Προσδιορίζοντας τον "φασισμό" ως γενικά κάθε άδικη, αντιδημοκρατική και βίαιη πράξη, δηλαδή την σημερινή κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

Μπορεί η κυβέρνηση να διαλαλεί στα ΜΜΕ ότι πατάσσει τον φασισμό, η πραγματικότητα είναι ότι με αυτό τον τρόπο δηλώνει ψευδός και με μεθόδους προπαγάνδας ότι δεν είναι οι ίδιοι φασίστες.
Η ετυμολογία της έννοιας του φασισμού, περιγράφονται παρακάτω, τα κόκκινα κείμενα αναφέρονται στην πολιτική γραμμή που εξασκεί η κυβέρνηση. Αξίζει να προσθέσουμε ότι το λόμπυ των πολιτικών «σκουπιδιών» θεωρούν τους εαυτούς τους άρχουσα τάξη και όχι υπηρέτες και εκπρόσωποι του λαού όπως θα άρμοζε από την ιδιότητα τους που την προσδιορίζει το Σύνταγμα της Ελλάδας. Αυτοδιαχωρίζονται επίσης σε κατηγορίες όπως υπουργοί και βουλευτές, οι δεύτεροι θεωρούνται κατώτεροι από τους υπουργούς και αντιμετωπίζονται περιφρονητικά μέσα και από έξω από την Βουλή, σαν να μην τους ψήφησε ο Ελληνικός λαός. Φυσικά πρόκειται για ρατσιστική συμπεριφορά των Υπουργών, που προκαλεί την απαξίωση των θεσμών της Δημοκρατίας, καθώς και του κύρους των Βουλευτών.

Φασισμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο φασισμός είναι ριζοσπαστικἠ αυταρχική εθνικιστική πολιτική ιδεολογία και μαζικό κίνημα που έχει ως στόχο να θέσει το έθνος, το οποίο ορίζει βάσει αποκλειστικών βιολογικών, πολιτισμικών ή/και ιστορικών συνθηκών, υπεράνω κάθε άλλης αξίας και να δημιουργήσει μια κινητοποιημένη εθνική κοινότητα.^[1]

Το ρωμαϊκό "fascio littorio".

Η έννοια της λέξης "φασισμός" σήμερα χρησιμοποιείται πολλές φορές για να χαρακτηρίσει πρόσωπα, θεσμούς ή καταστάσεις που μπορεί να μην έχουν καμιά σχέση με την αρχική έννοια του όρου. Το ουσιαστικό "φασισμός" και το επίθετο "φασίστας" χρησιμοποιούνται σήμερα πολλές φορές, εκτός από τον αρχικό ορισμό, την εθνικιστική και φυλετική πολιτική ιδεολογία που πρωτοεμφανίζεται στην Ιταλία του Μουσολίνι και αναπτύσσεται από τους Γερμανούς Ναζιστές και άλλους και που προτείνει έναν απολυταρχικό τρόπο διακυβέρνησης, από έναν συγκεκριμένο Αρχηγό, που θα συνενώσει όλες τις τάξεις σε ένα Έθνος, που μάλιστα είναι το ανώτερο έθνος και έχει προορισμό να κυριαρχήσει στα άλλα, "κατώτερα" έθνη και φυλές), και σε μια πολύ ευρύτερη έννοια, προσδιορίζοντας ως "φασισμό" γενικά κάθε άδικη, αντιδημοκρατική και βίαιη πράξη, ιδεολογία, συναίσθημα, συνήθεια στο χώρο της πολιτικής, της κοινωνίας, της οικογένειας, και των σχέσεων. Η υπερβολική χρήση αυτού του δεύτερου ορισμού έχει εν μέρει υποκαταστήσει τον αρχικό ορισμό (ότι φασισμός είναι μόνο η ονομασία του κινήματος του Μουσολίνι).

Ετυμολογία
Ο όρος φασισμός προέρχεται από την ιταλική λέξη Fascismo που ετυμολογείται από την λατινική «fasces» (φάσκες, ενικός: fascis, ιταλικά fascio :φάσιο) που ονομάζονταν συγκεκριμένο αρχαίο ρωμαϊκό έμβλημα εξουσίας, που απεικόνιζε «ράβδους δεμένες γύρω από έναν πέλεκυ».
Η λέξη παραπέμπει στους «littores» (λιτόρες) που ήταν ένα είδος ομάδων σωματοφυλάκων των γερουσιαστών της αρχαίας Ρώμης οι οποίοι διακρίνονταν από μια ράβδο που κρατούσαν και η οποία ήταν το σύμβολο της εξουσίας τους. Οι fasces ήταν στην αρχαία Ρώμη σύμβολο της εξουσίας των δικαστών και συμβόλιζαν την «ισχύ δια της ενώσεως»: μια μόνο ράβδος σπάζει εύκολα, ενώ μια δέσμη πολύ δύσκολα. Οι ράβδοι δεμένες γύρω από έναν διπλό πέλεκυ που έγινε το σύμβολο του φασισμού. Η αντιστοιχία με τους φασίστες της δεκαετίας του '20 βρίσκεται στο ότι οι πρώτες ομάδες φασιστών που σχηματίστηκαν στην Ιταλία ονομάστηκαν «fascio di combattimento», δηλαδή ομάδες-δέσμες μάχης.

Γέννηση του φασισμού

Ο φασισμός γεννήθηκε μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στην Ιταλία από τον Μπενίτο Μουσολίνι το 1919 χωρίς ακόμα ν΄ αποτελεί δόγμα ή να προσδιορίζει κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα.

Μελέτη του φασισμού

Το κίνημα του φασισμού μελετήθηκε από πολλούς ξένους ερευνητές μεταξύ των οποίων οι πιο γνωστοί είναι ο Ρόμπερτ Πάξτον (Robert Paxton) και ο Εμίλιο Τζεντίλε. Από τους πιο έγκυρους Έλληνες μελετητές του φαινομένου θεωρείται ακόμη ο Νίκος Πουλαντζάς.

Ταυτισμένος με τη νεωτερικότητα του μεσοπολέμου (βλ. Ε.Τζεντίλε "φασισμός και νεωτερικότητα"), από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ο φασισμός είναι στιγματισμένος και πολύ λίγες πολιτικές ομάδες τα τελευταία 60 χρόνια τόλμησαν να ταυτιστούν ανοιχτά μαζί του.
Σε αντίθεση με άλλες ιδεολογίες, ο φασισμός δεν ανέπτυξε ποτέ πλήρες δόγμα ή πολιτική θεωρία και, κυρίως, δεν γράφτηκαν οποιαδήποτε σημαντικά πολιτικά κείμενα από φασιστική σκοπιά μετά το 1945. Έτσι, σχεδόν όλα τα κείμενα πάνω στο θέμα της φασιστικής ιδεολογίας έχουν γραφτεί από μη φασίστες και αντιφασίστες συγγραφείς, και έτσι είναι συχνά δύσκολο να καθορίσει κανείς τη θέση του φασισμού πάνω σε διάφορα σημαντικά θέματα. Η λέξη "φασίστας" χρησιμοποιείται πάντοτε με την μοναδική της, αρνητική σημασία, συχνά ως μια ετικέτα για επίκριση μιας αντίθετης άποψης, υποδηλώνοντας απολυταρχισμό και αντιδημοκρατική αντίληψη, και κυρίως απόψεις και ιδέες που στρέφονται ενάντια στον ανθρωπισμό και την παγκόσμια κοινωνία.

 http://el.wikipedia.org

Ποιος θα μας σώσει από τον φασισμό των αντιφασιστών; Ποιος θα μας σώσει από την σκληρή, αντισυνταγματική,  απολυταρχική και απάνθρωπη πολιτική της κυβέρνησης; Σίγουρα όχι η ίδια η κυβέρνηση.

(φωτογραφίες από: kostasxan.blogspot.com  )