Ὅποιος ὑποφέρει τήν ἀσθένειά του μέ ὐπομονή καί εὐγνωμοσύνη στόν Θεό, στεφανώνεται σάν μάρτυρα

Ἐπιστολή πρός τούς ἀσθενεῖς

1ο

ἐκ τοῦ βιβλίου

ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ  ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΙΝ ΑΙΩΝΙΟΝ

ΤΟΥ ΔΟΥΔΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΠΑΤΡΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΓΑΒΡΙΛΑΚΗ

Ἀσθενεῖς μου, συμπαθεστάτη ὁμάδα τῶν ἀνθρώπων

        Ἀπευθύνομαι σέ σᾶς. Σᾶς καταλαβαίνω ἀπόλυτα ὅσο κανείς ἄλλος, γιατί εἶμαι καί ἐγώ ἀσθνεής. Νομίζω πάντα ὅτι ὁ φτωχός καταλαβαίνει τόν φτωχό, ὁ πονεμένος τόν πονεμένο, ὁ δυστυχής τόν δυστυχή καί ὁ ἄρρωστος τόν ἄρρωστο.

        Σκέφθηκα λοιπόν νά σᾶς ἀπευθύνω τήν παροῦσα ἐπιστολή μήπως μπορέσω νά ἀνακουφίσω λίγο τόν πόνο καί τήν μοναξιά σας.

        Σᾶς φωνάζω, λοιπόν, δυνατά μέ ὅλη τή δύνμαη τῆς φωῆς καί τῆς ψυχῆς μου: "Μήν ἀπελπίζεσθε. Πίσω ἀπό τήν φουρτούνα δέν εἶναι ἡ γαλήνη; Πίσω ἀπό τήν καταιγίδα δέν εἶναι ἡ λιακάδα; Μετά τήν βαρχειμωνιά δέν ἔρχεται πάντοτε ἡ ἄνοιξη; Μετά τήν δύση δέν εἶναι ἡ ἀνατολή; Δόξα Σοι Κύριε!".

        Ὁ Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ βεβαιώνει:

"Ὅποιος ὑποφέρει τήν ἀσθένειά του μέ ὐπομονή καί εὐγνωμοσύνη στόν Θεό, στεφανώνεται σάν μάρτυρας". 

Ἀγαπητοί μου ἀσθενεῖς! 

        Ὑποφέρετε, ὑποφέρω· πονᾶτε πονῶ· νοιώθετε μοναξιά· τήν νοιώθω καί ἐγώ. Ὅλα ὅμως πρέπει νά τά ἀντιμετωπίζουμε μέ ὑπομονή, μέ πίστη, ἐλπίδα καί αἰσιοδοξία.

        Σ' αὐτό θά μᾶς βοηθήσει ἡ πίστη στόν Θεό.

        Σ' αὐτό θά μᾶς θεραπεύσουν τά φάρμακα τῆς Ἐκκλησίας πού δέν τά βρίσκουμε στά Φαρμακεῖα.

        Μή ξεχνᾶτε ὅτι δέν εἴμαστε ἄρρωστοι μόνο στό σῶμα. Αὐτό εἶναι μεγάλο λάθος, καί ἡ ψυχή μας εἶναι ἄρρωστη, ἴσως περισσότερο. Ἐδῶ κάνει μία φοβερή διαπίστωση ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος:

        "Ἡ πολυχρόνια ὑπομονή ὁδηγεῖ στήν ταπείνωση. Ἡ ταπείνωση ὁδηγεῖ στήν ὑγεία τῆς ψυχῆς. Ἡ ὑγεία τῆς ψυχῆς στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Καί τέλος ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στή χαρά τοῦ Θεοῦ, τή γλυκότερη ὅλων". 

         Ὁ δέ ἱερός Αὐγουστῖνος παρατηρεῖ εὔστοχα:

         "Θέλεις νά θεραπευθοῦν οἱ πληγές σου; Ὁ Θεός εἶναι ὁ γιατρός. Θέλεις νά γαληνέψει ἡ ψυχή σου; Εἶναι ἡ εἰρήνη. Ἄν ζητᾶς τόν οὐρανό, εἶναι ὁ Δρόμος. Ἄν μισεῖς τό σκοτάδδι, εἶναι τό Φῶς. Ἄν πεινᾶς, εἶναι ἡ Τροφή".

         Δέν καταλάβαμε ὅλοι μας πόσο μαλακώνει καί πόσο γλυκός γίνεται ὁ πόνος μέ τήν πίστη καί τήν ἐλπίδα στόν Μεγάλο Γιατρό. Εἶναι χαρακτηριστική ἡ συμβουλή τοῦ ποιητοῦ Γ. Βερίτη: 

"Σάν ἔρθει ὁ πόνος καί σέ βρεῖ 

νά τόν δεχθῆς παληκαρίσια. 

Στάσου λεβέντη σά τή δρῦ, 

τή λαμπαδόκορμη τήν ἴσια".

           Ἕνας ἄλλος ποιητής σημειώνει:

"Χωρίς ἐσένα ἡ ζωή 

θά μᾶς φαινόταν ἄδεια

καί τήν ψυχή μας θά' πνιγαν 

τῆς θλίψης τά σκοτάδια". 

Ἀγαπητοί μου ἀσθενεῖς! 

            Πολλά διαβάζουμε γιά τό θέμα τῶν ἀσθενῶν καί τῆς ἀσθενείας. Ὅμως χρειάζεται ὁ καθένας μας κι ἐγώ καί σεῖς, νά κάνουμε βήματα καί προσπάθειες νά φθάσουμε στόν Ἀρχίατρο τόν Ἐσταυρωμένο Σωτήρα Χριστό. Οἱ γιατροί τοῦ κόσμου τούτου, εἶναι ὄργανα τοῦ Μεγάλου Γιατροῦ. Γι' αὐτό παρακαλοῦμε τόν Θεό νά φωτίζει καί νά καθοδηγεῖ τά ὄργανά Του, τούς γιατρούς μας νά φωτίζονται ἀπ' Αὐτόν καί νά κάνουν σωστή διάγνωση καί θεραπεία.

             Στό σημεῖο αὐτό ἔρχονται στή μνήμη σμου τά λόγια τοῦ μεγάλου Πασκάλ πού ἔλεγε:

             "Μήν πολεμᾶτε νά πείσετε τόν ἑαυτό σας μέ συλλογισμούς ὅτι ὑπάρχει Θεός, ἀλλά μέ τό νά λιγστέψετε τά πάθη σας. 

             Θέλετε νά φθάσετε στήν πίστη, μά δέν γνωρίζετε ἀπό ποιό δρόμο. Ποθεῖτε νά γιατρευθεῖτε ἀπό τήν ἀσθένειά σας καί ζητάτε τό γιατρικό.

              Μάθετέ το ἀπό Ἐκείνους πού γιατρευτήκανε....".

          Στό μεγάλο Φαρμακεῖο τῆς Ἐκκλησίας μας, πού λέγεται Ἁγία Γραφή θά βροῦμε ἀρκετά θεραπευτικά φάρμακα. Ἔχει πολλές συμβουλές, φάρμακα πού ἀνακουφίζουν καί θεραπεύουν. Παραθέτω μερικά:

              "Ἐλέησόν με Κύριε, ὅτι ἀσθενής εἰμί" (Ψαλμ. 63).

            "Τέκνον ἐν ἀρρωστήμασί σου μή παράβλεπε, ἀλλ' εὔξαι Κυρίῳ καί Αὐτός ἰάσετάι σε" (Σ. Σειράχ 38, 9).

              "Ὅταν ἀσθενῶ, τότε δυνατός εἰμι" (Β΄ Κορ. 1, Β΄ 10).

               Ἄς ὑποφέρουμε ὑπομονετικά, ἄν δέν μποροῦμε νά ὑποφέρουμε χαρούμενοι.

               Ὁ καλός Χριστιανός πρέπει νά εἶναι γενναῖος διότι γενναῖοι ἦσαν καί οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες.

               Γενναιότητα ἔδειξε καί ὁ Μεγαλομάρτυρας τοῦ Γολγοθᾶ, ὁ Ἰησοῦς. 

             Ἕνας τρόπος γιά νά διώξουμε τήν ὑπερβολική θλίψη μας εἶναι: Νά προμηθευτοῦμε μιά εἰκόνα τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ, νά κοιτάξουμε τόν Ἐσταυρωμένο πολλή ὥρα καί νά Τοῦ ποῦμε:

             "Ἐγώ Χριστέ μου, Σωτήρα μου, ὑποφέρω, ἀλλά εἶμαι ξαπλωμένος στό κρεβάτι καί κάπως ἀναπαύομαι, Ἐσύ ὅμως ὑποφέρεις κρεμασμένος....", καί ἀμέσως θά νοιώσουμε ἀνακούφιση καί γλυκύτητα, ἡρεμία καί γαλήνη....

 Ἀγαπητοί μου συνασθενεῖς! 

             Ὁ Θεός δοκιμάζει τούς ἀσθενεῖς ὅπως τόν πολύαθλο Ἰώβ, ὁ ὁποῖος εἶπε: "εἰ τά ἀγαθά ἐδεξάμεθα ἐκ χειρός Κυρίου, τά κακά οὔχ ὑποίσομεν;" (Ἰώβ Β΄ 10).

                 Ἕνας ὅσιος μᾶς συμβουλεύει: "Προσευχή ἄρρωστε, προσευχή διότι εἶναι τό κλειδί πού θά ἀνοίξει τόν Παράδεισο".

             Νομίζω ὄτι ἡ πιό σωστή ἀντιμετώπιση τῆς ἀσθένειάς μας εἶναι νά τήν ἐκλάβουμε ὠς εὐλογία, καί ὅπως σέ μεγάλα ὀστρακοειδῆ ὄταν πληγωθοῦν γεννᾶται στήν πληγή τους μαργαριτάρι, ἔτσι ἄς γεννηθεῖ καί σέ μᾶς τώρα πού εἴμεθα ἄρρωστοι ὁ πόθος γιά ψυχική σωτηρία, ὁπότε δέν μένει τίποτε ἄλλο παρά ν' ἀρχίσουμε διπλή θεραπεία, μιά γιά τό σῶμα καί μιά γιά τήν ψυχή.

                 

 Συμπονεμένοι μου ἀσθενεῖς!

                  Αὐτός πού χάνει χρήματα, μπορεῖ νά χάνει πολλά. Αὐτός πού χάνει ἕνα φίλο, χάνει πολύ περισσότερα. Αὐτός πού χάνει τήν πίστη του, τά χάνει ὅλα. 

                   Ὑπομονή ἀσθενεῖς μου! "Ἡ ὑπομονή εἶναι τό κλειδί γιά ὅλες τίς κλειδαριές".

                   Ὁ κοινῆς ἀποδοχῆς, σύγχρονος Γέροντας, ὁ π. Παΐσιος ἐλέγχει τήν γκρίνια μας καί λέγει: "Μέ τήν γκρίνια του ὁ ἄνθρωπος φέρνει κοντά τόν διάβολο, ἐνῶ μέ τήν δοξολογία τόν διώχνει. Νά δοξολογοῦμε πάντοτε τόν Θεό. Νά μήν γκρινιάζουμε. Ἡ γκρίνια φέρνει γκρίνια...". 

                   Οἱ ἀσθένειες συχνά μᾶς βοηθοῦν νά γίνεται ἡ ψυχή μας καθαρότερη.

                   Μεγάλοι ἄνδρες ὁμολόγησαν μέ εὐγνωμοσύνη τή δωρεά αὐτή τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ Ἀπόστ. Παῦλος πού μίλησε γιά τήν ὑπερβολή τῶν ἀποκαλύψεων καί εἶπε: "ἵνα μή υπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί μου, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα μέ κολαφίζῃ, ἵνα μή ὑπεραίρωμαι. Ὑπέρ τούτου τρίς τόν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ' ἐμοῦ· καί εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου ἡ γάρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. Ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταίς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ' ἐμέ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ..." (Β΄ Κορ. 12, 7-9).

                   Δέν εἶναι τυχαῖο πού στόν Ἅγιον Ὄρος, ὅταν ἀρρωσταίνει κάποιος μοναχός λένε γι' αυτόν· τόν ἐπισκέφθηκε ὁ Κύριος.

Ἀγαπητοί μου ἀσθενεῖς! 

Οἱ παραπάνω σκέψεις εὔχομαι νά βοηθήσουν γιά τή σωστή ἀντιμετώπσιη τῶν ἀσθενειῶν μας. ΑΜΗΝ.

Σημείωση:

         Ἡ ἀνωτέρω ἐπιστολή τοῦ ἀξιομακαρίστου πατρός Ἐμμανουήλ, γράφητκε λίγες ἡμέρες πρίν τήν ἐκδημία του πρός Κύριον καί βρέθηκε σέ συρτάρι τοῦ γραφείου του.

        Μέ τίς τελευταῖες ἐγκάρδιες καί ἀπό τό κρεβάτι τοῦ πόνου πατρικές πνευματικές σκέψεις καί ἀδελφικές νουθεσίες, ὁ καλός ποιμήν, ἀείμνηστος πατήρ Ἐμμανουήλ, μᾶς ἐκφράζει τήν πρός τόν Θεό καί τόν πονεμένο ἄνθρωπο περίσσια ἀγάπη Του. Ὁ Κύριος νά τόν ἀναπαύσει μετά τῶν πιστῶν καί ἐκλεκτῶν δούλων Του εἰς τήν ἀτελεύτητο Βασιλεία Του. Ἀμήν.

Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

Ἀπό Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ