Με μοιρασμένους ρόλους για την εξαπάτηση του λαού

Οι φράξιες του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στη νέα μνημονιακή συμφωνία

«Το κίνημά μας είναι πλούσιο σε ποικιλία. Αυτό δεν μας εμπόδισε να πάρουμε την εξουσία. Ετσι είναι η δημοκρατία και δεν υπάρχει λόγος να την αλλάξουμε, από τη στιγμή που συμφωνούμε όλοι στο ουσιώδες: την ανάγκη να παραμείνουμε στο ευρώ αλλά και να αλλάξουμε την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής». Αυτή την απάντηση έδωσε ο υπουργός Οικονομίας Γ. Σταθάκης σε ερώτηση δημοσιογράφου της Monde για τις διιστάμενες απόψεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και το αν αυτές αποτελούν εμπόδιο για τις ομαλές διαπραγματεύσεις με τους «εταίρους». Αυτή η τυπική απάντηση, που την έχουν δώσει δεκάδες φορές τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο μετά την αναρρίχηση στην εξουσία αλλά και κατά τα χρόνια της αντιπολίτευσης, δεν είναι άνευ σημασίας. Μας επιτρέπει, μάλιστα, να «διαβάσουμε» με σωστό τρόπο τη συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ το περασμένο Σαββατοκύριακο.
Αλήθεια, τι νόημα είχε η σύγκληση του (υποτιθέμενου) ανώτατου οργάνου του ΣΥΡΙΖΑ σε μια χρονική στιγμή που δεν υπήρχε συμφωνία με τους ιμπεριαλιστές δανειστές; Μήπως για να πληροφορηθούν οι κεντροεπίτροποι του κυβερνώντος κόμματος το περιεχόμενο της διαπραγμάτευσης, τους βασικούς άξονες της συμφωνίας, τις προοπτικές επίτευξης συμφωνίας και τις προοπτικές ρήξης, και να εφοδιάσουν την κυβέρνηση με δεσμευτική πολιτική εντολή για το πώς πρέπει να ενεργήσει;
Στο ελληνικό πολιτειακό σύστημα την εντολή την έχει ο πρωθυπουργός και αυτός ελέγχεται από τη Βουλή. Το κόμμα δεν είναι τίποτα, δεν έχει ρόλο στην άσκηση της εξουσίας. Βέβαια, τα καθεστωτικά αριστερά κόμματα καμώνονται πως λειτουργούν διαφορετικά. Πως είναι το κόμμα που παίρνει τις αποφάσεις, δεσμεύοντας και την κοινοβουλευτική του ομάδα και την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Αυτά, όμως, είναι μπούρδες. Την περίοδο της ακμής του ο Α. Παπανδρέου, αντιμετωπίζοντας κάποια γκρίνια από διάφορες «φυλές» του ΠΑΣΟΚ, είχε διακηρύξει το αμίμητο: διαχωρισμός κόμματος από κυβέρνηση, με το κόμμα να ασχολείται με το «επιθυμητό» και την κυβέρνηση να ασχολείται με το «εφικτό». Το κόμμα, μάλιστα, θα ήλεγχε κιόλας την κυβέρνηση!
Η πολιτική ιστορία έχει καταγράψει τα αποτελέσματα αυτού του διαχωρισμού και δε χρειάζεται να αναλωθούμε μ’ αυτά. Σημειώνουμε απλά πως ο ΣΥΡΙΖΑ, φρέσκος στην κυβέρνηση, βρίσκεται ακόμη σε μια μεταβατική φάση προσαρμογής. Αυτά που γίνονται στην πράξη δεν διακηρύσσονται ρητά κι αυτά που διακηρύσσονται δεν έχουν καμιά σχέση με την κυβερνητική πράξη. Ενας στενός πυρήνας ηγετικών στελεχών (ούτε καν το σύνολο της κυβέρνησης) χειρίζεται τη διαπραγμάτευση με τους ιμπεριαλιστές δανειστές, την έχει φτάσει σε συμφωνία επί της ουσίας (κάποιες πινελιές λείπουν μόνο) και αυτός ο ηγετικός πυρήνας κάνει «μασάζ» στην κοινοβουλευτική ομάδα και το κόμμα, με στόχο να εκβιάσει τη συναίνεσή τους.
Στους κεντροεπίτροπους του ΣΥΡΙΖΑ δε δόθηκε κάποιο σχέδιο συμφωνίας. Από την ομιλία του Τσίπρα δεν έγιναν σοφότεροι. Δεν έμαθαν τίποτα διαφορετικό απ’ αυτό που ξέρουμε όλοι οι υπόλοιποι. Αλλωστε, η ομιλία ήταν δημόσια και ήταν μια ομιλία γεμάτη αοριστίες, φτιαγμένη για τα ΜΜΕ και όχι με στόχο να ενημερώσει εξαντλητικά το ανώτατο όργανο του κόμματος, το οποίο υποτίθεται ότι παίρνει τις τελικές αποφάσεις. Και η ψηφοφορία ήταν μια ψηφοφορία παραχώρησης λευκής επιταγής προς την κυβέρνηση. Ετσι που να την επισείει ο Τσίπρας σε όσους θα γκρινιάξουν μετά τη συμφωνία και ιδιαίτερα να την επισείει στους βουλευτές εκβιάζοντάς τους να ψηφίσουν τα μέτρα που θα περιλαμβάνει η συμφωνία, γιατί αυτό έχει εγκρίνει η κεντρική επιτροπή του κόμματος.
Προς τους βουλευτές, βέβαια, υπάρχει και άλλος εκβιασμός: οι εκλογές. Η ηγετική ομάδα και προσωπικά ο Τσίπρας έχει διαμηνύσει (όχι επίσημα, γιατί τέτοια πράγματα δε λέγονται επίσημα), πως δεν πρόκειται να δεχτεί να γίνει όμηρος της αντιπολίτευσης. Θέλει καθαρή ψήφιση από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλιώς θα θεωρήσει ότι η κυβέρνηση έχασε τη δεδηλωμένη και θα πάει σε εκλογές. Κι οι εκλογές θα γίνουν με λίστα, την οποία θα καταρτίσει ο αρχηγός του κόμματος, αποκλείοντας φυσικά εκείνους που θα θεωρηθούν υπεύθυνοι για την ανατροπή της κυβέρνησης.
Δεν ξέρουμε αν και μετά τη συμφωνία θα εξακολουθήσουν να μιλούν για «αμοιβαία επωφελή συμβιβασμό» ή θα το ψιλογυρίσουν, μιλώντας για «επώδυνη συμφωνία, η οποία όμως απέφυγε τα υφεσιακά μέτρα, εξαφάνισε τον κίνδυνο μιας καταστροφικής χρεοκοπίας και μας δίνει χρόνο για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας». Το βέβαιο είναι πως θα επιμένουν ότι δεν πρόκειται για μνημονιακή συμφωνία, ότι δεν εφαρμόζεται το «μέιλ Χαρδούβελη» κτλ. κτλ. Θα βαφτίσουν κι αυτοί το κρέας ψάρι, όπως έκαναν και οι τέσσερις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις που κατ’ επανάληψη «έσωσαν» τη χώρα. Η προπαγανδιστική επένδυση θα διαφέρει, αλλά η ουσία θα είναι η ίδια.
Δεν τα ξέρουν αυτά οι κεντροεπίτροποι του ΣΥΡΙΖΑ; Φυσικά και τα ξέρουν. Αν μέχρι την 20ή Φλεβάρη έτρεφαν κάποιες αυταπάτες, αν μετά έφαγαν την παπάρα της «δημιουργικής ασάφειας», το τελευταίο εικοσαήμερο δεν έχουν καμιά αμφιβολία. Αλλωστε, οι περισσότεροι από δαύτους (αν όχι όλοι) έχουν και εσωτερική πληροφόρηση. Κι όμως, μαζεύτηκαν σε μια χωρίς σημασία σύνοδο και έκαναν ψηφοφορία για μια συμφωνία που επίσημα δεν τους παρουσιάστηκε. Στην πραγματικότητα, αυτό που επιχείρησαν είναι ένα ξαναμέτρημα των εσωκομματικών συσχετισμών.
Η «Αριστερή Πλατφόρμα» κατέθεσε μια τροπολογία άνευ  ιδιαίτερης σημασίας, μόνο και μόνο για να μετρήσει τα «κουκιά». Τι έλεγε η τροπολογία; Οτι η κυβέρνηση, αν συνεχιστεί ο οικονομικός στραγγαλισμός, δε θα πληρώσει το ΔΝΤ, αλλά θα πληρώσει μισθούς και συντάξεις (αυτά τα λέει και η πλειοψηφία) και ότι «σχεδιάζει  σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό και στρατηγικό επίπεδο, εναλλακτικές απαντήσεις για την πορεία της χώρας, οι οποίες θα διασφαλίζουν την εφαρμογή του προγράμματός της» (αυτό είναι προσθήκη, με την οποία δε συμφωνεί η πλειοψηφία). Η πρόταση μπήκε σε ψηφοφορία και απορρίφθηκε με 95-75. Η «Αριστερή Πλατφόρμα» αύξησε τις ψήφους της στην ΚΕ, αφού σ’ αυτές προστέθηκαν και οι ψήφοι της ΚΟΕ, που ως τώρα αθροίζονταν στην πλειοψηφία. Οταν, όμως, ήρθε η ώρα να ψηφιστεί η πολιτική απόφαση της συνόδου, η «Αριστερή Πλατφόρμα» ψήφισε λευκό, ενώ η ΚΟΕ ψήφισε κατά! Λογικότατη κατάληξη, αν σκεφτούμε ότι η «Αριστερή Πλατφόρμα» έχει τέσσερα ηγετικά στελέχη της στην κυβέρνηση (Λαφαζάνης, Στρατούλης, Χουντής, Ησυχος), ενώ η ΚΟΕ δε συμμετέχει στην κυβέρνηση και επιπρόσθετα πρέπει να βρει κάτι για να εκτονώσει το θυμό των παλαιών μελών της.
Η πλειοψηφία κατέθεσε και ψήφισε ένα σχέδιο απόφασης που λέει πως «η κυβέρνηση δεν πρόκειται να υπογράψει μνημονιακή συμφωνία» και επισημαίνει ότι τέσσερις μήνες τώρα «αρνούμαστε τα ιταμά τελεσίγραφα»! Και για να μην έχει διαρροές, ενέταξε στο σχέδιο απόφασης και μια πρόταση των «53» (στους οποίους κάποτε ανήκε και ο Τσακαλώτος, που πλέον είναι επικεφαλής της διαπραγμάτευσης), που έλεγε πως «αυτός που θα δώσει τη μεγάλη μάχη είναι το κόμμα, μαζί με την κοινωνία και τα κινήματα» (!) και γι’ αυτό «η κυβέρνηση οφείλει να δρα σε στενή σχέση με το κόμμα και την κοινοβουλευτική ομάδα και με τις επιλογές της να εμπνέει την κοινωνία και το κίνημα». Κερασάκι στην τούρτα ήταν η… κριτική προς την κυβέρνηση: «Παρά τις θετικές κινήσεις της, που σε αρκετές περιπτώσεις άνοιξαν δρόμους και μας έκαναν να νιώσουμε υπερηφάνεια, δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε και σοβαρές αστοχίες σε πολιτικές επιλογές, σε επιλογές προσώπων και ρητορικής, που έχουν δημιουργήσει προβληματισμό τόσο στο κόμμα όσο και στα κοινωνικά κομμάτια που συνεχίζουν να μας υποστηρίζουν».
Ετσι, αφού μέτρησαν τα «κουκιά» τους, έφυγαν όλοι ευχαριστημένοι. Και πιο ευχαριστημένος απ’ όλους ο Τσίπρας, αφού πήρε μια πολιτική απόφαση βάσει της οποίας μπορεί να συνεχίσει και να ολοκληρώσει τη διαπραγμάτευση με τους ιμπεριαλιστές δανειστές, ενώ η εσωκομματική αντιπολίτευση δεσμεύτηκε πως θα τηρήσει την αρχή της πλειοψηφίας. Στο συριζικό πρότυπο
αυτό σημαίνει:  γκρινιάζω, φωνάζω, αλλά πειθαρχώ, γιατί σημείο αναφοράς μου είναι το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που λειτουργεί δημοκρατικά, χωρίς να καταπνίγει καμιά φωνή. Οι ρόλοι τους είναι μοιρασμένοι κι εκείνο που θα ξαναμοιράσουν θα είναι η «επαφή» της κάθε φράξιας με τα κρατικά πόστα. Μόνο αν ο λαός βγει στο δρόμο κι αρχίσει το «κράξιμο», θα πρέπει να περιμένουμε σημαντικές διασπαστικές τάσεις στον ΣΥΡΙΖΑ. 

 

eksegersi.gr