Θέλω νὰ γράψω καὶ δὲν θέλω νὰ γράψω.

Εἶναι ἡ φύσις μου τέτοια μᾶλλον. Μιλάω πολύ, γράφω πολύ, ἐκφράζομαι διαρκῶς. Ἀλλὰ ἀρχίζω νὰ ἀναρωτιέμαι ἐὰν ἀξίζῃ τὸν κόπο. 

Τὶς πρὸ ἄλλες, ἕνα κοριτσάκι περίπου 8 ἐτῶν, εἶχε γεμίσει τὸ κουβαδάκι του μὲ ἀχινούς. Τὸ ἐρώτησα τί θὰ τοὺς κάνῃ καὶ μοῦ ἀπήντῃσε γελῶντας εὐτυχισμένο: «μοῦ ἀρέσει».  

Προσπάθησα νὰ συζητήσω μαζί του, νὰ τοῦ ἐξηγήσω πὼς ὁ ἀχινὸς θὰ ζήσῃ καλλίτερα μέσα στὸ νερό, πὼς θὰ πρέπῃ νὰ σκεφτόμαστε κάθε ὂν αὐτοῦ τοῦ πλανήτου μὲ ἰδιαίτερο σεβασμό…  Μὲ ἄκουγε χαμογελῶντας εὐτυχισμένο καὶ ὅταν τελείωσα μοῦ ἐπανέλαβε: «μοῦ ἀρέσει»….  Ἐπέμεινα γιὰ λίγο ἀκόμη, γνωρίζοντας πὼς τοὺς ἤθελε γιὰ δόλωμα πρὸ κειμένου νὰ ἁλιεύσῃ κάποιο ψαράκι. Τῆς ἔφερα ἕνα παράδειγμα λίγο ἀκραῖο, γιὰ ἕναν γίγαντα ποὺ θὰ ἤθελε νὰ μαζέψῃ ἀνθρώπους σὲ ἕναν τεράστιο δικό του κουβά, ποὺ θὰ γέμιζε τὸν κουβὰ νερό καὶ οἱ ἄνθρωποι θὰ πνίγονταν… Ἐξακολούθησε νὰ μὲ κυττάζῃ εὐτυχισμένο. Μόλις τελείωσα ξαναεῖπε: «μοῦ ἀρέσει».

Ἄφησα τὸ παιδί νὰ φύγῃ. Δὲν εἶχε κανένα νόημα. Δὲν μποροῦσε νὰ καταλάβῃ. Δὲν ἦταν «φτιαγμένο» γιὰ νὰ καταλάβῃ. Γέμισα θλίψι. Πόνεσα πολύ. 

Ἔστρεψα τὸ βλέμμα μου στοὺς διαφόρους λουομένους, ποὺ πλατσούριζαν, ἔπαιζαν μὲ τὰ παιδιά τους, συζητοῦσαν μὲ θόρυβο…. Τοὺς παρατηροῦσα δίχως νὰ τοὺς βλέπω. 

Ὁ ἕνας ἔσκουζε στὸν φίλο του γιὰ τὸν ῥοφὸ ποὺ ἔφαγε τὸ μεσημέρι. Ἀλλὰ ἔσκουζε. Λὲς κι ὅλη ἡ παραλία ἔπρεπε νὰ μάθῃ γιὰ τὸν ῥοφό! Καὶ ἡ κοιλιά του ἔφτανε στὴν μπροστινὴ ψάθα. Μᾶλλον ἀπὸ τὸν ῥοφό θὰ ἦταν…. Κανένας σεβασμὸς στοὺς γύρω του. Δὲν τὸν ἐνδιέφερε ἐὰν ἐνοχλῇ, ἐὰν γίνεται κουραστικός ἢ γελοῖος. 

Ἡ ἄλλη εἶχε πιάσει τὴν κουβέντα στὸ κινητὸ κι ἐμπρὸς της δύο κοριτσάκια μὲ πολὺ μεγάλο κόπο ἐπάσχιζαν νὰ σταθοῦν ὄρθια μέσα στὸ νερό. Κάποιαν στιγμὴ τὸ ἕνα κοριστάκι ἔχασε τὴ ἰσορροπία του, βούλιαξε κι ἔτρεξε τὸ δεύτερο νὰ τὸ βοηθήσῃ. Ἡ κυρία μητέρα οὔτε ποὺ ἀντιλήφθηκε τί ἔγινε. Στὸ κινητό…. Εἶχε σοβαρότερα ζητήματα…

Ἕνα ζευγάρι ἔπαιζε ῥακέτες ἐπάνω ἀπὸ κεφάλια παιδιῶν. Ἔφευγε τὸ μπαλάκι καὶ πήγαινε ὅπου ἤθελε. Κεφάλια, μάτια, πόδια, μωρά… Ἀλλὰ τὸ ζευγάρι στὶς ῥακέτες του. Μάλλιστα κάποιαν στιγμὴ ἕνα ἀγοράκι ἔπιασε τὸ μπαλάκι καὶ ξεκίνησε νὰ τὸ ἐπεξεργαστῇ ἀλλὰ ὁ πρωταθλητὴς κατέφθασε ἀγριεμένος καὶ τὸ παιδάκι ἔντρομο τὸ ἐπέστρεψε. 

Μία ἄλλη κυρία, μαζί μὲ τὸν κανακάρη της, εἶχαν φέρει ἕναν τεράστιο σκύλο, τὸν ὁποῖον παράτησαν σύξυλο στὴν παραλία καὶ τὸ ἔπαιζαν λουόμενοι. Ὁ σκύλος ὅμως δὲν συμβιβαζόταν διόλου μὲ τὴν μοναξιά του. Τὸ τί ποδοπάτημα ὑπέστημεν ὅλοι μας ἀπὸ τὴν ἀγωνία του νὰ βρεθῇ κοντὰ στὴν κυρά του δὲν λέγεται. 

Λίγο πιὸ πέρα μία γιαγιὰ μὲ μισὴ ντουζίνα ἐγγόνια τσίριζε. Παραδίπλα μία μαμὰ κοπάναγε τὸ παιδάκι της γιατί φοβόταν τὴν θάλασσα. Ἕνας ἄλλος ἔβριζε τὸν κανακάρη του διότι δὲν τοῦ ὁμοίασε!! Κι ἕνας παπποῦς, πρώην καπετάνιος,  (τὸ διαφήμιζε διαρκῶς) ἐπίσης κατέβαζε καντήλια, χριστοὺς καὶ παναγίες στὸν δικό του ἐγγονό διότι δὲν ἢξερε κολύμπι ἀκόμη. Τὸ αἰτιολογικό; Πῶς θὰ ἔκανε αὔριο καμάκι στὶς γκόμενες….

Μϊα παραλία… Περίπου 100 ἀνθρώπινα ὄντα. Περίπου 100 διαφορετικὰ μυαλά. Περίπου ἡ ἴδια συμπεριφορὰ ἀπὸ ὅλους πρὸς ὅλους. Τὸ «Ἐγώ» τους καὶ τὸ «Ἐγώ» τους. 

Ἀπὸ τὸ ὀκτάχρονο κοριτσάκι ποὺ τοῦ ἀρέσει νὰ δολοφονῇ ἀχινούς, ἔως τὸν καπετάνιο ποὺ τοῦ ἀρέσῃ νὰ φτιάξῃ ἕνα ἀντίγραφό του. Ἀπὸ τὸν μάγκα μὲ τὶς ῥακέτες ἔως τὴν ἠλίθια μὲ τὸ κινητό. Ἀπὸ τὴν μάνα (λέμε τώρα) ποὺ κοπάναγε τὸ παιδάκι της, ἔως τὸν ἄμοιρο σκύλο ποὺ μᾶς ποδοπατοῦσε. 

Ἕνας μικρόκοσμος ποὺ οὐδόλως διαφέρει ἀπὸ τὸν κόσμο μας. Οὐδόλως διαφέρει ἀπὸ τὴν γειτονιά μας, τὴν δουλειά μας, τὶς παρέες μας. Ἕνα σιχαμερὸ κατασκεύασμα ποὺ οὐδόλως θυμίζει ἀνθρωπότητα. Καὶ φυσικὰ οὔτε λόγος γιὰ τὸ ζωϊκὸ βασίλειο! Οὔτε λόγος!!! 

Τὸ βλέπεις στὰ πρόσωπά τους. Τὸ ἀναγνωρίζεις. Τὸ συνειδητοποιεῖς μὲ τὸ ποὺ θὰ ἀνοίξουν τὸ στόμα τους. Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει τίποτα. Μόνον ἡ πρόσκαιρη μικρή τους ἡδονή! Μόνον τὸ ἀπέραντο ἐγώ τους. Κανένας σεβασμὸς σὲ κανέναν καὶ σὲ τίποτα. 

Ἤθελα νὰ κλάψω. Αὐτοὺς τοὺς ὑπηκόους περιμένουμε νὰ δοῦμε νὰ γίνονται πολίτες; Μὰ αὐτὰ τὰ ὄντα δὲν ἐνδιαφέρονται νὰ γίνουν πολίτες. Αὐτὰ τὰ ὄντα δὲν ἐνδιαφέρονται παρὰ μόνον γιὰ τὸν ῥοφό καὶ τὸν γκόμενο ἢ τὴν γκόμενα. Αὐτὰ τὰ ὄντα πρῶτα θὰ φτιάξουν τὸ νύχι καὶ μετὰ θὰ φτιάξουν τὴν ματιά τους. Αὐτὰ τὰ ὄντα πρῶτα θὰ βολέψουν τὸν κῶλο τους καὶ μετὰ θὰ κυττάξουν βαριεστημένα γύρω τους… Καὶ τί θὰ δοῦν; Ὅ,τι φαίνεται μέσα ἀπὸ τὰ «θέλω» τους καὶ τὰ «ἐγώ» τους. Δῆλα δή; Τίποτα; Οὔτε κἂν ἴχνη τῶν ὅσων ὑπάρχουν. 

Κάποτε, ἀπὸ κάποιες μελέτες ποὺ ἔπεσαν στὰ χέρια μου, ἔμαθα πὼς τὸ 2-3% τοῦ συνολικοῦ πληθυσμοῦ παγκοσμίως «διαφέρει» καὶ καταφέρνει νὰ ἀλλάξῃ τὰ κοινωνικά, οἰκονομικὰ καὶ πνευματικὰ δεδομένα ποὺ τὸ ἀφοροῦν. Τὸ κράτησα ὡς πληροφορία, πιστεύοντας ὅμως ὅτι τὸ ὑπόλοιπο 97-98% ἁπλῶς δὲν εἶχε τὶς εὐκαιρίες του καὶ ὅταν τὶς λάβουν θὰ μεταπηδήσουν καὶ θὰ ἀλλάξουν τὰ ποσοστά. 

Ὅμως πλέον ἀρχίζω νὰ ἀναρωτιέμαι…. Ὅταν θὰ λάβουν τὴν πληροφορία, θὰ καταφέρουν νὰ τὴν ἀξιοποιήσουν ἢ θὰ τὴν φιλτράρουν ἐκ νέου; 

Μὲ τοὺς περισσοτέρους ποὺ ἀνέφερα παραπάνω γνωρίζομαι προσωπικῶς ἐδῶ καὶ πάρα πολλὰ χρόνια. Τοὺς ξέρω καὶ μὲ ξέρουν. Ἔχω συζητήσει, συναναστραφεῖ… Ἔχω φάει κι ἔχω πιεῖ… Ἀλλὰ κάθε φορά, ἕνας ἕνας, γιὰ τοὺς ἴδιους λόγους συνήθως, δὲν μὲ ἀντέχει. Μόλις φθάσουμε στὸ «ἐγὼ» καὶ στὸ «ἐμεῖς» τοὺς χαλάω τὴν σούπα. Μόλις φθάσουμε στὸ «ἡσύχασε, ἡρέμησε…» ἢ στὸ «ἂς σεβαστοῦμε τὸν ἀστερία, δὲν μᾶς φταίει» ἢ στὸ «τὸ παιδί σου πνίγεται» ἢ στὸ «θὰ μάθῃ τὸ παιδί κολύμπι, μὴν τὸ πιέζῃς…» ἢ στὸ «δὲν χρειάζεται νὰ σοῦ ὁμοιάζῃ τὸ παιδί, ἂς εἶναι ὁ ἑαυτός του» ἢ στὸ «σεβάσου το, εἶναι ἄνθρωπος»…. ἀπορρίπτομαι!!!

Εἶμαι ἀπὸ τὰ πλέον ἀπαιτητικὰ ἄτομα σήμερα στὶς συναναστροφές μου. Ἀλλὰ ἔγινα… Δὲν ἄντεξα….

Γράφω λοιπόν σήμερα πάλι, ἀλλὰ γιὰ ποιόν γράφω; Ἐὰν κάποιος ἀπὸ αὐτὴν τὴν παραλία διαβάσῃ αὐτὸ τὸ κείμενο, θὰ ἀντιληφθῇ πὼς τὸν ἀφορᾷ ἢ θὰ παρακάμψῃ τὴν παράγραφο; 

Πολὺ φοβᾶμαι πὼς θὰ παρακάμψῃ τὴν παράγραφο.

Δὲν θὰ ἄντεχε τὴν συνειδητοποίησι. Συνεπῶς θὰ ἀγνοοῦσε ὅσα τὸν ἀπογυμνώνουν. 

Γιά ποιόν γράφω λοιπόν; 

Μᾶλλον γιὰ ἐμένα. Τὰ λέω καὶ ξεφορτώνομαι λίγη ἀγανάκτηση. Λίγον θυμό. 

Ἴσως βέβαια νὰ μὴν ἔχω ἀκόμη ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ ὅσα πίστευα. Ἴσως κατὰ βᾶθος νὰ πιστεύω πὼς θὰ βροῦν τὶς δικές τους εὐκαιρίες συντόμως. Ἴσως….

Ἐὰν ὅμως δὲν τὶς βροῦν; Τότε τί γίνεται; Γιὰ πόσο ἀκόμη τὸ 97-98% θᾶ καταδυναστεύῃ τὸ 2-3%; Καί πῶς ἀλλάζει κάτι τέτοιο;

Φιλονόη.

(από μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου)

Διαδικτυακή ΠΗΓΗ