» και αρκετά δεξιότερος από τον κ. Σόιμπλε. Όπως γράφουν, «οι μεν θέλουν μία Ευρώπη των απαγορεύσεων και της αναδιανομής των εισοδημάτων μεταξύ πλεονασματικών και ελλειμματικών χωρών, ενώ οι δε να καταστρέψουν την ευρωπαϊκή ιδέα» – εννοώντας τις κυβερνήσεις των κρατών που επικρίνουν το γερμανικό μερκαντιλισμό, τη συμφωνία του Μαρόκου κοκ., στις οποίες δεν ανήκει δυστυχώς η Ελλάδα.

Αντίθετα, οι Γερμανοί θέλουν να καταλάβουν όλες τις «θέσεις-κλειδιά» της ΕΕ και της Ευρωζώνης, όπου τους λείπουν ακόμη μόνο η προεδρία της Κομισιόν και της ΕΚΤ – κάτι που πιθανότατα θα επιτύχουν εντός του 2019, μετατρέποντας πλέον ολοσχερώς την Ευρώπη σε γερμανική. Έτσι η CDU/CSU κατηγορεί αφενός μεν τους «λαϊκιστές δεξιούς δημαγωγούς και εθνικιστές που θέλουν να καταστρέψουν την ευρωπαϊκή ιδέα» (Ιταλία, Ουγγαρία κλπ.), αφετέρου τους αριστερούς λαϊκιστές – οι οποίοι μπορεί μεν να μην είναι αντίθετοι με την ευρωπαϊκή ιδέα, αλλά στην πραγματικότητα επιθυμούν «μία Ευρώπη των απαγορεύσεων και της αναδιανομής». Αναφέρουν δε στο πρόγραμμα τους τα εξής:

«Ενώ οι «Σοσιαλδημοκράτες» τη δεκαετία του 1950 διαμαρτύρονταν εναντίον της προσέγγισης με τη Γαλλία και οι «Πράσινοι» αργότερα τοποθετήθηκαν νομικά εναντίον της ΕΕ, ΕΜΕΙΣ διαμορφώσαμε με τους K Adenauer (CDU), F.J. Strauss (CSU), H. Kohl (CDU) και T. Waigel (CSU) την Ευρώπη και το κάνουμε ακόμη έως σήμερα με την A. Merkel».

Φυσικά ξέχασαν το Α. Χίτλερ, τη διαγραφή χρεών του 1953, την αμερικανική στήριξη και την αναίρεση της υπόσχεσης πληρωμής των πολεμικών τους χρεών μετά την ένωση – καθώς επίσης την ύπουλη χρησιμοποίηση του ευρώ ως πολεμικού όπλου, σε συνδυασμό με την πολιτική της φτωχοποίησης του γείτονα, για την οικονομική κατάκτηση των ευρωπαϊκών χωρών με αφετηρία την Ελλάδα. Με απλά λόγια, όποιος θέλει να μιλάει η Ευρώπη καθαρά γερμανικά, δεν έχει παρά να υποστηρίξει τον υποψήφιο της Γερμανίας για την προεδρία της Κομισιόν – όπως ήδη έχει δηλώσει η ΝΔ στην Ελλάδα.

Περαιτέρω, παρά το μίνι πρόγραμμα τους οι CDU/CSU, δεν ξέχασαν τον εξωτερικό εχθρό που είναι πάντοτε απαραίτητος για να επιβάλλεται μία κυρίαρχη δύναμη – τον οποίο κατονόμασαν με τη Ρωσία και τα Ασιατικά κράτη (κυρίως την Κίνα) ελπίζοντας όπως γράφουν πως η ΕΕ θα κερδίσει την εμπορική σύγκρουση με την Κίνα. Προφανώς, αν και δεν αναφέρθηκε, η ΕΕ θα θελήσει να κερδίσει και τον εμπορικό πόλεμο με τις Η.Π.Α., με τη βοήθεια του Ευρώ – αφού στο πρόγραμμα δηλώνεται ότι, «το Ευρώ είναι πιο σταθερό και πιο ανταγωνιστικό από το γερμανικό μάρκο».

Πράγματι, ενώ ο μέσος πληθωρισμός στη Γερμανία ήταν στο 2,88% από το 1979 έως το 1998, στην Ευρωζώνη όλα αυτά τα χρόνια δεν ξεπέρασε το 1,43% – οπότε έχει δίκιο ή γερμανική κυβερνητική παράταξη. Παραδόξως πάντως ούτε η CDU/CSU, ούτε η SPD αναφέρθηκαν στην ευρωπαϊκή κρίση, σαν να μην υπήρξε ποτέ – ούτε καν στα λάθη «κατασκευής» του Ευρώ, τα οποία το καθιστούν ένα θνησιγενές νόμισμα. Εκτός αυτού δεν βλέπουν κανένα λόγο αναδιαμόρφωσης της ΕΕ, όπως πρότεινε ο πρόεδρος της Γαλλίας χωρίς να του δοθεί καμία σημασία – ούτε την ανάγκη ύπαρξης ενός ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, ενός Ευρωπαίου υπουργού οικονομικών ή έκδοσης ευρωομολόγων.

Για τους Γερμανούς αρκεί βέβαια η εφαρμογή της συμφωνίας σταθερότητας και ανάπτυξης, καθώς επίσης της δημοσιονομικής πειθαρχίας – αφού έτσι θα κατακτήσουν τη μία χώρα μετά την άλλη, μετατρέποντας τες σε αποικίες και την Ευρώπη στη δική τους αυτοκρατορία.Ακριβώς για αυτό το λόγο τονίζουν την ανάγκη μετατροπής του ESM σε ένα ευρωπαϊκό ΔΝΤ, παράλληλα με την υιοθέτηση ενός πτωχευτικού δικαίου για τα κράτη που συζητήθηκε ήδη στο Euro Group στις 02.12.2018 – έχοντας την άποψη πως η Ελλάδα θα χρησιμοποιηθεί ξανά ως πειραματόζωο.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, το πρόγραμμα των CDU/CSU αναφέρει πως η ευρωπαϊκή αγορά εργασίας είναι σε πολύ καλή κατάσταση, αφού «τα τελευταία πέντε χρόνια δημιουργήθηκαν αρκετά εκατομμύρια θέσεις απασχόλησης» – συμπληρώνοντας όμως πως αν και στην ΕΕ δόθηκαν μεγάλες προοπτικές σε πολλούς νέους, σε ορισμένα κράτη μέλη της η ανεργία των νέων παραμένει πολύ υψηλή. Εν τούτοις προτείνει λύσεις, όπως την επαναφορά του εισιτηρίου «Inter rail» στα πλαίσια του προγράμματος «Discover EU», καθώς επίσης το εξής:

«Οι άλλες χώρες-μέλη θα πρέπει να εισαχθούν στα μυστικά του διπλού συστήματος επαγγελματικής κατάρτισης. Θα ήταν ένας εύκολος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος της ανεργίας των νέων, επειδή πρόκειται για ένα επιτυχημένο εξαγωγικό μοντέλο που βοηθάει τους νέους να εισέλθουν στην αγορά εργασίας».

Όπως φαίνεται λοιπόν οι Γερμανοί τα έχουν σκεφθεί όλα και εργάζονται φιλότιμα για το καλό των Ευρωπαίων Πολιτών – έτσι βέβαια, όπως οι ίδιοι το φαντάζονται. Ως εκ τούτου, εμείς δεν έχουμε παρά να τους ακολουθήσουμε – μαθαίνοντας καλά γερμανικά και αδιαφορώντας για το γεγονός ότι, η ιστορία τους μοιάζει με ποινικό μητρώο.

analyst.gr