Το έγκλημα που διέπραξε το ΔΝΤ στην Ελλάδα

 Η οικονομική κρίση δεν είναι αποτέλεσμα μόνο κάποιων κακών πολιτικών (είτε με την έννοια των προσώπων πολιτικών είτε με την έννοια των αποφάσεών τους). Είναι αποτέλεσμα μιας στρεβλής και παράλογης αντίληψης και νοοτροπίας που καθολικά ήταν και ως ένα σημείο παραμένει αποδεκτή, γύρω από την έννοια του χρήματος και της ευημερίας. Είναι αποτέλεσμα της μετεξέλιξης του καπιταλιστικού συστήματος.
Πλέον έχουμε κατανοήσει το μέγεθος της τραγωδίας που μας ενέπλεξε η κυβέρνηση Τζέφρυ Παπανδρέου. Παγιδευτήκαμε εντέχνως σε μια χρονομηχανή, η οποία γυρνά την Ελλάδα δεκαετίες πίσω στα εργασιακά δικαιώματα, στο κοινωνικό κράτος, στο βιοτικό επίπεδο.


Το μεταπολιτευτικό ελληνικό μοντέλο, το οποίο κατέληξε να εκχωρήσει το κράτος και τις ζωές των Ελλήνων στους ξένους τοκογλύφους, σαφώς και δεν ήταν βιώσιμο. Η διαφθορά, ο πολιτικός ερασιτεχνισμός, η τεχνοκρατική ανικανότητα, η γραφειοκρατία, το αντιπαραγωγικό δημόσιο έσπρωξαν την χώρα στο γκρεμό. Εν μία νυκτί, μια χώρα που κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει τι "ήταν", καλείται να μεταμορφωθεί σε "κάτι", την βιωσιμότητα του οποίου κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί.

Η εξώθηση όλο και περισσότερων Ελλήνων στο περιθώριο, αποσαθρώνει την οικονομία και την κοινωνία. Η λιτότητα που θα ακολουθήσει θα είναι μεγαλύτερης κλίμακας από αυτή που ήδη βιώνουμε. Σε λίγο καιρό και όσο θα υλοποιούνται τα φορολογικά μέτρα, με αποκορύφωμα το 2014 θα τεθεί το δίλημμα ευρώ η δραχμή, από τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας. Θα αποσιωπήσουν το γεγονός, που είναι ο τρόπος με τον οποίο φτάσαμε ως εδώ και ποιος φέρει την ευθύνη. Θα θέσουν σε κίνηση προπαγανδιστικούς μηχανισμούς και τηλεοπτικούς εκβιασμούς, για τις καταστροφικές συνέπειες που θα υπάρξουν για όλους αν "τύχει" και συμβεί έξοδος από το ευρώ. Με καταρρακωμένη ψυχολογία, μηδενική κοινωνική ανοχή, χωρίς καμμία προετοιμασία, ανεπαρκή τεχνογνωσία η περίπτωση ανόρθωσης της οικονομίας φαντάζει σήμερα ακατόρθωτη.

Όταν το 2009 η κυβέρνηση Παπανδρέου έβγαινε και κατηγορούσε τους Έλληνες ως διεφθαρμένους, υπονόμευε την όποια αξιοπιστία θα μπορούσε να έχει μια νέα Δραχμη, αν και όποτε αυτό μπορούσε να συμβεί. Για να μπούμε στο ευρώ χρειάστηκαν 6 με 7 χρόνια έντονης προετοιμασίας για την νέα νομισματική κατάσταση και αποτύχαμε. Η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι πανέτοιμη για επιστροφή σε Εθνικό νόμισμα, την ημέρα που έθετε στους εταίρους της θέμα Ελληνικής χρεωκοπίας. Είναι βέβαιο σε όλους, ότι οι Ελληνικές κυβερνήσεις, δεδομένου του ιστορικού αποτυχιών τους, δεν θα μπορούσαν να οδηγήσουν την χώρα σε ελεγχόμενη επιστροφή στην δραχμή. Τα κόμματα "εξουσίας" παραχωρούν καθημερινά Εθνική κυριαρχία, εκποιούν Ελληνικά περιουσιακά στοιχεία και αποδέχονται Ανθελληνικά μέτρα, αφού ξεκάθαρα πλέον, μόνο τους μέλημα, είναι η φτωχοποίηση μας στο ευρώ. Η εγκατάλειψη του ευρώ, παρόλο που είναι μια δαιδαλώδης διαδικασία,είναι εφικτή και απαιτεί ενδελεχή ανάλυση των νομικών δυσκολιών που θα αντιμετωπίσει η χώρα.

Τέτοιου είδους εγχειρήματα, προϋποθέτουν ισχυρή τεχνοκρατική σύσταση ομάδας υπό την εποπτεία μιας Εθνικής ηγεσίας, που σκοπό θα έχει να οχυρώσει την Ελλάδα, κατάλληλα για κάθε είδους κερδοσκοπικές επιθέσεις που θα δεχτεί. Η Ελλάδα, αυτήν την ώρα λειτουργεί σπασμωδικά, σε όλα τα επίπεδα και ακολουθεί το οικονομικό μείγμα που έχει επιβάλλει το ΔΝΤ. Σήμερα οι πολιτικές του ΔΝΤ επηρεάζουν ευθέως τις οικονομίες σχεδόν 180 χωρών και ασκούν καταστροφική επίδραση, στην ζωή της συντριπτικής πλειονότητας του πληθυσμού του πλανήτη. Η δύναμη του ΔΝΤ προέρχεται από το άμεσο και έμμεσο έλεγχο που ασκεί στην χορήγηση δανείων σε κυβερνήσεις που αντιμετωπίζουν κρίση του ισοζυγίου πληρωμών και δυσκολεύονται να εξυπηρετήσουν την αποπληρωμή του κεφαλαίου και των τόκων του εξωτερικού χρέους. Η δανειοδότηση υπό όρους στηρίζεται σε μια αντίληψη της οικονομίας, η οποία βασίζεται σε μια εκδοχή των νεοκλασικών θεωριών - νεοφιλελεύθερες που αντιδρούν στον Κεινσιανό κρατικό παρεμβατισμό, δίνοντας ώθηση στην πλήρη απελευθέρωση της αγοράς, στο περιορισμό του κράτους και στις ιδιωτικοποιήσεις.

Η συγκυβέρνηση καλείται να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα, το οποίο γνωρίζει ότι "δεν βγαίνει". Ήταν εξαρχής υπονομευμένο, καθώς ο στόχος ήταν άλλος. Τώρα όμως η Ελλάδα είναι παγιδευμένη λόγω των χειρισμών της κυβέρνησης Παπανδρέου και της πολιτικής Παπαδήμου, τις οποίες πιστά στήριξε ο Σαμαράς. Σε κάθε περίπτωση, η ώρα της Αλήθειας σχεδόν έφτασε. Ο τραγικός Πρωθυπουργός προσπάθησε να την αναβάλει, αλλά τώρα ο Ελληνικός λαός θέλει να τελειώνουμε μια ώρα νωρίτερα. Η Ελληνική περίπτωση δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ.

Τα σπασμωδικά μέτρα που ανακοινώνονται καθημερινά δεν πρόκειται να εφαρμοστούν. Δεν πρόκειται να εισπράξουν ούτε τα έσοδα από τα μέτρα που ήδη έχουν ανακοινωθεί. Αυτό το φθινόπωρο δεν θα είναι ίδιο, όλοι θα έρθουμε αντιμέτωποι με επιλογές που δεν είναι δικές μας. Ουδείς πλεόν μπορεί να προβλέψει ποιο από τα σενάρια που εξετάζονται θα υλοποιηθεί. Σε έκθεση του ΔΝΤ το 2012 (Μάρτιο), ομολογείται επίσημα ότι η ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας μέσω της εσωτερικής υποτίμησης, έχει αποδειχθεί ότι ελάχιστες φορές έχει λειτουργήσει και σίγουρα ΟΧΙ σε κράτη σαν την Ελλάδα, που είναι γεμάτη διαρθωτικά και δημοσιονομικά προβλήματα.

Για να επιτύχουμε εσωτερική υποτίμηση όπως πρεσβεύει το ΔΝΤ είναι ανοιχτή και ευέλικτη οικονομία και ταχύτατες αναπροσαρμογές σε τιμές και μισθούς. Στην Ελλάδα ξεκινήσαμε βάναυσα την αναπροσαρμογή έχοντας διψήφιο δημοσιονομικό έλλειμμα, μικρή εξαγωγική βάση, τεράστιο αρχικό δημόσιο χρέος, συνδικαλιστικές αγκυλώσεις στην αγορά εργασίας, ασταθές πολιτικό περιβάλλον και φυσικά ελάχιστη κοινωνική συνοχή, κερδοσκοπική πολιτική προϊόντων και αγαθών. Με αυτά τα μέτρα και την προσήλωση μας στο ΔΝΤ, ο πόνος της διαδικασίας προσαρμογής θα τραβήξει πολλά χρόνια και θα λειτουργήσει ως παραδειγματική τιμωρία στο εσωτερικό της Γερμανίας για την εκτόνωση της κοινής γνώμης στις επερχόμενες εκλογές της Α.Μέρκελ.

Η ελληνική τραγωδία είναι μια σύγχρονη προδοσία από ανθρώπους προσκείμενους σε ξένα συμφέροντα, αλλά και της δουλικότητας και της ανικανότητας των μεταπολιτευτικών ελλαδικών κυβερνήσεων....

Παναγιώτης Παγκάκης,οικονομολόγος

ΠΗΓΗ