Θέλουμε τον ήλιο μας πίσω!

Οφείλουμε να ξυπνήσουμε επιτέλους από το λήθαργο και να καταλάβουμε πως δεν μπορεί να είναι το ίδιο το πρόβλημα η λύση – ότι η Ελλάδα είναι σε θέση να τα καταφέρει, διαθέτοντας τεράστιες δυνατότητες, αρκεί να πάψει να κυβερνάται από τα υποχείρια των Γερμανών. Λύσεις υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν, αλλά δεν είναι δυνατόν να δρομολογηθούν ποτέ από αυτούς που είναι μέρος του προβλήματος – όπως από εκείνα τα κόμματα που κυβέρνησαν και πρόδωσαν τη χώρα μας.

.

«Σε λίγες ημέρες θα προβληθεί στη Γαλλία ένα φιλμ-ντοκιμαντέρ που δημιουργήθηκε από έναν σκηνοθέτη (και βουλευτή της Ανυπότακτης Γαλλίας) τον Francois Ruffin, σχετικά με το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων». Ο τίτλος του είναι «je veux du soleil» (θέλω ήλιο). Είναι συγκινητικό και δίνει μία άλλη εικόνα του κινήματος – πιο βαθιά και πιο αληθινή από αυτήν που δείχνουν τα επίσημα ΜΜΕ και η «συμμορία της εξουσίας».

Είναι πραγματικά κρίμα που στην Ελλάδα, με τέτοιους σπουδαίους καλλιτέχνες, δεν γυρίστηκαν τέτοια φιλμ ύστερα από τόσους αγώνες που έγιναν την τελευταία δεκαετία. Να δοθεί ο λόγος  στους απλούς ανθρώπους, να μιλήσουν για τους καθημερινούς αγώνες τους, τα όνειρα τους, τις ελπίδες τους και τις προδοσίες που υπέστησαν. Δεν έχουν πια ήλιο, σε μία από τις πιο ηλιόλουστες χώρες του πλανήτη» (Έλληνας επιστήμονας στη Γαλλία).

.

Άποψη

Το νούμερο ένα πρόβλημα που απασχολεί τους Έλληνες, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, είναι η μετανάστευση του εκπαιδευμένου εργατικού δυναμικού: το γνωστό ως «Brain Drain». Εν προκειμένω, τεκμηριώνεται πως το πνευματικό επίπεδο των Πολιτών είναι κατά πολύ υψηλότερο από αυτό του διεφθαρμένου «κομματικού-πελατειακού» κράτους – αφού είναι σε
θέση να κατανοήσουν πως η σιωπηλή ληστεία του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας, κυρίως από τους Γερμανούς αφού εκεί κατευθύνεται πάνω από το 50% των νέων μεταναστών, είναι ίσως μεγαλύτερη από την υφαρπαγή του υλικού πλούτου της.

Πρόκειται πάντως για ένα εντυπωσιακό παράδοξο, όπως αυτό που συνέβη την περίοδο της μετανάστευσης μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο – όπου χιλιάδες Έλληνες επέλεξαν να εργαστούν στη Γερμανία, συμβάλλοντας στην ανοικοδόμηση της, παρά το ότι είχαν υποφέρει τα πάνδεινα από τους Γερμανούς ναζί. Ακόμη μία φορά λοιπόν, θύματα ενός οικονομικού πολέμου σήμερα, ξανά με δράστες τους Γερμανούς, μετανάστευσαν  στη χώρα που τους κατέστρεψε – δρομολογώντας τη γνωστή «προδοσία» με τους εγχώριους πολιτικούς συνεργούς τους που γνωρίζουν πολύ καλά πώς και με τι να εκβιάζουν.

Συνεχίζοντας η ληστεία του έμψυχου δυναμικού της Ελλάδας έχει τεράστιο κόστος – αφού είναι γνωστό πως η εκπαίδευση ενός ατόμου έως το 22ο έτος της ηλικίας του, υπολογίζεται συντηρητικά στις 200.000 €. Ως εκ τούτου, εάν υποθέσουμε πως αυτοί που εγκατέλειψαν την Ελλάδα αναζητώντας αλλού δυνατότητες επιβίωσης ήταν μόνο 500.000, κόστισαν τουλάχιστον 100 δις € στην οικονομία μας – ένα τρομακτικό ποσόν που είναι φυσικά αδύνατον να ανακτηθεί, εάν δεν επιστρέψουν.

Εκτός αυτού, με δεδομένη τη μέση ανά άτομο παραγωγικότητα ύψους 50.000 € ετησίως, οι απώλειες του ΑΕΠ μας κάθε χρόνο φτάνουν στα 25 δις € – οπότε εύλογα δεν αυξάνεται ο ρυθμός ανάπτυξης μετά από δέκα χρόνια βαθιάς ύφεσης, όπως θα ήταν φυσιολογικό, με ρυθμούς της τάξης του 4-5%, παραμένοντας κάτω από το 2%. Η αμέσως επόμενη ληστεία της Ελλάδας έχει σχέση με τις καταθέσεις άνω των 100 δις € που διέφυγαν στο εξωτερικό – ξανά με κύριο προορισμό τη Γερμανία, στηρίζοντας τη δική της οικονομική ανάπτυξη.

Γνωρίζοντας τώρα πως η ρευστότητα μίας οικονομίας είναι στην ουσία το σύνολο των καταθέσεων και των καθαρών πιστώσεων (πηγή), δεν χρειάζεται να αναρωτιόμαστε γιατί παραμένει χαμηλή στην Ελλάδα (γράφημα, μπλε στήλες αριστερή κάθετος, στα 173 δις € τον Ιανουάριο, από 262 δις € το 2010) – ενώ στη Γερμανία αυξάνεται (διακεκομμένη καμπύλη, δεξιά κάθετος). Αυτό σημαίνει με τη σειρά του πως η υφαρπαγή της πατρίδας μας, το ξεπούλημα των περιουσιακών μας στοιχείων, δρομολογείται με τα ίδια τα χρήματα μας – με τις καταθέσεις μας που οδηγήθηκαν στο εξωτερικό, καθώς επίσης με τα δάνεια που δίνουν οι αφελληνισμένες πλέον τράπεζες μας στους ξένους, για να αποκτήσουν σε εξευτελιστικές τιμές και με σκανδαλώδεις συμβάσεις τις κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις μας, όπως στο παράδειγμα της FRAPORT.

Περαιτέρω, πράγματι εμείς οι Έλληνες έχουμε χάσει και συνεχίζουμε να χάνουμε τον ήλιο μας, σε μία από τις πιο ηλιόλουστες περιοχές του πλανήτη, όπως αναφέρεται στην εισαγωγή του κειμένου – τα παιδιά μας, τα σπίτια μας, τις επιχειρήσεις μας, το δημόσιο πλούτο μας και όλα όσα μας κληροδότησαν με αγώνες και με θυσίες οι πρόγονοί μας. Εκτός από τα παραπάνω, μόνο από την πτώση των τιμών των ακινήτων οι ιδιώτες έχουν ζημιωθεί πάνω από 600 δις € και το κράτος τουλάχιστον 250 δις € – επί πλέον στην απώλεια του ΑΕΠ, των δημοσίων εσόδων, των μισθών, των συντάξεων, των τραπεζών, των ασφαλιστικών ταμείων κοκ.

Εν τούτοις, αντί τουλάχιστον να αγωνιζόμαστε όπως τα «κίτρινα γιλέκα» στη Γαλλία ζητώντας τον ήλιο μας πίσω, παραμένουμε αμέτοχοι – σε βαθμό που να ισχυρίζονται οι Γάλλοι ότι, δεν είναι Έλληνες (πηγή). Η αιτία δεν είναι φυσικά η δειλία μας, αλλά το γεγονός ότι μας έχουν χειραγωγήσει τόσο πολύ, ενώ συνεχίζουν να μας χειραγωγούν, ώστε να έχει πεισθεί η πλειοψηφία πως είναι η ίδια ένοχη για τα δεινά της – ότι «μαζί τα φάγαμε και μαζί χρεοκοπήσαμε», όπως είχε το θράσος να δηλώσει ένας από τους πολιτικούς της καταστροφής.

Επίσης πως τα μνημόνια και η κυλιόμενη χρεοκοπία που προκαλούν, έτσι ώστε να δοθεί χρόνος στους εισβολείς να λεηλατήσουν μεθοδικά τους πάντες, είναι η μοναδική ρεαλιστική λύση – κάτι που οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στη σημερινή κυβέρνηση, η οποία δολοφόνησε την τελευταία ελπίδα των Ελλήνων (πηγή), πείθοντας τους πως το σκύψιμο του κεφαλιού, η πολιτική της υποτέλειας, των υποκλίσεων και της διεθνούς επαιτείας των προκατόχων της,  είναι μονόδρομος!

Έτσι οι Πολίτες έχουν καταντήσει να στηρίζουν στις δημοσκοπήσεις τους ίδιους τους θύτες τους – αυτούς που μετά το 2009 οδήγησαν τη χώρα χωρίς λόγο και ύπουλα στο ΔΝΤ, την υποθήκευσαν με τις αποικιοκρατικές δανειακές συμβάσεις, παρέδωσαν όλα της τα όπλα με το PSI, τη χρεοκόπησαν, την κατέστρεψαν και την πρόδωσαν, όπως κανένας άλλος στη μακραίωνη ιστορία της.

Δεν δίστασαν να ξεπουλήσουν ακόμη και το όνομα της Μακεδονίας εξευτελίζοντας μας διεθνώς, παρά το ότι οι ίδιοι δήλωναν πως «όταν δίνεις όνομα, δίνεις έδαφος» – ενώ δεν θα διστάσουν να κάνουν το ίδιο με το Αιγαίο, με την Κύπρο ή με ότι άλλο τους ζητηθεί, με αντάλλαγμα τα τριάντα αργύρια της εξουσίας.

Οφείλουν όμως να ξυπνήσουν επιτέλους οι Έλληνες από το λήθαργο – να πάψουν να είναι μαρμαρωμένοι και αμέτοχοι, παρακολουθώντας την ίδια τους την εκτέλεση από τους καναπέδες τους. Να καταλάβουν πως δεν μπορεί να είναι το ίδιο το πρόβλημα η λύση – ότι η χώρα είναι σε θέση να τα καταφέρει, διαθέτοντας τεράστιες δυνατότητες, αρκεί να πάψει να κυβερνάται από τα υποχείρια των Γερμανών.

Λύσεις υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν, αν και λιγοστεύουν επικίνδυνα, αλλά δεν είναι δυνατόν να δρομολογηθούν ποτέ από αυτούς που είναι μέρος του προβλήματος – όπως από εκείνα τα κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα. Αυτό ακριβώς άλλωστε συνειδητοποίησαν τα «κίτρινα γιλέκα», η «Ανυπότακτη Γαλλία», γυρίζοντας την πλάτη στο Macron και στους Γερμανούς καθοδηγητές του – μόνοι τους, χωρίς τη στήριξη κανενός κόμματος και κανενός κατ’ επίφαση σωτήρα-ηγέτη. Κατάλαβαν πως αν μη τι άλλο το οφείλουν στα παιδιά τους – κάτι που εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε δυστυχώς αντιληφθεί ακόμη.

analyst.gr