Σκέψεις δίπλα από τον νοσοκομειακό θάλαμο (κρατητήριο) του Νίκου Ρωμανού

Γράφει ο Γιάννης Πρεβενιός e-mail : prevejohn@yahoo.gr

Λόγω οφθαλμολογικής επέμβασης νοσηλεύομαι αυτή τη στιγμή στο Γεώργιος Γεννηματάς και μάλιστα κατά τύχη δίπλα από το θάλαμο του νεαρού κρατούμενου και απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού. Βλέποντας όλο αυτό το σκηνικό με τους πάνοπλους φανερούς και "κρυφούς" αστυνομικούς στις εισόδους και στους διαδρόμους του νοσοκομείου μπήκα στην διαδικασία να ρωτήσω αλλά και να βρω στο διαδίκτυο κάποιες περισσότερες πληροφορίες για τον εν λόγω νεαρό ο οποίος έχει καταδικαστεί για την συμμετοχή του  σε ληστεία αλλά και την πιθανή συμμετοχή του σε τρομοκρατικές πράξεις από την οποία απηλλάγει σε πρώτο βαθμό. 

Διάβασα λοιπόν ότι η αιτία της απεργίας πείνας που κάνει είναι για την ικανοποίησή του αιτήματος του να μπορεί να παρακολουθήσει όπως έχει δικαίωμα την σχολή που έχει εισαχθεί μετά από πανελλήνιες εξετάσεις. Μάλιστα μου έκανε εντύπωση η χθεσινοβραδινή άρνηση του Εισαγγελέα για την

ικανοποίηση αυτού του αιτήματος ενός νέου ανθρώπου (ο οποίος με τα νέα μέτρα του υπουργείου παιδείας και μέχρι να αποφυλακιστεί θα διαγραφεί από την σχολή του) και μπήκα στην διαδικασία να μάθω για το τι ακριβώς συμβαίνει που κάνει την πολιτεία τόσο σκληρή απέναντι του. Διαβάζοντας λοιπόν τις κατά καιρούς   ακραίες δηλώσεις του ενάντια στο σύστημα και τους θεσμούς βρήκα την απάντηση που έψαχνα για την άρνηση του Εισαγγελέα (του συστήματος) αλλά συνάμα αναρωτήθηκα για το τι και ποιος φταίει για την μετάλλαξη αυτού του νεαρού σε έναν "επικίνδυνο" κατά αυτούς επαναστάτη! Ναι ξέρω ότι όλοι έχουμε την εύκολη απάντηση δηλ. ότι είναι ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο που λόγω αδιαφορίας από την οικογένεια του και από ανία οδηγήθηκε σε αυτούς τους δρόμους και αυτές τις ιδέες! 

Όμως μήπως ήρθε η ώρα (και πριν είναι αργά για την ζωή του) να αναλογιστούμε τις δικές μας ευθύνες  σαν πολίτες αλλά και σαν πολιτεία;  Πρώτα από όλα ας σκεφτούμε όλοι το σοκ αλλά και την οργή μας αν πέθαινε μπροστά στα μάτια μας (στα δεκαέξι μας) ο καλύτερος μας φίλος χτυπημένος από κάποιον νταή αστυνομικό του "συστήματος" όπως έγινε με τον παραπάνω νεαρό στου οποίου τα χέρια ξεψύχησε ο Αλέξης Γρηγορόπουλος. Ας αναλογιστούμε όμως και για το τι πρότυπα δίνουμε στα νεαρά παιδιά τα οποία μεγαλώνουν ακούγοντας και βλέποντας  επώνυμους μεγαλοκλέφτες να μένουν στο απυρόβλητο και μάλιστα κάποιοι από αυτούς να καθορίζουν και να προετοιμάζουν για αυτά ένα απαισιόδοξο και ζοφερό μέλλον χωρίς καμία προοπτική εκτός από την φυγή τους σε κάποια άλλη χώρα. Ας γυρίσουμε συνάμα όμως να δούμε στο πρόσφατο παρελθόν το πως μπολιάσαμε το μίσος και την έχθρα στα σχολεία και στα πανεπιστήμια τα οποία κάναμε πεδία κομματικών αντιπαραθέσεων. 

Ας σκεφτούμε επίσης ποια πρότυπα πολιτιστικά, αθλητικά, πολιτικά δίνουμε στα παιδιά μας με τα καθημερινά τηλεοπτικά πάνελ όπου οι μεν βρίζουν τους δεν βγάζοντας στον αέρα τις βρομιές ο ένας του άλλου! Φίλες/οι για το πως σκέφτεται αυτός ο νεαρός δεν φταίει αυτός αλλά όλοι εμείς οι οποίοι με τα λάθη, τις παραλήψεις, αλλά κυρίως με την ανεκτικότητα μας αφήνουμε τους πραγματικούς υπαίτιους να οδηγούν την κοινωνία μας στην αποχαύνωση και στον οχαδερφισμό! Προσωπικά θεωρώ όλο αυτό το σκηνικό ύποπτο που προετοιμάζει το έδαφος για μία σοβαρή προβοκάτσια μια και είναι δεδομένη η διάθεση των κυβερνώντων να αποπροσανατολίσουν αλλά και να εκφοβίσουν την χειμαζόμενη από την πολιτική τους κοινωνία. 

Απευθύνω δε έκκληση στους δικαστικές αρχές να δώσουν τις ευκαιρίες ως ωφείλουν και να μη εξαντλούν το γράμμα του νόμου και την αυστηρότητα τους σε νέους ανθρώπους (που μπορεί να παρασύρθηκαν και να έσφαλλαν) αλλά να σηκώσουν το ανάστημα τους σε όλους αυτούς τους μεγαλόσχημους οι οποίοι εσκεμμένα εδώ και χρόνια κλέβουν και λεηλατούν τον ιδρώτα και το αίμα του Ελληνικού λαού!