Η ώρα για να χτυπήσουν οι καμπάνες έφτασε - Οχι των πανηγυρισμών αλλά για όλα εκείνα που δεν τολμήσαμε

Στο παρασκήνιο μιας ακόμη κατάπτυστης συμφωνίας που έχει κλειδώσει προ πολλού, αυτό που βιώνουμε όλον αυτό τον καιρό, δεν είναι τα διαρρέοντα στιγμιότυπα από μια δήθεν ηρωική διαπραγμάτευση που επί της ουσίας δεν έγινε ποτέ…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι η επικοινωνιακή αρένα μέσα στην οποία θα επιχειρηθεί να εμφανιστεί ως κορυφαίο εθνικό επίτευγμα, το πιο νοσηρό δωσιλογικό έκτρωμα όλων των εποχών. Πρόκειται για μια τραγική εξέλιξη – προδιαγεγραμμένη για όποιον δεν υπήρξε ηθελημένα αφελής – και της οποίας τα τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά είναι τα παρακάτω:

Πρώτον: Στο λογαριασμό της εθνικής αξιοπρέπειας δεν πιστώθηκε τίποτε, αφού η κατά τα λοιπά «αριστερή» κυβέρνηση του τόπου επέλεξε ν αποδεχτεί…

• το αδιαφιλονίκητο του κατοχικού κεκτημένου,
• την ιδιότητα του συνομιλητή σε μια συμμορία μαφιόζων και εκβιαστών,
• το ρόλο του θύματος για την κοινωνία που την εμπιστεύτηκε,
• την παραπέρα διεύρυνση της πανεθνικής υποθήκης στο συμβόλαιο της υποτέλειας που ετοιμάζεται και τυπικά να προσυπογράψει,
• και φυσικά την αναγνώριση του χρέους ως εργαλείο καταδυνάστευσης του πληθυσμού, και καθολικής αποδόμησης της εθνικής κυριαρχίας στον τόπο.

Όλα τα παραπάνω, ως στοιχεία της κυρίαρχης επιλογής της, να υποβαθμίσει τις συγκρουσιακές μεγαλοστομίες σε απλή διαχείριση δεδομένων, στο γήπεδο και με τους όρους που καθόριζε ο αντίπαλος, και αυτά σε συνδυασμό με την επίσης συνειδητή της επιλογή να παραλύσει την κοινωνία και...

να την κρατήσει στο περιθώριο των εξελίξεων, τη φέρνουν αντιμέτωπη και με έναν ομολογουμένως απρόβλεπτο και βίαιο κατεξευτελισμό, τέτοιον που ούτε στους χειρότερους εφιάλτες της θα ήταν δυνατόν να προβλέψει.

Δεύτερον: Η «πρώτη φορά Αριστερά», αποκαθηλώνει και τυπικά την έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτη αριστερή της φυσιογνωμία, και μέσα από το διόλου τυχαία χορογραφημένο σκηνικό των κάποιων αποδιοπομπαίων τράγων της, αναδεικνύεται σε πολύτιμο πολιτικό δεκανίκι προώθησης του βρώμικου νεοταξίτικου σχεδίου, οικονομικά στην Ευρώπη και γεωπολιτικά στην ευρύτερη περιοχή της Ευρασίας.

Τρίτον: Το πολιτικά συγγενές με το ΣΥΡΙΖΑ σκυλολόι, προετοιμάζεται ήδη να παραλάβει τη σκυτάλη στην Ιβηρική χερσόνησο και όπως αναλύσαμε ήδη, το σχέδιο για τη «νέα Ευρώπη» - φυλακή των λαών, που θ αποσυμπιέσει προσωρινά τις πιέσεις από το παλιό και χρεοκοπημένο πολιτικό προσωπικό, βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη.

Το τέταρτο στοιχείο, είναι πως μέσα από όλη αυτή την «επικοινωνιακή» εξάντληση, η Ελληνική κοινωνία, βγαίνει με ακόμη πιο τσακισμένο τον ενθουσιασμό της που προσωρινά αναπτερώθηκε παρασυρμένη από τα ζαβά και ανεγκέφαλα ανθρωποειδή που βιάστηκαν να πανηγυρίσουν, και φυσικά ακόμη πιο παράλυτη, σχεδόν αποχαυνωμένη από τον επικοινωνιακό βομβαρδισμό με τους «μονόδρομους» στον οποίο υποβάλλεται.

Αυτή είναι η εικόνα. Αλλά θεωρούμε πως η εικόνα δεν ταυτίζεται απαραίτητα με την υποβόσκουσα πολιτική δυναμική.  Θεωρούμε ότι παρά τις τυμπανοκρουσίες για το «ισχυρό» πλην ευανάλωτο πολιτικό κεφάλαιο του Τσίπρα, και παρά τη νέα ακόμη πιο ισχυρή δόση αποπροσανατολισμού που έχει αρχίσει ήδη να διοχετεύεται στην κοινωνία, με αφορμή τα εκλογικά αποτελέσματα στην Ισπανία, και την απόπειρα εμφάνισης των ήδη σοσιαλδημοκρατικοποιημένων Podemos, ως καταλύτη που θα δρομολογήσει δήθεν αλλαγές στην Ευρώπη, η ανάγκη συσπείρωσης του Ελληνικού λαού, γύρω από μια πολιτική δύναμη αποφασισμένη να οργανώσει πολιτικά τη δράση του, τη στοχευμένη και ασυμβίβαστη εξέγερσή του, παραμένει αδήριτη, και σήμερα περισσότερο επίκαιρη και αναγκαία παρά ποτέ.

Τις επόμενες ημέρες, η αποκαθήλωση του όποιου πολιτικού κεφαλαίου διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ όπως και προσωπικά ο πρωθυπουργός, θα καταστεί ανεξέλεγκτη ως προς τους ρυθμούς και την έκτασή της,  και η κοινωνία δε θα πρέπει γι ακόμη μια φορά να παραδοθεί έρμαιο στο σύστημα του δωσιλογισμού που το πολιτικό του προσωπικό περιμένει παρκαρισμένο ελπίζοντας σε μια νέα πολιτική ρεβάνς.

Η δύναμη αυτή, πρέπει να έχει συγκεκριμένη ταυτότητα, και απόλυτα ξεκαθαρισμένο πολιτικό προσανατολισμό. Να έχει δεδομένη την πρόθεση να συμμαχήσει στη δράση με τα αγωνιστικά και τα πρωτοπόρα τμήματα του λαού μας, αλλά και αδιαπραγμάτευτη την απόφαση να μη διαχυθεί και να μην ενσωματωθεί σε λογικές, σε αντιλήψεις και λογικές που εκφυλίστηκαν μέσα στο ρου της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας του τόπου. Η πολιτική δύναμη αυτή πρέπει να έχει…

• Πραγματικά αριστερή ταυτότητα γιατί μόνο έτσι μπορεί να δρομολογήσει αποτελεσματικά τη σύγκρουση της κοινωνίας, με το σύστημα της πολιτικής και οικονομικής της καταδυνάστευσης. Και φυσικά μόνο έτσι μπορεί να δρομολογήσει την άμεση και άνευ όρων επανεθνικοποίηση των επιχειρήσεων και των υποδομών εθνικής σημασίας που αφελληνίστηκαν και την κρίσιμη στιγμή θα «κλειδώσουν» τα χέρια της χώρας. Και φυσικά μόνο ως τέτοια μπορεί να δρομολογήσει τη γενικευμένη παραγωγική ανασύνταξη μιας διαλυμένης χώρας.

• Αντικατοχικό προσανατολισμό. Άρα και πρώτιστη επιδίωξη, την επιχειρησιακά σχεδιασμένη οργάνωση της πανεθνικής εξέγερσης αυτού του λαού με στόχο την κατάκτηση της λευτεριάς του. Αυτή η επιλογή είναι μονόδρομος για την ανατροπή στην πράξη του κατοχικού κεκτημένου που οικοδομήθηκε τα μαύρα χρόνια των μνημονίων. Ο άλλος δρόμος – ο δρόμος του «με ένα άρθρο σε ένα νόμο», δοκιμάστηκε ως «σχήμα λόγου» και τα αποτελέσματά του έρχονται με ένα νέο ακόμη πιο ταπεινωτικό μνημόνιο. Τώρα το ξέρεις και δε δικαιούσαι να διατηρείς αυταπάτες επ αυτού.

• Πατριωτική φυσιογνωμία καθαρή, αγνή, άδολη και αδιαπραγμάτευτη, μακριά από τα ψευτοδιεθνιστικά και νεοταξίτικα ιδεολογήματα που αγκυλώνουν τη σκέψη και παραλύουν τη δράση, και ταυτόχρονα εμπνεόμενη βαθύτατα από τους αυθεντικούς κανόνες της πραγματικής αλληλεγγύης των λαών, που δε τροφοδοτούν τους νεολογισμούς της νεοταξίτικης διεθνικής σούπας. Αυτή η πολιτική δύναμη, θα πρέπει να είναι και ασυμβίβαστα εχθρική όσο και αποφασισμένη να τσακίσει στη ρίζα του το δηλητήριο του νεοναζισμού που αναβιώνει στον τόπο μας. Διακηρυγμένη της επιδίωξη θα πρέπει να είναι να καταστούν άμεσα, τόσο ο εθνομηδενισμός όσο και ο νεοναζισμός ιδιώνυμα αδικήματα και οι προβλεπόμενες τιμωρίες να είναι παραδειγματικές. Αυτή η πολιτική δύναμη θα πρέπει να βάλει πρώτη φορά αλλά οριστικά και αμετάκλητα τέλος στην κακοδαιμονία του εθνικού διχασμού, και να τσακίσει κάθε φωνή που καλλιεργεί και αναπαράγει το εθνικό μίσος

• Πολιτική αποφασιστικότητα να υπερβεί λογικές διαχείρισης της μιζέριας, σφυρηλατώντας έτσι μια σχέση διαφορετική με το μαχητικό κομμάτι της κοινωνίας μας και με το υγιώς οργανωμένο κομμάτι του κινήματός της.

Αυτή η πολιτική δύναμη θα πρέπει με δύο λόγια, να προσπεράσει επιδεικτικά την υποτιθέμενη κριτική των καιροσκόπων περί …Δελαπατρίδηδων που επιχειρούν να εμπεδώσουν στην κοινωνία το συμβιβασμό και τη μοιρολατρία από την πίσω πόρτα, και να στοχεύσει ευθέως και άμεσα την πολιτική εξουσία.

Μια εξουσία που θα προκύπτει από τη διάθεση και την ανάγκη της μαχόμενης κοινωνίας, και η οποία εξουσία με τη σειρά της θα διευρύνει την εξεγερσιακή δυναμική αυτής της κοινωνίας σε στοχευμένη κατεύθυνση μέσα από την οποία θα διεκδικεί και θα επιβάλει:

• Το σπάσιμο των δεσμών της εξάρτησης, με πρώτο βήμα την αποχώρηση της χώρας από τη φυλακή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης.
• Την κατάργηση του συνόλου των κατοχικών νόμων και διατάξεων, και αυτό σε συνδυασμό με την παραδειγματική τιμωρία των δωσίλογων πρωταγωνιστών.
• Την αναπροσαρμογή της εξωτερικής πολιτικής με άμεση προτεραιότητα τη διαφορετική διαχείριση του συνόλου των εθνικών θεμάτων και προτεραιοτήτων, καθώς και την άμεση συγκρότηση Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας με αυξημένες αρμοδιότητες. Στα πλαίσια αυτά, η οριστική και καταλυτική αντιμετώπιση του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης, ως πρόβλημα πολιτισμικής εισβολής και εθνικής απειλής, θεωρείται ζήτημα ύψιστης προτεραιότητας.
• Γενικευμένη εθνική και θεσμική ανασύνταξη, με εθνοκεντρικό Σύνταγμα, με αντίστοιχου προσανατολισμού πολιτισμικές και εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, με σαφείς, οριστικούς και αμετάκλητους επαναπροσδιοριμούς (θεσμικούς και συνταγματικούς) που θα θεμελιώνουν τη Δημοκρατία, την ισονομία, την πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη, την πλήρη αποδόμηση των νεοταξίτικων νεολογισμών που εισέβαλαν και εν πολλοίς ενσωματώθηκαν στο θεσμικό πλάισιο της χώρας, το εύρος του κοινωνικού κράτους, τον πολιτοκεντρικό του προσανατολισμό.

Αυτή την πολιτική δύναμη χρειάζεται ο τόπος. Και τη χρειάζεται τώρα. Και τη χρειάζεται περισσότερο παρά ποτέ, ιδιαίτερα σήμερα που το έκτρωμα της "πρώτης φορά Αριστερά", δεν αποκαθηλώνει μονάχα ότι απέμεινε όρθιο στον τόπο μας, αλλά απαξιώνει με το χειρότερο τρόπο την πεμπτουσία της πραγματικά αριστερής αντίληψης και του μεγαλείου των πραγματικά αριστερών οραμάτων.

Υπάρχει??? Ελάτε να την ακολουθήσουμε...

Δεν υπάρχει??? Ελάτε να βγάλουμε τους κώλους μας από τον καναπέ και να τη δημιουργήσουμε τώρα, πριν η χώρα οδηγηθεί σε αμετάκλητο αφανισμό.
Όσοι πιστοί... Όσοι ζωντανοί...
"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"