Η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ από την Aμερικανο-σιωνιστική  ηγεσία ως πρωτεύουσας του εγκληματικού κράτους του Ισραήλ ήρθε να αναπαράγει τον κύκλο βίας και αίματος στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η απόφαση αυτή που εκφράστηκε μέσω του Αμερικανού Προέδρου Τραμπ, (σαν αντάλλαγμα της σιωπηρής αποδοχής της Προεδρίας του από το Σιωνιστικό τμήμα της Υπερεθνικής Ελίτ-Υ/Ε), δεν αποτελεί μόνο κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου αλλά είναι ταυτόχρονα μία ακόμη εξοργιστική πρόκληση μπροστά στις βαναυσότητες που υφίσταται εδώ και δεκαετίες ο παλαιστινιακός λαός από το ρατσιστικό σιωνιστικό κράτος. Και είναι ρατσιστικό, καθώς εκ καταβολής του επιδίωκε να γίνει ένα «καθαρό» εβραϊκό κράτος για τους απανταχού Εβραίους στην περιοχή όπου κατοικούσαν σύμφωνα με τα ιερά τους βιβλία οι πρόγονοί τους! Έτσι η μετανάστευση Εβραίων στην περιοχή της ιστορικής Παλαιστίνης συνοδεύτηκε από την παράλληλη μαζική εκδίωξη Παλαιστινίων οδηγώντας τόσο σε εθνοκάθαρση όσο και στην ναζιστικού τύπου τιμωρία της γκετοποιημένης πια Γάζας.
Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι το Εβραϊκό στοιχείο πριν τον 20ο αιώνα αποτελούσε ελάχιστο ποσοστό του λαού της Παλαιστίνης και ήταν οι μαζικοί εποικισμοί αρχικά μέσω μαζικών εξαγορών της γης των φτωχών Παλαιστινίων από τους πλούσιους δυτικούς Εβραίους, και κατόπιν μέσω της βίαιης εθνοκάθαρσης της Παλαιστίνης από τους Σιωνιστές, αυτοί που άλλαξαν τη πληθυσμιακή και, κυρίως, την εδαφική σύνθεση της Παλαιστίνης.  Όταν δηλαδή  μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τη βοήθεια της απόφασης του ΟΗΕ που πάρθηκε στον απόηχο των συστηματικών διωγμών των Εβραίων από τους Ναζιστές  μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο  ίδρυσης Σιωνιστικού κράτους, όχι βέβαια σε κάποια ακατοίκητη περιοχή της γης, αλλά στη σχετικά πυκνοκατοικημένη – κυρίως από Άραβες – Παλαιστίνη. Δηλαδή σε μια περιοχή  από την οποία έλαμπε βασικά δια της απουσίας του το Εβραϊκό στοιχείο που από τη Ρωμαϊκή εποχή ανθούσε οικονομικά κυρίως στη Δυτική Ευρώπη και κατόπιν στην Αμερική. Και φυσικά οι Ναζιστές εγκληματίες δεν στράφηκαν μόνο (ούτε καν βασικά) κατά των Εβραίων, όπως παραποιείται σήμερα η Ιστορία από την Υ/Ε, αφού τα θύματά τους για παράδειγμα στη Ρωσία ήταν πολλαπλάσια των Εβραϊκών θυμάτων, για να μην αναφερθούμε στα παρ’ημίν και στις μαζικές σφαγές πληθυσμών στα Καλάβρυτα, το Δίστομο κλπ…
Παρόλα αυτά, ο θρασύτατος εκπρόσωπος του Σιωνιστικού κράτους στον ΟΗΕ δεν δίστασε να μοιράσει στους εκπροσώπους των κρατών-μελών στον ΟΗΕ ένα Εβραϊκό αρχαίο νόμισμα της Ιερουσαλήμ σαν «απόδειξη» του ιστορικού Εβραϊκού δικαιώματος στην πόλη, μην μπορώντας να διανοηθεί ο ανιστόρητος αυτός απατεώνας ότι εμείς οι Έλληνες θα μπορούσαμε να παρουσιάσουμε εξίσου παλαιά Βυζαντινά νομίσματα της Κωνσταντινούπολης που θα στήριζαν παρόμοιο δικαίωμα για την Πόλη, με την ίδια λογική αλλά με πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα αφού οι Βυζαντινοί ήταν η πλειοψηφία του λαού της μέχρι πριν μερικούς αιώνες. Όμως κανένας λαός που πιστεύει πραγματικά στην αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών δεν θα έθετε παρόμοιο θέμα όταν εδώ και μερικούς αιώνες δεν αποτελεί πια την πλειοψηφία του λαού της. Με ποιο λοιπόν θράσος οι δήθεν δημοκράτες Σιωνιστές Εβραίοι θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμά  τους την Ιερουσαλήμ και την Παλαιστίνη γενικότερα;
Έτσι ο Τραμπ επιβεβαίωσε με την απόφασή του ότι είναι ξεκάθαρα μαριονέτα της Σιωνιστικής Ελίτ (Σ/Ε), φανερώνοντας την ιστορική συνέχεια της συνεργασίας Ισραήλ-ΗΠΑ, χωρίς την αμέριστη βοήθεια των οποίων ο στόχος της σιωνιστικής ιδεολογίας του «καθαρού» εβραϊκού κράτους δεν θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί. Σήμερα όμως, η κεφαλαιώδης διαφορά σε σχέση με την εποχή της δημιουργίας του Ισραήλ είναι ότι η Σιωνιστική Ελίτ αποτελεί βασικό και ισότιμο μέλος της Υ/Ε ελέγχοντας τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης από οικονομική, πολιτική και πολιτιστική άποψη.
Εντούτοις, και σε αντίθεση με αυτά που δήλωσε ο Αμερικανός Πρόεδρος, η Ιερουσαλήμ αποτελεί χωρίς καμία αμφιβολία κατειλημμένη παλαιστινιακή γη, επικυρωμένη τόσο από τη Γενική Συνέλευση όσο και από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, αποκαλύπτοντας για μια ακόμη φορά τα δύο μέτρα και δύο σταθμά που περιέχει η «ιδεολογία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» της Υ/Ε . Έτσι τα εν πολλοίς αμφισβητούμενα δικαιώματα των Σύριων «επαναστατών» του ΝΑΤΟ είναι πιο σημαντικά από το δικαίωμα στη ζωή των Παλαιστινίων επιτρέποντας από τη μία την στρατιωτική επέμβαση στη Συρία για την προστασία τους, ενώ από την άλλη τη συνέχιση της απάνθρωπης γκετοποίησης της Γάζας, παρά τις απαιτήσεις του διεθνούς δικαίου το οποίο επιβάλλεται κατά το δοκούν από τους έχοντες τη δύναμη.
Όμως η κτηνώδης βία που εκδηλώνεται από τη μεριά του Ισραήλ με τη μορφή της εθνοκάθαρσης της Παλαιστίνης, την οποία υποστηρίζει και εν τέλει διαιωνίζει η αμερικανική ελίτ αλλά και σύσσωμη η Υ/Ε, είναι δεδομένο ότι θα βρει την απάντησή της στην λαϊκή αντιβία των Παλαιστινίων. Έτσι, δεν προκαλεί έκπληξη ότι η Χαμάς κάλεσε για μία «τρίτη Ιντιφάντα» πυροδοτώντας μαχητικές διαδηλώσεις που στράφηκαν ενάντια στον κατοχικό ισραηλινό στρατό, ο οποίος δε δίστασε να ανοίξει πυρ κατά διαδηλωτών που είχαν ως όπλα σφεντόνες και πέτρες (αν μπορούν να θεωρούνται όπλα μπροστά στην πανοπλία του ισραηλινού στρατού) εκτελώντας ακόμη και διαδηλωτή χωρίς πόδια στην αναπηρική καρέκλα του, φανερώνοντας πόσο καλά αφομοίωσαν τα μαθήματα που πήραν από τους Ναζιστές δασκάλους τους…
Η σχεδόν ομόφωνη επομένως απόφαση τόσο του Συμβ. Ασφαλείας (14 ψήφοι έναντι ενός, των ΗΠΑ!) όσο και της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ (με 2/3 πλειοψηφία) που καταδικάζει την απόπειρα Σιωνιστικής αρπαγής της Ιερουσαλήμ είναι ιστορική. Όταν παρά τις ωμές απειλές των ΗΠΑ (και τις συνηθισμένες «κάτω από το τραπέζι» Σιωνιστικές απειλές), η μεγάλη πλειοψηφία των λαών της γης δηλώνει την απερίγραπτη οργή της για την ωμή καταπάτηση κάθε έννοιας δικαίου από τους Αμερικανο-σιωνιστές, αυτό είναι πολύ παρήγορο σημάδι όσον αφορά τις δυνάμεις εγρήγορσης και αντίστασης στον κόσμο που η Υ/Ε και οι Σόρος του κόσμου  νόμιζαν ότι μας έχουν καθυποτάξει πλήρως με την αδίστακτη οικονομική βία που έχει καταστρέψει λαούς σαν τον Ελληνικό, που διοικούν τώρα «αριστεροί» πολιτικοί απατεώνες (στη θέση των προκάτοχων τους δεξιών, πασόκων κλπ) ή την ωμή στρατιωτική βία που έχει επιτύχει το ίδιο σε σχέση με τέως κυρίαρχους λαούς όπως ο Γιουγκοσλαβικός, ο Ιρακινός, οι Λίβυοι κλπ. Διότι φυσικά οι ηγεσίες απλά αναγκάστηκαν να εκφράσουν τα σχετικά συναισθήματα των λαών τους, παρά τη θλιβερή παραφωνία των Ούγγρων, Πολωνών κλπ που ενώ σωστά στρέφονται κατά της χούντας των Βρυξελλών δεν τόλμησαν να κάνουν το ίδιο και κατά της Αμερικανο-σιωνιστικής Χούντας…
Με βάση λοιπόν τα ιστορικά αυτά  γεγονότα αλλά και τις σφαγές που έλαβαν χώρα το καλοκαίρι του 2014, όπως και τη διαρκή επέκταση των σιωνιστικών οικισμών στη Δυτική Όχθη, η λύση που έχουμε προτείνει περί δημιουργίας ενός ενιαίου πολυπολιτισμικού και ομοσπονδιακού κράτους όπου οι λαοί της περιοχής της Παλαιστίνης (Άραβες, Εβραίοι, Χριστιανοί κλπ) θα είχαν (και πρακτικά) τα ίδια δικαιώματα τορπιλίζεται. Η αδιάκοπη και  φρικιαστική μεταχείριση των εναπομεινάντων Παλαιστινίων τόσο σε Γάζα όσο και σε Δυτική όχθη δεν επιτρέπει από μεριάς των καταπιεσμένων ούτε διαπραγματεύσεις ούτε πολιτικάντικους χειρισμούς με τον καταπιεστή, ιδιαίτερα όταν έχουν αλλάξει τόσο πολύ οι εδαφικοί και πληθυσμιακοί συσχετισμοί χάρη στους συνεχείς αναγκαστικούς εποικισμούς που χωρίς τη ριζική ανατροπή τους (πράγμα βέβαια που ποτέ δεν θα δεχόντουσαν οι Σιωνιστές) είναι αδύνατη ακόμα και η ιδέα ενός ενιαίου πολυπολιτισμικού κράτους.
Η αντίσταση, επομένως, με οποιοδήποτε μέσο στο συνεχιζόμενο έγκλημα του σιωνιστικού κράτους που φτάνει σε θηριωδία τα εγκλήματα των ναζί αποτελεί τη μόνη λύση. Τα λόγια ενός εκ των πολλών ηρώων[1] της παλαιστινιακής αντίστασης που πέρασε πια στην αθανασία χαράσσουν το δρόμο:
Δίνω ένα μήνυμα στον σιωνιστικό κατοχικό στρατό. Αυτή η γη είναι δική μας και δεν πρόκειται να παραδοθούμε. Η Αμερική πρέπει να αποσύρει τη δήλωση που έκανε. Το πιο σημαντικό είναι ότι ερχόμαστε εδώ να περάσουμε ένα μήνυμα στον σιωνιστικό κατοχικό στρατό ότι ο παλαιστινιακός λαός είναι ισχυρός.
[1] Ο λόγος για τον Ιμπραχίμ Αμπού Θουράγια που αναφέραμε στο κείμενο, ο οποίος αφού είχε χάσει τα πόδια του από αεροπορική επιδρομή των δολοφόνων σιωνιστών, συνέχιζε να αντιστέκεται και να διαδηλώνει μετατρεπόμενος σε σύμβολο της παλαιστινιακής αντίστασης, για να δολοφονηθεί εν ψυχρώ τις προηγούμενες μέρες με σφαίρα στο κεφάλι.